Հազարամյա Թագավորությունում Տերը թագավորելու և կառավարելու է ամբողջ աշխարհի վրա հարսանյաց ընթրիքի բոլոր մասնակիցների հետ: Նույնպես և 144 000, առաջին հարության մասնակիցները կմասնակցեն կառավարմանը (Հայտ. 20:4–6): Այդ այն պահն է, երբ հրեաների լրիվ թիվը միանում է բոլոր ժաղովուրդների լրիվ թվի հետ: Այն, ինչ գրած է Գողգոթայի Հազթողի մասին (Սաղ. 2:9), տրվեց նույնպես հաղթողների խմբին ինչպես խոստմունք. «եվ ով հաղթում է և իմ գործերը պահում մինչև վերջը, նրան իշխանություն կտամ ազգերի վրա, և նա կհովվե նրանց երկաթե գավազանով...» (Հայտ. 2:26–27): Հարսը կգտնվի Երկնային Երուսաղեմում, նրա հավիտենական տանը. «Եվ ես, Հովհաննեսս, տեսա սուրբ քաղաքը՝ Նոր Երուսաղեմը վայր գալիս Աստվածանից երկնքիցը պատրաստված, ինչպես մի զարդարված հարս իր մարդի համար: ... Եկ, ցույց տամ քեզ այն հարսը, որ Գառի կինն է. Եվ առավ տարավ ինձ հոգով մի մեծ ու բարձր սար, և ինձ ցույց տվավ այն մեծ քաղաքը՝ սուրբ Երուսաղեմը, որ վայր էր գալիս Աստվածանից երկնքիցը» (Հայտ. 2,9–10): Հարսանյաց ընթրիքից հետո հարսը կոչվում է Գառի կինը: Եվ այդ իմաստով Աստծո խոսքը հստակ է և կատարյալ: Երկրային Երուսաղեմը այն ժամանակ կլցվի Աստծո փառքով, քանզի Նոր Երուսաղեմը կիջնի անմիջապես հին Երուսաղեմի վրա. «Եվ Տերի կշինե Սիոն սարի ամեն տեղերի վրա և նրա ժողովքների վրա ցերեկով ամպ և մեգ, իսկ գիշերը փայլուն կրակի բոց, որովհետև ամեն փառքի վրա հովանի պիտի լինի» (Ես. 4:5): Ինչպես հիշատակվեց, Նոր Երուսաղեմը կիջնի, բայց երկրին չի կպչի: Նա կախված կլինի հինի վրա, նրա լույսն ու փառքը կլցնեն կրակով մաքրված երկիրը: Նրա չափերը գրված են Հայտ. 21:16–ում: Ինչպես մի հսկա բուրգ նա կբարձրանա երկրի վրա դեպի երկինք: Այն հավատացյալները, որոնք հավատարիմ մնացին Աստծուն մեծ նեղության ժամանակ և պատրաստ էին իրենց կյանքը տալ, նույնպես կլինեն, ինչպես արդեն դիտեցինք, Հազարամյա Թագավորությունում, սակայն կվերաբերվեն ուրիշ հատվածի. «Սրանք են, որ գալիս են այն մեծ նեղությունիցը, և իրանց հանդերձները լվացին և սպիտակացրին Գառի արյունովը: Նրա համար Աստծո աթոռի առաջին են, և պաշտում են նրան ցերեկ և գիշեր նրա տաճարի մեջ, և աթոռի վրա նստողը իր վրանը կտարածե նրանց վրա (բնակված է նրանց մեջ), ... և Աստված կսրբե ամեն արտասուքը նրանց աչքերից» (Հայտ. 7:14–15,17): Այն, որ նրանք ծառայելու են Նրան ցերեկ և գիշեր ցույց է տալիս, որ այստեղ խոսքը գնում է դեռ ոչ հավիտենության մասին, այլ Հազարամյա Թագավորության: Հավիտենությունը չգիտի ոչ օր, ոչ գիշեր, ոչ ժամանակի ուրիշ հասկացողություն: «...և նրանք, որ հաղթում են գազանին և նրա պատկերին և նրա դրոշմին և նրա անունի թվին, որ կանգնած էին ապակեղեն ծովի վրա, և Աստծո քնարներն ունեին, և երգում էին Աստծո ծառա Մովսեսի երգը և Գառի երգը...» (Հայտ. 12:2–3): Այստեղ խոսքը գնում է հավատացյալների մասին հրեաներից և մյուս ժողովուրդներից. դա երևում է նրանից, որ խոսվում է «Մովսեսի երգի» և «Գառի երգի» մասին: Դա հավատարիմներն են, որոնք չընդունեցին գազանի պատկերը, ոչ նրա անվան թիվը և չերկրպագեցին նրա պատկերին: Ինչպես արդեն հիշատակվեց, Աստծո օրը կվոչնչացվեն ամբարիշտները, հպարտները անօրենները և Աստծո ու Իսրայելի բոլոր թշնամիները (Ես. 13:6–12) (Մաղ. 4:1): Որոշները ուշադիր չեն կարդում Սուրբ Գիքը և այդ պատճառով համարում են, որ բացի հարսից և 144 000–ից ամբողջ մարդկությունը կվոչնչացվի, բայց դա կտրուկ կհակասեր Սուրբ Գրքի շատ մյուս տեղերին: Մնացած մարդիկ կշարունակեն ապրել երկրի վրա. «Եվ բոլոր այն ազգերի մնացածը, որոնք եկել էին Երուսաղեմի վրա, վեր պիտի գնան տարուց տարի Զորաց Տիրոջ Թագավորին երկրպագելու, և տաղավարահարաց տոնը կատարելու» (Զաք. 14:16): Ինչպե՞ս կարող էին նրանք տարուց տարի գալ Թագավորին երկրպագելու, եթե նրանք չապրեին երկրի վրա Թագավորի թագավորության ժամամակ: «Այսպես է ասում Զորաց Տերը. Տակավին ժողովուրդներ պիտի գան և շատ քաղաքների բնակիչներ. Եվ մեկի բնակիչները պիտի գնան մյուսի մոտ ասելով. Եկեք գնանք Տիրոջ առաջը աղոթք անելու և Զորաց Տիրոջը խնդրելու. ես էլ եմ գալաիս: Եվ շատ ժողովուրդներ և զորավոր ազգեր պիտի գան Զորաց Տիրոջը խնդրելու Երուսաղեմումը և Տիրոջ առաջին աղոթելու: Այսպես է ասում Զորաց Տերը. Այն օրերը կբռնեն ազգերի ամեն լեզուներից տասը մարդ, այսինքն կբռնեն մի հրեա մարդի քղանցքը ասելով. Գնանք ձեզ հետ, որովհետև լսել ենք, որ Աստված ձեզ հետ է» (Զաք. 8:20–23): «...և հորդելով նրա մոտ կգան բոլոր ազգերը: Եվ շատ ժողովուրդներ կգան և կասեն. Եկեք վեր գնանք Եհովայի սարը, Յակոբի Աստծո տունը. և նա կսովորեցնե մեզ իր ճանապարհներիցը, և մենք կգնանք նրա շավիղներումը, որովհետև Սիոնիցը դուրս է գալու օրենքը, և Տիրոջ խոսքը` Երուսաղեմիցը» (Ես. 2:2–3): «Եվ այն օրը կլինի, որ Յեսսեի արմատը ազգերի համար դրոշակ կկանգնե, և ազգերը նրան կխնդրեն. և նրա հանգիստը փառք կլինի» (Ես. 11:10): «Եվ պիտի լինի, որ ամսից ամիս և շաբաթից շաբաթ պիտի գա ամեն մարմին իմ առաջը երկրպագելու, ասում է Տերը. և նրանք պիտի դուրս գան և տեսնեն ինձ դեմ ապստամբող մարդկանց դիերը, որովհետև նրանց որդը չի մեռնիլ, և նրանց կրակը չի հանգչիլ, և նրանք պիտի զզվանք լինեն ամեն մարմնի համար» (Ես. 66:23–24): «Եվ եթե քո աչքը քեզ գայթակղեցնե, դուրս հանիր նրան. լավ է քեզ, որ մեկ աչքով Աստծո արքայությունը մտնես, քան թե երկու աչք ունենաս և կրակի գեհենն ընկնիս: Որտեղ նրանց որդը չի մեռնում և կրակը չի անցնում» (Մարկ. 9:46–47): Եվ Տիրոջ այդ ասացվածքը պետք չէ ազատ մեկնաբանել, այլ մարգարեական խոսքի համաձայն պետք է կապել ճիշտ ձևով և ճիշտ ժամանակով: Ես. 65:20–25–ում գրվում է մարդկանց մասին, որոնք կմնան Աստծո դատստանից և պատժից հետո: Նրանք կշարունակեն ապրել երկրի վրա, երեխաներ կծնեն, տներ կկառուցեն և կապրեն նրանց մեջ, խաղող կտնկեն և նրա պտուղը կուտեն: Քանի որ սատանան այն ժամանակ կապված կլինի, ապա «Գայլը և գառը միասին կարածեն, և առյուծը արջառի պես խոտ կուտե. և օձի կերակուրը հող է լինելու...» (Ես. 65:25): Նման նկարագրություն գտնում ենք և Ես. 11:6–9–ում: Բայց այդ ժողովուրդների մեջ կլինի և համառություն, և հիվանդություն և նույնիսկ մահ, քանի որ խոսքը գնում է ոչ վերածնված մարդկանց մասին. «Եվ պիտի լինի որ երկրի ազգատոհմերից ով որ չգնա Երոսաղեմ Զորաց Տիրոջ Թագավորին երկրպագելու, նրանց վրա անձրև չի լինելու» (Զաք. 14:17): «...երիտասարդը պիտի հարյուր տարեկան մեռնի, և հարհուր տարեկան մեղավորը պիտի անիծվի » (Ես. 65:20): Հազարամյա թագավորության ժամանակ դեռ գործում է ժամանակի բաժանումը, ինչը արդեն չի լինելու հավիտենության մեջ: «Եվ գետի վրա նրա եզերքին պիտի այս կողմից և այն կողմից ամեն տեսակ պտղաբեր ծառեր բուսնեն. նրանց տերևը չի թառամիլ և նրանց պտուղը չի վերջանալ. ամեն ամիս նորից պտուղ պիտի տա, որովհետև նրա ջրերը սրբարանիցն են դուրս գալիս. և նրանց պտուղը ուտելու համար է և նրանց տերևները՝ բժշկելու համար» (Եզեկ. 47:12): «Եվ ցույց տվավ ինձ մի մաքուր գետ, կենդանի ջրի ակնվանու նման փայլուն, որ դուրս էր գալիս Աստծո և Գառի աթոռից: Եվ նրա հրապարակի միջումը և գետի այս կողմին և այն կողմին կյանքի ծառ կար, որ տասներկու կերպ պտուղն էր բերում. ամեն մեկ ամիս տալիս էր իր պտուղը. և այն ծառի տերևը բժշկում էր հեթանոսներին» (Հայտ. 22:1–2): Հազար տարվա ընթացքում մենք տեսնում ենք երկրի վրա Աստծո Արքայության իրականացումը, որտեղ մասնակցում է ամբողջ արարչությունը (Հռոմ. 8:18–22): Այն ժամանակ կկատարվի մարգարեների կանխատեսածը. «Եվ Տերը Թագավոր կլինի բոլոր երկրի վրա. այն օրը մեկ կլինի Տերը, և նրա անունն էլ մեկ» (Զաք. 14:9): «Եվ իմ խորանը նրանց մոտ կլինի և ես նրանց Աստված կլինեմ և նրանք իմ ժողովուրդը կլինեն: Եվ ազգերը կիմանան, որ ես եմ Տերը՝ Իսրայելին սրբողը, երբոր իմ սրբարանը նրանց մեջ կլինի հավիտյան» (Եզ. 37:27–28): «... Ահա Աստծո խորանը մարդկանց հետ, և նա կբնակվի նրանց հետ, և նրանք կլինեն նրան ժողովուրդ, և ինքն Աստված նրանց հետ կլինի նրանց Աստված: Եվ կջնջե Աստված բոլոր արտասուքը նրանց աչքերիցը. և մահն այլևս չի լինիլ, ոչ սուգ, և ոչ աղաղակ, և ոչ ցավ այլևս չի լինիլ, որովհետև առաջիններն անցան» (Հայտ. 21:3–4): «Նա պիտի կլանե մահին հավիտյան, և Եհովա Տերը պիտի ջնջե արտասուքը ամեն երեսից, և իր ազգի ամոթը պիտի հեռացնե բոլոր երկրի վրայից, որովհետև Տերն է ասում» (Ես. 25:8):