Բրանհամ եղբայրն Աստծո կողմից օրհնված մարդ էր և մարգարե: Արդեն յոթ տարեկանում նրան ասվեց պտտահողմից միջից, որն ուժգին ցնցում էր ծառի գագաթի տերևները. «Երբեք մի խմիր և մի ծխիր և ոչ մի կերպ մի ապականիր քո մարմինը, որովհետև դու գործ ես կատարելու Ինձ համար, երբ մեծանաս»: 1946 թվականի մայիսի յոթին մի հրեշտակ նրան այցելեց, գերբնական լույսով մտավ սենյակ և ասաց. «Մի՜ վախեցիր, ես ուղարկվել եմ քեզ մոտ Ամենակարող Աստծո կողմից... Ինչպես Մովսեսին երկու նշան տրվեց, այնպես էլ քեզ երկու նշան կտրվի...՚: Բրանհամ եղբոր եզակի ծառայության ժամանակ կրկնվեց զանազանության մարգարեական պարգևը, որը եղել է մեր Տիրոջ ժամանակ: Դրա վերաբերյալ Բրանհամ եղբայրը վկայակոչել է հատկապես Սիմոն Պետրոսին և Նաթանայելին տրված օրինակները, Հովհ. 1:40-51 համարներում, ինչպես նաև Հակոբի ջրհորի մոտ կանգնած կնոջ հետ դեպքը 4-րդ գլխում: Նաև հաճախ վկայակոչում էր Հովհ. 5:19 համարը, երբ աղոթում էր հիվանդների համար. ՙՃշմարիտ, ճշմարիտ եմ ասում ձեզ. Որդին իրենից չի կարող ոչինչ անել, եթե չտեսնի Հորն անելիս…՚ (Հովհ.5:19): Նա տեսիլքով բաներ էր տեսնում այն մարդկանց վերաբերյալ, որոնք գալիս էին աղոթքի համար: Ես եղել եմ այս եզակի ծառայության ականատեսն ու վկան, Գերմանիայում և ԱՄՆ-ում անցկացրած իր հավաքույթների ժամանակ: Երեք անգամ՝ 1955 թվականին Կարլսրուե քաղաքում, 1958 թվականին Դալաս քաղաքում և 1962 թվականին Ջեֆերսոնվիլում, նա անձամբ ինձ ասաց բաներ, որոնք Տերը հայտնել էր իրեն: Նա, ով 33 տարի շարունակ տեսիլքով տեսել էր, թե ինչ է կատարվում այն մարդու հետ, որը կանգնած է իր առջև, աղոթքի շարքում, նա, ով հազարավոր մարդկանց հետ խոսել էր բազմաթիվ հավաքույթների ժամանակ, և նրանք բժշկվել էին անմիջապես, նա, որի միջոցով բժշկության արթնությունը սկսվեց երկրորդ համաշխարհային պատերազմից հետո, երբ դեռ ոչ ոք չէր լսել Բիլլի Գրեհեմի և Օրալ Ռոբերտսի մասին, նա, ով 1650 անգամից ավելի ասել էր՝ ՙԱՅՍՊԵՍ Է ԱՍՈՒՄ ՏԵՐԸ՚, և ամեն անգամ հաստատվել էր, որ Տերն է ասել, հանկարծակի վերցվեց 56 տարեկանում, ողբերգական ավտովթարից հետո: 1965 թվականի դեկտեմբերի 18-ին իր ՙՖորդ՚-ով 2500 կմ-ից ավելի ճանապարհ պիտի գնար՝ Արիզոնայի Թուսոն քաղաքից մինչև Ինդիանայի Ջեֆերսոնվիլ քաղաքը: Նա նշումներ էր արել չորս ժամանոց մի քարոզի համար ՙօձի հետքի՚ վերաբերյալ, որը պետք է քարոզեր իր եկեղեցում, Ջեֆերսոնվիլում: Տեխասի նահանգում, Ամարիլո քաղաքի մոտ Բրանհամ քրոջ հետ զրուցելու պատճառով բաց թողեց իր անցումը (նրա դուստր Սառան նստած էր հետևի նստարանին) և ստիպված էր կարճ շրջադարձ կատարել: Նրա որդի Բիլլի Պոլը, որն իր ընտանիքով գնում էր առջևից և իր հետ էր նաև իր եղբայր Հովսեփը, սպասում էր հորը անցումից անմիջապես հետո: Այնուհետև Բրանհամ եղբայրը սկսեց գնալ Բիլլի Պոլի հետևից: Ֆրիոնայի մոտ (Տեխասի նահանգ) հանկարծ մի մեքենա մեծ արագությամբ անցավ բաժանարար գծով և դիմացից հարվածեց Բրանհամ եղբոր մեքենային: Վարորդը՝ տասնյոթամյա հարբած երիտասարդ, և իր ուղևորները տեղում մահացան: Բրանհամ եղբայրը, ինչպես նաև Բրանհամ քույրը ծանր վիրավորվեցին: Դուստրը՝ Սառան, ծանր վնասվածքներ ստացավ: 1965 թվականի դեկտեմբերի 24-ին Բրանհամ եղբայրը հիվանդանոցում մահացավ իր վնասվածքների պատճառով: Բրանհամ քույրն ու Սառան ապրեցին: Ընտանիքի և վերջին ժամանակների պատգամի հավատացյալների համար դա մեծ ցնցում էր: Բոլորը հարցնում էին. ՙԻնչու՞ դա կատարվեց՚: Չորս շաբաթ առաջ, 1965 թվականի նոյեմբերի 27-ին երկու անգամ ասել էր. ՙԵս չեմ մեռնելու, մեկ անգամ էլ կանցնեմ այս ճանապարհով՚: Ինչու՞ Աստված թույլ տվեց դա: Մենք բոլորս հաճախ հարցրել ենք. ՙԻնչու՞ Աստված թույլ տվեց այս կամ այն բանը՚: Մենք կարող ենք վերադառնալ դրախտ և հարցնել. ՙԻնչու՞ Տեր Աստվածը, որ քայլում էր Եդեմի պարտեզում, թույլ տվեց, որ սատանան գայթակղի Եվային՚: Եվ հատկապես հրեաները կարող էին հարցնել. ՙԻնչու՞ Աստված թույլ տվեց Հոլոքոստը՚: Ինչու՞, ինչու՞: Այդպես կարելի է անվերջ հարցնել: Աստված նաև թույլ տվեց, որ Հովհաննես Մկրտիչը հեռանա կյանքից անըմբռնելի ձևով՝ գլխատման միջոցով (Մատթ. 14:1-12): Նրա ծառայությունն, անկասկած, ավարտվել էր: Մարգարեները մեզ նման մարդիկ են, և չնայած փրկության ծրագրում ունեցած նրանց բարձր հանձնարարությանը, նրանք պետք է մեռնեն մարդկանց նման (Եբր. 11:32-40): Բրանհամ եղբոր ծառայությունն էլ ավարտվել էր, այլապես Աստված նրան չէր վերցնի: Առանց իմանալու, թե ինչ էր կատարվել, ինչպես նախկինում ասել եմ, 1965 թվականի դեկտեմբերի 24-ի երեկոյան ես Բրանհամ եղբորը տեսա տեսիլքով, որում նա բարձրացել էր ամպի վրա, կոստյում հագած և առաջ թեքված: Նրանց համար, ում դա տարօրինակ է թվում, պետք է ասել, որ հարուցյալ Փրկիչը նույնպես բարձրացավ ամպի վրա. ՙ...և մի ամպ նրան վերցրեց նրանց աչքերից՚ (Գործք 1:9): Հայտնության 11-րդ գլխի երկու մարգարեները նույնպես, իրենց ծառայությունն ավարտվելուց հետո սպանվելու են և նույնպես բարձրանալու են ամպով. ՙԵվ ամպով երկինք բարձրացան, ու նրանց թշնամիները տեսան նրանց՚ (հ.12): Հափշտակության ժամանակ մենք էլ ենք բարձրանալու ամպերով. ՙԵվ հետո մենք, եթե ողջ մնանք, նրանց հետ միասին պիտի հափշտակվենք ամպերով՝ օդի մեջ Տիրոջը դիմավորելու, և այդպես հավիտյան Տիրոջ հետ պիտի լինենք՚ (1 Թես. 4:17):