Պենտեկոստեի օրը 120 հոգին միաբան հավաքված էին Վերնատանը: Նրանք կատարյալ միաբանության մեջ էին այդ ժամանակի պատգամի հետ: Այսօր էլ, եթե ուզում ենք մեկ լինել Աստծո հետ, պետք է միաբան լինենք այս ժամանակի համար խոստացված Խոսքի հետ: Հիսուսն ասում է Իր աղոթքում. «... որպեսզի բոլորը մեկ լինեն, ինչպես Դու, Հայր, Իմ մեջ, և Ես՝ Քո մեջ ...» (Յովհ. 17:21): Որդին Հոր անձնական հայտնությունն էր՝ նույն էությունը, նույն Հոգին, նույն Կյանքը: Որդին ծնվեց Հոգու միջոցով, ճիշտ այնպես, ինչպես ասել էր հրեշտակը Մարիամին. «Սուրբ Հոգին կգա քեզ վրա, և Բարձրյալի զորությունը քեզ հովանի կլինի» (Ղուկաս 1:35): Այս փաստը հաստատվում է Մատթ. 1:20 համարում: Սուրբ Հոգին իջավ Մարիամի վրա, երբ նա ընդունեց ԽՈՍՏՈՒՄԻ ԽՈՍՔԸ և հավատաց դրան: Այսպես Խոսքը մարմին դարձավ և բնակվեց մեր մեջ: Հոր և Որդու միությունը հիմնված չէ փոխադարձ համաձայնության վրա, այլ պայմանավորված է էությամբ մեկ լինելով: Դա վերաբերում է նաև Աստծո որդիներին և դուստրերին: Նրանք ծնվել են նույն Խոսքից, նույն Հոգու միջոցով և այդպիսով հաղորդ են լինում աստվածային բնությանը (2 Պետր. 1:4): Միայն նրանք, ովքեր իրենց մեջ ունեն Հիսուս Քրիստոսի բնությունն ու կյանքը, կարող են Հոգով մեկ լինել Նրա հետ: Հակոբ առաքյալը գրում է. «Նա կամենալով մեզ ծնեց Ճշմարտության Խոսքով, որ մենք Նրա արարածների երախայրին լինենք» (Յակ. 1:18): Ինչպես Հիսուսը Աստծո Որդին էր, այնպես էլ մենք պետք է լինենք Աստծո որդիներն ու դուստրերը՝ Իր նման ծնված: Այս առումով Հռովմ. 8:29 համարում Քրիստոսը կոչվում է «անդրանիկը շատ եղբայրների մեջ»: Ինչպես Աստված սահմանեց արարչագործության սկզբում, այսուհետ ամեն ինչ վերարտադրվում է իր տեսակի պես: Հոգևոր ոլորտում սա նշանակում է, որ Աստծուց կարող է դուրս գալ միայն Աստված, և նմանապես Աստծո Որդուց կարող են դուրս գալ միայն Աստծո որդիներ և դուստրեր: Պետրոսը հաստատում է այդ ճշմարտությունը այս խոսքերով. «Օրհնյալ է Աստված և մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսի Հայրը, որ Իր առատ ողորմությամբ, Հիսուս Քրիստոսի՝ մեռելներից հարություն առնելով, մեզ վերստին ծնեց կենդանի հույսի համար» (1 Պետր. 1:3): Հիսուսը կարող էր ասել. «Ով Ինձ տեսավ, Հորը տեսավ» (Յովհ. 14:9): Տղամարդու և կնոջ մասին գրված է. «Երկուսը մեկ մարմին կլինեն» (Ծննդ. 2:24): Բայց ոչ մի մարդ չի կարող ասել. «Ով ինձ է տեսնում, իմ կնոջն է տեսնում»: Հոգևոր միաբանությունը, որի մասին խոսում է Հիսուսը, չի նշանակում, որ մենք պետք է համաձայնության գանք կամ միանանք, այլ խոսքը վերաբերում է նույն էությունն ունենալուն, որը թեև տարբեր կերպ է արտահայտվում: Ոչ ոք չի կարող միանալ Աստծո եկեղեցուն. մենք պետք է ծնվենք նրա մեջ, մկրտվենք նրա մեջ, կնքվենք նրա մեջ: Վերադառնանք Յովհ. 17:21 համարում ասվածին. «Որպեսզի բոլորը մեկ լինեն, ինչպես, Դու, Հայր, Իմ մեջ, և Ես՝ Քո մեջ, որպեսզի նրանք էլ մեր մեջ մեկ լինեն...»: Սրանում է աստվածային միության խորհուրդը. Աստված Քրիստոսի մեջ, Քրիստոսը՝ Եկեղեցու: Այս գլխում Հիսուսը չի քարոզում, Նա աղոթում է: Դրա համար Նրա այդ խոսքերին պետք է ուշադրություն դարձնել աղոթքի մեջ և իրականացնել կյանքում: Կուզենայինք ընդգծել միաբանության մի քանի չափանիշներ, որոնք նկատի ուներ Հիսուսը և դա՝ ըստ Յովհ. 17–րդ գլխի. հ. 2 «...որպեսզի հավիտենական կյանք տա այն բոլորին, որ տվեցիր Նրան»: հ. 6 «... Քո անունը հայտնեցի այն մարդկանց, որոնց աշխարհից տվեցիր Ինձ»; հ. 8 «...այն Խոսքը, որ Ինձ տվեցիր, Ես նրանց տվեցի, և Նրանք ընդունեցին»: «... ճշմարտապես իմացան, որ Քեզանից դուրս եկա»: հ. 9 «...նրանց համար եմ աղաչում և Ես փառավորված եմ նրանց մեջ»: հ. 17 « Սրբացրու նրանց Քո Ճշմարտությամբ. Քո Խոսքը Ճշմարտություն է» հ. 22 «Եվ այն փառքը, որ Ինձ տվեցիր, Ես Նրանց տվեցի, որպեսզի մեկ լինեն, ինչպես, որ մենք մեկ ենք»: «Ես՝ նրանց մեջ, և Դու՝ Իմ մեջ, որպեսզի կատարյալ լինեն միության մեջ»: Միայն այն ժամանակ, երբ փորձառությամբ կապրենք այս գլխում բոլոր գրվածները, կստեղծվեն նախապայմաններ, որ մենք հաղորդ լինենք աստվածային բնությանը: Դա նշանակում է, որ մենք պետք է ստացած լինենք հավիտենական կյանք, Նրա անունը պետք է մեզ հայտնված լինի, պետք է ընդունած լինենք Իր Խոսքը և սրբանանք Իր հայտնված Ճշմարտությամբ, Քրիստոսը պետք է բնակվի մեր մեջ, ինչպես Հայրն է բնակվում Նրա մեջ: Միայն այսպիոսվ կարող ենք հասնել կատարյալ հոգևոր միաբանության: Անհրաժեշտ է ունենալ աստվածային հայտնությունը՝ հստակորեն սա հասկանալու համար և մենք Նրա շնորհքի կարիքն ունենք, որպեսզի այն ապրենք փորձառությամբ: Այն միաբանությունը, որի համար Տերն աղոթեց, Աստված իրականացրեց Իր սեփական ձևով, և Աստծո բոլոր ճշմարիտ որդիներն ու դուստրերը կապրեն այդ: Վերջում նրանք կատարելապես կմիաբանվեն Նրա Խոսքի հետ և, այդպիսով, Նրա հետ, ով Գլուխն է, և, լինելով Իր մարմնի անդամներ, միաբան կլինեն նաև իրար հետ: 1Կորնթ. 12:13 համարը մեզ ասում է, թե ինչպես է դա կատարվում. «Որովհետև մենք ամենքս էլ մեկ Հոգով մկրտվեցինք՝ մեկ մարմին լինելու համար...»: Պողոս առաքյալը հորդորում է եփեսացիներին այս խոսքերով. «Ջանալով Հոգու միաբանությունը խաղաղության կապով պահել: Մեկ մարմին և մեկ Հոգի, ինչպես որ կանչված եք ձեր կոչման մեկ հույսի մեջ: Մեկ Տեր կա, մեկ հավատք, մեկ մկրտություն: Մեկ Աստված ու ամենքի Հայր, որ ամենքի վրա և ամենքի հետ ու ձեր ամենքի մեջ է» ( Եփես. 4:3–6): Նույն գլխի 11–12 համարներում ասվում է 5 ծառայությունների մասին, որոնք տրվել են Քրիստոսի Մարմնի շինության համար: 13 համարում Պողոսն ասում է. «Մինչև որ ամենքս հասնենք հավատքի միությանը և Աստծո Որդուն ճանաչելուն ու Քրիստոսի կատարյալ հասակի չափով մարդ լինենք»: