«Տեսա, և ահա Գառը կանգնած էր Սիոն սարի վրա, նրա հետ էլ՝ հարյուր քառասունչորս հազար հոգին, որոնք իրենց ճակատներին նրա անունը և Նրա Հոր անունն ունեին գրած» (Հայտն.14:1): Նորից ճակատն է հիշատակվում անունը կրելու հետ կապված: Հայտնության յոթերորդ գլխում մեզ ասվել էր, որ Իսրայելի 12 ցեղերից եղող 144000 հոգին կնիք են ստանալու իրենց ճակատներին: Այստեղ նաև ասվում է, որ այդ կնիքը անուն է: 14-րդ գլխում կնքվածներին տեսնում ենք Սիոն լեռան վրա: Նրանք ցույց են տրվում Գառան հետ, որը նշանակում է, որ նրանք փրկագնված են: Այս խումբը ընդունել է Աստծո Գառան լիովին կատարած փրկագնումը: Հրեաները կկրեն Էմմանուել-Յահշուայի Անունը. Էմմանուել՝ Աստված մեզ հետ (Ես.7:11), Յահշուա՝ Յահվեն Փրկիչ է: Այն ժամանակ կկատարվի Ես.25:9 համարում գրվածը. «Եվ այն օրն ասելու են, ահա մեր Աստվածը, որին հուսացել ենք, և նա մեզ փրկեց. Եհովան է սա, որին հուսացել ենք, ուրախանալու և ցնծալու ենք նրա փրկությունով» (Ես.25:9): Այդ ժամանակ Սիոն լեռը նորից առանձնահատուկ կարևորություն կունենա (Ես. 2 և 4): «Եվ երկնքից ձայն լսեցի, շատ ջրերի ձայնի պես, մեծ որոտումների ձայնի պես. քնար նվագողների ձայնի պես, լսեցի, որ իրենց քնարներն էին նվագում: Եվ գահի առաջ, չորս կենդանիների առաջ ու երեցների առաջ երգում էին մի նոր երգ, և ոչ ոք այն երգը չէր կարող սովորել, բացի այն հարյուր քառասունչորս հազարից, որոնք երկրից գնվեցին» (Հայտն.14:2): Մինչև երկրային և երկնային Երուսաղեմները կմիանան, հրեա ընտրյալները սովորում են նոր երգը, որը հետո երգելու են բոլոր նրանք, ովքեր հասել են առաջին հարությանը: Հեթանոսներից եկած անդրանիկների խումբը Հարսն է, և նա երգում է այդ երգը երկնքում հարսանյաց ընթրիքի ժամանակ. այնտեղից երգի ձայնը հնչում է երկրի վրա, և այն կարողանում են սովորել և երգել միայն հարյուր քառասունչորս հազար հոգին, որոնք Իսրայելի անդրանիկներն են: Հարսն ընտրված է բոլոր ժողովուրդներից, լեզուներից և ազգերից, իսկ հարյուր քառասունչորս հազար հոգին Իսրայելի 12 ցեղերից եկող անդրանիկների խումբն է: 144 000 հոգու մասին ասվում է. «Սրանք են, որ կանանց հետ չխառնակվեցին, որովհետև կույս են. սրանք են, որ Գառի հետևից գնում են, ուր որ նա գնա: Մարդկանցից սրանք գնվեցին՝ Աստծուն և Գառին իբրև երախայրի: Եվ նրանց բերանում սուտ խոսք չգտնվեց, որովհետև անարատ են» (Հայտն.14:4,5): Ինչպես 12-րդ գլխում շարադրեցինք, Եկեղեցին խորհրդանշական ձևով ներկայացվում է կնոջ միջոցով: 144000 հոգին կույս են, հետևաբար ոչ մի հոգևոր շնություն չեն գործել որևէ եկեղեցու հետ: Նրանք ոչ մի եկեղեցու չեն պատկանում, նրանք ո՛չ կաթոլիկ են, ո՛չ ավետարանական, ո՛չ մեթոդական, ո՛չ մկրտական, ոչ էլ ուրիշ նման բան: Նրանք հնարավորություն չեն ունեցել որևէ եկեղեցի մտնելու, որովհետև անմիջապես Քրիստոսին են գալու երկու վկաների ծառայության միջոցով և իրենց ճակատին ստանալու են Աստծո կնիքը: Նրանք այդ կուսության վիճակում են հանդիպում Գառին, որը նրանց գնել է, և այսուհետ Նրան են հետևում: Իսրայելից եկող այդ խմբի վերաբերյալ է Տերն ասում Հին Կտակարանում. «Եվ քո մեջ պիտի մնացորդ թողեմ մի խոնարհ և աղքատ ժողովուրդ, և նրանք պիտի հուսան Տիրոջ անվանը: Իսրայելի մնացորդը անօրենություն չեն անելու, և սուտ չեն խոսելու, և նրանց բերանում խաբեբայության լեզու չի գտնվելու, որովհետև նրանք պիտի արածեն և մակաղեն, և վախեցնող չի լինի: Ցնծա, ո՛վ Սիոնի աղջիկ, աղաղակի՛ր, ո՛վ Իսրայել. ուրախացիր ու զվարճացիր բոլոր սրտով, ո՛վ Երուսաղեմի աղջիկ: Տերը վեր առավ քո դատաստանները. նա վռնդել է քո թշնամուն. Իսրայելի թագավորը՝ Տերը, քո մեջ է, այլևս չարիք չես տեսնելու» (Սոփոն.3:12-15):