Վեցերորդ նամակում ասվում է. «Այսպես է ասում Սուրբը՝ Ճշմարիտը, որ Դավթի բանալիներն ունի, որ բացում է, և ոչ ոք չի փակում, փակում է, և ոչ ոք չի բացում: Գիտեմ քո գործերը. ահա քո առաջ մի դուռ բացեցի, և այն ոչ ոք չի կարող փակել, որովհետև քիչ զորություն ունես, բայց իմ խոսքը պահեցիր և իմ անունը չուրացար: Ահա ես կանեմ սատանայի ժողովքից եղողներին, ովքեր իրենց մասին ասում են, թե հրեա են, բայց չեն, այլ սուտ են ասում,---- ահա նրանց այնպես կանեմ, որ կգան քո ոտքերի առաջ երկրպագություն կանեն ու կիմանան, որ ես քեզ սիրեցի: Քանի որ համբերության իմ խոսքը պահեցիր, ես էլ քեզ կպահեմ փորձության այն ժամից, որ գալու է այս աշխարհի վրա, որպեսզի երկրի երեսին բնակվողներին փորձի: Ահա շուտով ես գալիս եմ. պահի՛ր այն, ինչ որ ունես, որպեսզի ոչ ոք քո պսակը չվերցնի» (Հայտն.3:7-11): Ռեֆորմացիային հաջորդող այս ժամանակաշրջանը միաժամանակ բաց դռների և եղբայրասիրության ժամանակաշրջանն է: Բաբելոնյան բանտի դռները բացվել էին. այսուհետ բաց էին նաև Ավետարանի քարոզչության դռները աշխարհով մեկ: Թեև սկզբում քիչ զորություն ունեին, հավատացյալները ամուր կառչեցին Խոսքից և չուրացան Տիրոջ անունը: Նա այնպես արեց, որ «սատանայի ժողովքից» եղողները դուրս եկան այնտեղից և Ավետարանի զորավոր քարոզչության ներգործությամբ երկրպագություն արեցին Տիրոջ առաջ: Ինչպես Տերը ցույց է տալիս, այս շրջանը գտնվում է անմիջապես փորձության ժամանակից առաջ, որը հասնելու է ողջ աշխարհի վրա: Արդեն այստեղ Նա հաղորդում է Իր մոտալուտ գալստյան մասին և Իրեններին հորդորում է այս խոսքերով. «Պահի՛ր այն, ինչ որ ունես, որպեսզի ոչ ոք քո պսակը չվերցնի» (հ.11): Խոստումը հետևյալն է. «Ով որ հաղթի, իմ Աստծո տաճարում նրան սյուն կանեմ ու այլևս դուրս չի գնա: Նրա վրա կգրեմ իմ Աստծո անունը և իմ Աստծո քաղաքի անունը, այն նոր Երուսաղեմի անունը, որ երկնքից, իմ Աստծուց է իջնում, և իմ նոր անունը կգրեմ» (հ.12): Ֆիլադելֆիայի եկեղեցու շրջանը տևել է մինչև մոտավորապես 1900 թվականը: