Քրիստոսի վերադարձը, որին սպասում են բոլոր հավատցյալները համբարձումից ի վեր, Փրկության պատմության բոլոր ժամանակների ամենամեծ իրադարձությունն է լինելու, որովհետև «այդպես հավիտյան Տիրոջ հետ պիտի լինենք» (1 Թես. 4:17):

 Ենովքը հափշտակվեց, և դա իրական էր, ու «այլևս չէր գտնվում»: Նա, ով Քրիստոսի վերադարձին հոգևոր բնույթ է վերագրում կամ հավատում է, որ հափշտակությյունը մի հայտնություն է, որի մեջ տեղափոխվում են հոգով, բայց իրականում տեղի չի ունենում, ոչ միայն անմիտ մոլորության զոհ է դարձել, այլև այդպիսի մոլորության քարոզիչներին է վերաբերում այս խոսքը. «Որովհետև շատ մոլորեցնողներ են ի հայտ եկել աշխարհում, որոնք Հիսուս Քրիստոսին, որպես մարմնով եկածի, չեն խոստովանում: Սա մոլորեցնող է և հակաքրիստոս» (2 Հովհ. հ.7): (Այլ թարգմանություներում՝ մարմնով գալիս չեն ընդունում):

Իմաստուն կույսերին, որոնք չեն մոլորվում, ուղղված են Պետրոսի խոսքերը. «Որովհետև մենք ոչ թե վարպետությամբ հնարված առասպելն երի հետևելով ձեզ ցույց տվեցինք մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսի զորությունն ու գալուստը, այլ Նրա մեծափառությանն ականատես լինելով» (2 Պետր.1:16):

Ուիլյամ Բրանհամը պատասխանատվություն ուներ Եկեղեցուն բերելու դուրս գալու և պատրաստվելու վերջին պատգամը: Հետևաբար, բնական է, որ նա շեշտը դրել է Մատթ. 25-րդ գլխում գրվածի վրա: «Այժմ ժամանակն է ճրագները կարգի բերելու և ամանները յուղով լցնելու»: Նա երեսունվեց անգամ խոսել է առաջին և վերջին անձրևների մասին: 1961 թվականի հունվարի 21-ին այն նույն համոզվածությամբ, որը Պետրոսն ուներ Պենտեկոստեի օրը, նա կրկնեց Հովել 2-րդ գլխի խոստումը նույնիսկ աղոթքում. «Իմ Հոգին կթափեմ ամեն մարմնի վրա: Դու դա խոստացել ես: Ասել ես, որ վերջին օրերում թափվելու են միասին առաջին և վերջին անձրևները»: Երկու հազար տարի առաջ այսպես գրեց Հակոբոս առաքյալը. «Արդ, եղբայրներս, մինչև Տիրոջ գալուստը համբերող եղեք: Ահա մշակը համբերությամբ սպասում է հողի պատվավոր պտղին, մինչև որ առաջին ու վերջին անձրևն առնի» (Հակոբ 5:7): Հետո, հետևում է Հոբի օրինակը, որին Տերը կրկնակի փոխհատուցում տվեց (Հոբ 42): Նույնն է լինելու Հոգով լցված Եկեղեցու համար:

«Հափշտակություն» քարոզում Բրանհամ եղբայրը խոսել է նաև ուրիշ դժվարըմբռնելի բաների մասին: Մինչդեռ նա ով սրտով ուղիղ չէ, սխալ կհասկանա ասվածը, ինչպես Պետրոսի վկայության համաձայն սխալ էին հասկանում Պողոսի ասածները (2 Պետրոս 3:16,17): Պետք չի կարդալ կամ լսել միայն մեկ խոսք, այլ պետք է շարունակել կարդալ և լսել, մինչև այդ դժվար խոսքը բյուրեղի պես պարզ դառնա: Նա, ով պատգամաբերի բոլոր ասածները գտնում է Սուրբ Գրքի մեջ, ունի անսխալական Խոսքի Բացարձակ Հիմքը, որը հավիտյան է մնում: Նա կընդունի թեմայի վերաբերյալ բոլոր սուրբգրային հատվածները, նաև այն ինչ գրված է 1 Կորնթ. 15-րդ գլխի 51-րդ համարից մինչև վերջ. «Ահա, մի խորհուրդ հայտնեմ ձեզ. բոլորս պիտի չննջենք, բայց բոլորս պիտի փոխվենք, հանկարծակի, մեկ ակնթարթում՝ վերջին փողի ժամանակ,, որովհետև փողը կհնչի, մեռելները հարություն կառնեն առանց ապականության, և մենք կփոխվենք»: Այդ ժամանակ մահկանացու մարմինը կդառնա անմահ, իսկ մահը կուլ կգնա խաչյալ և հարուցյալ Փրկչի հաղթության: «Եվ երբ այս ապականացուն անապականություն հագնի, և այս մահկանացուն՝ անմահություն, այն ժամանակ կկատարվի այն խոսքը, որ գրված է. «Մահը կուլ գնաց հաղթության» (հ. 54):