2016 թվականի հոկտեմբերի 31-ից մինչև 2017 թվականի հոկտեմբերի 31-ը բողոքական եկեղեցին տոնում է Լյութերի սկսած Ռեֆորմացիայի հինգհարյուրամյա հոբելյանը: Ռեֆորմացիայի հոբելյանը տոնվում է ոչ միայն Գերմանիայում, այլև ողջ աշխարհում: Նույնիսկ կաթոլիկ եկեղեցին է միանում տոնակատարությանը. եպիսկոպոսների գերմանական համաժողովի նախագահ Ռեյնհարդ Մարքսը և Գերմանիայի ավետարանական եկեղեցիների խորհրդի նախագահ Հեյնրիխ Բեդֆորդ Շտրոմը պայմանավորվել են, որ երկու եկեղեցիները հոբելյանը տոնեն միասին, մի շարք համատեղ արարողություններով: Դրանով պետք է շեշտվի ՙհավատքի միությունը՚: Համաշխարհային մակարդակով Ռեֆորմացիայի հինգհարյուրամյա հոբելյանի տոնակատարությունները սկսվել են Լունդ և Մալմո քաղաքներում՝ Շվեդիայում, այն երկրում, որտեղ յոթանասուն տարի առաջ հիմնվել է համաշխարհային լյութերական միությունը: Համաշխարհային լյութերական միության նախագահ եպիսկոպոս Մունիբ Յունանը և կաթոլիկ եկեղեցու առաջնորդը նշել են այդ հոբելյանը Մալմոյի մարզադաշտում տասը հազար մասնակիցների հետ: Լունդի լյութերական տաճարում էկումենիկ աղոթքի կապակցությամբ Ֆրանցիսկոս պապը կարճ ելույթ է ունեցել, որը սկսել է Հովհ. 15:4 համարով. ՙՄնացեք Իմ մեջ, և Ես ձեր մեջ՚: 2016 թվականի հոկտեմբերի 31-ին Ֆրանցիսկոս պապը եպիսկոպոս Յունանի հետ միասին հռչակագիր են ստորագրել՝ կոչ անելով համատեղ հաղորդության: Համատեղ հռչակագիրը նույնպես սկսվում է Հովհ. 15:4 համարով. ՙՄնացեք Իմ մեջ, և Ես ձեր մեջ: Ինչպես ճյուղը չի կարող ինքն իրենից պտուղ բերել, եթե որթի վրա չմնա, այնպես էլ դուք չեք կարող, եթե Իմ մեջ չմնաք՚ (Հովհ. 15:4): Այստեղ խոսվում է հաշտության և միմյանց հասցված վերքերի բժշկության մասին, այն մասին, որ իրենց միավորողն ավելի ուժեղ է, քան բաժանողը: Երկու կողմերը պարտավորվում են վերացնել խոչընդոտները, որ հասնեն կատարյալ էկումենիկ միությանը: Նպատակը ընդհանուր Տերունական ընթրիքն է: Հայտարարվել է, որ համատեղ ջանքերով ուզում են բաց լինել ՙեռամեկ Աստծո՚ զորության համար: Կոնկրետ և ամբողջական միությունը պետք է շեշտվի՝ միացնելով կաթոլիկ եվխարիստիան բողոքական Տերունական ընթրիքի հետ: Մինչդեռ այդ երկուսը բոլորովին տարբեր են, ինչպես կարելի է դա տեսնել Հեյդելբերգի կատեխիզիսում (բարեփոխված եկեղեցիներում ամենից շատ օգտագործված կատեխիզիսն է): Հարց 80 Ի՞նչ տարբերություն կա Տերունական ընթրիքի և կաթոլիկ պատարագի միջև: Տերունական ընթրիքը մեզ վկայում է, որ մենք ստացել ենք մեր բոլոր մեղքերի կատարյալ ներումը Հիսուս Քրիստոսի մեկ զոհաբերությամբ, որն Ինքն իրականացրեց մեկընդմիշտ խաչի վրա (Եբր. 7:26, 9:12, 25-28, 10:10, 12-14, Հովհ. 19:30, Մատթ. 26:28, Ղուկաս 22:19) և որ Սուրբ Հոգու միջոցով միացել ենք Քրիստոսի հետ (1 Կորնթ. 6:17, 10:16), ով գտնվում է մարմնով երկնքում, Հոր աջ կողմում (Եբր. 1:3, 8:1) և ուզում է, որ այնտեղ երկրպագենք Իրեն (Հովհ. 4:21-24, 20:17, Ղուկաս 24:52, Գործք 7:55-56, Կողոս. 3:1, Փիլիպ. 3:20, 1 Թես. 1:10): Իսկ պատարագը, հակառակը, մեզ սովորեցնում է, որ մեռածներն ու ողջերը չունեն մեղքերի թողոթյուն Քրիստոսի չարչարանքների շնորհիվ, այլ Քրիստոսը ամեն օր զոհաբերվում է նրանց համար պատարագն անցկացնող քահանաների միջոցով: Ավելին, այն սովորեցնում է, որ Քրիստոսը մարմնապես գտնվում է հացի և գինու մեջ և հետևաբար, այնտեղ պետք է երկրպագվի: Ուստի պատարագը ըստ էության ուրիշ բան է, քան Քրիստոսի մեկ անգամվա զոհաբերության և չարչարանքների մերժում և անիծյալ կռապաշտություն: Արդյո՞ք լյութերական հռետորները հավատում են Լյութերի քարոզած ուսմունքներին: Արդյո՞ք նրանցից որևէ մեկը կարդացել է Դանիելի մարգարեության ներածական խոսքը Լյութերի կողմից գրված, 1545 թվականի հրատարակության մեջ: Արդյո՞ք որևէ մեկը հասկացել է թե ինչ մարգարեական և հեռատեսական տեսիլք է ունեցել Լյութերն այն ժամանակ: Իր նախաբանում նա հստակորեն նկարագրում է իրար հաջորդող համաշխարհային թագավորությունները, որոնց մասին խոսվում է Դանիել մարգարեի գրքում՝ բաբելոնյան թագավորությունը, մարաց-պարսից թագավորությունը, հունաց թագավորությունը և հռոմեական թագավորությունը, որը սկսվեց Քրիստոսից առաջ 63 թվականին: Բոլոր կրոնական հրատարակությունները, նույնիսկ օրաթերթերն ու շաբաթաթերթերը անդրադառնում են Ռեֆորմացիայի թեմային: Մի՞թե վերջնական նպատակը բոլոր համաշխարհային կրոնների միավորումը չէ Հռոմում՝ յոթ բլուրների վրա գտնվող քաղաքում, Վատիկանում: Մի՞թե հռոմեական պայմանագրերը չեն ստորագրվել Հռոմում, 1957 թվականի մարտի 25-ին: Արդյո՞ք մոտ է այդքան սպասված նոր համաշխարհային կարգը: Այս ամենը պետք է ասվի, որովհետև խոսքը աստվածաշնչյան մարգարեության իրականացման մասին է: Մենք հասել ենք վերջին ժամանակներին, և ամեն բան կատարվում է ճիշտ այնպես, ինչպես կանխասվել է վերջին ժամանակների վերաբերյալ: Իր քահանայապետական աղոթքում Փրկագնիչն, անկասկած, չի աղոթել երկու եկեղեցիների կամ բոլոր կրոնների միաբանության համար, այլ փրկագնվածների միաբանության. ՙԵս Քո Խոսքը նրանց տվեցի, և աշխարհը նրանց ատեց, որովհետև նրանք աշխարհից չեն, ինչպես Ես աշխարհից չեմ... Ես նրանց մեջ, և Դու իմ մեջ, որ նրանք կատարյալ լինեն միության մեջ՚ (Հովհ. 17:14, 23): Նա Որթն է, և բոլոր վերստին ծնված հավատացյալները ճյուղերն են, որոնց մեջ աստվածային կյանքը հայտնվում է որպես Որթի պտուղ: Փրկագնվածների միությունը կատարվում է Քրիստոսով, ով Գլուխն է Եկեղեցու, որը հիմնվել է երկու հազար տարի առաջ, Երուսաղեմում, Պենտեկոստեի օրը, համաձայն Գործք առաքելոց 2-րդ գլխի: Իսկ հռոմեական կայսրության պետական եկեղեցին հիմնվել է Քրիստոսից հետո 325 թվականին, Նիկիայի տիեզերաժողովի ժամանակ: Լյութերի, Մելանխտոնի, Ցվիլգլիի, Կալվինի և նրանց նա- խորդների՝ Ուիքլիֆի և Հուսի միջոցով բերված Ռեֆորմացիան այն ժամանակ հոգևոր արթնության մեծ առաջխաղացում էր: Դրանց հաջորդող մեթոդական, մկրտական և մեր ժամանակներում հոգեգալստական արթնություններում Աստծո Հոգին նույնպես գործում էր: Աստվածաշնչյան հավատացյալները չեն վերադառնում Հռոմ կամ Նիկիա, այլ Երուսաղեմ: Պետք է վերադառնալ Աստծուն և Նրա Խոսքին: Քրիստոսի վերադարձից առաջ վերջին պատգամով հավատացյալները վերադառնում են ճշմարիտ քրիստոնեությանը: Մենք հասել ենք դուրս գալու, վերականգնվելու և պատրաստվելու ժամանակներին, մենք կարող ենք բաժին ունենալ այն գործում, որ Աստված անում է ներկայումս և մենք սպասում ենք Քրիստոսի մոտալուտ վերադարձին: