Առաքյալները, ինչպես նաև Աստծո կողմից ճշմարտապես ուղարկված մարդիկ չեն իշխել այս աշխարհի զորությունով, այլ եկել են աստվածային լիազորություններով և Սուրբ Հոգու զորությամբ: Միայն Աստծո հանձնարարությամբ տրված Խոսքի քարոզչության հետ կապված էին նրանք գործադրում իշխանություն, որն Աստված Իր գերիշխանությամբ վստահել էր նրանց: Այդ իշխանության իմաստն այն չէր, որ մեկը մյուսի վրա իշխեր, այլ, որ բոլորը խոնարհվեն Աստծո հզոր ձեռքի տակ: Այդ լիազորությունը կախված չէ պաշտոնից, այլ կապված է ամեն բան ընդգրկող Հարուցյալի զորության հետ: Իր հարությունից հետո Տերն ասաց վերնատանը գտնվող Իր աշակերտներին. «Խաղաղություն ձեզ. ինչպես Իմ Հայրն Ինձ ուղարկեց, Ես էլ ձեզ եմ ուղարկում»: Հետո ասվում է. «Եվ այս ասելով՝ նրանց վրա փչեց ու ասաց. «Առեք Սուրբ Հոգին: Որոնց մեղքերը որ թողեք (ոչ թե՝ թողես), թողնված կլինի նրանց, որոնցը որ պահեք, պահված կլինեն» (Հովհ.20:21–23): Այս տարբեր խոսքերի միջև կապը նույնպես շատ հստակ է: Այս համապարփակ հանձնարարությունը Տերը տալիս է միայն նրանց, ում ծառայության է վերցրել քարոզչության համար: Ուրեմն ո՞վ կարող է այսօր վկայել, որ Տերն է իրեն կանչել Իր ձայնով, և ինքը Տիրոջից է հանձնարարություն ստացել: Ո՞վ է սկզբից ի վեր ճշմարտապես ներշնչվել Տիրոջ Հոգուց: Ո՞վ ունի իշխանություն գործելու Նրա անունով: Արդյո՞ք Պետրոսը կամ Պողոսը ընտրվեցին հանձնաժողովի կողմից: Թե՞ Աստված էր նրանց հաստատել: Ոչ մի կարդինալ չկար պապ ընտրելու համար: Չկային ո’չ ծխի քուլաներ, ո’չ համաշխարհային ցնծություն: Սկզբնական քրիստոնեության մեջ Աստծո մարդիկ հասկացել էին, թե ինչ էր Տերը իրենց պատվիրել: Նրանք Սուրբ Հոգու առաջնորդության տակ էին: Որոշակի թեմայի վերաբերող սուրբգրային հատվածները նրանք ճշտությամբ բերում էին ընդհանուր հայտարարի: Պենտեկոստեի օրը Սուրբ Հոգին իջավ ուժեղ քամու ձայնով և աստվածային կրակով, որը բոցավառեց բոլոր ներկա եղողների լեզուները: Աստվածային կրակով մաքրված՝ նրանք կարողացան Հին Կտակարանի մարգարեների նման հռչակել Խոսքը Սուրբ Հոգու կատարյալ զորությամբ: Այն, ինչ Պետրոսն ասաց իր առաջին քարոզի ժամանակ, մինչև վերջին քարոզը կկրկնեն բոլոր նրանք, ովքեր կանչվել են Տիրոջ կողմից և լցվել Սուրբ Հոգով. «Ապաշխարեցե’ք և ձեզանից ամեն մեկը թող Հիսուս Քրիստոսի Անունով մկրտվի՝ մեղքերի թողության համար» (Գործք 2:38): Նրանց մասին, ում Տերն Ինքն է ուղարկել, Նա ասում է. «Ձեզ լսողն Ինձ է լսում, ու ձեզ մերժողն Ինձ է մերժում» (Ղուկ.10:16):