«Եվ երկնքում մի ուրիշ մեծ ու զարմանալի նշան տեսա. յոթ հրեշտակ, որ վերջին յոթ պատուհասներն ունեին, որովհետև Աստծո բարկությունը նրանց միջոցով կատարվեց» (Հայտն.15:1): Այս սպառնալիքից պարզ երևում է, որ այս պատուհասների միջոցով կատարվում է Աստծո բարկությունը: Դա լինելու է մեծ նեղության վերջում: Քիչ անց թեմայի մի ուշագրավ փոփոխություն է կատարվում: Երկրորդ համարում ցույց է տրվում մեծ նեղության ժամանակ հաղթողների բազմությունը: «Եվ տեսա՝ իբրև ապակեղեն ծով, կրակի հետ խառնված, նաև նրանց, ովքեր հաղթեցին ազանին ու նրա պատկերին, նրա դրոշմին ու նրա անվան թվին, որ կանգնած էին ապակեղեն ծովի վրա և Աստծո քնարներն ունեին: Եվ Աստծո ծառա Մովսեսի երգն ու Գառան երգն էին երգում՝ ասելով. ՚՚Մեծ ու զարմանալի են քո գործերը, Տեր Աստված Ամենակալ, արդար ու ճշմարիտ են քո ճանապարհները, ո՛վ սրբերի Թագավոր՚՚» (Հայտն.15:2,3): Ինչպես չորրորդ գլխում տեսանք, ապակեղեն ծովը բյուրեղի նման է, որը գտնվում է Աստծո գահի առաջ: Հարսը գահի վրա է (Հայտն.3:21), մինչդեռ մեծ նեղությունից եկողները գահի առջև են (Հայտն.7:9): Այդ ժամանակ գահի առջև միասին հայտնվում են հիմար կույսերը և հավատքի եկած հրեաները: Այնուհետև Աստծո գահը գտնվելու է ոչ միայն երկնքում, այլև երկրի վրա (Մատթ.25:31): Այս հատվածը վկայում է, որ բյուրեղյա ծովի վրա գտնվող բազմությունը հաղթել է գազանին, նրա պատկերին, նրա դրոշմին ու անվան թվին, և ցույց է տալիս, որ այդ բազմությունը բաղկացած է երկու տարբեր խմբերից: Նույն նեղությունները, որոնց ենթարկվել են ճշմարիտ հավատացյալները հափշտակությունից առաջ, բայց առանց նահատակվելու, հետագայում նորից են բռնկվելու, երբ սատանան շպրտվի երկրի վրա, և դրանք լինելու են ավելի զանգվածային, երկրի վրա մնացած հիմար կույսերի և հրեաների արյունահեղությամբ: Այստեղ միասին ցույց են տրվում բոլոր հավատարիմ մնացածները, իսկ նահատակները հիշատակվում են Հայտնության 20-րդ գլխում: Երգը, որի մասին խոսվում է, արդեն հնչել է հինգերորդ գլխում, որը երգել են երկնային զորքերը: Այստեղ այն երգում են հրեա հավատացյալները և մեծ նեղությունից եկած հեթանոսները: Դա երևում է այն փաստից, որ երկու երգ է հնչում՝ Աստծո ծառա Մովսեսի երգը և Գառան երգը: Այստեղ տեքստը բերվում է ընդհանուր հայտարարի, որովհետև Աստված նույն Աստվածն է, որը Իսրայելի հետ է և Իր փրկության ծրագրում ընդգրկել է նաև հեթանոսներին: Աստված փառավորվում է որպես Ամենակարող Աստված, և Նրա գործերը հռչակվում են որպես մեծ ու զարմանալի: Հաստատվում է, որ Նրա բոլոր ճանապարհները արդար ու ճշմարիտ են: Նա ազգերի Թագավորն է: Քանի որ վերջին դատաստանների ավարտից հետո հասել է հազարամյա թագավորությանն անցնելու ժամանակը, բոլոր ժողովուրդների վերաբերյալ ասվում է երգում. «Ո՞վ է, որ քեզանից չվախենա, ո՛վ Տեր, և քո անունը չփառավորի, որովհետև միայն դու ես սուրբ, որովհետև բոլոր ազգերը կգան ու քո առաջ երկրպագություն կանեն, քանի որ քո դատաստանները հայտնի դարձան» (Հայտն.15:4): Հին Կտակարանի մարգարեները արդեն մարգարեացել են այդ թագավորության վերաբերյալ. «Եվ պիտի լինի, որ ամսից ամիս, շաբաթից շաբաթ պիտի գա ամեն մարմին իմ առաջ երկրպագելու,ասում է Տերը» (Ես.66:23): Դատաստանը, որը ոչնչացնելու է Իսրայելի դեմ դուրս եկող ժողովուրդներին, նրանց հաղորդվել է: Մինչդեռ նրանցից էլ մարդիկ կմնան. «Եվ սա պիտի լինի այն հարվածը, որով Տերը պիտի հարվածի բոլոր ժողովուրդներին, որոնք պատերազմեցին Երուսաղեմի դեմ. նրանց մարմինը պիտի հալվի՝ իրենց ոտքերի վրա կանգնած, նրանց աչքերը պիտի հալվեն իրենց խորշերում, և նրանց լեզուն պիտի հալվի իրենց բերանումգ Եվ բոլոր այն ազգերից մնացածը, որոնք եկել էին Երուսաղեմի վրա, վեր պիտի գնան տարուց տարի Զորաց Տիրոջ Թագավորին երկրպագելու և տաղավարահարաց տոնը կատարելու» (Զաք.14:12,16): Այսպիսով, շատերի կողմից պաշտպանվող այն գաղափարը, ըստ որի հազարամյա թագավորությանը նախորդող դատաստանի և մաքրման գործընթացում բոլորը կկորցնեն իրենց կյանքը, չի համապատասխանում Սուրբ Գրքի վկայությանը: «Եվ կլինի օրերի վերջին, որ հաստատ կլինի Տիրոջ տան սարը՝ սարերի գլխին, և կբարձրանա բլուրներից, և հորդելով նրա մոտ կգնան բոլոր ազգերը: Եվ շատ ժողովուրդներ կգնան ու կասեն. «Եկեք վեր գնանք Եհովայի սարը, Հակոբի Աստծո տունը, և նա կսովորեցնի մեզ իր ճանապարհները, և մենք կգնանք նրա շավիղներով, որովհետև Սիոնից դուրս է գալու օրենքը, և Տիրոջ Խոսքը՝ Երուսաղեմից» (Ես.2:2,3): «Այսպես է ասում Զորաց Տերը. «Տակավին ժողովուրդներ պիտի գան և շատ քաղաքների բնակիչներ: Եվ մեկի բնակիչները պիտի գնան մյուսի մոտ ասելով. «Եկեք գնանք Տիրոջ առաջ աղոթք անելու և Զորաց Տիրոջը խնդրելու. ես էլ եմ գալիս»: Եվ շատ ժողովուրդներ և զորավոր ազգեր պիտի գան Զորաց Տիրոջը խնդրելու Երուսաղեմում և Տիրոջ առաջին աղոթելու: «Այսպես է ասում Զորաց Տերը. «Այն օրերը կբռնեն ամեն լեզուներից տասը մարդ, այսինքն, կբռնեն մի հրեա մարդու քղանցքը՝ ասելով. «Գնանք ձեզ հետ, որովհետև լսել ենք, որ Աստված ձեզ հետ է» (Զաք.8:20-23): Բայց նախ կատարվում է այն, ինչ նկարագրում է Հովհաննես տեսանողը հետագա համարներում. «Դրանից հետո տեսա՝ ահա երկնքում բացվեց վկայության խորանի տաճարը: Տաճարից դուրս եկան այն յոթ հրեշտակները, որոնք այն յոթ պատուհասներն ունեին, մաքուր ու պայծառ կտավ հագած ու կրծքին ոսկե գոտիներ կապած: Այն չորս կենդանիներից մեկն այս յոթ հրեշտակներին յոթ ոսկի գավաթներ տվեց՝ հավիտյանս հավիտենից կենդանի Աստծո բարկությամբ լի: Եվ տաճարը լցվեց Աստծո փառքից ու նրա զորությունից ելած ծխով, և ոչ ոք չէր կարող տաճար մտնել, մինչև որ այն յոթ հրեշտակների պատուհասները կատարվեն» (Հայտն.15:5-8):