Մեկ անգամ ևս թող հստակորեն ասվի՝ Աստծո յուրաքանչյուր Խոսքը աստվածային Կտակի բաղադրիչ է, և մենք առաջին համարից մինչև վերջին համարը պետք է ընդունենք թե՜ ավետարանական, թե՜ վարդապետական, թե՜ մարգարեական մասերը: Ինչ վերաբերում է Խոսքի քարոզչությանը, ես մինչև վերջ կվկայակոչեմ միայն այն, ինչ գրված է Հին և Նոր Կտակարաններում: Ես դա պարտավոր եմ Աստծո ժառանգորդների և Հիսուս Քրիստոսի ժառանգակիցների համար, որովհետև Աստծո ճշմարտությունը բնակվում է իմ մեջ: Վերջին հիսուն տարիների ընթացքում բազում սուտ ուսմունքներ են ներմուծվել ՙԲրանհամի փորձագետների՚ միջոցով: Մինչդեռ մինչև հիմա նրանցից ոչ մեկը չի վկայել, որ Աստծուց հանձնարարություն է ստացել: Մեջբերումներ են կարդում ՙյոթ որոտների՚ մասին, ՙվրանի տեսիլքի՚, ՙերրորդ ձգումի՚ մասին, իսկ հետո քարոզում են սեփական մեկնությունները, առանց Սուրբ Գրքով ստուգելու, առանց նույնիսկ Աստվածաշունչ բացելու: Գագաթնակետը Ջեֆերսոնվիլում արված փոփոխությունն է: Մինչև ութսունական թվականները ուժի մեջ էր համարվում ՙSpoken Word publications՚ (Ասված Խոսք հրատա- րակություն) անվանումը, և Հայտն. 10:7-ը յոթերորդ հրեշտակի ձայնն էր: Հետագայում այն հռչակվեց որպես Աստծո ձայն (Voice of God): Այդ ժամանակվանից բոլորն իրենց սեփական ականջներով պետք է լսեին ՙԱստծո ձայնը՚ քարոզներում, որովհետև մարգարեի ասած ամեն խոսքը համարում էին Աստծո Խոսք: Այդպիսով Բրանհամ եղբայրը, որին մի քանիսն արդեն մեծարում էին որպես ՙմարմնով հայտնված Խոսք՚, ՙօծյալ՚, ՙմարդու Որդի՚, պաշտոնապես ներկայացվեց որպես ՙաստված՚: Ուիլյամ Մարրիոնը՝ Չարլզ և Էլլա Բրանհամների որդին, սովորական մարդ էր, ինչպես ինքն էր հաճախ ասում՝ շնորհքով փրկված մեղավոր (sinner saved by grace): Հակոբ առաքյալը գրում է Եղիա մարգարեի մասին. ՙԵղիան մեզ նման կրքերի ենթակա մի մարդ էր...՚ (Հակոբ 5:17): Բրանհամ եղբայրն էլ մեզ նման մարդ էր: Քանի՛ անգամ է նա քարոզից առաջ իր կյանքից պատմություններ պատմել: Որսորդությունն ու ձկնորսությունը իր հոբբիներն էին: Պատանեկության տարիներին լավ բռնցքամարտիկ է եղել: 1950 թվականի օգոստոսի 22-ին նա պատմեց. ՙԵս հաղթել եմ 52 պրոֆեսիոնալ մենամարտում՚: Նրա քննադատները հաշվում էին, թե քանի անգամ է նա վրիպակներ թույլ տվել: Մի քանի րոպեի ընթացքում նա երկու անգամ ասաց. ՙԵնովքը հինգ հարյուր տարի քայլեց Աստծո հետ՚, մինչդեռ Ենովքն ապրել է ընդամենը 365 տարի (Ծննդոց 5:23): Կամ ասել է՝ ՙԵնովքը յոթերորդն էր Նոյից հետո՚, փոխանակ ասեր՝ ՙԱդամից հետո՚: Նա 1977 թվականի մասին խոսել է տասնյոթ անգամ, հատկապես 1961 թվականի օգոստոսի 8-ի քարոզում, Դանիելի յոթանասուն յոթնյակների վերաբերյալ: Նա կարդացել էր դոկտոր Լարկինի և Ուրիա Սմիթի գրքերը, դրա համար կարծում էր, որ 1977 թվականը հիսուներորդ հոբելյանական տարին էր, այդ ժամանակ ամեն ինչ պիտի վերջանար, հափշտակությունը լիներ, ԱՄՆ-ն էլ ավերվեր: Մինչդեռ նա ասաց. ՙԵս չեմ մարգարեանում, ես կանխասում եմ, որ այն ամենը, ինչ տեսիլքով ինձ ցույց տրվեց 1933 թվականին, մինչև 1977 թվականը կիրականանա՚: 1962 թվականի հուլիսի 8-ին Բրանհամ եղբայրը հույսով լեցուն ասաց. ՙԵս սպասում եմ վճռական պահին, երբ մի օր կկարողանամ գնալ Իսրայել՝ նրանց Ավետարանը տանելու՚: Իսկ 1965 թվականի հուլիսի 11-ին ասաց. ՙԱֆրիկայում իմ ծառայությունը դեռ չի վերջացել՚: Փառք Աստծուն, որ ես հենց սկզբից կարողացա ճիշտ ձևով հասկանալ նաև այն բաները, որոնք Բրանհամ եղբայրն ասել է որպես մարդ: Ես նրան ճանաչում էի որպես սովորական մարդու, իր հետ ճաշել եմ, իր մեքենան նստել և տասը տարի շարունակ անձամբ շփվել եմ իր հետ: Նրա մարդկային վիճակը և այն բաները, որոնք նա իրենից է ասել, չեն փոխում իր անսխալ և եզակի ծառայությունը՝ Աստծո անմիջական հանձնարարությամբ: Մենք շնորհակալ ենք դրա համար, որովհետև մեր Տիրոջ հորդորական խոսքերը միշտ ուժի մեջ են. ՙՃշմարիտ, ճշմարիտ մ ասում ձեզ. ՙՈվ որ ընդունի նրան, ում ես կուղարկեմ, ինձ է ընդունում, իսկ ինձ ընդունողը ինձ ուղարկողին է ընդունում՚ (Հովհ.13:20): Այնուհանդերձ հաստատ է, որ Աստված Իր փառքն ուրիշին չի տա: Տերն ուղարկել է Իր ծառաներին, բայց հավիտյան Նրան են պատկանում փառքն ու երկրպագությունը: Մեզ պետք չէ շնորհակալ լինել Մովսեսից, Եղիայից, Պետրոսից կամ Պողոսից, ոչ էլ Բրանհամ եղբորից: Մենք մերժում ենք անհատի ցանկացած պաշտամունք և կռապաշտություն: Ճշմարիտ երկրպագողների համար ուժի մեջ է այս խոսքը. ՙԱստված Հոգի է ու նրան երկրպագողները պիտի հոգով ու ճշմարտությամբ երկրպագեն՚ (Հովհ.4:24): Այս քաոսը ստեղծվել է միայն ՙբրանհամականների՚ միջոցով: Եթե նրանք համատեքստից չհանեին իր ասածները և սեփական պատգամ չդարձնեին, ամեն բան լավ կլիներ: Ցավոք սրտի, այն եղբայրը, որն անցկացրեց մարգարեի հուղարկավորության արարողությունը 1966 թվականի ապրիլի 11-ին, Ջեֆերսոնվիլում, և որը 2015 թվականի օգոստոսի 30-ից գտնվում է Թուսոնում գտնվող դամբարանում, նույնպես իր սեփական պատկերացումները և ուսմունքներն է փոխանցել ՙActs of the prophet՚ (Մարգարեի գործերը) վերնագրով գրքում: Օրինակ, այն, որ մեռելների հարությունը համընկնում է ԱՄՆ-ում, Կալիֆոռնիայի արևմտյան ափի վրա մեծ երկրաշարժի հետ, որ Բրանհամ եղբայրը հատուկ ծառայություն է ունենալու վրանի տակ ամենաքիչը երեսուն օրով: Դրանից բացի պնդում է, որ մարգարեն է իրեն ասել, թե ինչ առաջադրանքներ է ինքը կատարելու վրանում: Հենց սկզբից մինչև այսօր ինքնակոչների նպատակը եղել է մարգարեին առաջ տանել՝ վաստակելու համար միամիտ հավատացյալների հարգանքը: Աստծո Խոսքին՝ Աստվածաշնչին ոչ մի ուշադրություն չեն դարձնում. նրանք չեն քարոզում փրկագնումը, մեղքերի թողությունը, հաշտությունը, վերա- կանգնումը, Հիսուս Քրիստոսին: Նրանք միայն կրկնում են՝ ՙThe prophet said...՚ (մարգարեն ասել է): Բերիայի հավատացյալներն ավելի ազնիվ էին. ՙ...քանի որ Աստծո Խոսքն ամենայն հոժարությամբ ընդունեցին: Ամեն օր քննում էին Գրքերը, թե իրո՞ք սա այսպես է՚ (Գործք 17:11): Եվս մեկ անգամ եմ ընդգծում՝ եթե պատգամաբեր չլիներ, պատգամ էլ չէր լինի: Աստված ամեն բան նախասահմանել է: Աստծո բոլոր ճշմարիտ զավակները շնորհակալ են Բրանհամ եղբոր ծառայության համար, նրանք հավատում են աստվածային պատգամին, հաղորդակցվում են Աստծո հետ և հասնելու են կատարելությանը Իր շնորհքով: Բոլոր մարգարեներն ու առաքյալներն ունեցել են իրենց ժամանակը, իրենց ծառայությունը, իսկ իրենք արդեն երկրի վրա չեն, բայց նրանց հայտնված Խոսքը մնում է հավիտյան, և մենք այդ Խոսքն ենք քարոզում (1 Պետրոս 1:25): Վերջին մաքուր աստվածաշնչյան պատգամը այժմ հասել է բոլոր ժողովուրդներին: Մնում է ևս մեկ հարց, որը կարող են տալ միայն Աստծո կողմից հանձնարարություն ստացածներն ու ուղարկվածները. ՙՈ՞վ հավատաց մեր տված լուրին: Տիրոջ բազուկն ու՞մ հայտնվեց՚: ՙԵվ ինչպե՞ս քարոզեն, եթե չուղարկվեն՝ ըստ գրվածի. ՙՈրքա՛ն գեղեցիկ են նրանց ոտքերը, որոնք քարոզում են խաղաղության ավետարանը և բարի բաների ավետիքը բերում՚ (Հռոմ. 10): Այն բանից հետո, երբ Տերն Իր աշակերտներին բացատրեց Աստծո թագավորության առակները, նրանց հարց տվեց. ՙԱյս բոլոր բաները հասկացա՞ք՚: Ասացին Նրան. ՙԱյո, Տեր՚ (Մատթ. 13:51): Այս բոլոր բաները մենք հասկացա՞նք: Հասկացե՞լ ենք երկու տարբեր սերմերի առակը (հհ. 37-38): Արդյո՞ք նաև հասկացել ենք այն, ինչ Բրանհամ եղբայրը հաճախ հանելուկային ձևով էր ասում, խոսելով անցյալ ժամանակով, կարծես դա արդեն եղել էր, մինչդեռ պետք է նոր լիներ: Ողջ Հայտնության գիրքը նույնպես այդպես է գրված, կարծես այդ ամենն արդեն եղել է: Հովհաննեսը տեսել է, թե ինչ է կատարվելու, տեսել է, թե ինչպես է իջնելու երկնքից Նոր Երուսաղեմը, նաև տեսել է նոր երկինքն ու նոր երկիրը: 1963 թվականի մարտի 24-ի հավաքույթի վերջում Բրանհամ եղբայրն աղոթքում ասաց. ՙՆորից եմ խնդրում, Տեր, որ ինձ օգնես: Ես ավելի եմ տկարանում, Տե՜ր, և գիտեմ, որ իմ օրերը հաշված են: Դրա համար Քո օգնությունն եմ խնդրում: Շնորհիր, որ Քեզ հավատարիմ լինեմ, անկեղծ և ազնիվ, որպեսզի