Այժմ հասնում ենք երկրորդ կետին: Ելից 29-րդ գլխում մանրամասն նկարագրվում է քահանաների հաստատումն իրենց ծառայության մեջ: Վկայության խորանի մուտքի մոտ պետք է խոյ զոհաբերվեր, և պետք է դրա արյունը քսվեր քահանաների աջ ականջի բլթակին, աջ ձեռքի բթամատին, աջ ոտքի բթամատին: Եվ հետո օծման յուղի միջոցով նրանք ոտքից գլուխ ընծայվում էին Աստծուն իրենց բոլոր մտքերով, գործերով և քայլերով: Աստված պատրաստել տվեց դատաստանի լանջապանակը, որը քահանան պետք է կրեր, երբ մտնում էր սրբարանը, որտեղ գտնվում էին նաև ոսկյա աշտանակը և առաջավորության հացերի սեղանը: Լանջապանակի վրա ամրացված էին տասներկու թանկարժեք քարեր և փորագրված էին Իսրայելի տասներկու ցեղերի անունները: «Եվ Ահարոնն Իսրայելի որդիների անունները դատաստ անի լանջապանակով միշտ իր սրտի վրա թող կրի, երբ մտնի սրբարանը՝ նրանց Տիրոջ առջև հիշատակելու համար» (Ելից 28:29): Ելից 28:30-ում կարդում ենք Ուրիմի և Թումիմի՝ լույսի և ճշմարտության վերաբերյալ. «Եվ դատաստանի լանջապանակի մեջ Ուրիմը և Թումիմը դիր, և թող Ահարոնի սրտի վրա լինեն, երբ նա Տիրոջ առջև գնա. և Ահարոնը միշտ իր սրտի վրա թող կրի Իսրայելի որդիների դատաստանը Տիրոջ առջև» (Ելից 28:30): Քահա-նան միշտ պետք է լանջապանակը կրեր սրբարանը մտնելիս (Ղևտ. 8:8): Երբ ինչ-որ մեկը պետք է երազ կամ հայտնություն պատմեր, կամ երբ որևէ հատուկ որոշում պետք է ընդունվեր, պետք է դա արվեր Ուրիմի և Թումիմի առջև: Գերբնական հաստատումը փայլող լույսն էր տասներկու քարերի միջից: Եթե ինչ-որ բան ճիշտ էր, և Աստված «այո» էր ասում, լույսը փայլում էր, եթե ճիշտ չէր, չէր փայլում: Երբ Եզրասի և Նեեմիայի ժամանակ իսրայելացիները վերադարձան բաբելոնյան գերությունից, այն ամենը, ինչ վերաբերում էր աստվածային ծառայությանը, նորից գործի դրվեց: «Եվ Աթարսաթան ասաց նրանց, որ ամենասուրբ բաներից չուտեն, մինչև Ուրիմով ու Թուրիմով մի քահանա վեր կենա» (Նեեմիա 7:65): Բրանհամ եղբայրը Ուրիմը և Թումիմը հիշատակել է 138 անգամ՝ այն համեմատելով Աստծո Խոսքի հետ: Մեջբերում. «Ուրիմը և Թումիմը Ահարոնի կրծքի վրա էին: Ուրիմը և Թումիմը ծածկված էին տասներկու թանկարժեք քարերով... երբ մարդիկ վստահ չէին լինում, գնում էին Աստծո առջև պատասխան ստանալու համար: Եթե Աստծո կամքն էր, Ուրիմից և Թումիմից լույս էր փայլում: Հակառակ դեպքում Ուրիմը և Թումիմը չէին պատասխանում»: «Ուրիմը և Թումիմը վերացան, երբ վերացավ քահանայությունը: Աստված հիմա մեկ ուրիշ Ուրիմ և Թումիմ ունի. դա Աստծո Խոսքն է: «Թող Աստծո Խոսքը ճիշտ լինի, իսկ ամեն մարդ՝ սուտ»,— ասում է Աստված: «Երկինքն ու երկիրը կանցնեն, բայց Իմ Խոսքը մնում է հավիտյան»,— ասում է Հիսուսը»» (հունիսի 9, 1953 թ., հունվարի 21, 1961 թ. ): Միայն այն ժամանակ, երբ փայլում է Խոսքի կատարյալ լույսը, Խոսքը ճրագ է դառնում մեր ոտքերի համար և լույս՝ մեր ճանապարհին: Այդ դեպքում դա ճիշտ է և հաստատվում է Նոր Կտակարանի առաքյալների վարդապետությամբ (Գործք 2:42): Ինչ վերաբերում է Բրանհամ եղբոր ծառայությանը, նա բացահայտեց բոլոր խորհուրդները Սուրբ Հոգուց հայտնություն ստանալով՝ սկզբում, Եդեմի պարտեզում կատարվածի վերաբերյալ, Աստվածության հիմնական ուսմունքի, աստվածաշնչյան մկրտության, Տերունական Ընթրիքի, նույնիսկ ամուսնության և ամուսնալուծության դժվար թեմայի վերաբերյալ, Հայտնության գրքի յոթ կնիքների վերաբերյալ: Այն, ինչ հայտնի է եղել մարգարեին, հայտնի է նաև մեզ, այնպես որ կարող ենք դա փոխանցել քարոզչության միջոցով: Վերջում կենդանի Աստծո Եկեղեցին կվերադառնա իր սկզբնական, ճիշտ վիճակին, որովհետև նա իրոք ճշմարտության սյունն ու հաստատությունն է (1 Տիմ. 3:15): Դա է խոստումը, և պատգամը խոստման որդիների մեջ (Գաղատ. 4:18) կիրականացնի այն, ինչի համար ուղարկվել է (Եսայի 55:11):