Չորրորդ գլխում Հովհաննեսը տեսնում է երկնքում բացված մի դուռ և լսում է մի զորավոր ձայն՝ փողի ձայնի պես, որը նրան ասում է. «Այստեղ բարձրացիր, ու ես քեզ ցույց կտամ, թե սրանից հետո ինչ է լինելու» (h.1): Նա արդեն Եկեղեցու ապագան տեսել էր երկրի վրա: Այժմ նա կարող էր տեսնել այն, ինչ կատարվելու էր հետո, այսինքն՝ բոլոր իրադարձությունները մինչև հազարամյա թագավորությունը, վերջին դատաստանը, նոր երկինքն ու նոր երկիրը, և այդ ամենը տեսավ երկնքից: Հովհաննես տեսանողը վկայում է. «Եվ ես իսկույն Հոգու մեջ եղա: Եվ ահա երկնքում մի գահ կար, և գահի վրա՝ մեկը նստած» (հ.2): Նա իսկապես Հոգով տեղափոխվեց երկինք և կարող էր ճշգրիտ կերպով նկարագրել գահի վրա նստողին, ով շրջապատված էր ծիածանով (հհ.3,4): Նաև տեսավ քսանչորս երեցներին, որոնք նստած էին քսանչորս աթոռների վրա, սպիտակ հանդերձներ էին հագել և յուրաքանչյուրը պսակ էր կրում: Նաև տեսավ փայլատակումերը, լսեց ձայներ և որոտներ, որոնք գահից էին դուրս գալիս, «գ և յոթ ջահեր՝ կրակով բորբոքված գահի առաջ, որոնք Աստծո յոթ Հոգիներն են» (հ.5) Աստված Մեկ է և միայն Մեկ Սուրբ Հոգի ունի, բայց այդ միակ Հոգին գործում է յոթ ժամանակաշրջաններում: Նույն բանն արտահայտվում է յոթ եղջյուրներ և յոթ աչքեր ունեցող Գառան խորհրդապատկերում: Եսայի մարգարեն նույնպես Տիրոջը նկարագրում է Իր Հոգու յոթնապատիկ փայլատակման մեջ. «Եվ նրա վրա կհանգչի Տիրոջ Հո ին, իմաստության և հանճարի հոգին, խորհրդի և զորության հոգին, իտության և Տիրոջ երկյուղի հո ին: Եվ նրա ախորժանքը Տիրոջ երկյուղն է, և նա իր աչքի տեսածի պես չի դատի, և ոչ իր ականջների լսածին պես կհանդիմանի» (Ես.11:2,3): Ուրեմն խոսքը Հոգու յոթնապատիկ գործողության մասին է նորկտակարանյան Եկեղեցու յոթ շրջաններում: Յոթ թիվը անընդհատ հանդիպում է Հայտնության գրքում: Այն սերտորեն կապված է աստվածաշնչյան մարգարեությունների հետ: Յոթ եկեղեցիներ, յոթ հրեշտակ-պատգամաբերներ, հաղթողներին տրված յոթ խոստումներ, յոթ կնիքներ, յոթ փողեր, յոթ որոտներ, Աստծո բարկության յոթ գավաթներ և այլն: «Յոթ» թիվը կատարելություն է ցույց տալիս: Արարչագործության ժամանակ Տերը հանգստացավ յոթերորդ օրը: Յոթերորդ հազարամյակի ժամանակ Աստծո խաղաղության թագավորությունը կհաստատվի երկրի վրա (Ես.11, Ես.65, Հայտն. 20 և այլն): Ինչպես յոթերորդ օրվանից հետո սկսվում է առաջին օրը, այնպես էլ յոթերորդ հազամյակից հետո չի կարող լինել ութերորդը. ամեն ինչ պետք է վերադառնա սկզբին, իսկ դա նշանակում է, որ ժամանակը նորից կմտնի հավիտենություն: Հովհաննեսը շարունակում է պատմել՝ ասելով. «Եվ գահի առաջ բյուրեղանման ապակյա ծով կար. և գահի կենտրոնում և գահի չորս կողմից՝ չորս կենդանիներ՝ առաջից ու հետևից աչքերով լի: Եվ առաջին կենդանին առյուծի նման էր, երկրորդ կենդանին՝ ցլի նման, երրորդ կենդանին մարդու նման դեմք ուներ, իսկ չորրորդ կենդանին թռչող արծվի նման էր» (հհ. 6,7): Եզեկիել մարգարեն, որը նույնպես Տիրոջը տեսավ ծիածանով շրջապատված գահի վրա, իր գրքի առաջին գլխում մանրամասն նկարագրում է այդ չորս կենդանիներին: «գ և հանգիստ չունեին՝ ցերեկ ու գիշեր ասելով. «Սու՛րբ, Սու՛րբ, Սու՛րբ, ամենակալ Տեր Աստված, որ էր, և որ է, որ գալու է» (հ.8): Քսանչորս երեցները, որոնք մինչ այդ պսակները գլխին նստած էին աթոռների վրա, վեր կացան ամենամեծ ակնածանքով և իրենց պսակները գցեցին Նրա առաջ, ով միայն արժանի է թագադրվելու և Իր գահին նստելու, և երկրպագեցին Նրան ասելով. «Արժանի ես, Տե՛ր և մեր Աստված, որ ընդունես փառքը, պատիվը և զորությունը, դու, որ բոլոր բաներն ստեղծեցիր, և քո կամենալով կան և ստեղծվեցին» (հ.11):