Սրտանց ողջունում եմ բոլորիդ սուրբգրային այս հատվածով. «Խոտը կչորանա, ծաղիկը կթառամի, բայց մեր Աստծո Խոսքը կմնա հավիտյան (Եսայի 40:8): Սա այն խոսքն է, որ ձեզ ավետարանվեց» (1Պետր.1:24,25): Իսրայելի և հեթանոսների Եկեղեցու համար Աստծո փրկագնման ծրագրում կարևոր տեղ ունեն բոլոր խոստումների իրականացումը և Հին ու Նոր Կտակարանների միջև կատարյալ ներդաշնակությունը: Հեսուն վկայեց. «Ոչ մի բան չպակասեց այն ամեն բարի բաներից, որ Եհովան Իսրայելի տան համար խոսել էր, բոլորը կատարվեց» (Հեսու 21:45): Կատարելության ժամանակ մենք կարող ենք նույնն ասել (Հռոմ. 8:30): Ճշմարիտ հավատքը խարսխված է միայն Աստծո խոստումների վրա: Աբրահամը հավատաց Աստծո խոստումին (Ծննդոց 18) և տեսավ դրա իրականացումը (Հռոմ. 4:17, Գաղատ. 3:8): Պայմանը սա էր՝ «... որ իր որդիներին և իրենից հետո իր տանը պատվիրի, և նրանք Եհովայի ճանապարհը պահեն, արդարություն և իրավունք անելու համար, որպեսզի Եհովան Աբրահամի վրա բերի ինչ որ ասել է նրան» (Ծննդոց 18:19): Խոստումները կապված են հավատքի հետ, իսկ հնազանդությունը տանում է իրականացմանը: Եթե Խոսքում որևէ թեմայի վերաբերյալ խոստում չկա, իրականացում էլ չի կարող լինել: Աստծո Խոսքի և Հոգու միջոցով անձամբ Աստծո կողմից կանչվածն երիս և այս ժամանակաշրջանի համար տրված խոստումներին հավատացողներիս է ուղղված այն երդումը, որն Աստված Աբրահամին տվեց Ծննդոց 22:15-19 համարներում. «Որովհետև երբ Աստված Աբրահամին խոստում տվեց, քանի որ չկար ավելի մեծը, որով երդվեր, Իր անձի վրա երդվեց, ասելով. «Հիրավի, օրհնելով պիտի օրհնեմ քեզ և բազմացնելով պիտի բազմացնեմ քեզ»: Աստված Իր վրա վերցրեց խոստման իրականացման պատասխանատվությունը: «Ահա թե ինչու Աստված, կամենալով խոստման որդիներին առավել ևս ցույց տալ Իր խորհրդի անփոփոխ լինելը՝ այն երդմամբ հաստատեց. որպեսզի երկու անփոփոխելի բաներով, որոնցով անկարելի է, որ Աստված ստի, մենք հաստատուն մխիթարություն ունենանք, մենք, որ ապաստանի համար մեր առջև դրված հույսից կառչեցինք» (Եբր. 6:13-18): Աստված ճշմարիտ է, Նա Իր խորհրդի անփոփոխությունը հաստատեց երդումով և մեզ մեկընդմիշտ հասկացրեց, որ Ինքը հսկում է Իր Խոսքի վրա և ամեն բան իրականացնում: Հավատացյալների համար ճշմարիտ օրհնությունը կապված է խոստումների, հավատքի և հնազանդության հետ, ինչպես Աբրահամի դեպքում էր, և ոչ ոք չի կարող առանց հավատքի և հնազանդության Աստծուն հաճելի լինել (Եբր. 11:6): «Տեսնու՞մ ես, որ հավատքը գործի հետ մեկտեղ էր ու այդ գործերով էր, որ հավատքը կատարյալ եղավ» (Հակոբ 2:22): Խոսքի խոստումներին հավատալով՝ մենք առանձնաշնորհում ունենք հաղորդ լինելու աստվածային բնությանը, և այդպես մեր մեջ Աստծո զորությամբ կդրսևորվեն այն յոթ թվարկված առաքինությունները, որոնք պարունակվում են Աստծո սիրո մեջ (2 Պետրոս 1:3-11): Միայն կատարյալ սերը կմտնի այնտեղ (1 Կորնթ. 13): «Նոր պատվիրան եմ տալիս ձեզ, որ դուք միմյանց սիրեք. ինչպես Ես ձեզ սիրեցի, դուք էլ նույնպես միմյանց սիրեք» (Հովհ. 13:34): «Սերը դրացուն չարիք չի պատճառում: Հետևաբար, սերը Օրենքի լրումն է» (Հռոմ. 13:10): Ճշմարիտ հավատացյալները հավատում են աստվածաշնչյան ձևով՝ Սուրբ Գրքի համաձայն, ջրով մկրտվում են աստվածաշնչյան ձևով՝ մեկ անգամ ընկղմվելով Տեր Հիսուս Քրիստոսի անունով՝ «Եվ երբ լսեցին, Տեր Հիսուսի անունով մկրտվեցին»: (Գործք 2:38,39, Գործք 19:5, 6), և Հոգով մկրտվում են աստվածաշնչյան ձևով. «Որովհետև մենք ամենքս էլ մեկ Հոգով մկրտվեցինք՝ մեկ մարմին լինելու համար. թե հրեաներ, թե հույներ, թե ծառաներ, թե ազատներ. ամենքս էլ մեկ Հոգուց խմեցինք» (Ա Կորնթ. 12:13): Այդպես է եղել Եկեղեցու սկզբում, այդպես է լինելու նաև վերջում: Միայն Խոսքի խոստումներին հավատալով իսկապես կճաշակենք դրանք: Միայն այդպես կլինենք խոստումի զավակներ (Գաղատ. 4:28): Դա վերաբերում է նաև խոստացված Սուրբ Հոգով կնքվելուն (Եփես. 1:13), որն անհրաժեշտ պայման է Քրիստոսի վերադարձի ժամանակ մեր մարմնի փրկագնման համար: Պողոսը գրել է. «Եվ եթե Հիսուսին մեռելներից հարություն տվողի Հոգին բնակվում է ձեր մեջ, ապա Քրիստոսին մեռելներից հարություն տվողը ձեր մահկանացու մարմիններն էլ կկենդանացնի Իր Հոգով, որ բնակվում է ձեր մեջ» (Հռոմ.8:11): Հոգով մկրտվածներ և օծվածներ շատ կան, հատկապես հոգեգալստական շարժման մեջ, որոնք ուշադրություն չեն դարձնում, թե ինչին են հավատում, ինչ են սովորեցնում և կիրառում, նույնիսկ շատ սուտ մարգարեներ և սուտ քրիստոսներ կան (Մատթ. 7:21-24, Մատթ. 24): Քրիստոսի մեջ հաստատված ճշմարիտ հավատացյալների համար այս բոլորը՝ խոստումները, օծությունը և Աստծո կնիքը կապված են իրար հետ: «Որովհետև որքան Աստծո խոստումներ որ կան, նրա մեջ է «այո»-ն, նրանում է «ամեն»-ը. Աստծո փառքի համար մեզանով: Բայց մեզ ձեզ հետ հաստատողը և մեզ օծողը Աստուած է, որ մեզ կնքեց էլ ու Հոգու գրավը մեր սրտերի մեջ դրեց» (2 Կորնթ.1:20-22): Պողոս առաքյալը անդրադառնում է այս կարևոր թեմային և Խոսքի քարոզչությունը՝ Ճշմարտության Խոսքի քարոզչությունը հակադրում է սուտ վարդապետություններին (2 Տիմ. 2:15-18): Դրան հետևում է ճշմարիտ Եկեղեցու բնութագիրը. «Սակայն Աստծո հաստատուն հիմքը կանգնած է, ունենալով այս կնիքը՝ «Տերը ճանաչում է նրանց, որ Իրենն են»: Եվ Քրիստոսի անունը կանչողը թող հեռանա անիրավությունից» (հ.19): Կենդանի Աստծո Եկեղեցին ստի տուն չէ: Պողոսը գրել է. «Իսկ եթե ուշանամ, պետք է իմանաս, թե ինչպես պետք է վարվես Աստծո տան մեջ, որ կենդանի Աստծո եկեղեցին է, ճշմարտության սյունը և հաստատությունը» (1 Տիմ. 3:15): Չնայած բոլոր եկեղեցիներում և քրիստոնեական խմբերում գոյություն ունեցող սուտ վարդապետություններին՝ Աստված այնուամենայնիվ կառուցում է Իր Եկեղեցին, որն ընդմիշտ մնում է ճշմարտության սյունը և հաստատությունը ու կրում է Աստծո կնիքը (1 Տիմ. 3:15): Այո, Տերը ճանաչում է Իրեն պատկանողներին, և Իրեն պատկանողներն էլ Նրան են ճանաչում: Այսօր էլ ուժի մեջ է մնում Նրա ասածը. «Ես կկառուցեմ Իմ Եկեղեցին»: Հոգևոր անձրևը թափվում է ամեն մարմնի վրա (Եբր. 6:7,8,) բայց ամեն բան կախված է ցանված սերմից: «Սերունդը ծառայելու է նրան…» (Սաղմ. 22:30): Բրանհամ եղբայրն ասում էր. «Դուք կարող եք Հոգով մկրտված լինել երկրորդ ոլորտում և ունենալ Հոգու պարգևները, բայց ձեր անձում վերստին ծնված չլինել»: «Ամեն ոք ով Աստծուց է ծնված, մեղք չի գործում, քանի որ Նրա սերմը մնում է իր մեջ, և նա չի կարող մեղք գործել, քանի որ ծնվել է Աստծուց» (1 Հովհ. 3:9): Դրա համար կնիք ստանալու վերաբերյալ պետք է շեշտը դնել Խոսքի սերմի վրա: «Սերմը Աստծո Խոսքն է» (Ղուկաս 8:11): Աստծո Հոգու՝ Ճշմարտության Հոգու (Հովհ. 15:26) կնիքը կարող ենք ստանալ միայն այն դեպքում, եթե գիտակցաբար ընդունենք Ճշմարտության Խոսքը, հավատանք դրան և հայտնություն ստանանք: «Նրանով դուք էլ հուսացիք, երբ ճշմարտության Խոսքը լսեցիք՝ ձեր փրկության Ավետարանը, որին էլ երբ հավատացիք, խոստացված Սուրբ Հոգով կնքվեցիք» (Եփես.1:13): Աստծո Հոգով կնքվել հնարավոր չէ, եթե վատ սերմ է ցանված մեկնության միջոցով և եթե հավատում են սուտ վարդապետության: Միայն Խոսքի աստվածային հայտնությունն է կնքվելու ճշմարիտ հավատացյալների մեջ: «Կապիր վկայությունը, կնքիր օրենքը իմ աշակերտների մեջ» (Ես.8:16): Մի ուսմունք, որի վկայությունը չկա Աստվածաշնչում, չի կարող լինել սուրբգրային: Աստվածային հեղինակությամբ Հովհաննես առաքյալը գրում է, որ ոչ մի ստություն ճշմարտությունից չէ (1Հովհ: 2:21): Եդեմի պարտեզից սկսած՝ սուտը ճշմարտության աղավաղումն է, որը գալիս է սատանայից: Ճշմարիտ է միայն Աստված, ով միայն Իր Խոսքի մեջ է, մինչդեռ ամեն մարդ սուտ է (Հռոմ. 3:4): Հովհաննեսը գրում է Քրիստոսի խոստացված վերադարձի վերաբերյ ալ. «Եվ այժմ, որդյակներ, մնացեք Նրա մեջ, որ երբ Նա հայտնվի, մենք համարձակություն ունենանք, և Նրա գալու պահին Նրա առջև չամաչենք» (1 Հովհ.2:28): Տիրոջ կողմից հանձնարարություն ստացած լինելով՝ առաքյալը առանց փոխզիջման հասնում է այս կետին. «Սիրելինե’ր, ամեն հոգու մի’ հավատացեք, այլ փորձեք հոգիները, թե արդյոք Աստծու՞ց են, որովհետև շատ սուտ մարգարեներ են աշխարհ դուրս եկել»: Այնուհետև ընդգրկում է բոլոր նրանց, ովքեր հավատացել են իր վկայությանը. «Դուք Աստծուց եք, որդյակներ, և հաղթեցիք նրանց, որովհետև Նա, որ ձեր մեջ է, ավելի մեծ է, քան նա, որ աշխարհի մեջ է»: Վկայակոչելով քարոզչությունը՝ գրում է. «Մենք Աստծուց ենք: Նա, ով ճանաչում է Աստծուն, մեզ է լսում, նա, ով Աստծուց չէ, չի լսում մեզ: Այսպիսով ենք ճանաչում Ճշմարտության Հոգին և խաբեության հոգին» (1 Հովհ.4: 1-6): Սա պարզ լեզու է, սա ինքն իրեն ներկայացնել չի, այլ Աստծո կողմից ուղարկվածի մարտահրավեր է: Նույնը վերաբերում է այսօրվան, եթե Աստծո կողմից կոչում է եղել: Աստծո կողմից ուղարկվածը քարոզում և սովորեցնում է միայն այն, ինչ Խոսքն է ասում, ու բոլոր նրանք, ովքեր ծնվել են Խոսք-Սերմից և Հոգուց, լսում են Աստծո Խոսքը: ԱՅՍՊԵՍ Է ԱՍՈՒՄ ՏԵՐԸ. «Աստծուց եղողն Աստծո Խոսքերը լսում է. դուք նրա համար չեք ականջ դնում, որ Աստծուց չեք» (Հովհ.8:47): Այդպես էր նախկինում, այդպես է նաև հիմա: Կա միշտ երկու խումբ՝ ոմանք ընդունում էին, մյուսները՝ մերժում: Հովհաննեսի այս վկայությունը վերաբերում էր նաև Պողոսին, ու Բրանհամ եղբորն էլ: Միայն Աստծուց եղողները լսեցին, հավատացին և ընդունեցին դա: Դա վերաբերում է նաև ինձ և բոլոր նրանց, ովքեր այս ժամանակաշրջանում պատկանում են Հարս-Եկեղեցուն: Երկուսն էլ միշտ կան՝ նախ գալիս է բարի սերմը ցանողը, հետո՝ որոմ ցանողը (Մատթ. 13: 24-41): Երկուսն էլ գոյություն ունեն՝ Խոսքը և մեկնությունը, Ճշմարտության Հոգին և մոլորության հոգին, մինչդեռ երբեք նույն աղբյուրից քաղցր և դառը ջուր չի բխի, և երբեք տատասկը թուզ չի տա (Հակոբ 3:11,12): Սա հաստատ է՝ երբ Աստված ուղարկում է մեկին, վստահ է, որ նա կհռչակի միայն Խոսքը, որը Պետրոսի վկայության համաձայն, մնում է հավիտյան (1 Պետր. 1:25): Նա, ով չի հարգում Խոսքի ճշմարտությունը և չի ընդունում Խոսքի վավերականությունը, դատապարտված է ընդունելու ուժեղ մոլորություն՝ մոլորության հոգու ազդեցության տակ (2 Թես. 2:10-12): Պողոսը գրում է՝ դիմելով ճշմարիտ հավատացյալներին. «Իսկ մենք ամեն ժամանակ պարտավոր ենք Աստծուն շնորհակալ լինել ձեզ համար, Տիրոջից սիրված եղբայրներ, որովհետև Աստված փրկության համար սկզբից ձեզ ընտրեց Հոգու սրբացմամբ ու ճշմարտության հավատով» ( 2Թես. 2:13): Դրանում է երևում Հարս-Եկեղեցուն պատկանողների, Աստծո Գառան Արյամբ գնվածների (Եփես. 1:7), ճշմարտության Խոսքով սրբացածների (Հովհ. 17:17) ճշմարիտ նախասահմանությունը: Միայն նա, ով Աստծո Խոսքի մեջ է, կարող է լինել Աստծո կամքի մեջ: «Թող Քո կամքը լինի»: «Որովհետև այն կամքով մենք սրբվեցինք Հիսուս Քրիստոսի մարմնի մեկ անգամ զոհվելով» (Եբր.10:10):