13-19 գլուխներում հանդիպում ենք խորհրդապատկերների, որոնք արդեն հիշատակված են Դանիելի գրքում և վերաբերում են մարգարեական ժամանակների ընթացքին: Ավելի լավ հասկանալու համար ուզում ենք համառոտ քննարկել այն, ինչ ցույց է տրվել Դանիելին: Նա տեսավ իրար հաջորդող չորս համաշխարհային թագավորությունները, որոնք ներկայացվում են չորս տարբեր մետաղներից բաղկացած արձանի տեսքով (Դանիել 2-րդ գլուխ ): Նրան նաև տրվեց իր տեսած պատկերի մեկնությունը: Այսօր էլ Ամենակարող Աստված հայտնում է Իր գաղտնիքը Իր ծառաներին և մարգարեներին: «Այդ գաղտնիքը, որ թագավորը պահանջում է, չեն կարող իմաստունները, հմայողները, մոգերը և բախտ նայողները թագավորին իմացնել, բայց կա Աստված երկնքում՝ գաղտնիքները հայտնողգ» (Դան.2:27,28): Յոթերորդ գլխում Դանիել մարգարեն տեսավ համաշխարհային թագավորությունների զարգացման ընթացքը մինչև ներկա քաղաքակրթության սկիզբը: Նա դիտում էր, թե ինչպես երկնքի չորս հովերը հարձակվում էին այս աշխարհի մեծ ծովի վրա, որից չորս գազաններ դուրս եկան: Մարգարեության խորհրդանշական լեզվով այստեղ խոսվում է ժողովուրդների ծովի մասին, որը ալեկոծվում է երկնքի չորս ուղղություններից և որից հաջորդաբար դուրս են գալիս այս տարբեր թագավորությունները: Այսօր էլ որոշ պետություններ որպես զինանշան օգտագործում են գազանների պատկերներ, ինչպես ցույց տրվեց մարգարեին: «Այս չորս մեծ գազանները՝ չորս թագավորներ են վեր կենալու երկրիցգ չորրորդ գազանը չորրորդ թագավորություն է լինելու երկրի վրա, որ տարբեր պիտի լինի բոլոր թագավորություններից» (Դան.7:17,23): Դանիելի երկրորդ և յոթերորդ գլուխներից պարզ երևում են նախօրոք հաղորդված պատմական իրադարձությունները: Երկրորդ գլխի 31-43 համարներում և յոթերորդ գլխի 1-7 համարներում նկարագրված թագավորությունները նույնն են: Առաջին թագավորությունը ներկայացվում է առյուծի տեսքով, որը, տարօրինակ կերպով, երկու թևեր ունի արծվի պես: Դա ցույց է տալիս այդ թագավորության զորեղ ուժը, որը նրան բարձրացնում է երկրից և հաղթանակ տալիս մյուս բոլոր թագավորությունների վրա: Երկու թևերը ներկայացնում են երկու թագավորությունների՝ Ասորեստանի և Բաբելոնի միությունը: Ամեն թագավորություն ներկայացվում է իր տիրակալի միջոցով, այդ պատճառով գազանը մարդու նման կանգնում է երկու ոտքերի վրա: 7:4 համարի առաջին «գազան-թագավորությունը» համապատասխանում է 2:38 համարի ոսկյա գլխին: Երկրորդ թագավորությունը ներկայացվում է զորեղ արջի տեսքով, որը խժռում էր(Դան.7:5): Դա մարացպ արսից թագավորությունն էր, որը կործանեց ասորա-բաբելոնյան թագավորությանը: Այդ ժամանակվա տիրակալը ցույց է տրվում բերանում եղած երեք կողի ոսկորներով: Նա ստրկացրեց այդ ժամանակվա երեք ամենակարևոր երկրները՝ Բաբելոնը, Լիդիան և Եգիպտոսը: Այս երկրորդ թագավորությունը համապատասխանում է Դան.2:39 համարի արձանի արծաթե կրծքին: Երրորդ գազանը՝ չորս թև և չորս գլուխ ունեցող ինձը, ներկայացնում է Ալեքսանդր Մեծին: Նա կործանեց մարաց-պարսից թագավորությունը և տարածեց իր թագավորությունը երկնքի չորս կողմերում: Չորս գլուխները ցույց են տալիս, որ հունաց կայսրությունից դուրս են գալու չորս թագավորություններ: 6-րդ համարի երրորդ թագավորությունը համապատասխանում է 2:39բ համարի արձանի պղնձին: Ավելի մանրամասն կներկայացնենք չորրորդ թագավորությունը, որովհետև այդ թագավորությունն է մնում մինչև վերջ: «Սրանից հետո տեսնում էի գիշերվա տեսիլքում, և ահա մի չորրորդ գազան՝ ահեղ, սոսկալի և չափազանց զորավոր, որ երկաթի մեծ ատամներ ուներ, ուտում էր և փշրում և մնացածը ոտքերով կոխ էր տալիս, և նա տարբեր էր իրենից առաջ եղող բոլոր գազաններից և տասը եղջյուր ուներ» (Դան.7:7): Այս հատվածում նկարագրվածը համապատասխանում է երկրորդ գլխի 40-43 համարների արձանի երկաթին ու կավին: Ութերորդ համարում մի եղջյուր, որը սկզբում աննշան էր, դուրս է գալիս և խլում գազանի գլխի երեք եղջյուրները. այդ եղջյուրը մարդու աչքերի նման աչքեր ունի և մեծ բաներ խոսող բերան: Նա հայհոյելու է Աստծո դեմ և հարստահարելու է Բարձրյալի սրբերին, մինչև Տերը դատաստան անի (Դան.7:20-25): Արձանի մեջ իրար հաջորդող չորս թագավորությունները ներկայացվում են ոսկու, արծաթի, պղնձի և երկաթի տեսքով: Երկու սրունքները պատկանում են ողջ մարմնին և ներկայացնում են արևելքն ու արևմուտքը վերջնական փուլում: Ոտքի տասը մատները երկու ոտնաթաթերի մաս են կազմում, և, այսպիսով, վերջում արևելյան Եվրոպան և արևմտյան Եվրոպան միասին կազմում են Միացյալ Եվրոպան: Ոտքի մատները, այսինքն՝ «վերջին փուլը», համասեռ խառնուրդ չեն կազմում, որովհետև մի մասը երկաթից է, մյուսը՝ կավից: Այժմ, այս ժամանակաշրջանի վերջում տեղի է ունենում բոլորովին տարբեր համակարգերի միությունը: Մարգարեին ցույց տրվեց արևմուտքի արդյունաբերական երկրների երկաթյա ամրությունը և արևելքի երկրների կավի պես դյուրաբեկությունը: Մինչդեռ ըստ վերջին ժամանակների տեսիլքի, նրանք խառնվելու են իրար, բայց իրար չեն կպչելու. նրանք միասին կազմում են մարգարեությամբ կանխասված միությունը և կիսում են միևնույն ճակատագիրը: Վերջին քաղաքական համաստեղությունը միաձույլ չէ: Այն չի աճել որպես մեկ ամբողջություն, այլ տարբեր համակարգերի խառնուրդ է, որը գոյացել է համաձայնագրերի արդյունքում: Համաձայն աստվածային խորհրդի, այս վերջին թագավորությունը իր վերջին կհասնի հանկարծակի՝ կապույտ երկնքում եղող որոտի նման, որովհետև կմասնակցի Իսրայելի դեմ մեծ ճակատամարտին: Դանիելը դա նկարագրում է այսպես. «Դու տեսնում էիր, մինչև որ մի քար կտրվեց՝ առանց ձեռքի, և զարկվեց արձանի ոտքերին, որ երկաթից ու կավից էին, և նրանց փշրեց: Այն ժամանակ փշրվեցին միասին երկաթը, կավը, պղինձը, արծաթը և ոսկին, և ամառվա կալերի մղեղի պես եղան, և քամին տարավ նրանցգ բայց այն քարը, որ զարկեց արձանին, մեծ սար եղավ և լցրեց բոլոր երկիրը» (Դան.2:34,35): Այդ քարը Քրիստոսն է. այդպես է մեզ ասվում աստվածաշնչյան բազմաթիվ հատվածներում (Ես.8:14, Զաք. 3:9, Սաղմ.118:22, Մատթ.21:42, 1 Պետր.2:4 ): «Որովհետև Գրքում էլ կա, թե՝ «Ահա Սիոնում անկյան գլուխ՝ ընտիր, պատվական քար եմ դնում, ու նրան հավատացողը չի ամաչի» (1 Պետր.2:6): «Այս քարի վրա ամեն ընկնող, կփշրվի, և ում վրա որ այն ընկնի, նրան կջարդի» (Ղուկ.20:18): Ըստ Զաք.3:9 համարի, այդ կենդանի Քարի վրա յոթ աչք կա: Յոթ թիվն արտահայտում է Նրա կատարյալ աստվածությունը: Դանիել մարգարեի գրքում Նա չի ներկայացվում որպես Եկեղեցու Անկյունաքար, այլ որպես մի Քար, որը պոկվում է ոչնչացնելու համար այս վերջին թագավորությունը, ինչպես նաև Իսրայելի թշնամիներին: Սարը, որից Քարը կտրվեց, ներկայացնում է անմատչելի Աստվածությունը, որից Որդին դուրս եկավ և որին վերադառնում է Աստծո փրկության ծրագրերը իրականացնելուց հետո, որպեսզի Աստծո փառքը լցնի ողջ երկիրը, որ Աստված լինի ամենը ամեն բանի մեջ: Սաղմոսերգուն աղաղակում է. «Ես բարձրացնում եմ իմ աչքերը դեպի սարերը, որտեղից կգա իմ օգնությունը» (Սաղմ.121:1): Նա է առաջնորդելու վերջին ճակատամարտը բոլոր նրանց դեմ, ովքեր ապստամբում են Իսրայելի դեմ, դրանով իսկ՝ Աստծո դեմ, և Նա հաղթող է դուրս գալու: Ինչպես հաղորդվել է մարգարեական Խոսքում, այդ ժամանակ է սկսվում Աստծո թագավորությունը երկրի վրա. «Եվ այն թագավորների օրերում երկնքի Աստվածը մեկ թագավորություն է վեր կացնելու, որ հավիտյանս չի ավերվի, և նրա տերությունը ուրիշ ազգի չի տրվի, նա պիտի փշրի և վերջացնի բոլոր թագավորությունները, իսկ նա ինքը կմնա հավիտյան» (Դան.2:44):