Հին Կտակարանում Աստված խոսել և գործել է Իր ծառաների և մարգարեների միջոցով: Նոր Կտակարանում Նա Իր խորհուրդը հայտնել է Իր սուրբ առաքյալներին և մարգարեներին (Եփես. 3:5): Որպես մարգարե՝ նրանք տեսիլքով տեսնում էին Աստծո ծրագրերը, որպես ծառա՝ նրանք կատարում էին այն, ինչ Աստված իրենց պատվիրել էր: Մնում է այն, ինչ գրված է. «Որովհետև Տեր Եհովան ոչ մի բան չի անի, եթե չհայտնի Իր խորհուրդը Իր ծառաներին՝ մարգարեներին» (Ամովս 3:7): Նոր Կտակարանում Իր առաջին նամակի առաջին համարում Պողոսը ներկայանում է որպես ծառա և առաքյալ. «Պողոս՝ Հիսուս Քրիստոսի ծառա, կանչված առաքյալ լինելու, առանձնացված Աստծո Ավետարանի համար ընտրված, այն, որ Նա նախապես խոստացել էր Իր մարգարեների միջոցով Սուրբ գրքերում» (Հռոմ. 1:1,2): Հակոբոսը ներկայանում է այսպես. «Հակոբոսը՝ Աստծո և Տեր Հիսուս Քրիստոսի ծառան, ամենուրեք ցրված տասներկու ցեղերիդ ողջույն» (Հակոբ 1:1): Պետրոսն այսպես է ներկայանում. «Սիմոն Պետրոս՝ Հիսուս Քրիստոսի ծառա և առաքյալ, ձեզ, որ մեր Աստծո և Փրկիչ Հիսուս Քրիստոսի արդարությամբ պատվական նույն հավատն ընդունեցիք...» (2 Պետր.1:1): Հայտնությունը տրվեց Հովհաննես առաքյալին՝ որպես ծառայի, որպեսզի նրա միջոցով մյուս ծառաներն էլ նույն հայտնությունը ստանան. «Հիսուս Քրիստոսի հայտնությունը, որ Աստված տվեց նրան՝ իր ծառաներին ցույց տալու, ինչ որ շուտով պիտի լինի, և իմացրեց իր հրեշտակի միջոցով՝ ուղարկելով իր Հովհաննես ծառային» (Հայտն. 1:1): Իսկ վերջին գլխում դա նորից է հաստատվում. «Եվ ինձ ասաց. «Այս խոսքերը հավաստի ու ճշմարիտ են»: Ու Տերը՝ սուրբ մարգարեների հոգիների Աստվածը, ուղարկեց իր հրեշտակին, որ իր ծառաներին ցույց տա այն, ինչ շուտով պետք է լինի: Ահա շուտով գալիս եմ. երանի նրան, ով այս գրքի մարգարեության խոսքերը պահում է» (Հայտն.22:6, 7): Երբ խոսքը վերաբերում է ծառայությանը՝ մեր Տերն ու Փրկիչն էլ Ծառա դարձավ. «Ահա Իմ ծառան, որին ես հաստատել եմ, Իմ ընտրածը, որին հավանել է Իմ Հոգին, Ես Իմ Հոգին դրել եմ Նրա վրա, Նա իրավունքը պիտի հանի ազգերի համար: Նա չի աղաղակի ու ձայն չի բարձրացնի, և իր ձայնը լսել չի տա դրսում» (Եսայի 42:1,2): Մատթ. 12:18-21 համարներում տեսնում ենք դրա իրականացումը. «Ահա Իմ ծառան, որին Ես ընտրեցի, Իմ սիրելին, որին Իմ անձը հավանել է... ջախջախված եղեգը չի փշրի և առկայծող պատրույգը չի հանգցնի, մինչև որ դատաստանը հաղթանակի հասցնի»: Հաղթանակ: Ամեն: «Իր անձի աշխատության պտուղը տեսնելով պիտի կշտանա, իր գիտությամբ պիտի արդարացնի իմ արդար ծառան շատերին» (Եսայի 53:11): Տերը Ծառա դարձավ, որ հնազանդության միջոցով իրականացնի փրկագնման մեծ հանձնարարությունը. «...Իրեն խոնարհեցրեց ու հնազանդ եղավ մինչև մահ, այն էլ՝ խաչի մահվան» (Փիլիպ. 2:8): Պետրոսը կոչումով առաքյալ էր, բայց ծառա էր՝ աստվածային հանձնարարությունը իրագործելով: Նույնը վերաբերում է Հովհաննես և Հակոբոս առաքյալներին. նրանք կոչումով և ստացած հանձնարարությամբ առաքյալ են, և իրենց ծառայությունը կատարելով՝ Քրիստոսի ծառաներ են: Տերն ասաց. «Ահա ես ձեզ ուղարկում եմ...» (Մատթ. 10:16): «...Ինչպես Իմ Հայրն Ինձ ուղարկեց, Ես էլ ձեզ եմ ուղարկում» (Հովհ.20:21): Աստված դրել է առաքյալներ, մարգարեներ, վարդապետներ, ավետարանիչներ և հովիվներ Եկեղեցու շինության համար: Առաքյալները և մարգարեները ուղղակի և անձնական կոչում էին ստանում, առանց որի լիազորության մասին խոսք լինել չի կարող: Պողոսը վկայեց. «Եվ երբ գնալիս Դամասկոսին էի մոտենում, կեսօրվա դեմ երկնքից հանկարծակի իմ չորս կողմում մի ուժեղ լույս փայլեց» (Գործք 22:6): Կանչի հետ կապված է աստվածային նախասահմանությունը. «Եվ նա ասաց. «Մեր հայրերի Աստվածը քեզ ընտրել է, որպեսզի ճանաչես Նրա կամքը ու տեսնես այն Արդարին և Նրա բերանից ձայնը լսես... Գնա՛, որովհետև Ես քեզ հեռու, հեթանոսների մեջ եմ ուղարկելու» (Գործք 22: 14, 21): Աստծո ամեն ծառա գիտեր, թե ինչ պիտի անի: Հովհաննես Մկրտիչն ասաց. «Եվ ես չգիտեի Նրան, բայց Նա, ով ինձ ուղարկեց ջրով մկրտելու, Նա ինձ ասաց. «Ում վրա դու տեսնես Սուրբ Հոգին կիջնի և կմնա, Նա է, որ մկրտում է Սուրբ Հոգով» (Հովհ. 1:33): Բրանհամ եղբայրը կարող էր ճշտորեն կրկնել այն, ինչ իրեն ասվել էր 1933 թվականի հունիսի 11-ին և այն, ինչ երկնային պատգամաբերն ասել էր իրեն 1946 թվականի մայիսի 7-ին. «Մի վախեցիր, ես քեզ մոտ ուղարկվել եմ Աստծո ներկայությունից...»: Բայց մենք, որպես Աստծո եկեղեցի, ի՞նչ օգուտ կունենայինք, եթե ընդունեինք միայն այն, ինչ Աստված արել է անցյալում, թե ինչ հանձնարարություն է Նա կապել տարբեր պատգամների, ընդհուպ մինչև Բրանհամ եղբորը տրված պատգամի հետ, եթե չմասնակցեինք այն գործին, որը Նա անում է ներկայում: