Մեր օրերում հատուկ նշանակություն են տալիս այսպես կոչված «Երրորդության» «երեք Անձերի» առանձին–առանձին երկրպագությանը: Պապը 97, 98 և 99 թվականները հայտարարել է հատուկ տարիներ, որոնց ընթացքում պետք է մեկը մյուսի հետևից պաշտել այսպես կոչված «երեք աստվածային Անձերին», իսկ 2000 թվականին՝ «սուրբ տարում» պետք է պաշտեն «Երեք միաբան Անձերին» միասին: Հոգեգալստական, խարիզմատիկ քարոզիչները իրենց ավանդն են ներդնում միջհարանվանական հավաքույթներում և ժամանակի ոգու ազդեցության տակ խոսում են «Սուրբ Հոգու անձնավորության» մասին դեռևս չլսված ձևով. սկսած «Բարի լույս, Սուրբ Հոգի, ես ողջունում եմ Քեզ, ես գրկում եմ Քեզ, ես սիրում եմ Քեզ » բառերից մինչև՝ «Սուրբ Հոգի, ես փառաբանում, մեծարում, երկրպագում եմ Քեզ»: Կրոնական խանդավառությամբ տարված մարդիկ գալիս են տարբեր հարանվանություններից՝ ակնկալելով ապրել Հոգու նոր գործողություն, երբեմն նույնիսկ խլացուցիչ երաժշտության տակ և դժբախտաբար չեն նկատում, որ «Սուրբ Հոգու այդպիսի երկրպագությունը» լիովին խորթ է Աստվածաշնչին: Նման բան իրոք երբեք գոյություն չի ունեցել: Այստեղ նույնպես Աստծո Խոսքը անտեսվում և արհամարհվում է: Ըստ Սուրբ Գրքի վկայության՝ Հոգու առանձնահատուկ երկրպագություն չկա, որովհետև Հիսուսն Ինքն ասում է. «Սակայն երբ նա՝ ճշմարտության Հոգին գա, նա ձեզ ամեն ճշմարտության մեջ կառաջնորդի, որովհետև ին անձից չի խոսի, այլ կասի, ինչ որ լսի. և գալիք բաները կպատմի ձեզ»: Այնուհետև ասում է. «Նա ինձ կփառավորի, որովհետև իմից կառնի ու կպատմի ձեզ» (Հովհ.16:5–15): Ոչ թե անկարևոր մանրուքների շուրջ ենք վիճում, այլ ուզում ենք, որ կատարյալ Ճշմարտությունն ասվի: Ընդհանրապես «Երրորդության» մասին ուսմունքը, որը ձևակերպվել է տիեզերաժողովների ժամանակ, ասում է. «Մեկ Աստված՝ երեք Անձով. Հայրն Աստված է, Որդին Աստված է, Սուրբ Հոգին Աստված է, և այս երեք աստվածային Անձերը մեկ Աստված են»: Բայց որտե՞ղ է դա գրված Աստվածաշնչում: Իհարկե ո՛չ մի տեղ: Հավիտենության մեջ և Հին Կտակարանում ոչ հետք կա, ոչ ակնարկ երեք աստվածային Անձերի մասին: Նոր Կտակարանի թղթերում միայն հանդիպում է «Հայր Աստված» արտահայտությունը, օրինակ՝ «Օրհնյալ է Աստված և մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսի Հայրը, որ մեզ Քրիստոսով օրհնեց ամեն հոգևոր օրհնություններով երկնքում» (Եփես. 1:3), բայց ոչ մի անգամ չի հանդիպում «Որդի Աստված» արտահայտությունը, այլ՝ «Աստծո Որդի», կամ «Բարձրյալի Որդի», «Մարդու Որդի», «Դավթի Որդի»: Նաև ոչ մի անգամ չենք գտնում «Սուրբ Հոգի Աստված» արտահայտությունը, այլ՝ «Աստծո Հոգի», «Սուրբ Հոգի», «Քրիստոսի Հոգի»: Հին Կտակարանում 378 անգամ հանդիպում ենք “Ru’ach Yahweh”` «Տիրոջ Հոգի» արտահայտությանը: Այս փաստերը շատ կարևոր են: Մի՞թե Երրորդության պաշտպանները չեն տեսնում, որ միայն Աստված ելման կետ չունի: Որպես «Հավիտենական»՝ Նա Ինքն է ելման կետը. Նա ելակետ է Որդու և Հոգու համար՝ Աստծո Որդի, Աստծո Հոգի: Եթե հավիտենությունից ի վեր Աստծո անկախ անձնավորություններ լինեին, Աստծուն որպես ելակետ չէին ունենա: Ոչ մի մարգարե կամ առաքյալ կամ որևէ Աստծո մարդ, երբեք չի օգտա- գործել եռամիասնական օրհնության ձևը, ինչպես այդ անում են ողջ աշխարհի եկեղեցիներում՝ ասելով մեկը մյուսի հետևից՝ «Օրհնված եղեք Հայր Աստծո, Որդի Աստծո, Սուրբ Հոգի Աստծո անունով»: Նույն բանն օգտագործվում է աղոթքի մեջ. «Փառք Հայր Աստծուն, Որդուն և Սուրբ Հոգուն»: Ոչ էլ Աստվածաշնչում նշված է, որ որևէ աղոթք կամ գործողություն սկսվի կամ ավարտվի «Հանուն Հոր և Որդու և Սուրբ Հոգու» բառերով: Պողոսը Աստծո կողմից պատվիրել է, որ ինչ, որ անենք՝ թե՛ խոսքով, թե՛ գործով, ամեն ինչ լինի Տեր Հիսուսի Անունով (Կողոս.3:17): Քարոզչությունը, աղոթքը, փրկությունը, բժշկությունը, ազատագրումը և այլն, ամեն ինչ կատարվում է Հիսուս Քրիստոսի անունով: Շատերը գիտեն, ոմանք էլ կիրառում են օրհնության այն ձևը, որն Աստված պատվիրել էր Ահարոնին. «Եհովան օրհնի քեզ և պահի քեզ. Եհովան պայծառացնի իր երեսը քեզ վրա և ողորմի քեզ: Եհովան բարձրացնի իր երեսը քեզ վրա և խաղաղություն տա քեզ» (Թվոց 6:24–26): Պողոսը իր բոլոր նամակների սկզբում և վերջում հիշատակում էր «շնորհքի» մաղթանքը. նա այդ արել է ամենաքիչը տասնչորս անգամ, բայց ամեն անգամ տարբեր ձևերով: Նա բնավ մտադիր չէր հավատո հանգանակ կամ ձևական ֆորմուլա ստեղծել, ինչպես աշխարհով մեկ անում են տարբեր կրոնական հարանվանություններում: Պետրոսը, Պողոսը և սկզբնական Եկեղեցու միասնությունը, որը քրիստոնեական կազմակերպություն չէր, այլ Քրիստոսի կենդանի օրգանիզմը, գտնվում էին Սուրբ Հոգու առաջնորդության տակ և գիտեին, թե ում է պատկանում երկրպագությունը. «Միմիայն իմաստուն Աստծուն Հիսուս Քրիստոսի միջոցով, Նրան փառք հավիտյանս» (Հռոմ. 16:27):