Բոլոր հավատացյալները, որոնք հավատում են այն բանին, ինչ Աստված խոստացել է Հին և Նոր Կտակարաններում, գիտեն, որ կատարել է իր առաջադրանքը Փրկության ծրագրում (Մաղաքիա 4:5,6): ՙԱհա ես կուղարկեմ ձեզ համար Եղիա մարգարեն...՚ (Մատթ. 17:11, Մարկոս 9:12): Նա 18 անգամ պատմել է այն մասին, թե ինչ է իրեն ասվել գերբնական ամպի մեջ, 1933 թվականի հունիսի 11-ին, Օհայո գետում կատարած մկրտության ժամանակ: Ահա մի մեջբերում 1960 թվականի փետրվարի 10-ին ասած խոսքերից. ՙԻնչպես Հովհաննես Մկրտիչն ուղարկվեց Քրիստոսի առաջին գալստից առաջ, այնպես էլ քեզ տրված պատգամը սուրհանդակ կլինի Քրիստոսի երկրորդ գալստի համար՚: Նրա ծառայության միջոցով Խոսքում թաքնված բոլոր խորհուրդները սկսած Ծննդոց գրքից (մասնավորապես սկզբնական անկման մասին) մինչև Աստվածաշնչի վերջին գլուխը, բացահայտվել են Եկեղեցու հա- մար: Եվ ինչպես նա հաճախ էր շեշտում, պատգամը սա է՝ ՙՎերադար- ձե՜ք Խոսքին: Վերադարձե՜ք սկզբին: Վերադարձե՜ք Պենտեկոստեին: Վե- րադարձե՜ք առաքյալների ուսմունքին: Վերադարձե՜ք Աստվածաշնչին՚: Ո՞րն էր, հարցնում եմ, Աստծո սահմանած նպատակը և առա- ջադրանքի արդյունքը: ՙՃշմարիտ է, առաջ Եղիան պիտի գա և ամեն բան վերականգնի՚ (Մատթ. 7:11): Հիմա սա է կարևորը՝ ճշմարիտ հավատացյալները պետք է վերադառնան իրենց սկզբնական վիճակին, ինչպես եղել է սկզբում: Գործք 13:24, 25 համարներում Պողոսը, վկայակոչելով Հովհաննես Մկրտչին, կրկնում է նրա խոսքերը, որոնք նա ասել է իր ծառայության վերաբերյալ. ՙՁեր կարծիքով ես ո՞վ եմ: Ես Նա չեմ: Բայց ահա իմ ետևից գալիս է մեկը, Ում ոտների կոշիկներն արձակելու ես արժանի չեմ՚: Վերջում, Սուրբ Հոգու գործողության միջոցով (1 Կորնթ. 12, 1 Կորնթ. 14, Եփես. 4 և այլ համարներ) Եկեղեցին պետք է ունենա Հոգու բոլոր պարգևների վերականգնումը, Հոգու բոլոր պտուղները, բոլոր ծա- ռայությունները, ինչպես եղել է սկզբում, առաջին Եկեղեցում: Ճիշտ ժամանակն է, որ յուրաքանչյուրը զննի ինքն իրեն Աստծո առաջ և նայի Խոսքի հայելու մեջ: Սուրբ Հոգու ճշմարիտ մկրտության ժամանակ ոչ թե մեր հին լեզվով մի քանի օտարալեզու բառեր ենք ասում, այլ մեր լեզուն կատարելապես մաքրվում է Սուրբ Հոգու կրակով. ՙԵվ նրանց երևացին բաժանված լեզուներ, ինչպես կրակից, և նստեցին նրանցից ամեն մեկի վրա՚ (Գործք 2:3): Աստծո ճշմարիտ զավակները սիրով միմյանց հետ են խոսում, և ոչ թե՝ ատելությամբ, միմյանց դեմ: ՙԱմեն ոք, ով իր եղբորն ատում է, մարդասպան է, և գիտեք, որ ամեն մարդասպան իր մեջ հաստատված հավիտենական կյանք չունի՚ (1 Հովհ.3:15): Հակոբը ոչ միայն գրել է ՙմահաբեր թույնով լեցուն՚ լեզվի մասին, այլև մեզ քաջալերում է համբերատար մնալ մինչև Քրիստոսի գալուստը, մշակի պես սպասել առաջին ու վերջին անձրևին (Հակոբ 5:7): Եբր. 10:35-36 համարներում հորդորանքի խոսքեր են մեզ ուղղված. ՙՈւրեմն դեն մի գցեք ձեր վստահությունը, որ մեծ վարձատրություն ունի: Որովհետև ձեզ համբերություն է պետք, որպեսզի Աստծո կամքը կատարելով՝ (սա պայմանն է) խոստումը ստանաք՚: Իսկ հաջորդ համարում՝ ՙՔանի որ միայն մի քիչ էլ, և նա, ով գալու է, կգա ու չի ուշանա՚: Մենք հավատում ենք Սուրբ Գրքում գրվածին, այսինքն, որ Աստված Ինքն է ավարտելու փրկագնման գործը, ինչպես ավարտել է արարչական գործը: Հովհաննես Մկրտիչն այլևս երկրի վրա չէր, երբ Փրկիչն ավարտեց փրկագնման գործը խաչի վրա Իրեն պատկանողների համար: Կարիք չկա, որ Բրանհամ եղբայրը լինի երկրի վրա, երբ Տերը գա տանելու փրկագնվածներին: Աստվածային Կտակում խոսվում է միայն Քրիստոսի վերադարձի մասին, և չի ասվում, որ վերադառնալու է մարգարեն: Տերն Ինքը մեծ զորությամբ կավարտի Իր գործը փրկագնվածների հետ, Իր Խոսքի համաձայն: Եկեղեցին հիմնվել է Սուրբ Հոգու զորավոր գործողությամբ, նույնը լինելու է կատարելության ժամանակ: ՙՈչ թե զորությունով, ոչ թե ուժով, այլ իմ Հոգով,---ասում է զորաց Տերը՚ (Զաքարիա 4:6): Հիսուսն ասաց նրանց. ՙԻմ կերակուրն այն է, որ ինձ ուղարկողին կամքն անեմ և Նրա գործը կատարեմ՚ (Հովհ.4:34): Պողոս առաքյալի խոսքերը վերաբերում են նաև մեզ. ՙԵվ հաստատ համոզված եմ սրանում, որ Նա, ով ձեր մեջ այս բարի գործն սկսեց, կկատարի էլ մինչև Հիսուս Քրիստոսի օրը՚ (Փիլիպ.1:6): Մինչդեռ Նա նաև տալիս է այս նախազգուշացումը՝ այն հույսով, որ անհավատության վերաբերյալ մարգարեի խոսքերը չեն վերաբերի նրանց. ՙՏեսեք, անարգողներ և զարմացեք և կործանվեք, քանի որ Ես ձեր օրերում մի գործ եմ կատարում, մի գործ, որի մասին, եթե մեկը ձեզ ասեր, երբեք չպիտի հավատայիք՚ (Գործք 13:41): Եբր. 12:26 համարում առաքյալը գրում է Աստծո կողմից. ՙՈրի ձայնը այն ժամանակ երկիրը շարժեց, իսկ հիմա խոստացել է, ասելով. ՙՄեկ անգամ ևս պիտի շարժեմ ոչ միայն երկիրը, այլ նաև երկինքը՚: Այդ ասելով վկայակոչում է Անգե մարգարեի գրքում գրվածը. ՙՈրովհետև այսպես է ասում Զորաց Տերը. մեկ անգամ էլ, մի քիչ հետո կշարժեմ երկինքն ու երկիրը, և ծովն ու ցամաքը՚ (Անգե 2:6): Եսայի մարգարեն Հին Կտակարանում արդեն ասել էր, որ Տերն Ինքն է ավարտելու Իր գործը. ՙՈրովհետև ինչպես Փարասին սարի վրա՝ վեր է կենալու Տերը և բարկանալու է, ինչպես Գաբավոնի ձորում, որ գործի Իր գործը՝ Իր օտարոտի գործը, և կատարի իր պաշտոնը՝ Իր տարօրինակ պաշտոնը՚ (Ես.28:21): Նոր Կտակարանում Պողոսը շեշտում է դա Սուրբ Հոգու առաջ- նորդությամբ. ՙՈրովհետև Տերն արդարությամբ մի կարճ ու համառոտ բան կանի. Տերը երկրի վրա մի վճռական բան կանի՚ (Հռոմ. 9:28): Դրան ենք մենք սպասում: Ամեն: