«Հինգերորդ հրեշտակը փողը փչեց, և տեսա՝ երկնքից մի աստղ էր ընկել երկրի վրա. և նրան անդունդի գբի բանալին տրվեց: Անդունդի գուբը բացեց, ու գբից մեծ հնոցի ծխի պես ծուխ դուրս եկավ, և արեգակն ու օդը գբի ծխից խավարեցին: Եվ ծխից երկրի վրա մորեխներ էին դուրս գալիս: Նրանց իշխանություն տրվեց, ինչպես որ երկրի կարիճներն իշխանություն ունեն խայթելու» (Հայտն.9:1-3): Ութերորդ գլխի վերջում արված հայտարարությունը արդարացի էր, որովհետև հինգերորդ փողի ժամանակ նկարագրվում են ամենադաժան տառապանքները, որոնք հարվածելու են նրանց, ովքեր Աստծո կնիքը չունեն: Ինչպես արդեն շարադրեցինք, այդ պահին Աստծո կնիքն ունեն 144000 հոգին, որոնք պաշտպանված են լինում փողերի դատաստանի ժամանակ: Համաձայն Սուրբ Գրքի անսխալ վկայության, փողերի դատաստանները կարող են տեղի ունենալ միայն երկու մարգարեների երեքուկես տարի տևող ծառայությունից հետո: Ավելին, կնքվածները մնում են Իսրայելում հինգերորդ փողի ժամանակ, այսինքն՝ հինգ ամիս տևող անընդմեջ տառապանքների ժամանակ, և նրանք պաշտպանված են դրանցից: «Գնա, ո՛վ իմ ժողովուրդ, մտիր քո սենյակները և փակիր քո դռները ետևիցդ. ծածկվիր մի փոքրիկ վայրկյան, մինչև որ բարկությունն անցնի» (Ես.26:20): «Եվ նրանց ասվեց, որ երկրի խոտին վնաս չտան, ոչ մի խոտի, ոչ մի ծառի, միայն այն մարդկանց, որոնք իրենց ճակատների վրա Աստծո կնիքը չունեն» (Հայտն.9:4): Համեմատեք Հայտն. 7:1-8 համարների հետ: Այս տարօրինակ էակներին այնպիսի իշխանություն է տրվել, ինչպիսին սովորաբար միայն կարիճներն են ունենում: Այդ էակները բարձրանում են անմիջապես դժոխքից. հնարավոր չէ պատկերացնել, թե ինչ տառապանքներ են պատճառում: Այդ տառապանքները սահմանափակված են հինգ ամսով: «Եվ նրանց իշխանություն տրվեց, որ սրանց չսպանեն, այլ հին ամիս չարչարեն նրանց: Եվ նրանց չարչարանքը կարիճի խայթոցի պես էր, երբ մի մարդու կծում է: Եվ այն օրերին մարդիկ մահ կփնտրեն ու այն չեն գտնի, կցանկանան մեռնել, և մահը նրանցից կփախչի» (Հայտն.9:5,6): 7-10 համարներում անդունդից բարձրացող այդ դաժան էակները նկարագրվում են. «Եվ մորեխները տեսքով նման էին ձիերի, որ պատերազմի համար էին պատրաստված: Նրանց գլուխներին կարծես պսակներ կային ոսկու նման, նրանց երեսները՝ մարդկանց երեսների նման: Եվ կանանց մազերի պես մազեր ունեին, և նրանց ատամներն առյուծի ատամների նման էին: Եվ զրահներ ունեին, երկաթի զրահների նման: Եվ նրանց թևերի ձայնը նման էր շատ ձիակառքերի ձայնի, որ պատերազմի են արշավում: Եվ պոչեր ունեին կարիճների նման ու նրանց պոչերին խայթոցներ կային: Եվ նրանց իշխանություն էր տրված մարդկանց հինգ ամիս չարչարելու»: «Եվ իրենց վրա թագավոր ունեին անդունդի հրեշտակին: Նրա անունը եբրայեցերեն Աբադդոն էր. հունարեն նրա անունը Ապոլլիոն էր» (Հայտն.9:11): Անաստված մարդկության վրա հասած այդ սարսափելի տառապանքը նկարագրվում է որպես առաջին «վայ»: Ինչպես պատուհասներ եկան Եգիպտոսի վրա, երբ Իսրայելի ժողովուրդը դուրս գալու վրա էր, այնպես առաջին չորս փողերի դատաստաններով մեզ ցույց են տրվում այն պատուհասները, որոնք այդ ժամանակ հարվածում են բնությանը: Հինգերերոդ և վեցերորդ փողերում նկարագրվում են այն տառապանքները, որոնք պիտի կրի անաստված մարդկությունը: Հինգերորդ փողի ժամանակ մարդիկ մահ են փնտրում, բայց չեն մեռնում: Նրանք պետք է կրեն այդ աներևակայելի տառապանքները: Վեցերորդ փողի ժամանակ սարսափելի մահն է տիրում: Վեց փողերի դատաստանները ժամանակագրական կերպով հաջորդում են մեկը մյուսին և կատարվում են վեցերորդ կնիքի ժամանակ: Յոթերորդ փողը բացառություն է կազմում, որովհետև այն իր մեջ դատաստան չի պարունակում, այլ Թագավորության ազդարարումը: