Որքան որ ճիշտ է, որ Տեր Աստված խոստացել է ուղարկել Եղիայի նման մարգարե Տիրոջ մեծ և ահեղ օրվանից առաջ (Մաղաքիա 4:6, Մատթ. 7:11), նույնքան ճիշտ է, որ այդ խոստումն իրականացել է մեր ժամանակաշրջանում: Ինչպես այն ժամանակ հոգևորապես կույր դպիրները չճանաչեցին Եսայի 40:3 և Մաղաքիա 3:1 համարներում արված խոստումների իրականացումը, այնպես էլ այսօր քրիստոնեության առաջնորդները չեն ճանաչում մեր ժամանակաշրջանի համար տրված կարևոր խոստման իրականացումը: Աստծո և Իր Խոսքի առջև մեծ ակնածանքով մենք հավատում ենք 1933 թվականի հունիսի 11-ին Ուիլյամ Բրանհամին տրված պատգամի վկայությանը: Նա, ով չի հարգում այն, ինչ Տերն անում է մեր ժամանակաշրջանում, անցնում է այն բանի կողքով, ինչ Տերը ներկայում անում է: 85 տարի է անցել 1933 թվականից հետո: Հունիսի 11-ին, ցերեկը, ժամը երկուսի կողմերը երբ երիտասարդ ավետարանիչ Ուիլյամ Բրանհամը մկրտում էր դարձի եկածներին, գերբնական ամպը տեսանելի կերպով իջավ Աստծո մարդու գլխավերևում, ներկաների աչքերի առջև, երբ նա կանգնած էր Օհայո գետում և պատրաստվում էր մկրտել տասնյոթերորդ մարդուն, բոլորին լսելի որոտի միջից նրան ասվեցին այս խոսքերը. ՙԻնչպես Հովհաննես Մկրտիչն ուղարկվեց որպես սուրհանդակ Քրիստոսի առաջին գալստից առաջ, այնպես էլ պատգամն է ուղարկված որպես սուրհանդակ Քրիստոսի երկրորդ գալստից առաջ՚: Այդպես պատմեց Բրանհամ եղբայրը 1963 թվականի հուլիսի 14-ին: 1963 թվականի դեկտեմբերի 29-ին նա ասաց իր քարոզում. ՙՀնարավոր է, որ ես չեմ անի դա, բայց այս պատգամը աշխարհին կներկայացնի Հիսուս Քրիստոսին: Որովհետև ինչպես Հովհաննես Մկրտիչն ուղարկվեց Քրիստոսի առաջին գալստից առաջ, այնպես էլ պատգամը կնախորդի Քրիստոսի երկրորդ գալստին... Ես գիտեմ, որ այդպես է լինելու: Պատգամը շարունակվելու է տարածվել՚: Եվ երրորդ մեջբերումը. ՙՄի ձայն ասում էր. ՙԻնչպես Հովհաննես Մկրտիչն ուղարկվեց Քրիստոսի առաջին գալստից առաջ, քեզ տրված պատգամն էլ կնախորդի Քրիստոսի երկրորդ գալստին՚: (Փետրվարի 19, 1965): Ամեն խոսք պետք է հիմնվի երկու կամ երեք վկաներով (2 Կորնթ. 13:1): Ահա թե ինչու մենք վերցրել ենք այս երեք մեջբերումները Բրանհամ եղբոր ասած տարբեր խոսքերից, որոնք վերաբերում են գերբնական ամպից լսված խոսքերին: Կարևոր է Աստծո կողմից տրված հանձնարարության խոսքերի ճշգրիտ լինելը, այսինքն՝ պատգամը պետք է բերվի միայն Սուրբ Գրքի վրա հիմնված: Եվս մեկ անգամ կրկնում ենք ամերիկյան, կեղծված տարբերակը, որտեղ չկա ՙպատգամ՚ բառը. ՙԻնչպես Հովհաննես Մկրտիչն ուղարկվեց Քրիստոսի առաջին գալստից առաջ, այնպես էլ դու կնախորդես Քրիստոսի երկրորդ գալստին՚: Բրանհամ եղբայրն ավելի քան ութսուն անգամ վկայակոչել է Հայտն. 22:18-21 համարները՝ շեշտելով, որ ոչ ոք իրավունք չունի որևէ բառ ավելացնելու կամ պակասեցնելու: Հին օձը Ծննդոց 3:1 համարում միայն մեկ բառ ավելացրեց այն խոսքերին, որը Տերը Աստված ասել էր Ծննդոց 2:16 համարում (Շատ թարգմանություններում այդպես է գրված: Ծան. թարգմ.): Եվ այդպես պատահեց սկզբնական մեղքը՝ անկումը: Նա, ով հավատում է կեղծված տարբերակին և վկայակոչում է այն, նույնքան խաբված է, որքան Եվան և խճճվում է փաստարկների մեջ Եվայի նման: Նրանց համար կատարվում է այն, ինչ Պողոսը գրել է 2 Կորնթ. 11-րդ գլխում ՙՍակայն վախենում եմ, որ ինչպես օձն իր խորամանկությամբ խաբեց Եվային, այնպես էլ ձեր մտքերը ապականվեն Քրիստոսում եղող պարզությունից՚ (հ. 3): 1965 թվականի դեկտեմբերի 24-ին Բրանհամ եղբոր մահով փրկության ծրագրում մի գլուխ փակվեց՝ այս ժամանակաշրջանին պատգամ բերելը: Նա բերեց պատգամը, բայց այն չտարավ որևէ այլ երկիր, էլ ուր մնաց թե՝ մինչև երկրի ծայրերը: Միայն Բրանհամ եղբոր մահից հետո բնօրինակ պատգամը տարածվեց աշխարհի բոլոր երկրներում և լեզուներում, ինչպես խոստացվել է 1933 թվականի հունիսի 11-ին տրված հանձնարարության երկրորդ մասում և ինչպես Բրանհամ եղբայրը մեզ թողել է որպես ՙԱՅՍՊԵՍ Է ԱՍՈՒՄ ՏԵՐԸ՚: Ինքնակոչ ՙպատգամի գիտակները՚ նստած են մարգարեի աթոռին և մեկը մյուսի հետևից մեկնություններ են ներկայացրել սխալ հասկացած մեջբերումներով: Դա սկսվեց այն վարդապետությամբ ըստ որի ամեն բան վերջանալու է 1977 թվականին, և դա մինչև այսօր շարունակվում է: Պետք է նշել, որ Աստվածաշնչում ոչ մի տեղ գրված չէ վրանային ծառայության մասին, որը մարգարեն պետք է իրականացնի իր հարությունից հետո, հափշտակությունից երեսուն օր առաջ: Աստծո Խոսքում ոչինչ գրված չէ յոթ որոտների վերաբերյալ տարբեր ուսմունքների մասին, ոչ էլ յոթ առանձնահատուկ մարդկանց մասին, որոնք խոսելու են որոտի ձայնով: Ոչ էլ Սուրբ Գրքում որևէ տեղ գրված է, որ երբ 1963 թվականին կնիքները բացվեցին, Գառնուկը հեռացավ շնորհաց աթոռից և եկավ փրկագնվածներին տանելու: Դա բացարձակապես ճիշտ չէ: Եկեղեցու յուրաքանչյուր շրջանում Տերն ունի Իր ընտրյալները, հաղթողներ, որոնք հավիտյան փառքի մեջ են լինելու: Այդպես է յոթ անգամ գրված Հայտնության 2-րդ և 3-րդ գլուխներում՝ Եկեղեցիներին ուղղված յոթ նամակներում: Ամեն: ՙՈվ որ հաղթի...՚: Ամեն: Վերջին խոստումը պատկանում է մեզ. ՙՈվ որ հաղթի, նրան իշխանություն կտամ, որ Ինձ հետ իմ գահին նստի, ինչպես ես էլ հաղթեցի և Իմ Հոր հետ Նրա գահին նստեցի՚ (Հայտն. 3:21): Ճիշտ չէ, որ Հայտն. 10-ն արդեն իրականացել է, և Տերն իջել է որպես Ուխտի Հրեշտակ՝ ծիածանով շրջապատված: Երբ Նա գա որպես Ուխտի Հրեշտակ, Իր ոտքերը կդնի ցամաքի և ծովի վրա՝ երդվելով, որ այլևս ժամանակ չի լինելու: Երբ դա կատարվի, կմնա երեքուկես տարի, ինչպես Դանիելը դա տեսավ և լսեց 12-րդ գլխի 7-րդ համարում. ՙ... մի ժամանակ, ժամանակներ և կես՚: Գրված է, որ Նա կգա հրեաների համար որպես Ուխտի Հրեշտակ: Այդ ժամանակ կիրականանա այն, ինչ գրված է Մաղաքիա 3:1բ համարում. ՙ.... հանկարծակի է գալու իր տաճարի մոտ այն Տերը, որին դուք որոնում եք, և ուխտի հրեշտակը, որին դուք հավանում եք. ահա նա գալիս է,--- ասում է զորաց Տերը՚ (Մաղաք.3:1): Աստծուց գոհանում ենք Իր Խոսքի պարզության համար և այն վստահության համար, որ Աստծո Խոսքում գրված ամեն խոստում իրականանալու է ճիշտ ժամանակին: Նրանք, ովքեր կեղծ տարբերակի համաձայն հավատում են, որ Բրանհամ եղբայրը նախորդել է Քրիստոսի երկրորդ գալստին, հավատում են իրենց սեփական մեկնություններին: Կեղծ ուսմունքների ցուցակը կարելի էր շարունակել: Մինչդեռ Պետրոսը՝ Աստծուց ստացած հեղինակությամբ գրել է, որ Սուրբ Գրքի ոչ մի մարգարեություն թույլ չի տալիս սեփական մեկնություն (2 Պետրոս 1:20): Ոչ մի ընտրյալ չի հավատա կեղծ վարդապետությանը: Նրանք, ովքեր ընտրվել են աշխարհի ստեղծումից առաջ, չեն կարող մոլորվել: Նրանք ընդունում են, որ պատգամն է նախորդում Քրիստոսի վերադարձին, ինչպես Տերն է ասել: Նրանք վերադարձել են Խոսքին և հավատում են միայն Խոսքում գրվածին: Ամեն: