«Հավատքով Ենովքը փոխադրվեց, որ մահ չտեսնի, ու չէր գտնվում, որովհետև նրան Աստված փոխադրեց, և իր փոխադրվելուց առաջ վկայվեց, որ Աստծուն հաճելի էր» (Եբր.11:5): Ենովքը՝ Ադամից հետո յոթերորդը Աստծուն հաճելի էր, և հանկարծակի հափշտակվեց: Նույն կերպ, բոլոր նրանք, ովքեր հիմա ողջ են ու հափշտակվելու են առանց մահ տեսնելու, պետք է Աստծո առաջ հաճելի լինեն: Հին Կտակարանում կային քավության զոհեր (Ելից 29 և այլ համարներ), նաև գոհության պատարագներ Աստծուն հաճելի լինելու համար և երախայրի որայի ընծայումը. «Եվ նա Եհովայի առաջին երերացնելով՝ մատուցանի որան, որ ձեզ համար ընդունելի լինի. քահանան շաբաթի հետևյալ օրը երերացնելով մատուցանի այն»: (Ղևտ. 23: 11): Աստծո ժողովրդին Նրան ընդունելի՝ հաճելի դարձնելու համար Տիրոջ առաջ երերացնում էին երախայրի որան. նախ՝ ցորենը, հետո՝ որան և այնուհետև երախայրի հացը (Ղևտ. 23:19-25): Բոլոր ընտրյալները նախասահմանված են Հիսուս Քրիստոսով (Եփես. 1:3-5): Նա ցորենի հատիկն էր, որ ընկավ հողի մեջ, մեռավ և շատ պտուղ բերեց (Հովհ. 12:24): Կատարելության ժամանակ փրկագնվածները լինելու են հնձված ցորենը. «Հոսելին Նրա ձեռքին է, և Նա Իր կալը կսրբի, իր ցորենը շտեմարանի մեջ կհավաքի, իսկ հարդն անանցանելի հրով կայրի» (Մատթ.3:12): Հետևյալ խոսքերը արդեն գրված էին Հին Կտակարանում մեր Փրկչի մասին փրկության ծրագրի վերաբերյալ. «Ահա Իմ ծառան, որին Ես հաստատել եմ, Իմ ընտրածը, որին հավանել է Իմ Հոգին, Ես Իմ Հոգին դրել եմ նրա վրա, նա իրավունքը պիտի հանի ազգերի համար» (Եսայի 42:1): Հովհաննես Մկրտչի կողմից մկրտվելուց և ջրից դուրս գալուց հետո Աստծո Հոգին իջավ Նրա վրա. «Եվ ահա երկնքից մի ձայն լսվեց, որ ասում էր. «Դա է իմ սիրելի Որդին, որին ես հավանեցի» (Մատթ.3:17, Մարկ.1:11): Մինչև ջրով մկրտվելը Որդին ասաց. «­ որովհետև մեզ վայել է բոլոր արդարությունը կատարել» (Մատթ. 17:5): «Մեզ» բառն այստեղ շատ կարևոր է: Մենք ներգրավված ենք որպես Աստծո որդիներ և դուստրեր: Ջրի մկրտությամբ հավատացյալները վկայում են իրենց Փրկչին ընդունելու մասին, իսկ Սուրբ Հոգու մկրտությամբ Աստված է վկայում փրկվագնվածներին ընդունելու մասին: Այլակերպության լեռան վրա կատարվեց սա. «Դա է իմ սիրելի Որդին, որին ես հավանում եմ: Նրան լսեցեք:» (Մատթ.17:5): «­Նրա՛ն լսեցեք»: Աստծո ճշմարիտ սերունդը հանձին Նրա բոլոր որդիների և դուստրերի հաճելի է Աստծուն և լսում է Նրան: Հարսն ամբողջությամբ լիովին փրկագնված է և Աստծո առաջ ներկայացված անբիծ և Նրան հաճելի: Ինչպես Աստծո հաճությունը հանգչում էր Փրկչի վրա Նրա մարմնով հայտնված ժամանակ, այնպես էլ հիմա Նրա հաճությունը պիտի հանգչի Իր փրկագնած սեփական Եկեղեցու վրա, որը հաղորդ է եղել Նրա աստվածային բնությանը (2 Պետր. 1:4): Առաքյալը հորդորում է մեզ. «Եվ մի կերպարանվեք այս աշխարհի կերպարանքով, այլ նորոգվեցեք ձեր մտքի նորոգությամբ, որպեսզի դուք քննեք թե ինչ է Աստծո կամքը՝ բարին, հաճելին ու կատարյալը» (Հռոմ. 12:2): «Որովհետև Հոգու պտուղը ամենայն բարությամբ է, արդարությամբ և ճշմարտությամբ: Փորձեցեք, թե ինչն է Տիրոջ հաճելի: (Եփես.5:9,10): Առաքյալի համոզմունքը նաև իմ համոզմունքն է, այսինքն, որ բոլոր ընտրյալները ովքեր հիմա լսում են Աստծո Խոսքը և հավատում են դրան, Աստծո առաջ ընդունելի են դառնում. «Ես ինքս համոզված եմ ձեր մասին, եղբայրներս, որ դուք բարությամբ ու ամեն գիտությամբ լի եք, և կարող եք իրար խրատել: Համենայն դեպս, Աստծուց ինձ տրված շնորհի պատճառով համարձակվեցի որպես հիշեցում որոշ հարցերի շուրջ գրել ձեզ, եղբայրներ, որ ես, Աստծո ավետարանը մատակարարելով, Հիսուս Քրիստոսի սպասավորը լինեմ հեթանոսների մոտ, որպեսզի հեթանոսների նվիրումն ընդունելի լինի՝ Սուրբ Հոգով սրբված» (Հռոմ. 15:14, 15): Արդյունքն այդպիսին կլինի նաև հիմա՝ շնորհքի ժամանակաշրջանի վերջում: Որքան որ հաստատ է, որ Աստված Իր պատգամաբերին է ուղարկել, նույնքան հաստատ է, որ պատգամը կիրականացնի այն, ինչի համար ուղարկվել է: Եվ քանի որ դա Իր բերանից դուրս եկած Խոսքն է, պարապ չի վերադառնա Նրա մոտ, այլ կկատարի այն, ինչի համար Աստված ուղարկել է (Եսայի 55): Ամեն: