Վերջին դատաստանը նկարագրված է Հայտն.20:11-15 համարներում: Այս հատվածն ինքնին պերճախոս է, և մյուս հատվածների նման բացատրության կարիք չունի: «Տեսա մի սպիտակ, մեծ աթոռ ու նրա վրա նստողին, որի երեսից երկինքն ու երկիրը փախան, և նրանց համար տեղ չգտնվեց: Եվ աթոռի առաջ կանգնած մեծ ու փոքր մեռելներ տեսա, և գրքեր բացվեցին, և մի ուրիշ գիրք էլ բացվեց, որ է կյանքի գիրքը: Եվ մեռելները դատվեցին այդ գրքում գրվածով՝ իրենց գործերի համեմատ: Եվ ծովն իր միջի մեռելներին տվեց, մահն ու դժոխքն իրենց միջի մեռելներին տվեցին, և ամեն մեկն իր գործերի համեմատ դատվեց: Մահն ու դժոխքը կրակի լիճը գցվեցին. սա երկրորդ մահն է: Եվ ով որ կյանքի րքի մեջ գրված չգտնվեց, կրակի լիճը գցվեց» (Հայտն.20:11-15): Վերջին դատաստանի ժամանակ դեռ կան մարդիկ, որոնց անունները գրված են կյանքի գրքում. նրանք իրենց կենդանության ժամանակ շնորհքով հավիտենական կյանք են ստացել Աստծուց, և դրա համար երկրորդ մահը չի կարող նրանց վնասել: Առաջին մահը տեղի է ունենում, երբ շունչը լքում է մարմինը, իսկ երկրորդ մահը տեղի է ունենում, երբ հոգին զատվում է շնչից: Այդպես է կատարվում այս խոսքը. «Մեղանչող անձը ինքը պիտի մեռնի» (Եզեկ.18:4): Այստեղ մեղքը միայն Աստծո պատվիրանները խախտելը, Ամենակարողի դեմ անձամբ մեղավոր լինելը չէ, որովհետև բոլորն էլ մեղք են գործել և Աստծո փառքից ընկել. այստեղ խոսքը անհավատության մեղքի մասին է, որի վերաբերյալ Տերն ասում է. «Արդ, ես ձեզ ասացի. ՚՚Ձեր մեղքերի մեջ կմեռնեք, որովհետև եթե չհավատաք, որ ես եմ, ձեր մեղքերի մեջ կմեռնեք՚՚» (Հովհ.8:24): Անհավատության մեղքը մահվան պատճառ է մեղքի մեջ ապրող մարդու համար: Լիակատար փրկության հանդեպ հավատքի վարձատրումը կատարյալ ներումն է և հավիտենական կյանքը: Միայն Քրիստոսով Աստված բացահայտվեց մեր փրկության համար, միայն Նրանով կարող ենք փրկվել: «Եվ սա է վկայությունը, որ Աստված մեզ հավիտենական կյանք տվեց, և այս կյանքը նրա Որդու մեջ է: Ով որ Որդուն ունի, նա կյանք ունի, և ով որ Աստծո Որդուն չունի, կյանք չունի» (1 Հովհ.5:11,12): Երկրի վրա երբևէ ապրած բոլոր մարդիկ կհայտնվեն վերջին դատաստանի ժամանակ: Նրանք կդատվեն ըստ իրենց գործերի, որոնք կատարել են կենդանության ժամանակ: Այնտեղ կան մարդիկ, որոնք հավատացել են Քրիստոսին, նաև նրանք, որոնք չեն հավատացել: Բոլոր նրանք, որոնց անունները գրված չեն կյանքի գրքում, կգցվեն կրակի լճի մեջ. դա երկրորդ մահն է, որի մեջ բնավ կյանք չկա: Դրանից հետո Աստված Իր բոլոր զավակների հետ նոր սկիզբ կբերի նոր երկրի վրա: