15-րդ գլխում հաղորդված բարկության գավաթների դատաստանները իրականանում են 16-րդ գլխում: «Եվ տաճարից մեծ ձայն լսեցի, որ այն յոթ հրեշտակներին ասում էր. «Գնացե՛ք և Աստծո բարկության գավաթները երկրի վրա թափեցեք» (Հայտն.16:1):Հիսուս Քրիստոսի Ավետարանի միջոցով շնորհքի ժամանակի վերջում մարդկանց ևս մեկ հնարավորություն է տրվում լսելու, թե որն է Աստծո սիրո պարգևը, բոլոր սխալների և մեղքերի ներումը, կատարյալ փրկությունը, որով մարդիկ վերադառնում են Աստծո որդիների և դուստրերի կարգավիճակին առաջին հարության ժամանակ: Նա, ով մերժում է Աստծո շնորհքի պարգևը, պետք է կրի Աստծո արդար բարկությունը: Աստծո բարկության առաջին գավաթը զգացին նրանք, ովքեր ընդունել էին գազանի դրոշմը և երկրպագել էին նրա պատկերին. «Առաջինը գնաց և իր գավաթը երկրի վրա թափեց, ու չարաչար պալարներ եղան այն մարդկանց վրա, ովքեր ազանի դրոշմն ունեին և նրա պատկերին էին երկրպագում»: «Երկրորդ հրեշտակն իր գավաթը ծովը թափեց. և մեռածի նման արյուն դարձավ: Ամեն կենդանի շունչ, որ ծովում էր, սատկեց»: «Երրորդ հրեշտակն իր գավաթը գետերի ու ջրերի աղբյուրների մեջ թափեց. և արյուն եղավ: Եվ ջրերի հրեշտակից ձայն լսեցի, որ ասում էր. «Արդար ես, Տե՛ր, որ ես և էիր. և սուրբ, որ այս դատաստաններն արեցիր: Քանի որ սրբերի ու մարգարեների արյունը թափեցին, դրա համար էլ նրանց արյուն տվեցիր խմելու, որին արժանի են: Եվ սեղանից մի ուրիշ ձայն լսեցի, որ ասում էր. «Այո՚, Տեր Աստված Ամենակալ, ճշմարիտ ու արդար են քո դատաստանները»: «Չորրորդ հրեշտակն իր գավաթը արեգակի վրա թափեց: Եվ նրան իշխանություն տրվեց, որ մարդկանց կրակով խորշակահար անի: Եվ մարդիկ սաստիկ տաքությամբ խորշակահար եղան ու Աստծո անվանը հայհոյեցին, որ այս պատուհասների վրա իշխանություն ունի, և չապաշխարեցին, որ նրան փառք տան»: «Հին երորդ հրեշտակն իր գավաթը գազանի աթոռի վրա թափեց, և նրա թագավորությունը խավար դարձավ, և տանջանքից կծում էին իրենց լեզուները: Եվ երկնքի Աստծուն իրենց ցավերի ու պալարների պատճառով հայհոյեցին և իրենց գործերի համար չապաշխարեցին»: Աստծո բարկության դատաստանի առաջին հինգ գավաթները թափվելու ժամանակ սարսափելի բաներ են կատարվում երկրի վրա: Պատկերը փոխվում է. այլևս սատանան չի հալածում և չարչարում հավատացյալներրին, այլ դատաստանի հրեշտակներն են Աստծո բարկությունը թափում նրանց վրա, ովքեր ծառայել են սատանային և եղել են նրա տրամադրության տակ: Ինչպես երևում է նկարագրությունից, տառապելու են կրոնական համակարգը պատվողները և նրա պատկերը երկրպագողները: Այդ պատուհասներն այնքան աներևակայելի են, որ մեկնություններն ավելորդ են: Հիմա, քանի դեռ շնորհքի ժամանակն է, ուզում ենք բոլոր մարդկային և հրեշտակային լեզուներով աղաղակել. «Խնդրեցեք Տիրոջը, քանի որ նա գտնվում է, նրան կանչեցեք, քանի որ նա մոտ է» (Ես.55:6): Հետո հավիտյան չափազանց ուշ կլինի, և ,ինչպես գրված է 16-րդ գլխի 9-րդ համարում, այլևս անհնար կլինի Տիրոջը դառնալը: Շնորհքի ժամանակը անցած կլինի, փրկությունն ու փրկագնումը անհնար կլինեն: Վհատությունն ու հուսահատությունը կպատեն մարդկությանը: Այնժամ յուրաքանչյուրը կլինի այնտեղ, որտեղ ինքն է ցանկացել: Յուրաքանչյուր մարդ պետք է ինքը որոշում ընդունի և ընտրություն կատարի, և դա պետք է անել հիմա: «Վեցերորդ հրեշտակն իր գավաթը մեծ գետի՝ Եփրատի վրա թափեց, և նրա ջուրը ցամաքեց, որ արևելքի թագավորների ճանապարհը պատրաստի»: «Եվ տեսա՝ վիշապի բերանից, գազանի բերանից և սուտ մարգարեի բերանից երեք պիղծ հոգիներ էին դուրս գալիս՝ գորտերի նման: Որովհետև նրանք դևերի ոգիներ էին, որ նշաններ էին անում. գնում են երկրի և բովանդակ տիեզերքի թագավորների մոտ, որպեսզի նրանց հավաքեն Ամենակալ Աստծո այն մեծ օրվա պատերազմի համար: «Ահա գալիս եմ գողի նման. երանի~ նրան, ով արթուն է և պահում է իր հագուստները, որ մերկ ման չգա, ու նրա ամոթանքը չտեսնեն»: Եվ նրանց հավաքեցին այնտեղ, որ եբրայեցերեն «Արմագեդոն» է կոչվում» (Հայտն.16:12-16): Այս հատվածում բանալի բառը «պատերազմն» է: Այստեղ չի խոսվում ազգերի միջև տեղի ունեցող սովորական հակամարտության մասին, այլ վերջին մեծ ճակատամարտի, որը նախորդելու է հազարամյա թագավորությանը: Նկարագրությունը հստակ է. արևելքի երկրների բոլոր զորքերը շարժման մեջ են մտնելու: Եփրատի ջուրը, որ ցամաքել է, ցույց է տալիս, թե որ ուղղության մասին է խոսքը: Աստվածաշնչյան ուրիշ հատվածներից իմանում ենք, որ ռազմական ուժերի միավորում է տեղի ունենում Իսրայելի հյուսիսում: «Այսպես է ասում Տեր Եհովան. ահա ես քեզ դեմ եմ, ո՛վ Գոգ, Ռովսի, Մոսոքի և Թոբելի իշխան: Ես քեզ պիտի ետ դարձնեմ և կարթեր պիտի դնեմ քո կզակներին, և քեզ պիտի հանեմ և քո բոլոր զորքը՝ ձիերն ու ձիավորները, բոլորը շքեղությունով հագած վահանավորների ու ասպարակիրների մեծ ժողովքը, որոնք ամենքն էլ սուր բռնողներ են: Պարսիկները, եթովպացիները և փուդացիք նրանց հետ. ամենքն էլ ասպարակիր ու սաղավարտավոր. Գոմերը և նրա բոլոր գունդերը, Թորգոմայի տունը՝ հյուսիսի ծայրերեց և նրա բոլոր գնդերը. շատ ժողովուրդներ քեզ հետգ ահա այն օրը, երբ իմ ժողովուրդ Իսրայելը ապահով կբնակվի, կիմանաս, և կգաս քո տեղերից՝ հյուսիսի ծայրերից՝ դու ինքդ և շատ ժողովուրդներ քեզ հետ, ամենքը ձիեր հեծած, մեծ բազմությունով և շատ զորքով: Եվ դու վեր կգաս իմ Իսրայել ժողովրդի վրա իբրև ամպ երկիրը ծածկելու. վերջին օրերում պիտի լինիգ» (Եզեկ.38:3-16): «գ և ես քեզ ետ պիտի դարձնեմ և քեզ պիտի տանեմ և քեզ վեր հանեմ հյուսիսի ծայրերից և քեզ պիտի բերեմ Իսրայելի սարերի վրա: Եվ պիտի զարկեմ քո աղեղը ձախ ձեռքիցդ և նետդ վայր պիտի գցեմ աջ ձեռքիցդ: Իսրայելի սարերի վրա պիտի ընկնես դու ինքդ և քո գունդերը և քեզ հետ եղող ազգերը. ամեն տեսակ թևավոր գիշատիչ թռչնի և դաշտի գազանի կերակուր եմ արել քեզ» (Եզեկ.39:2-4): «գ ինչպես որ արշալույսը տարածվում է սարերի վրա, մի բազմաթիվ և զորավոր ազգ է գալիս, որի նմանը չի եղել հավիտենից և նրանից հետո էլ չի լինի, մինչև տարիները դարեդար» (Հովել 2:2): «Սրբազան պատերազմը», որի մասին անընդհատ խոսում է իսլամական աշխարհը, իրականում տեղի է ունենալու այդ ժամանակ: «Հրատարակեցեք այս ազգերի մեջ, պատերազմ որոշեցեք. զարթնեցրեք տղամարդկանց, մոտենան վեր գնան բոլոր պատերազմի մարդիկգ զարթնեն և վեր գան ազգերը Հովսափատի հովիտը, որովհետև այնտեղ պիտի նստեմ բոլոր շրջակա ազգերը դատելու համար» (Հովել 3:9,12): «Ես եմ իմ սրբյալներին պատվիրել, իմ զորավորներին էլ կանչել եմ իմ բարկության համար՝ իմ վեհափառությունով խրոխտացողներին: Բազմության ձայն կա սարերի վրա մեծ ժողովրդի նմանությունով, ժողովված ազգերի թագավորությունների աղմուկի ձայնը: Զորաց Տերը հանդես է անում պատերազմի զորքին, որ եկել են հեռու երկրից՝ երկնքի ծայրից. Տերը և նրա բարկության գործիքները՝ բոլոր երկիրը ավերելու համար» (Ես.13:3-5): «Որովհետև վրեժխնդրության օր է Տիրոջ համար, հատուցման տարի է Սիոնի վեճի համար» (Ես.34:8):