«Զգույշ կացեք, որ չմերժեք նրան, ով խոսեց, որովհետև եթե այս երկրի վրա պատգամ տվողին մերժողները չկարողացան ազատվել, ապա որքա~ն ավելի մենք, եթե երկնքից խոսողին մերժենք» (Եբր.12:25): Հարցն արդարացի է. այսօրվա հոգևոր առաջնորդները մի՞թե չեն վարվում այնպես, ինչպես Քրիստոսի առաջին գալստի ժամանակ՝ շարունակելով իրենց ավանդույթները, կարծես Աստված ոչինչ չէր արել: Ով հոգևոր առաջնորդներ, որ տեսել եք Աստծո գերբնական գործողությունը մեր ժամանակներում, դուք, որ առանց Աստծո կողմից հաստատված մարգարեական ծառայության չէիք ունենա ձեր սեփական, ավետարանական ծառայությունը, մի կողմից ասում եք. «Բրանհամը զորավոր մարգարե էր, Աստված նրան ամեն բան բացում էր», ինչպես վկայեց նաև Թ. Լ. Օսբորնը, մյուս կողմից ասում եք. «Նրա վարդապետությունը սխալ էր»: Ինչպե՞ս համաձայնեցնել այս երկու բաները: Դուք ասում եք, որ Աստված նրան աստվածային հաստատումներով անկրկնելի ծառայություն է տվել, ինչպես ուրիշ ոչ մեկին, մինչդեռ դուք հանուն ձեր ժողովրդականության շրջանցում եք ճանապարհը ցույց տվող այն Պատգամը, որը նա բերեց Տիրոջ Անունով և որը պետք է պատրաստի Քրիստոսի երկրորդ գալուստը: Մի՞թե մեծ և անուղղելի սխալ չեք վերցնում ձեզ վրա: Դուք ներկայանում եք, որպես այս ժամի մարդիկ, բայց զրպարտել եք Աստծո մարգարեին: Դուք ձգտում եք ավերել Աստծո կողմից տրված միակ արտասովոր ծառայության ազդեցությունը: Բայց դա ձեզ չի հաջողվի: Ճշմարիտ ոչխարները կհետևեն բարի Հովվի կանչին: Բոլոր նրանց մեջ, որոնք նախասահմանված են հավիտենական կյանքի համար, կկատարվի Աստծո Խոսքը, որն ուղարկվել է այս ժամանակի համար: Այն ժամանակվա դպիրների պես ո՞վ է ուզում մերժել Աստծո խորհուրդը իր անձի մասին (Ղուկաս 7:29,30)՝ չմկրտվելով աստվածաշնչյան ձևով, թեև Պողոսը վկայում է, որ ինքն էլ այդպես է մկրտվել(Հռոմ.6:3): Քարոզիչներ, չէ՞ որ այդպես դուք վերցրել եք գիտության բանալին, դուք ինքներդ չեք մտել, ցանկացողներին էլ արգելել եք (Ղուկաս 11:52): Եկեղեցու աստվածային կարգուկանոնը, որի մասին վկայել է Պողոս առաքյալը, և որը նորից շեշտել է Բրանհամը, դուք անուժ եք դարձնում մի արհամարհական ժպիտով: Դուք ասում եք. «Դե, դրանք Բրանհամի վարդապետություններն են՝ մեղքի մեջ անկումը, Աստվածությունը, մկրտությունը, կնոջ աստվածաշնչյան դերը և ուրիշ շատ բաներ»: Իսկապե՞ս: Մի՞թե դրանք Սուրբ Գրքի վարդապետությունները չեն: Այսօր ու՞մ է Տերը հանդիմանում յոթնապատիկ «վայ»-ով, ինչպես այն ժամանակվա հոգևոր առաջնորդներին (Մատթ. 23:13-33): Աստված ամեն մեկից հավատք և հնազանդություն է պահանջում: Մատթ. 25-րդ գլխում խոսվում է Փեսայի գալստյան մասին: 24-րդ գլխում մեր Տերը ցույց է տալիս Հիսուս Քրիստոսի գալստին նախորդող և դրան ուղեկցող հանգամանքները և շեշտը դնում է այն մասի վրա, որը կատարվում է վերջնական փուլում՝ լիակատար վերականգնման ժամանակաշրջանում: «Ուրեմն ո՞վ է այն հավատարիմ ու իմաստուն ծառան, որի տերը նրան իր ծառաների վրա դրեց, որ նրանց ուտելիքը ժամանակին տա: Երանի այն ծառային, որի տերը երբ գա, նրան այդպես անելիս գտնի: Ճշմարիտ եմ ասում ձեզ, որ նրան իր ողջ ունեցվածքի վրա կդնի» (հհ. 45-47): Այժմ պետք է ներկայացվի Աստծո ողջ խորհուրդը, լիակատար Խոսքը, բոլոր հոգևոր գանձերի հետ միասին: Աստվածային կոչման պատճառով, որ ես՝ Էվալդ Ֆրանկը, ստացա Տիրոջ զորավոր, թափանցող և իշխանությամբ լեցուն ձայնով, 1962 թվականի ապրիլի 3-ին, Պողոսի նման պատասխանատվություն ունեմ Աստծո առաջ: Այժմ խոստացված Խոսքը պետք է բաժանվի որպես հոգևոր կերակուր, վերջին Պատգամը պետք է քարոզվի ողջ ճշմարտությամբ, աշխարհով մեկ, Քրիստոսի վերադարձից առաջ: Տերը իր մոտ տարավ Իր ծառային, բայց նրան հայտնված Խոսքը թողեց մեզ որպես հոգևոր կերակուր և թարմ մանանա, որով Աստված հագեցնում է այն քաղցը, որն ուղարկել է Ամովս 8:11 համարի համաձայն: Աստծո Խոսքը մնում է հավիտյան, և Աստծուց ծնվածը լսում է Աստծո Խոսքը (Հովհ.8:47): Այժմ կատարվում է նաև այն, ինչ գրված է Անգե մարգարեի գրքում. «… և ժողովրդի բոլոր մնացորդը իրենց Տեր Աստծո ձայնին և Անգե մարգարեի խոսքերին լսեցին, ինչպես որ իրենց Տեր Աստվածը նրանց ուղարկել էր, և ժողովուրդը վախեցավ Տիրոջ երեսից» (Անգե 1:12): Մենք դեռևս ապրում ենք շնորհքի ժամանակաշրջանում, և յուրաքանչյուրս հնարավորություն ունի շտկելու իր ընթացքը և լիովին կանգնելու Աստծո կողքին: Այժմ վերջին անգամ Աստծո Խոսքը դուրս է գալիս մեր փրկության և ուսուցման համար, որպեսզի մենք վերադառնանք աստվածաշնչյան ճանապարհի համար: Նրանք, ովքեր չեն հետևում Խոսքին, այդ նույն Խոսքով կդատապարտվեն վերջին դատաստանի ժամանակ (Հովհ. 12:48): Այս կանչը վերաբերում է բոլորին. «Այսօր եթե նրա ձայնը լսեք, ձեր սրտերը մի խստացրեք » (Եբր. 3:7,8): Այդ նա է աղաղակում մեզանից յուրաքանչյուրին անձամբ. «Եթե դու էլ այսօր իսկ իմանայիր քո խաղաղության մասին » (Ղուկաս 19:42): Ողջ աշխարհում Աստծո բոլոր զավակները ընդունում են, որ Աստված ուղարկել է Իր Խոսքը մեզ բժշկելու (Սաղմոս 107:20) և մեզ ամեն մոլորությունից ու խառնաշփոթությունից դուրս կանչելու համար: Հիսուս Քրիստոսի Հարսը այժմ շնորհքով ապրում է վերջնական հաղթանակը թշնամու զորությունների և խարդավանքների վրա: Այդ Հարսին են վերաբերում հետևյալ սուրբգրային հատվածները. «Եվ նրանք հաղթեցին նրան Գառան արյունով ու իրենց վկայության խոսքով և իրենց անձերը չսիրեցին մինչև մահ» (Հայտն.12:11): «Խնդանք և ուրախ լինենք ու փառք տանք Նրան, որ Գառան հարսանիքը եկավ, և նրա կինը պատրաստեց իրեն: Նրան տրվեց, որ սպիտակ, մաքուր և լուսափայլ բեհեզ հագնի (որովհետև բեհեզը սրբերի արդարությունն է): Եվ ինձ ասաց. «Գրիր, «Երանելի են Գառան հարսանիքի ընթրիքին կանչվածները»: Եվ ինձ ասաց. Սրանք Աստծո ճշմարիտ խոսքերն են»: (Հայտն. 19:7-9): Հուսով եմ, որ այս շարադրանքը կընդունվի որպես Աստծո կողմից բարեկամական խոսք, որը ցույց է տալիս ուղղությունը Իր Խոսքի միջոցով: «Այս գրքի մարգարեության խոսքերը մի՛ կնքիր, որովհետև ժամանակը մոտ է ահա շուտով գալիս եմ, և իմ վարձը՝ ինձ հետ, որ ամեն մեկին հատուցեմ ըստ իր գործերի այս բաները վկայողն ասում է. «Այո՛, ես շուտով գալիս եմ»: Ամե՛ն: Ե՛կ, Տե՛ր Հիսուս: Մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսի շնորհքը ձեր բոլորի հետ լինի: Ամե՛ն» (Հայտն.22:10,12, 20, 21):