Նոր Կտակարանի սկզբից և Նոր Ուխտի եկեղեցու հիմնումից ի վեր ամեն բան քննել և դասավորել են մարգարեական Խոսքի լույսի տակ: Պետրոսը՝ «առաջին ժամվա մարդը», Հիսուսի համբարձումից արդեն մի քանի օր հետո դասավորեց իրադարձությունները ըստ աստվածաշնչային մարգարեությունների: Գործք Առաքելոց 2–րդ գլխում կրկին նա է Սուրբ Հոգու գալստյան ժամանակ այդ իրադարձությունը դնում աստվածաշնչային հիմքի վրա՝ ասելով. «Այլ սա Հովել մարգարեի միջոցով ասվածն է» (հ. 16): Գործք 3:20–23 համարներում նա խոսում է նորոգման ժամանակների մասին, որոնք պիտի գան Տիրոջ երեսից, Հիսուս Քրիստոսի վերադարձից առաջ՝ ասելով. «... որին երկինքը պետք է ընդունի մինչև այն ամեն բաների հաստատվելու ժամանակները, որոնց մասին Աստված խոսեց Իր սուրբ մարգարեների բերանով»: Այստեղ նորից տեսնում ենք Հին Կտակարանի հետ կապը: Այս խոսքերից հստակ երևում է, որ հոգևոր նորոգման և վերականգնման ժամանակներ պետք է գան, մինչև Հիսուսը, որպես Փեսա, գա տանելու Իր սիրելի Հարսին: Դրա վերաբերյալ Հակոբ առաքյալը գրում է. «Արդ, եղբայրներս, մինչև Տիրոջ գալուստը համբերող եղեք: Ահա մշակը համբերությամբ սպասում է հողի պատվավոր պտղին, մինչև որ առաջին ու վերջին անձրևն առնի» (Յակ. 5:7): Աստծո Խոսքը համարվում է նաև սերմ, որը պետք ցանել և ջրել (Մարկ. 4:14): Ահա թե ինչու հունձքը հավաքելուց առաջ կարող ենք ակնկալել, որ Սուրբ Հոգին կիջնի զորավոր ձևով: Ինչպես խոստացվել է Ես. 55:11 համարում, Աստծո Խոսքը չի կարող դատարկ վերադառնալ, այլ կկատարի այն, ինչի համար ուղարկվել է: Հակոբ առաքյալը օրինակ է բերում այն կատարյալ վերականգնումը, որն, ի վերջո, ապրեց Հոբը (Յակ. 5:11): Անշուշտ, բոլորը գիտեն Հոբի պատմությունը, փորձություններն ու տառապանքները, որոնց միջով նա անցավ: Սատանան կողոպտեց նրա ողջ ունեցածը, բայց Աստված վերականգնեց այդ ամենը կրկնակի չափով (Յոբ 42:10): Նույն կերպ մենք կարող ենք ակնկալել, որ Աստված կկատարի Իր խոստումը և կտա կատարյալ վերականգնում: Աստծո Խոսքի ճշգրտությունը ցնցող է: Հովհաննես Մկրտչի մասին խոսելիս Սուրբ Գիրքը խոսում է պատրաստության ծառայության մասին: Երբ Գաբրիել հրեշտակը եկավ հայտնելու Հովհաննես Մկրտչի ծննդյան մասին, նա ընդգծեց մարգարեական խոսքում արտահայտված գաղափարը. «Ինքն էլ Եղիայի հոգով ու զորությամբ նրա առաջից կգա, որպեսզի հայրերի սրտերը որդիներին դարձնի, անհնազանդներին արդարների իմաստության, որպեսզի Տիրոջ համար պատրաստ ժողովուրդ կազմի» (Ղուկաս 1:17): Նույն գլխի 76 համարում Զաքարիան մարգարեանում է՝ ասելով. «Եվ դու, ով մանուկ, Բարձրյալի մարգարե կկոչվես, որովհետև Տիրոջ երեսի առաջից կգնաս՝ Նրա ճանապարհները պատրաստելու»: Այստեղ նա օգտագործում է գրեթե նույն խոսքերը, ինչ, որ գրված է Մաղաք. 3:1 համարում: Մեր Տերն էլ է վկայակոչում նույն համարը, երբ Մատթ. 11:10 համարում հաստատում է Հովհաննես Մկրտչի ծառայությունը. «Որովհետև սա նա է, որի մասին գրված է. «Ահա Ես իմ հրեշտակին ուղարկում եմ Քո առջևից որ Քո առաջ Քո ճանապարհը պատրաստի»: Ոչ մի անգամ չի հիշատակվել վերականգնել բառը՝ Հովհաննես Մկրտչի ծառայության մասին խոսելիս: Մյուս կողմից այդ բառը նորից ու նորից գտնում ենք սուրբգրային այն հատվածներում, որտեղ խոսվում է վերջին ժամանակների համար խոստացված ծառայության մասին: Արդեն Հովել մարգարեի գրքում Տերն ասում է. «Կրկին ձեզի պիտի տամ այն տարիներուն պտուղները» (Յովել2:25): Մատթ. 17–րդ գլխում նկարագրվում է այն հրաշալի իրադարձությունը, որ տեղի ունեցավ Այլակերպության լեռան վրա: Մեր Տերն Իր հետ վերցրեց Պետրոսին, Հակոբոսին և Հովհաննեսին: Այստեղ էր, որ Մովսեսն ու Եղիան զրուցեցին Տիրոջ հետ: Վախի և զմայլումի մեջ Պետրոսն ասաց. «Տեր, լավ կլինի, որ մենք այստեղ մնանք: Եթե կամենաս, այստեղ 3 տաղավար կշինենք, մեկը Քեզ համար, մեկը՝ Մովսեսի, մեկն էլ՝ Եղիայի» (Մատթ. 17:4): Լեռան վրայից իջնելուց հետո աշակերտները հարցրեցին Տիրոջը. «Հապա դպիրներն ինչո՞ւ են ասում . «Առաջ Եղիան պետք է գա» (հ. 10): Սրա վերաբերյալ Տերը տվեց երկու կարևոր բացատրություններ: Մեկը ապագայի համար էր, մյուսը վերաբերում էր անցյալին: Առաջինը գտնում ենք 11 համարում. «Հիսուսն էլ պատասխան տվեց նրանց ու ասաց. «Իրոք, առաջ Եղիան է գալու և ամեն ինչ վերահաստատելու է»: Անկասկած, այս համարը ապառնի եղանակով է գրված և վերաբերում է Քրիստոսի երկրորդ գալստին նախորդող ծառայությանը: Միջազգային ճանաչում ունեցող աստվածաշնչի գիտակ և թարգմանիչ դոկտոր Սկոուֆիլդը գրում է Մատթ. 17:11 համարի վերաբերյալ իր գրած պարզաբանումների մեջ. «Քրիստոսը հաստատում է Մաղաք. 4:5–6 համարներում գրված ստույգ, բայց դեռևս չկատարված մարգարեությունը»: Այս հարցում միաբան են նաև ֆունդամենտալիզմի ջատագովները: Ինչպես տեսանք, Հովհաննես Մկրտչի ծառայությունը հաստատվել է որպես Մաղաք. 3:1 համարում գրված մարգարեության իրագործում: Երբ նրան հարցրեցին. «Եղիա՞ն ես», բնականաբար նա պետք է ասեր ճշմարտությունը՝ «Ոչ» (Յովհ. 1:21): Նա ասաց 23 համարում. «Ես անապատում կանչողի ձայնն եմ՝ Տիրոջ ճանապարհն ուղղեցեք,— ինչպես, որ Եսայիա մարգարեն ասաց» (Ես. 40:3): Այդ հայտարարությունից հետո փարիսեցիների կողմից ուղարկվածները հարցրեցին. «Հապա ինչո՞ւ ես մկրտում, եթե դու ո՛չ Քրիստոսն ես, ոչ Եղիան, ո՛չ մարգարեն» (Յովհ. 1:25): Մաղաք. 4:5–6 համարներում գրված խոստումը կարող է կատարվել միայն շնորհքի ժամանակի վերջում՝ «դեռ Տէրոջը մեծ ու ահեղ օրը չեկած»: Դա կլինի վրեժխնդրության օր (Ես. 61:2), փուռի պես վառվող (Մաղաք. 4:1) և կգա գիշերվա գողի պես (2 Պետր. 3:10, 1 Թես. 5:2): Հովհաննես Մկրտչի ծառայությունից հետո գրեթե 2000 տարի է անցել և Տիրոջ օրը դեռ չի եկել: Ես. 13:6–13, Յովել 3:4–5 համարները և ուրիշ սուրբգրային հատվածներ տալիս են այդ օրվա ճշգրիտ նկարագրությունը. «Տիրոջ մեծ ու երևելի օրը դեռ չեկած արեգակը խավար կդառնա և լուսինը՝ արյուն»: (Գործք 2:20) Վեցերորդ կնիքում նկարագրվում են Տիրոջ օրվա հետ կապված իրադարձությունները: Վերջում ասվում է. «Որովհետև Նրա բարկության մեծ օրը եկել է, և ո՞վ կարող է կանգնել» (Յայտն. 6:12–17): Այս պահից շնորհքի ժամանակն ավարտվել է, և ահավոր դատաստանը կհասնի երկրին: Խոստումը, որի մասին խոսեց Հիսուսը Մատթ. 17:11 համարում, գտնվում է Հին Կտակարանի վերջին գլխի վերջին երկու համարներում . «Ահա ես Եղիա մարգարեն ձեզի պիտի ղրկեմ դեռ Տէրոջը մեծ ու ահեղ օրը չեկած: Անիկա հայրերուն սիրտը՝ որդիներուն ու որդիներուն սիրտը՝ հայրերուն պիտի դարձնէ, որ չըլլայ թէ Ես գամ ու երկիրը անեծքով զարնեմ»: Վերջին համարի առաջին մասը, այսինքն, հայրերի սիրտը որդիներին դարձնելը կատարվեց Հովհաննես Մկրտչի ծառայության միջոցով: Ինչպես արդեն նշեցինք, Գաբրիել հրեշտակը այդ միտքը արտահայտեց Զաքարիայի հետ խոսելու ժամանակ. «Ինքն էլ Եղիայի հոգով ու զորությամբ նրա առաջից կգա, որպեսզի հայրերի սրտերը որդիներին դարձնի» (Ղուկաս 1:17): Համաձայն եբրայեցիներին ուղղված ուղերձի առաջին գլխում գրվածի, Աստված նախկինում խոսել է մարգարեների միջոցով Հին Կտակարանի հայրերի հետ: Պողոսը գրում է. «Չեմ ուզում, եղբայրներ, որ չիմանաք, թե մեր հայրերը .... Մովսեսով ամպի մեջ ու ծովում մկրտվեցին» (1 Կորնթ. 10:1,2): Վերջին ժամանակներում Աստված մեզ հետ խոսեց Որդու միջոցով: Հովհաննեսն է հաստատել կամուրջը Հին և Նոր Կտակարանների միջև: Նրա առաջադրանքն էր վերցնել Հին Կտակարանի ժամանակաշրջանում ապրող Աստծո ժողովրդին, այսինքն՝ հայրերին և նրանց դնել այդ ժամանակ սկսված Նոր Կտակարանի ժամանակաշրջանում, այսինքն՝ Աստծո որդիների ժամանակաշրջանում: Այդ տեսանկյունից նա մարգարեից ավելին էր: Մարգարեներն ազդարարել էին Մեսիայի գալուստը, բայց նա ունեցավ Մեսիային ներկայացնելու առանձնաշնորհումը: Նա առաջինը վկայեց, որ Հիսուսն է Մեսիան: Հետո Տերը նրա մասին վկայեց: Քանի որ Մաղաք. 4:6 համարում Եղիայի վերաբերյալ գրված խոստման առաջին մասը իրականացավ իր ծառայությամբ, Մատթ. 17:11 համարում Տիրոջ տված բացատրությունն անհրաժեշտ էր. «Բայց Ես ասում եմ ձեզ, որ Եղիան արդեն եկել է, և նրան չճանաչեցին, այլ ինչ, որ ուզեցին, նրան արեցին»: Խոսքը երկու առանձնահատուկ հանձնարարությունների և ծառայությունների մասին է՝ առաջինը կատարվեց Քրիստոսի առաջին գալստյան ժամանակ, երկրորդը կատարվում է հիմա՝ Նրա երկրորդ գալստից առաջ: Կան սուրբգրային այնպիսի հատվածներ, որոնք նույն համատեքստում, նույնիսկ նույն համարում ցույց են տալիս բաներ, որոնք վերաբերում են Տիրոջ տարբեր գալուստներին: Սաղմ. 2:7, Գործք 13:33, Եբր. 1:5 համարները խոսում են Նրա առաջին գալստի մասին: Իր երկրորդ գալստյան ժամանակ Նա գալիս է նրանց համար, ում գնել է Իր արյունով, (Յայտն. 1:5) սրբացրել Իր Խոսքով, (Եփես. 5:26) կնքել Իր Հոգով (Եփես. 4:30): Նա գալիս է Հարս–Եկեղեցու համար, որին հափշտակելու է (1 Թես. 4:13–18) նրա հետ հարսանեկան ընթրիքը տոնելու համար (Յայտն. 19:1–9): Աշխարհը նույնիսկ չի նկատի այդ: Սաղմոս 2:8–9, Յայտն. 2:27 և 19:15 համարները և ուրիշ շատ համարներ խոսում են Նրա գալստյան մասին, որը լինելու է մեծ զորությամբ, երբ Նա կհատուցի Իր թշնամիներին և կմտնի երկրի վրա Իր թագավորության մեջ: Երբ Նազարեթի ժողովարանում Տերը կարդաց Եսայի մարգարեության 61–րդ գլուխը, Նա դադարեցրեց ընթերցանությունը երկրորդ համարի մեջտեղում (Ղուկաս 4:19), որովհետև միայն առաջին մասն էր վերաբերում այն ժամանակվա Իր ծառայությանը: Ինչպես արդեն ասվեց, վրեժխնդրության օրը կգա միայն շնորհքի ժամանակի ավարտից հետո: Այսպիսով, Մաղաք. 3:1 համարը, անկասկած, վերաբերում է Իր առաջին գալստին, իսկ Մաղաք. 4:5 համարը և 6 համարի երկրորդ մասը՝ Նրա երկրորդ գալստին: