Ինչպես բոլոր աստվածաշնչյան թեմաներում, Քրիստոսի գալստյան մասին Սուրբ Գրքում գտնում ենք բազմաթիվ ասացվածքներ տարբեր կապերով, որոնք հարկ է ճիշտ միացնել: Եվ իրոք կան որոշ գալուստներ, բայց միայն մեկ գալուստի դեպքում է, որ Երկնավոր Փեսան իր Հարսին կդիմավորի երկնքում (I Թես. 4:13–18), որպեսզի տանի իրեն հարսանյաց ընթրիքին (Հայտն. 19:1–10): Նա խոստացավ. «Եվ եթե գնամ և ձեզ համար տեղ պատրաստեմ, դարձյալ կգամ և ձեզ ինձ մոտ կառնեմ, որ ուր ես եմ, դուք էլ լինեք:» (Հովհ. 14:3): Այդ գալուստի մասին նույնիսկ չի հիշատակվում այսպես կոչված «առաքելական դավանության» մեջ, որի մասին, իհարկե, Առաքյալները ոչինչ չգիտեին, որովհետև այն վերջնականապես ձևավորվեց միայն չորրորդ դարում: Հավատացյալների վերցնման, այսինքն հափշտակության մասին, «ողորմության վերջին ժամանակների գլխավոր իրադարձության» մասին ոչինչ ասված չէ: Միայն նշված է. «... որտեղից Նա կգա դատելու կենդանիների և մեռելներին»: Վերջին դատաստանը լինելու է շատ ավելի ուշ՝ Հազարամյա Թագավորությունից հետո (Հայտն. 20:11–15): Արդեն առաջին դարերում աստվածաշնչյան լուրի մեջ ներխուժած կեղծ չափանիշները կարելի է գտնել և այսօր այդպիսի կամ ձևափոխված տեսքով եկեղեցիներում և ազատ եկեղեցիներում: Ավգուստինը (354–430), որը որոշ պատմաբանների կողմից կոչվել եկեղեցու մեծագույն հայրերից մեկը, բացատրում էր հոգևոր վերածնունդը ինչպես առաջին հարություն: Պողոսը, որին նա պաշտում էր, լինելով վերածնված և Հոգով լցված Առաքյալ, ձգտում էր հասնել բարձր նպատակի՝ «հարության» Քրիստոսի գալստյանը (Փիլ. 3:10–11). Ավգուստինի համար սատանան արդեն կապված էր, եկեղեցին նա տեսնում էր ինչպես Հազարամյա թագավորություն, պետության և եկեղեցու միացյալ իշխանությունը ինչպես «Աստծո պետություն: Մենք ցանկանում ենք հրաժարվել բոլոր մարդկային օրինադրություններից և փաստարկներից, որոնք օգտագործվել են եկեղեցու պատմության ընթացքում, և շարադրել աստվածաշնչյան մակարդակով և հիմքով: Թեև Սուրբ Գրքում չկա ոչ մի ամբողջական քարոզ, որտեղ Առաքյալը մեկնած լինի Ա–ից մինչև Ֆ Քրիստոսի տարբեր գալուստները, մենք գտնում ենք այնտեղ բոլորովին պարզ ցուցումներ: Առաջին քրիստոնյա հավատացյալները առավելություն ունեին լսելու շատ քարոզներ այդ բոլոր իրադարձությունների մասին կանչված շուրթերից: Պողոսը, ինչպես ինքն է վկայում, Աստծո բոլոր կամքը մեզ պատմեց (Գործք. 20:27): Առաքյալները իրենց ուղերցներում մեծ մասամբ գրում են եկեղեցիներին, որոնք գիտեն դրանց մասին և հետևաբար միայն կարճ հիշեցնում են: Որպիսզի ստանանք ամբողջ պատկերը, պետք է ցրված տեղերը կարգավորել, ինչպես մարգարեության մեջ: Նոր Կտակարանում Մատթևոսի Ավետարանից մինչև Հայտնություն կրկին և կրկին խոսք է գնում Տիրոջ գալստյան մասին: Ընդ որում ամեն անգամ չէ, որ խոսքը գնում է միևնույն գալուստի մասին, առանձին տեղերի ժամանակաբանական հաջորդականությունը պահպանված չէ: Մեր կարդացածը իսկապես հասկանալու կարևորությունը թող մեզ ցույց տան երկու առակներ, որոնք թեև նման են հնչում, սակայն նկարագրում են երկու բոլորովին տարբեր իրադարձությունն եր: Մատթ. 25:1–10 խոսքը գնում է մարդկանց մասին, որոնք պատրաստ են Փեսայի գալուց մտնել Իր հետ հարսանեկան ընթրիքին: Ղուկասի Ավետարանի 12:35–40 խոսքը գնում է մարդկանց մասին, որ սպասում են իրենց տիրոջը, թե նա երբ կդառնա հարս անիքից: Այդ երկու իրադարձությունների մեջ ընկած է ժամանակի տարիների տարբերություն և խոսքը վերաբերում է տարբեր խմբերի, թեև օգտագործվում են միևնույն խոսքեր. «հարսանեկան ընթրիք», «ճրագները վառված», «պատրաստ լինել»: Տիրոջ ամեն գալստյան հետ կապված են տարբեր իրողությունն եր: Բավական է հիշատակել միայն հարյուրից ավելի Հին ուխտի մարգարեությունները, որոնք կատարվեցին Հիսուսի առաջին գալստյան ժամանակ: Երեք գալուստները վերաբերվում են նորկտակարանային եկեղեցուն. առաջին գալուստով Տերը ազատեց Իրեններին, երկրորդ անգամը՝ դա իր ավետած գալուստն է, որպեսզի վերցնի Իրեններին, վերջապես Նա կգա Իրենների հետ (Հայտն. 19:11–16), որ հաղթեն թշնամու զորքերը և հաստատեն Հազարամյա Թագավորությունը (Հայտն. 20): Այս մեկնության մեջ մենք հիմնականում կզբաղվենք Հիսուսի գալուստով և Իր սեփական Եկեղեցու վերցնումով, ինչին բոլոր հավատացյալները մոլեգին սպասում են Նրա համբարձման ժամանակից ի վեր: Տերը Ինքն էլ ասաց. «Գնում եմ ձեզ համար տեղ պատրաստելու: Եվ եթե գնամ և ձեզ համար տեղ պատրաստեմ, դարձյալ կգամ և ձեզ ինձ մոտ կառնեմ, որ ուր ես եմ, դուք էլ լինեք:» (Հովհ. 14:2–3): Մատթ. 24–ում աշակերտները ցույց տվեցին իրենց Տիրոջը և Ուսուցչին տաճարի գեղեցիկ շենքը և, իհարկե, զարմացած էին Նրա պատասխանով. «Չե՞ք տեսնում այդ ամենը. ճշմարիտ ասում եմ ձեզ. այդտեղ քար քարի վրա չի թողնվի, որ չքանդվի»: Դրանից հետո նրանք երեք հարց տվեցին Իրեն. 1) «ասիր մեզ, այդ ե՞րբ կլինի», 2) «և ի՞նչ կլինի քո գալստյանը», 3) «և աշխարհիս վերջի նշանը»: Ով ուշադիր է կարդում է այդ գլուխը, նա կնկատի, որ Հիսուսը համապատասխան ձևով պատասխանեց յուրաքանչյուր հարցին: Իր գալստյան վերաբերյալ Նա ասաց. «Որովհետև, ինչպես կայծակը դուրս է գալիս արևելքից և երևում է մինչև արևմուտք, այնպես էլ կլինի Մարդու Որդու գալուստը» (Մատթ. 24:27): Եվ ուրիշ տեղերում էլ է ասել. «Եվ ինչպես Նոյի օրերն, այնպես կլինի և Մարդի Որդու գալուստը» (Մատթ. 24:37): «Եվ չգիտացին, մինչև որ ջրհեղեղն եկավ և ամենքը վեր առավ, այնպես կլինի մարդի Որդու գալուստը» (Մատթ. 24:39): «Արդ արթուն կացեք, որ չգիտեք թե ո՞ր ժամում ձեր Տերը կգա» (Մատթ. 24:42): «Սրա համար դուք էլ պատրաստ կացեք, որ այն ժամին, որ դուք չեք կարծում, մարդի Որդին կգա» (Մատթ. 24:44): «Եվ երբ որ նրանք գնացին գնելու, փեսան եկավ և պատրաստները նրա հետ հարսանիքը մտան, և դուռն փակվեցավ» (Մատթ. 25:10): «Ուրեմն արթուն կացեք, և ամեն ժամանակ աղոթք արեք, որ արժանի լինեք ազատվել այն բոլոր բաներիցը, որ պիտի լինեն, և կանգնել մարդի Որդու առաջին» (Ղուկ. 21:36): Անդրանիկ քրիստոնեությունում դա կենդանի հույս էր հավատացյալների սրտերում: Դա երևում է բազմաթիվ դրվակներից, որտեղ այդ մասին խոսվում է: «Որ Տիրոջ երեսիցը հանգստանալու ժամանակները գան, և Նա ուղարկե առաջուց ձեզ համար քարոզված Հիսուս Քրիստոսին» (Գործք. 3:20): «Որովհետև, քանի անգամ որ այս հացը ուտեք և այս բաժակը խմեք, Տիրոջ մահը պատմեցեք, մինչև որ նա կգա» (I Կոր. 11:26): «...ինչպես դուք դարձաք կուռքերիցը դեպի Աստված, որ ծառայեք կենդանի և ճշմարիտ Աստծուն: Եվ սպասեք Նրա Որդուն երկնքիցը, որին հարություն տվավ մեռելների միջից՝ Հիսուսին, որ փրկում է մեզ գալու բարկությունից» (I Թես. 1:9-10): «Որովհետև ո՞վ է մեր հույսը կամ ուրախությունը կամ պարծանքի պսակը, եթե ոչ դուք Տերումը մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսի առաջին նրա գալու ժամանակումը» (I Թես. 2:19): «Որովհետև ինքը Տերը հրամանով, հրեշտակապետի ձայնով և Աստծո փողով վայր կգա երկնքիցը,...» (I Թես. 4:15): «Եվ Ինքը, խաղաղության Աստվածը ձեզ սուրբ անի բոլորովին, և ձեր բոլոր հոգին և շունչը և մարմինը անարատ պահվի մինչև մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսի գալը» (I Թես. 5:23): «Աղաչում եմ ձեզ, եղբարք, մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսի գալստյան և մեր նրա մոտ ժողովելու համար» (I I Թես. 2:1): «... Որ դու պատվիրանքը անբիծ և անարատ պահես, մինչև մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսի հայտնությունը: Որ իր ժամանակին ցույց կտա Երանելին և միակ հզորը, թագավորների թագավորը և տերերի Տերը» (I Տիմ 6:14–15): «Այսուհետև մնում է ինձ արդարության պսակը, որ Տերը կտա ինձ այն օրումը, արդար դատավորը. և ոչ միայն ինձ, այլև ամենին, որ սիրեցին նրա հայտնությունը» (II Տիմ 4:8): «Արդ, եղբարքս, երկայնամիտ եղեք մինչև Տիրոջ գալուստը. ահա մշակը երկայնամիտ եղած սպասում է երկրի պատվական պտղին, մինչև որ առաջի և վերջի անձրևն առնե: Երկայնամիտ եղեք դուք էլ, հաստատեցեք ձեր սրտերը, որ Տիրոջ գալուստը մոտեցել է» (Յակ. 5:7–8): «Որովհետև մենք ոչ թե վարպետությամբ հնարված առասպելների հետևելով ցույց տվինք ձեզ մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսի զորությունը և գալուստը» (II Պետ. 1:16): «Բայց առաջ այս գիտեցեք, որ հետին օրերումը ծաղր անողներ կգան, որ իրենց ցանկությունների պես կվարվեն: Եվ կասեն. Ո՞ւր է Նրա գալստյան խոստումը...» (II Պետ. 3:3–4): «Սիրելիներ, հիմա Աստծո որդիք ենք, և տակավին հայտնված չէ, թե ինչ պիտի լինենք, բայց գիտենք, թե երբոր նա կհայտնվի, նրան նման կլինենք, որովհետև կտեսնենք նրան ինչպես որ է» (I Հով. 3:2): «...այնպես էլ Քրիստոսով ամենը կենդանանում են: Եվ ամեն մեկը իր կարգումը. առաջի պտուղը Քրիստոսը և հետո՝ Քրիստոսինն երը նրա գալու ժամանակումը» (I Կոր. 15:22–23):