Տեսնում ենք, որ աստվածաշնչյան մարգարեությունները իրականանում են բոլոր ոլորտներում: Իրոք վերջին ժամանակներն են և լավ կանենք, եթե լրջորեն ընդունենք մեր Տիրոջ ասածը. «…երբ այս ամենը տեսնեք­» (Մատթ.24:33, Մարկ.13:29, Ղուկաս 21:31):

Իրոք, տեսնում ենք այդ ամենը, ճանաչել ենք ժամանակների նշանը և պատգամը և կարող ենք բարձրացնել մեր գլուխները, որովհետև մեր մարմնի փրկությունը մոտենում է (Փիլիպ. 3:21):

 Նա մեզ դիմում է այս խոսքերով. «Ուրեմն արթուն կացեք և ամեն ժամանակ աղոթեցեք, որ արժանի լինեք այն բոլոր բաներից փրկվելու, որ տեղի են ունենալու, և կանգնելու Մարդու Որդու առաջ» (Ղուկաս 21:36):

Հովհաննես առաքյալը մեզ ցույց է տվել ուսմունքի և Տիրոջ վերադարձի միջև եղած ուղղակի կապը. «Բայց այն օծումը, որ Նրանից ընդունեցիք, ձեր մեջ է բնակվում: Եվ դուք պետք չունեք, որ մեկը ձեզ սովորեցնի, այլ ինչպես այն օծումը ձեզ սովորեցնում է ամեն բան, ճշմարիտ է և սուտ չէ, և ինչպես որ Նա ձեզ սովորեցրեց, մնացեք Նրա մեջ: Եվ այժմ, որդյակներ, մնացեք Նրա մեջ.որ երբ Նա հայտնվի, մենք համարձակություն ունենանք և Նրա գալու պահին Նրա առջև չամաչենք» (1 Հովհ. 2:27, 28):

Այն բանից հետո, երբ Հովհաննես առաքյալը նկարագրեց մյուս բոլոր իրադարձությունները, նույնիսկ հարսանիքի ընթրիքը, սպիտակ աթոռի առջև դատաստանը, նոր երկինքն ու նոր երկիրը, նա նորից շեշտում է այն, ինչ մեր ժամանակների համար ամենակարևորն է՝ պատրաստ լինել և պատկանել հաղթողների խմբին. «Ով որ հաղթի, ամբողջը կժառանգի, ու ես նրան Աստված կլինեմ, և նա ինձ համար որդի կլինի» (հ. 7):

Կնիքների բացման միջոցով Աստծո փրկության ծրագրին պատկանող ամեն բան բացահայտվել է:

Վերջին գլխում Հովհաննեսին պատվիրվեց. «Այս գրքի մարգարեության խոսքերը մի՛ կնքիր, որովհետև ժամանակը մոտ է» (Հայտն.22:10): Իրոք, վերջնական իրականացման ժամանակը մոտ է, շատ մոտ: Իրականանում է նաև հետևյալը. «Անիրավություն գործողը թող ավելի անիրավանա, և կեղտոտը թող ավելի կեղտոտվի, և արդարը թող ավելի արդարանա, և սուրբը թող ավելի սրբանա» (հ. 11):

Վերջում «ԱՅՍՊԵՍ Է ԱՍՈւՄ ՏԵՐԸ» խոսքը ուղղված է բոլոր նրանց, ովքեր աղաղակում են. «Մեր Տեր, արի»: «Ահա շուտով գալիս եմ, և իմ վարձը՝ ինձ հետ, որ ամեն մեկին հատուցեմ ըստ իր գործերի: Ես եմ Ալֆան ու Օմեգան, Սկիզբն ու Վերջը, Առաջինն ու Վերջինը» (Հայտն.22:12, 13): Դրան հաջորդում է երանության հռչակումը. «Երանելի են նրա պատվիրանները պահողները, որովհետև նրանցը կլինի կյանքի ծառի վրա իշխանությունը, և քաղաքի դռնով ներս կմտնեն» (հ. 14):

«Ուրեմն զգույշ լինենք, որ չլինի թե Նրա հանգիստը մտնելու մեզ տրված խոստումից ձեզնից որևէ մեկը զրկվի» (Եբր. 4:1):

Թող Աստված շնորհի այդ: Ամեն: