Հինգերորդ գլխում նախ խոսվում է խորհրդավոր գրքի մասին, որը գտնվում է գահի վրա նստողի ձեռքում և որը դրսի կողմից կնքված է յոթ կնիքներով: «Մի զորավոր հրեշտակ տեսա, որ բարձրաձայն աղաղակում էր. «Ո՞վ է արժանի այս գիրքը բացելու և սրա կնիքները քանդելու»: Եվ ոչ ոք, ո՛չ երկնքում, ո՛չ երկրի վրա, ո՛չ էլ երկրի ընդերքում չէր կարողանում այն գիրքը բացել ոչ էլ դրա մեջ նայել» (Հայտն.5:2,3): Այս իրադարձությունը մեզ ներկայացվում է մի դրամայի պես, որում տարբեր դերերը մեզ պետք է հասկացնեն, թե ինչ է կատարվում: Հովհաննեսը լաց էր լինում, որովհետև ոչ ոք երկնքում, երկրի վրա և երկրի ընդերքում չէր կարողանում վերցնել այդ գիրքը և բացել այն: Հետո իմացավ, որ այնուամենայնիվ կա Մեկը, որն արժանի է. «Ահա հաղթեց առյուծը, որ Հուդայի ցեղից է՝ Դավթի արմատը, որպեսզի գիրքը բաց անի ու նրա յոթ կնիքները բացի»: Եվ տեսա. ահա այն գահի մեջտեղը և չորս կենդանիների մեջտեղը և երեցների մեջտեղը՝ մորթվածի պես մի Գառ կանգնած, որ յոթ եղջյուր ուներ ու յոթ աչք, որոնք Աստծո յոթ Հոգիներն են, որ ուղարկվում են ամբողջ երկրով: Եվ նա եկավ և գիրքը վերցրեց գահի վրա նստողի աջ ձեռքից» (Հայտն.5:5-7): Գառը, ոչ թե Առյուծը վերցրեց Գիրքը, որովհետև այս իրադարձությունը կատարվում է Նոր Կտակարանի Եկեղեցու շնորհքի ժամանակաշրջանում: Ուրեմն, մի կողմից Աստծո Որդին այստեղ ներկայանում է որպես Հուդայի ցեղիղ եղող Առյուծը, որը Նրան ներկայացնում է որպես Թագավորի: Մյուս կողմից, Հովհաննեսը Նրան տեսավ որպես Գառ, որը Նրան խորհրդանշական ձևով ցույց է տալիս որպես Փրկիչ՝ փրկագնվածների հանդեպ: Միայն Աստծո Գառը, որը մեզ փրկագնել է, արժանի է վերցնելու այդ Գիրքը, բացելու դրա կնիքները և բացահայտելու նրանում թաքնված խորհուրդները: «Երբ գիրքը վերցրեց. չորս կենդանիներն ու քսանչորս երեցները ընկան Գառան առաջ. ամեն մեկը մեկ քնար և խնկով լի ոսկե բուրվառ ուներ, որ սրբերի աղոթքն է: Եվ նոր երգ էին երգում և ասում. «Արժանի ես այդ գիրքն առնելու և դրա կնիքները բացելու, որովհետև մորթվեցիր ու քո արյունով մեզ գնեցիր Աստծո համար ամեն ցեղից ու լեզվից, ժողովրդից ու ազգից: Եվ մեր Աստծո համար մեզ թա ավորներ ու քահանաներ արեցիր, և երկրի վրա կթա ավորենք» (հհ.8-10): Այսպիսով, միայն մի քանիսը չեն կանչված քահանաներ լինելու, ինչպես պաշտոնական եկեղեցիներում է, այլ բոլոր փրկագնվածները, որոնք նվիրված են Աստծուն, ինչպես գրված է. «գ և մեզ Աստծո ու Իր Հոր համար թագավորներ ու քահանաներ արեցգ» (Հայտն.1:6): «Բայց դուք ընտիր սերունդ եք, թագավորական քահանայություն, սուրբ ազգ, սեփական ժողովուրդգ» (1 Պետր. 2:9): Գահի առաջ եղող չորս կենդանիները առանձնահատուկ առաջադրանք ունեն փրկագնված Եկեղեցու հետ կապված: Ահա թե ինչու, ինչպես շուտով կտեսնենք, նրանք հիշատակվում են միայն առաջին չորս կնիքների բացման ժամանակ, բայց այլևս նրանց մասին չի խոսվում վերջին երեք կնիքների բացման ժամանակ: Չորս ձիավորները նույնպես ցույց են տրվում առաջին չորս կնիքներում, բայց ոչ վերջին երեքում: Աստվածաշնչի բոլոր վարդապետները միաձայն ընդունում են, որ քսանչորս երեցները Հին Ուխտը ներկայացնող տասներկու նահապետներն են և Նոր Կտակարանի Եկեղեցին ներկայացնող տասներկու առաքյալները: Դա ցույց է տալիս, որ այստեղ խոսքը հեթանոսներից եկած հավատացյալների և Իսրայելի տասներկու ցեղերից եկած հավատացյալների ընդհանուր կատարելության մասին է ՝ թագավորության հաստատման հետ կապված: Ահա թե ինչու այս համատեքստում չի խոսվում հափշտակության և երկնքում հարսանեական ընթրիքի մասին, այլ երկրի վրա Թագավորության հաստատման: Բյուրավոր երկնային զորքերը միաձայն օրհնության երգ են երգում, որը մինչ այդ չէր լսվել: Նրանք աղաղակում են. «Մորթված Գառն արժանի է զորություն, հարստություն, իմաստություն, կարողություն, պատիվ, փառք և օրհնություն ստանալու»: Եվ ամեն արարած, որ երկնքում է և երկրի վրա, երկրի ընդերքում և ծովում, նրանք բոլորը, որ նրա մեջ են, լսեցի, որ ասում էին. «Գահի վրա նստողին ու Գառանը լինի օրհնությունը, փառքն ու կարողությունը հավիտյանս հավիտենից» (հհ. 12,13): Այս հատվածից երևում է, որ աստվածային փրկության ծրագրի իրականացման և լիակատար կատարման ժամանակ ներգրավվում է ողջ արարչագործությունը և բոլորը միանում են փառաբանության երգին: Այդ ժամանակ ողջ արարչագործությունը կազատագրվի և կազատվի ապականությունից, որի ներքո հիմա հառաչում է (Հռոմ.8:19-25): Մենք հազիվ ենք կարողանում պատկերացնել, թե ինչ թեթևությամբ շունչ կքաշի ողջ տիեզերքը այդ պահին, երբ Աստված ամեն բան վերադարձնի այն սկզբնական վիճակին, որը նա շնորհել էր արարչագործությանը, և ողջ տիեզերքը համընդհանուր փառք կբերի Նրան: