«Սիրելիներ, հիմա Աստծո որդիներ ենք, և տակավին հայտնված չէ, թե ինչ պիտի լինենք, բայց գիտենք, որ երբ նա հայտնվի, Նրա նման կլինենք, որովհետև կտեսնենք նրան, ինչպես որ է: Եվ ամեն ոք,ով այս հույսն իր մեջ ունի, իր անձը մաքրում է, ինչպես որ նա է մաքուր» (1Հովհ.3:2,3): Այո, երբ Նա հայտնվի: Դրան ենք մենք սպասում: Բայց միայն եթե Քրիստոսը հայտնված է մեր կյանքում, մենք Նրա հետ կհայտնվենք փառքով (Կողոս. 3:1-4): Մենք հասել ենք փրկության ողջ ծրագրի ամենակարևոր փուլին և շնորհքով կարող ենք մասնակցել այն բանին, ինչ Աստված անում է ներկայում: Մեր նպատակն է հավատալ, ապրել և ամեն բան սովորեցնել Սուրբ Գրքի համաձայն: Մենք լրջորեն ենք ընդունում այս նախազգուշացումը. «Զգուշացեք ձեր անձերից, միգուցե ձեր սրտերը ծանրանան շատակերությամբ, հարբեցողությամբ, այս կյանքի հոգսերով և այդ օրը անսպասելի գա ձեզ վրա» (Ղուկաս 21:34): Շատ կարևոր են մեզ համար այս անձնական հորդորները. «Զգուշացեք ձեր անձերի համար» (Ղուկաս 17:3) և «Բոլորի հետ հետամուտ եղեք խաղաղության և սրբության, առանց որի ոչ ոք Տիրոջը չի տեսնի» (Եբր.12:14): Հավատացյալների մեջ ամեն բան պիտի կարգավորվի ներման և հաշտության միջոցով (Կողոս. 3:12-17): Միայն նա, ով ապրել է իսկական դարձ և նորոգություն աստվածաշնչյան օրինակի համաձայն՝ «Ոչ այն արդարության գործերի համար որ մենք արեցինք այլ Իր ողորմության համաձայն փրկեց մեզ՝ վերստին ծննդի ավազանով և Սուրբ Հոգու նորոգությամբ»: (Տիտոս 3:5), միայն նա կարող է ասել. «Եվ կենդանի եմ, այլևս ոչ թե ես, այլ Քրիստոսն է իմ մեջ կենդանի»: Միայն այն ժամանակ, երբ ազատվել ենք մեր «հին մարդուց», մեր «ես ուզում եմ»-ից, կարող ենք մեր հոգու խորքում հագնել նոր մարդուն՝ «Ինչպես Դու ես կամենում» (Եփես. 4:22-29): Իր մարմնեղեն մարմնում մեր Փրկիչն ապրեց նոր աստվածային կյանքով, որպես օրինակ մեզ համար. «Բայց ոչ թե ինչպես ես եմ ուզում, այլ ինչպես Դու կկամենաս»: (Մարկ. 14:36): Հիրավի Նա չարչարվեց ու Իր վրա վերցրեց մեր մեղքերն ու անօրենությունները որպեսզի մեզ Իր առջև կանգնեցնի, սուրբ, անբիծ և անարատ (Կողոս. 1:22, Եփես. 5:27): Բավական չէ միայն խոսել և գրել Հարս-Եկեղեցու և հափշտակության մասին, եթե նաև սուրբ անկեղծությամբ չենք հիշատակում այն բաները, որոնք մարդուն կզրկեն Աստծո թագավորությունից և հափշտակությունից: Տերն արդեն ասել էր Իսրայելին. «Եվ եթե իրավ Իմ ձայնին լսեք և Իմ ուխտը պահեք, այն ժամանակ դուք ինձ համար սեփական ժողովուրդ կլինեք ամեն ազգերից, որովհետև իմն է բոլոր երկիրը» (Ելից 19:5,6): Նոր Կտակարանում այն աշակերտը, ում Հիսուսը սիրում էր, գրել է. «Նրան, որ մեզ սիրեց ու մեր մեղքերց լվաց մեզ Իր արյունով և մեզ Աստծո ու Իր Հոր համար թագավորներ ու քահանաներ արեց, Նրան փառք և զորություն հավիտյանս հավիտենից: Ամեն» (Հայտն.1:5-6, 5:9,10): Նա, ով ուշադիր կարդում է Սուրբ Գիրքը՝ թե Հին, թե Նոր Կտակարանը, կնկատի, որ սրբացումը հնարավոր է միայն բոլոր ոլորտներում հնազանդությամբ Աստծո Խոսքով ապրելով: Մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսը մեզ փրկագնել է և ազատել ամեն մեղքից, ամեն անօրենությունից, ամեն անեծքից: Փրկագնվածները չեն խոսում «անսահման շնորհքի» մասին, այլ կատարում են Խոսքը: Նրանք կատարում են ամեն բան, ինչ Տերը պատվիրել է Իր Խոսքում: «Որպես հնազանդ զավակներ, վարվելով ոչ թե ըստ ձեր նախկին՝ տգիտության ժամանակների կրքերի, այլ ինչպես ձեզ Կանչողը սուրբ է, դուք էլ ձեր ամբողջ վարքով սուրբ եղեք: Քանի որ գրված է. «Սուրբ եղեք, որովհետև Ես սուրբ եմ» (1 Պետր. 1:14-16): Աստված պահանջում է կարգուկանոն և սրբություն Իր Եկեղեցում: Անհավատությունն ու անհնազանդությունը բացարձակապես չեն կարող կանգնել Նրա առջև (Եբր. 3:18,19): Պողոսը իր նամակներից շատերում ցույց տվեց այն բաները, որոնք ցանկացած մարդու կզրկեն Աստծո թագավորությունից: Մի տեղ նա նույնիսկ թվարկեց 15 «մարմնի գործերը», որոնք են՝ շնություն, պոռնկություն, պղծություն, անբարոյություն, կռապաշտություն, կախարդություն, ատելություն, կռիվ, չարակամություն, բարկություն, հակառակություն, երկպառակություններ, բաժանումներ, նախանձություններ, սպանություններ, հարբեցողություն, անառակություններ: Բայց դրանից առաջ հստակ ասել է որ Հոգով քայլողը «մարմնի ցանկությունը չի կատարի» (Գաղատ. 5:16-21): Հաստատ է, որ մարմնի գործերը կատարողներից ոչ մեկը հափշտակությանը չի մասնակցելու: Արժե նայել Խոսքի հայելու մեջ և այդպիսի սուրբգրային համարները նորից կարդալ: Ամեն ճշմարիտ հավատացյալ, որը պատկանում է Գառնուկի Հարսին, լինի դա տղամարդ թե կին, տղա թե աղջիկ, մաքրում է իր անձը, ինչպես Նա է մաքուր: Ուրեմն ոչ մի հավատացյալ տղամարդու, հավատացյալ կնոջ, նույնիսկ հավատացյալ երեխայի մեջ չի լինի անգամ նվազագույն ներքին հակառակություն Աստծո Խոսքի հանդեպ: «Կանայք, ձեր ամուսիններին հնազանդ եղեք, ինչպես վայել է Տիրոջով: Ամուսիններ, սիրեք ձեր կանանց ու դառը մի եղեք նրանց դեմ: Զավակներ, ձեր ծնողներին ամեն բանում հնազանդ եղեք, որովհետև դա հաճելի է Տիրոջը» (Կողոս. 3:18-20): Նա, ով անդրանիկների եկեղեցու անդամ է, խաչված է Քրիստոսի հետ, և նոր կյանք է ստացել Նրա հարությամբ, ընդունում է Աստծո Խոսքը և թույլ է տալիս, որ այն ուղղի ցանկացած թերություն: Եկեղեցու շինության համար Աստված ծառայություններ է հաստատել՝ «.սրբերի կատարելության համար, ծառայության գործի համար­» (Եփես. 4:11-16): Երբ կարդում ենք 1 Կորնթ. 12-4-11 համարները, նկատում ենք, որ Հոգու ինը պարգևները նույնպես այդ նպատակին են ծառայում: 12-26 համարներում շեշտվում է Քրիստոսի Մարմնի անդամների բացարձակ միությունը, իսկ 27-31 համարներում նորից Եկեղեցին ներկայացվում է որպես Քրիստոսի Մարմին, որում Աստված Ինքը նշանակել է առաքյալներ, մարգարեներ, վարդապետներ և այլն: Նա, ով չի հարգում սա, հոգևորապես կույր է, անարգող և արհամարհող (Թվոց 16:30, Գործք 13:41), և նա, ով իրեն առանձնացնում է Եկեղեցուց, ընկնում է սխալ ներգործության տակ, Հոգին այլևս նրա հետ չի կարող խոսել, և նա քայլում է իր սեփական ճանապարհներում: Ի վերջո, Տերը չէր շրջում յոթ աշտանակներից դուրս (Հայտն. 2:1): Պատգամին հետևող այն հավատացյալները, որոնք միմյանց հետ հաղորդակցություն չունեն, միասին օրհներգներ չեն երգում, միասին չեն մասնակցում Տերունական Ընթիքին, ինչպե՞ս կարող են նույնիսկ համարել, որ Հարսի մասնիկ են, հաղթողների շարքում են, ինչպե՞ս կարող են մտածել, որ նրանց կթույլատրվի միասին տոնել հարսանիքի ընթրիքը երկնքում և միասին երգել Գառնուկի երգը: Այստեղ արդեն ակնհայտ է դառնում՝ արդյոք Հիսուս Քրիստոսի ճշմարիտ եկեղեցու անդամ ենք թե՞ որևէ կրոնական միության: Նաև պետք է նշել, որ Աստծո կողմից հաստատված ծառայությունը երբեք բաժանումներ չի առաջացրել մինչև հիմա, որովհետև Աստծո նշանակած բոլոր ծառայությունները տրվել են Եկեղեցու շինության համար, ոչ թե քանդելու: Ոչ էլ երբևէ ճշմարիտ վարդապետությունը բաժանումներ է առաջացրել: Միայն ինքնակոչ քարոզիչներն են իրենց կամայական մեկնություններով սուտ ուսմունքներ բերում, որոնք էլ տանում են պառակտումների: «Աղաչում եմ ձեզ, եղբայրներ, որ ճանաչեք նրանց, ովքեր ձեր սովորած վարդապետությունից դուրս բաժանումներ ու գայթակղություններ են առաջ բերում, և հեռու մնացեք նրանցից» (Հռոմ. 16:17): Գառնուկի Հարսին պատկանող ոչ մի անձ չի արհամարհի երբեք Խոսքը և ուխտի Արյունը, այլ կջանա հարմարվել Սուրբ Գրքին և ապրել Սուրբ Գրքի համաձայն: Հարսը հիմա լսում է վերջին պատգամը, որը նախորդում է Քրիստոսի երկրորդ գալստին, դուրս է գալիս, զատվում և պատրաստվում, որ վերջում լիակատար համաձայնության մեջ լինի Փեսայի հետ, Խոսքից դուրս չլինի ոչ մի տեսանկյունից, անհնազանդ չլինի նույնիսկ մեկ կետում: Նա չի ընդունում ոչ մի փոխզիջում, ոչ մի խառնուրդ: Նրա բացարձակ իշխանությունը Աստծո Խոսքն է՝ Հին և Նոր Կտակարանները: Ընտրյալներից ոչ մեկը չի խախտի առաջին պատվիրանը և չի ունենա այլ աստվածներ, միակ Աստծուն՝ Էլոհիմ Յահվեին չի փոխի երեք հավիտենական, երեք ամենակարող, երեք ամենագետ աստվածների հետ, ոչ մեկը չի ստեղծի ինչ-որ խորհրդանիշ կամ նկար, ընտրյալներից ոչ մեկը խաչի նկարին չի նայի (2 Օրինաց 27:15), այլ նրանք կերկրպագեն Աստծուն միայն Հոգով և ճշմարտությամբ, Հիսուս Քրիստոսի Անունով (Հովհ. 4:24): Ընտրյալներից ոչ մեկը չի չարաշահի Տեր Աստծո Սուրբ Ուխտի Անունը՝ Յահվե կամ Յահշուա՝ Հիսուս: Ոչ մեկը Կայենի նման չի սպանի, չի վարկաբեկի կամ զրպարտի: Իսկապես փրկագնվածներից ոչ մեկը չի խախտի Տասը պատվիրանները կամ Ղևտ. 20-րդ գլխում և 2 Օրինաց 27:15-26 համարներում նշված պատվիրանները: Ընտրյալների մեջ չկան նաև նույն սեռի զույգեր, ո՛չ տղամարդիկ, ո՛չ կանայք (Հռոմ. 1:24-32): Աստված Ինքն է հաստատել ամեն բան բոլոր ոլորտներում և մեզ ներքին զորություն է տալիս հնազանդությամբ ապրելու, որ հարգենք աստվածային ողջ կարգը, թե՛ հոգևոր, թե՛ մարմնավոր ոլորտներում: