Թեև Քրիստոսի առաջին գալստյան ժամանակ հավատացյալ հրեաները սպասում էին իրենց Մեսիային, կրոնական առաջնորդները չճանաչեցին ո՛չ նրա նախակարապետին և նրա ծառայությունը, ո՛չ էլ Իրեն՝ Մեսիային: Ունենալով Աստծո Խոսքն իրենց ձեռքում և շարունակելով տաճարում երկրպագություն անել՝ նրանք մերժեցին Նրան: Դա անհասկանալի է, բայց ճշմարիտ: Նա եկավ յուրայինների մոտ, բայց յուրայինները Նրան չընդունեցին (Յովհ. 1): Ի՜նչ ամոթ, որ այն ժամանակ հենց կրոնական առաջնորդներն էին այդպես կուրացել: Նրանք ունեին իրենց սեփական մեկնությունները, բայց չունեին ոչ մի հայտնություն իրենց ժամանակի համար խոստացված Խոսքի վերաբերյալ: Մի՞թե նույն բանը չի կրկնվում հիմա: Մի՞թե մեր պաշտամունքները ավանդույթ չեն դարձել, իսկ մեր ավետարանչությունները՝ զվարճալի միջոցառումներ: Հնարավոր է, որ այսօր քարոզում են Մեսիայի մասին և թե ինչ է Նա պատրաստվում անել, բայց չեն հասկանում, թե ինչ է Նա անում հիմա: Այն ժամանակվա կրոնական առաջնորդները վկայակոչում էին Աբրահամին և Մովսեսին, բայց չէին ընդունում, որ իրենց աչքերի առջև կատարվում են նրանց ասածները: Մեր Տերը պետք է ասեր նրանց. «Եթե Մովսեսին հավատայիք, Ինձ էլ կհավատայիք, քանի որ նա Իմ մասին գրեց» (Յովհ. 5:46): Նույնպես հնարավոր է վկայակոչել Պետրոսին, Պողոսին և եկեղեցու պատմոթյան մեջ եղած մյուս անհատներին, և այսուհանդերձ չտեսնել, թե ինչ է անում Աստված հիմա: Այնուամենայնիվ անհասկանալի է, որ այս սուրբ մարդիկ, որոնք օր ու գիշեր խորասուզված էին Սուրբ Գրքի ընթերցանության մեջ, չկարողացան տեսնել այն բազմաթիվ մարգարեությունների իրականացումը իրենց ժամանակներում: Հիսուսն Ինքը խոսեց այդ մասին, երբ Նազարեթի ժողովարանում կարդաց Եսայի մարգարեի գրքի 61–րդ գլխից. «Այս գրքում գրվածն այսօր կատարվեց, որ ձեր ականջներով լսեցիք» (Ղուկաս 4:21): Ոչ մի կասկած չկա, որ մենք մոտենում ենք վերջին ժամանակների վերջին: Նրանք, ովքեր Սուրբ Գիրքը գիտեն, ակնկալում են տեսնել վախճանաբանական իրադարձությունների իրականացումը մոտ ապագայում: Ժամանակների նշանները հստակ լեզվով են խոսում. եկեղեցու վիճակը, իսրայելացիների վերադարձը դեպի իրենց հայրերի երկիր, քաղաքական զարգացումները՝ այս ամենը հստակ խոսում են այն մասին, որ Տիրոջ գալուստը մոտ է: Հնարավոր չէ՞, որ մեր սերնդի մեջ էլ Աստված ինչ–որ զորավոր բան է արել, և մեծամասնությունը չի նկատել այդ: Դժվար չէ դատել անցյալի մասին և հաստատել ուրիշների գործած սխալները: Նաև կարելի է մեծ հույսեր ունենալ ապագայի վերաբերյալ, բայց ի՞նչ կասեք ներկայի մասին: Մասնակի՞ց եք այն բանին, ինչ Աստված անում է հիմա: Սուրբ Գրքում մի խոսք կա, որը բանալու դեր է կատարում. «Յիրաւի Տէր Եհովան բան մը չըներ, մինչեւ որ Իր գաղտնիքը Իր ծառաներուն՝ մարգարէներուն չյայտնէ» (Ամովս 3:7): Մենք, անկասկած, ապրում ենք ամենամեծ մարգարեական ժամանակաշրջանում: Կա երկու սերունդ, որոնք ունեցել են հատուկ պատասխանատվություն. առաջին սերունդը ապրել է Քրիստոսի առաջին գալստից առաջ, երկրորդ սերունդը մերն է, որն ապրում է Քրիստոսի երկրորդ գալստից անմիջապես առաջ: Ինչպես Նոր Կտակարանը սկսվեց աստվածաշնչային մարգարեությունների կատարմամբ, նույն կերպ էլ կավարտվի: Մենք կարիք չունենք որևէ մարդու, որը ներկայացնում է սեփական գաղափարները այն զորավոր բաների վերաբերյալ, որ Աստված պատրաստվում է անել: Այդպիսի երևակայական պատկերացումները երբեք չեն իրականացել և ապագայում էլ չեն իրականանա: Մենք կարիք ունենք հստակ հասկանալու, թե ինչ է Աստված խոստացել Իր Խոսքի մեջ այս ժամանակի համար: Քանի որ մենք ապրում ենք մարգարեական ժամանակաշրջանում, ուրեմն կարող ենք ուղղակիորեն ակնկալել առանձնահատուկ մարգարեական ծառայություն: Անցյալում, որևէ արտակարգ իրադարձությունից առաջ Տերը միշտ ուղարկել է հատուկ հանձնարարություն ունեցող մարդկանց: Ջրհեղեղից առաջ Նոյ մարգարեն էր: Նրա մասին մենք կարդում ենք. «Նոյ ըրաւ Աստուծոյ իրեն բոլոր պատուիրածին պէս» (Ծննդոց 6:22): Սոդոմի և Գոմորի կործանումից առաջ Տերը այցելեց իր մարգարե Աբրահամին (Ծննդոց 18): Նա ասում է 17 համարում. «Մի՞թե Աբրահամից կթաքցնեմ, թե ինչ պետք է անեմ»: Ղուկաս 17:26–30 համարներում Տերը վկայակոչել է այդ երկու ժամանակաշրջանները և իրադարձությունները Իր գալստի մասին խոսելիս. «Նույն կերպ էլ այն օրը կլինի, երբ Մարդու Որդին կհայտնվի»: Աստված չի կարող փոխվել, ինչպես գրված է Մաղաք. 3:6 համարում. «Քանզի Ես Եհովա եմ, չեմ փոխուիր»: Երբ Տերը պատրաստվում էր կատարել Աբրահամին տրված խոստումը (Ծննդոց 15:13), հայտնվեց Մովսես մարգարեին վառվող մորենու մեջ (Ելից 3): Նա օգտագործեց Եղիային և Եղիսեին, Երեմիային և Դանիելին, Եսայիին և Եզեկիելին և ուրիշներին: Բոլոր ժամանակներում Նա նույն կերպ է գործում: Նրա որոշումները կատարյալ են: