Վերջում Տերն ու Փրկիչը Իր վրա է վերցնում ողջ Հայտնության գրքի պատասխանատվությունը. «Ես՝ Հիսուսս, իմ հրեշտակին ուղարկեցի, որ ձեզ վկայի այս բաները եկեղեցիների մեջ: Ես եմ Դավթի արմատն ու սերունդը և առավոտյան պայծառ աստղը»: Եվ Հոգին ու հարսն ասում են. «Ե՛կ»: Եվ լսողն էլ կասի. «Ե՛կ»: Նա, ով ծարավ է, թող գա, և նա, ով կամենում է, թող կյանքի ջուրը ձրի առնի»: Որովհետև ես վկայում եմ ամեն մեկին, ով լսում է այս գրքի մարգարեության խոսքերը: Եթե մեկը սրանց վրա բան ավելացնի, Աստված նրա վրա կավելացնի այն պատուհասները, որ գրված են այս գրքում: Եվ եթե մեկն այս գրքի մարգարեության խոսքերից բան պակասեցնի, Աստված նրա բաժինը կպակասեցնի կյանքի գրքից, սուրբ քաղաքից և այս գրքում գրվածներից» (Հայտն.22:16-19): Սա լուրջ նախազգուշացում է նրանց, ովքեր լսել են այս Գրքի մարգարեության խոսքերը: Նա, ով գործում է այս Խոսքի համաձայն, վախենալու ոչինչ չունի, ընդհակառակը. ներքին ուրախությամբ է լցվում յուրաքանչյուր մարդու սիրտ, որը ոչինչ չի ավելացնում այս Գրքի մարգարեության խոսքերին և ոչինչ չի պակասեցնում: Եվ այդպիսի մարդիկ կան: Նրանք ունեն բացահայտված և կենդանի դարձած բնօրինակ Խոսքը և Հիսուսի վկայությունը: Շուտով նրանք կլինեն Աստծո բացահայտված որդիները: «Այս բաները վկայողն ասում է. «Այո՛, ես շուտով գալիս եմ»: Դրան Հովհաննես առաքյալը պատասխանում է. «Ամե՛ն: Ե՛կ, Տե՛ր Հիսուս»: «Մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսի շնորհքը ձեր բոլորի հետ լինի: Ամե՛ն» (Հայտն.22:21):