կարողանամ հնարավորինս հեռու տարածել այս պատգամը, որքանով որ սահմանված է ինձ համար: Երբ ժամանակը գա, և ես հեռանամ, երբ հասնեմ գետին, ուր աղմկում են ալիքները, ո՜վ Աստված, թող հանձնեմ այս սուրը Նրան, ով անկեղծ կլինի և կքարոզի ճշմարտությունը՚: Պատգամի քարոզչության սկզբում, որին Տեր Աստվածն Ինքն է ինձ կանչել, քարոզվում էր միայն Խոսքը: Հետագայում հայտնվեցին մարդիկ, որոնք ցանեցին իրենց մեկնությունները՝ մեջբերումներ անելով յոթ որոտների, վրանի տեսիլքի և երրորդ ՙձգման՚ և այլ թեմաների վերաբերյալ: Ես քարոզում եմ Խոսքը, որը մնում է հավիտյան: Իսկ Խոսքում ոչինչ չկա գրված յոթ որոտների, վրանի տեսիլքի և երրորդ ՙձգման՚ վերաբերյալ: Ես այդ թեմայով բացարձակապես ոչինչ չեմ կարող ասել. դա Բրանհամ եղբոր ծառայության մաս է կազմել, և ես հարգում եմ դա: Իր նամակներում Պողոս առաքյալը բազմիցս զգուշացրել է սուտ ուսմունքների դեմ. ՙԵվ հենց ձեր միջից մարդիկ վեր կկենան, որոնք սխալ բաներ կխոսեն, որպեսզի աշակերտներին իրենց հետևից քաշեն՚ (հ.30): Նաև այս համարը. ՙԵղբայրներ, աղաչում եմ ձեզ, որ զգուշանաք նրանցից, ովքեր հերձվածներ են ու գայթակղություններ են սարքում այն վարդապետությունից դուրս, որ դուք սովորել եք. նրանցից հեռու քաշվեցեք՚ (Հռոմ. 16:17): Ինձ վստահված աստվածաշնչյան քարոզ- չության պատճառով ոչ մի բաժանումներ չեն եղել, ընդհակառակը, ճշմարիտ հավատացյալները միացել են Քրիստոսի հետ, որը Գլուխն է: Վերջին հինգ զրույցների ընթացքում, որոնք ես ունեցա Փիրի Գրին եղբոր հետ, 2014 թվականի վերջում և 2015 թվականի սկզբում, նա ինձ ասաց, որ իր եկեղեցում վերջին բաժանումից հետո հիմա Թուսոնում ինը պատգամի եկեղեցի կա: Մեր զրույցների ընթացքում նա երեք անգամ շեշտեց. ՙՖրանկ եղբայր, ես հավատում եմ, որ քո կոչումը նույնքան ճշմարիտ է, որքան Պողոսինը՝ Դամասկոսի ճանապարհին՚: Նա ուզում էր գալ և այդ մասին վկայել եկեղեցու առջև, բայց նրա համար անհնար էր ինքնաթիռ նստել իր օգտագործած արհեստական շնչառության սարքի պատճառով: Անշուշտ, ես կարիք չունեմ, որ ինչ-որ մեկը հաստատի իմ ստացած կոչումն ու առաջադրանքը. արդեն կես դար է, որ Աստված է դա հաստատում: Բայց ոչ ոք չի կարող պատկերացնել, թե ինչ վիշտ եմ ապրում Աստծո առաջ ունեցած իմ պատասխանատվության ներքո, այդ շեղումների պատճառով: Բոլոր եղբայրները, որոնք սուտ ուսմունքներ են տարածում, հակառակվում են աստվածային պատգամը ճշմարտապես տանողին: Մինչդեռ իմ վկայությունը Պողոսի վկայությունն է. ՙԲայց Տերն ինձ հետ կանգնեց և զորացրեց ինձ, որպեսզի իմ միջոցով պատգամը լրիվ քարոզվի, և բոլոր հեթանոսները լսեն: Եվ ես ազատվեցի առյուծի բերանից՚ (2 Տիմ. 4:17):