Երրորդ կնիքի բացման ժամանակ երրորդ կենդանին աղաղակեց. «Եկ ու տես»: Եվ տեսա. ահա մի սև ձի, և նրա վրա նստողն իր ձեռքին մի կշեռք ուներ: Եվ չորս կենդանիների միջից մի ձայն լսեցի, որ ասում էր.«Մի կապիճ ցորենը մի դենարի, և երեք կապիճ գարին մի դենարի. ձեթին ու գինուն վնաս չտաս» (Հայտն.6:5,6): Այլադավան հավատացյալների մեծ ստրկացման և հալածանքի ժամանակաշրջանից հետո սկսվեց էլ ավելի մեծ նեղությունների շրջանը: Մահն առատորեն հավաքում էր իր զոհերին այս կամ այն կերպ: Միջնադարի խավարը խորհրդանշվում է սև ձիու միջոցով: Ձիավորը, այսինքն՝ նա, ով իր ձեռքն էր վերցրել իշխանությունը, կշեռք ուներ իր ձեռքում: Մարդիկ կախված էին նրանից և նրա բարեհաճությունից: Նա էր որոշում ՝ ով կարող էր ստանալ, ինչ կարող էր ստանալ, ինչքան կարող էր ստանալ: Նրանք, ովքեր իրեն չէին ենթարկվում, իր կամքի մեջ չէին գտնվում, պետք է վճարեին դրա համար: Քանի որ այդպիսի մարդիկ շատ էին, մահը հարուստ ավար էր հավաքում: «Մի կապիճ ցորենը մի դենարի, և երեք կապիճ գարին մի դենարի» խոսքերը նկարագրում են սովը, որ իշխում էր: Ոչ մի վնաս չպետք է տրվեր ձեթին և գինուն: Փոխաբերական իմաստով, հոգևոր ոլորտում ձեթը, յուղը Սուրբ Հոգու խորհրդապատկերն է, որի միջոցով է գալիս Աստծո Խոսքի հայտնությունը: Գինին խոսում է ոգևորության մասին, հաղթանակի մասին, որը մարդու մեջ առաջացնում է ճշմարիտ հայտնությունը: Համենայն դեպս, աստվածաշնչյան հավատացյալները մեծ զրկանքներ կրեցին: Երրորդ կնիքը տևել է Ռեֆորմացիայի ժամանակաշրջանից մինչև 18-րդ դարը, լուսավորության դարաշրջանը, որը բաժանում բերեց եկեղեցու և պետության միջև, այնպես որ կրոնական իշխանությունը սահմանափակվեց: