Նա, որ ուշադրությամբ է կարդում Մատթ.16:18 համարը, կնկատի, որ Տերը չի ասել. «Դու Պետրոսն ես, և քեզ վրա Ես կկառուցեմ Իմ Եկեղեցին»: Այլ Նա ասաց. «Ես էլ քեզ ասում եմ, որ դու Պետրոս ես, և այդ վեմի վրա Իմ եկեղեցին կկառուցեմ»: Անթույլատրելի է վերցնել մեկ համար և այն մեկնել կամայականորեն: Հստակ պատասխան ստանալու համար պետք է կարդալ ողջ համատեքստը: Թե’ Հին, թե’ Նոր Կտակարանում Աստված հաճախ անվանվում է Վեմ: Բայց ոչ մի անգամ այս բառը չի գործածվել մարդու համար: Պետրոսը աստվածային հայտնություն էր ստացել Քրիստոսի մասին, բայց մի քանի րոպե հետո պետք է տեսներ իր թերությունը, մեղավոր լինելը: Մի քանի համար հետո Տերը պետք է ասեր այդ նույն Պետրոսին. «Հեռացիր Ինձնից, սատանա’, դու ինձ համար գայթակղություն ես, որովհետև դու ոչ թե Աստծո, այլ մարդկանց բաներն ես մտածում»: Դա պետք է մտածելու տեղիք տար բոլոր նրանց, ովքեր իրենց իրավունք են վերապահում Աստծո Խոսքին տալ իրենց սեփական մեկնությունները: Այն ամենը, ինչ ներդաշնակ չէ գրված Խոսքի հետ, գալիս է սխալ ներշնչումից: Այն նույն խոսքերը, որը Տերն այն ժամանակ ասաց Պետրոսին, ով ակնհայտորեն այլևս աստվածային ներշնչման տակ չէր, այլ մարդկային մտքեր էր արտահայտում, Նա այսօր ասում է բոլոր նրանց, ովքեր գտնվում են սխալ ներշնչման տակ: Հոգևոր ոլորտում կարևորն այն չէ, որ լավ և համոզիչ մտքեր շարադրենք, այլ որ շարադրենք Աստծո հավիտենական միտքը, որը Նա հստակորեն արտահայտել է Իր Խոսքում: Կա ներշնչման միայն երկու աղբյուր: Մարդը կամ մի աղբյուրից է օգտվում, կամ մյուսից: Եդեմի պարտեզում սատանան սկսեց Խոսքի իր սեփական մեկնությունը տալ առաջին մարդուն: Նախ Եվան լսեց այդ, հետո Ադամն էլ իր հերթին լսեց Եվային: Այսպես սկսվեցին բոլոր նեղությունները երկրի վրա: Պետք է պարզ լինի ամեն մարդու համար, որ սատանան երբեք չի ներկայանա մի հայտարարությամբ, որը ոչ մի կապ չունի Աստծո և Իր Խոսքի հետ: Դա չափազանց աչքի կընկներ: Նա միշտ օգտագործում է Աստծո Խոսքը, միայն այն բերում է կեղծված ձևով: Նա կարողանում է մարդկանց խաբել միայն այն ժամանակ, երբ կարողանում է նրանց հավատացնել, որ իրոք խոսքը Աստծո գործի մասին է: Ահա թե ինչու բոլոր ժամանակներում բոլոր նրա ասածները բարեպաշտ հնչողություն են ունեցել: Մեր Տիրոջ փորձության պատմությունից իմանում ենք, որ թշնամին Նրա մոտ եկավ նաև սուրբգրային հատվածներով, որոնք նա անջատել էր համատեքստից և օգտագործում էր սխալ ձևով: Մեր Տերը նրան ամեն անգամ պատասխանում էր ասելով. «Նաև գրված է...»: Այսպիսով, աստվածաշնչյան հատվածների մեջբերումը դեռևս ոչինչ չի նշանակում, եթե դա չի համապատասխանում Սուրբ Գրքի ողջ վկայության հետ: Թեև թշնամին ներկայանում է աստվածաշնչյան հատվածները մեջբերելով, նա դրանցից ոչ մեկը չի թողնում իրենց սկզբնական համատեքստում: