Ոչ մի մարգարեական խոսք չի կարող հատուկ մեկնություն ունենալ, բայց կարող է կրկնակի իրականացում ունենալ: Օրինակ, Բրանհամ եղբայրը 150 անգամ հիշատակեց Զաքարիա 14:7 համարը. «Իրիկվա ժամանակին լույս կլինի...»: Մինչդեռ դրա իսկական իրականացումը կլինի, երբ Տերը հայտնվի Ձիթենյաց սարի վրա և սկսի իշխել ողջ երկրի վրա (Զաքարիա 14:4-9): Բրանհամ եղբայրը յոթանասուն անգամ վկայակոչեց Հայտնության 10-րդ գլխում գրվածը՝ այն կապելով իր՝ որպես յոթերորդ պատգամաբերի, ծառայության հետ: Բայց դա չեղյալ չի անում այն, ինչ կատարվելու է, երբ հնչի յոթերորդ հրեշտակի փողի ձայնը Հայտն.11:15 համարի համաձայն, որը կանխասվել էր Հայտն. 10:7 համարում: Այդ ժամանակ Աստծո խորհուրդը կկատարվի նույնքան հաստատ կերպով, ինչպես Բրանհամ եղբոր ծառայության միջոցով բացահայտվեցին և կատարվեցին Աստծո բոլոր խորհուրդները Ծննդոցից մինչև Հայտնություն: Բայց հատկապես նրանք, ովքեր հետաքրքրված են յոթ որոտներով, պետք է ուշադրություն դարձնեն Հայտն. 10:6 համարում գրված երդմանը և հայացք գցեն Դանիել 12:6 համարում գրվածին: Ահա հարցը. «Մինչև ե՞րբ է այս սքանչելյաց վերջը»: Դրան հետևում է կարևոր հայտարարությունը. «Եվ ես լսեցի, որ այն կտավ հագած մարդը, որ գետի ջրերից վեր էր, իր աջ և ձախ ձեռքը բարձրացրեց դեպի երկինք և երդում արեց հավիտյանս կենդանի եղողով, թե մի ժամանակ, ժամանակներ և կես. և երբ վերջանա սուրբ ժողովրդի ձեռքի փշրվելը, այս ամենը պիտի կատարվի» (հ.,7): Ամեն: «...և երդվեց հավիտյանս հավիտենից Կենդանի եղողով, որ ստեղծեց երկինքն ու ինչ որ նրանում է, և երկիրն ու ինչ որ նրանում է, և ծովն ու ինչ որ նրանում է», թե այլևս ժամանակ չի լինելու» (Հայտն. 10:6):Ամեն: Գոհություն Աստծուն մարգարեական խոսքի այս բացահայտող հատվածի համար. այն պահից, երբ հրեշտակը երդվում է, մնում է երեք ու կես տարի մինչև այն ժամանակը, երբ Տերը կսկսի թագավորել Իր թագավորությունում (Դանիել 7:25-27, Հայտն. 11:15-19): Դանիելի տեսած և լսած երդումը որքան ճշգրիտ կերպով է համապատասխանում Հայտնության 10-րդ գլխի իրադարձություններին, որոնք տեսավ Հովհաննեսը: Գոհություն Աստծուն գրված, բացահայտված, երկու-երեք վկաների խոսքով հաստատված Իր հրաշալի խոսքի համար: Ո՞վ կհամարձակվի ժխտել, որ Հայտն. 10-րդ գլխում գրվածը կիրականանա հենց այն նույն հերթականությամբ, որով գրված է: Ուխտի Հրեշտակը իջնում է երկնքից՝ ամպ հագած և գլխին՝ ծիածան, ձեռքում բացված գրքույկ պահած: Նա աջ ոտքը դնում է ծովի վրա, ձախը՝ ցամաքի. «..առյուծի պես է գոչելու նա...» (Ովսե 11:10, Հովել 3:15-17): 1963 թվականի մարտի 17-ին Բրանհամ եղբայրն ասաց. «Եթե նկատել եք, դա Քրիստոսն է: Հին Կտակարանում Նա կոչվում էր Ուխտի Հրեշտակ, հիմա Նա ուղիղ գնում է հրեաների մոտ...»: 1963 թվականի փետրվարի 28-ին, երբ նա ունեցավ գերբնական ամպի հայտնության հետ կապված այն զորավոր փորձառությունը ու ամպի մեջ տեսավ բուրգի տեսքով կանգնած յոթ հրեշտակներին, Սանսեթ լեռան ողջ շրջակայքը ցնցվեց բնական երկրաշարժից, որին հետևեցին որոտի յոթ լսելի ձայներ: Բրանհամ եղբայրը հիսուն անգամ հիշատակել է այդ որոտները: Դրանք մեծ նշանակություն ունեին իր համար, որովհետև այդ յոթ որոտները նրա ուշադրությունն ուղղեցին գերբնական ամպի վրա, մինչև Կնիքների մասին քարոզելը: Նա այդ մասին բազմիցս խոսել է, և մենք էլ արդեն շատ անգամ գրել ենք այդ մասին: 1963 թվականի մարտի 24-ին նա հարվածեց ամբիոնին՝ շեշտելու համար յոթ որոտների ուժգնությունը: Ես գնացի այնտեղ մի խումբ քարոզիչների հետ, որոնց հրավիրել էր Փիրի Գրինը և անձամբ տեսա սարից գլորված ժայռաբեկորներն ու քարերը: Բայց դրանից հետո վկայակոչելով Հայտնության 10-րդ գլուխը՝ Բրանհամ եղբայրն ասաց. «Որքան որ հաստատ է, որ ոչ ոք չգիտի Տիրոջ գալստյան օրը, նույնքան հաստատ է, որ ոչ ոք չի իմանա, թե ինչ են ասել յոթ որոտները»: Դա Եկեղեցուն չի վերաբերում, և դրա վերաբերյալ ոչինչ չպիտի գրվի: Այն, ինչ ասվում է Եկեղեցուն և հափշտակության հավատք է առաջացնում, գրված է Աստվածաշնչում և հաղորդվել է մեզ: Նրանք, ովքեր ժխտում են գրված Խոսքը և խոսում են «յոթ որոտների հայտնության» մասին (ի դեպ դրա վերաբերյալ զանազան տարբերակներ կան, որոնցից մեկն ասում է, որ դրանք յոթ առանձնահատուկ մարդիկ են, որոնք հայտնվելու են որպես յոթ ձայներ կամ՝ Ուխտի Հրեշտակն արդեն երկրի վրա է), այդպիսի քարոզիչները խաբված են մոլորության հոգուց: Վեցերորդ կնիքով սկսվում է Տիրոջ օրը: Արևը խավարում է, լուսինը արյան պես դառնում և երկնքից թափվում են աստղերը: Այն ամենը ինչ գրված է Հայտն. 6:12 համարից սկսած, վերաբերում է ապագային: