Ավանդական քրիտոնեության մեջ եղած ողբերգությունը հիմնականում գալիս է այն բանից, որ աստվածաբանական ճեմարաններում չեն վերադառնում դեպի սկիզբ, այլ շարունակում են խոսել «Երրորդության ներսում եղած հարաբերությունների» մասին, որը բնավ գոյություն չունի: Դա մի մտահայեցական տեսություն է, որը հնարել են միայն 4–րդ դարում և որի վրա հիմնել են իրենց աստվածաբանությունը: Բայց այդ ամենը ոչ մի արժեք չունի Աստծո առաջ: Նրա մոտ արժեք ունի միայն այն, ինչ Նա Ինքն է ասել և գրել տվել Հին և Նոր Կտակարանի Իր ծառաների միջոցով: Այն բաները, որոնց մասին Աստվածաշունչը չի վկայում, չեն կարող աստվածային ծագում ունենալ: Հին և Նոր Կտակարանները Աստծո ավարտուն վկայություններն են, որոնց ոչինչ չի կարելի ավելացնել, ինչպես ոչինչ չի կարելի ավելացնել մարդու կողմից գրված կտակին: Պողոս առաքյալը պարզ ասում է, որ մարդու հաստատած կտակը ոչ ոք չի անարգում, ոչ էլ նրա վրա ուրիշ հրաման ավելացնում (Գաղատ.3:15): Նոր Կտակարանի վերջին գլխում գրված է, որ նրանք, ովքեր ուզում են ավելացնել և պակասեցնել աստվածային Գրքի մարգարեության խոսքերից, ստանալու են Հայտնության գրքի պատուհասները, և պակասելու է նրանց բաժինը Կյանքի Գրքից: Հարցն այնքան լուրջ է, որ նույնիսկ կարող են ջնջվել Կյանքի Գրքում գրված անունները, եթե մեղավոր լինեն (Հայտն.3:5): Արդեն այն ժամանակ՝ առաջին քրիստոնեական սերնդի վերջանալուց առաջ, Պողոսը ցավով ասում էր, որ ուրիշ Հիսուս էր ավետարանվում, ուրիշ ավետարան էր քարոզվում և ուրիշ հոգի էր գործում (2 Կորնթ.11:4): Նույն գլխում առաքյալը գրում է ողջամիտ վարդապետությունից շեղվող ուսմունքների ներկայացուցիչների մասին. «Քրիստոսի ճշմարտությամբ իմ մեջ ասում եմ… որովհետև այդպիսիները սուտ առաքյալներ, նենգավոր մշակներ, Քրիստոսի առաքյալների տեսք ընդունողներ են: Եվ զարմանալի էլ չէ, որովհետև սատանան ինքն էլ լույսի հրեշտակի կերպարանքն է վերցնում իր վրա: Ուրեմն մեծ բան չէ, որ նրա ծառայողներն էլ արդարության ծառայողների կերպարանքն առնեն, որոնց վերջն էլ իրենց գործերի պես կլինի» (հհ. 10–15): Հովհաննեսը գրում է, որ մենք պետք է փորձենք հոգիները, և որ շատ սուտ մարգարեներ են դուրս եկել աշխարհում: Աստծուց է միայն այն մարդը, որը Հիսուսին դավանում է որպես մարմնով եկած Քրիստոս՝ Մեսիա. «Ամեն հոգի, որ խոստովանում է Հիսուս Քրիստոսին մարմնով եկած, Աստծուց է: Եվ ամեն հոգի, որ չի խոստովանում Հիսուս Քրիստոսին մարմնով եկած, Աստծուց չէ. դա նեռի հոգին է» (1 Հովհ. 4:2.3): Այս խոսքը վերաբերում է նաև այն բոլոր կրոններին, որոնք աստվածաշնչյան ձևով չեն դավանում Հիսուսին, այլ սովորեցնում են հավիտենական Որդու նախագոյության մասին: Նրանք խոսում են «Հիսուսի» մասին որպես «Որդու», բայց չեն ընդունում մարգարեության Հոգուն և Խոսքին համապատասխան վկայությունը (Հայտն.19:10բ): Այժմ մաքուր վարդապետությունը որպես Ճշմարտություն, դրվում է աշտանակի վրա, և այսպիսով, բոլորը կարող են իրենք իրենց քննել և իմանալ, թե որ հոգու զավակներն են: Եփեսոսի եկեղեցու հրեշտակին ուղղված ուղերձում Հովհաննեսը փոխանցում է Տիրոջ այս խոսքը. «Գիտեմ քո գործերը, քո աշխատանքը, քո համբերությունը, և որ չարերին չես կարողանում տանել, և փորձեցիր նրանց, ովքեր առաքյալ են ձևանում, բայց չեն, ու պարզեցիր, որ սուտ են» (Հայտն.2:2): Գաղատացիս թղթի առաջին գլխում Պողոսը շեշտում է այն փաստը, որ բոլոր նրանք, ովքեր ուրիշ ավետարան են քարոզում, անեծքի տակ են: Ուրիշ ավետարան ասելով պետք է հասկանալ այն, ինչ չի համապատասխանում Հիսուս Քրիստոսի և առաքյալների սկզբնական Ավետարանին, նրանց վարդապետություններին և գործերին: Իր ողջ պատասխանատվությամբ և իր կոչման ժամանակ ստացած լիազորություններով Պողոսը մտահոգվում էր, որ չլինի թե սատանան իր խորամանկությամբ և նենգությամբ խաբի Եկեղեցուն, ինչպես այդ արեց Եվայի հետ (2Կորնթ.11:2,3): Աստծո թշմանին ոչ միայն արարչագործության սկզբում կարողացավ կորստի տանել առաջին մարդկանց, այլև փրկագնումը կատարվելուց հետո նույնը արեց այն մարդկանց հետ, ովքեր լրջորեն չէին ընդունել Աստծո Խոսքը և խախտել էին այն: Այս երկուսն էլ շարունակում են գոյություն ունենալ՝ սկզբնական պատմությունը՝ անհնազանդության միջոցով և սկզբնական Եկեղեցին՝ հավատքի հնազանդության միջոցով: Թշնամին միշտ փորձում է մարդկանց մոլորեցնել նույն մեթոդով. նա կասկածի տակ է դնում Աստծո Խոսքը՝ «Աստված իրո՞ք ասաց» և «Անշուշտ, չեք մեռնի»: Սատանան այն ստախոսն է, որը ամենակրոնական ձևով աղավաղել է Աստծո Խոսքը սկզբից ի վեր: Նա մեծ հաջողություն ունի այս աշխարհի բոլոր կրոնների մոտ, որովհետև նա այս աշխարհի իշխանն է, աստվածը և գլ- խավորապես հայտնվում է կրոնական հագուստով: