Սրտանց ողջունում եմ ողջ աշխարհի բոլոր եղբայրներին և քույրերին մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսի սուրբ և թանկագին Անունով, 1 Կորնթ. 4:1-2 խոսքերով. ՙԹող ամեն մարդ մեզ այդպես համարի՝ ինչպես Քրիստոսի սպասավորներ և Աստծո խորհուրդների տնտեսներ: Արդ, տնտեսներից այն է պահանջվում, որ յուրաքանչյուրը հավատարիմ լինի՚: Այդպես են ներկայանում Պողոսն ու Քրիստոսի ճշմարիտ սպասավորները: Ի՛նչ առանձնաշնորհում է Տիրոջ կողմից դրված լինել ծառայության մեջ (1 Տիմ.1:12): Ի՛նչ առանձնաշնորհում է հաղորդել Աստծո խորհուրդները, որոնք մի ժամանակ հաղորդվել են առաքյալների միջոցով, հիմա Բրանհամ եղբոր միջոցով և բացահայտվել են մեզ համար Սուրբ Հոգով: Ի՛նչ առանձնաշնորհում է վերջին պատգամը տանել ողջ աշխարհում. ոմանց կոչ անելու, որ դուրս գան, մյուսներին` վկայություն տալու համար: Քրիստոսի վերադարձից առաջ ամենակարևոր պատգամը սա է. ՙԱհա փեսան գալիս է, դուրս եկեք նրան դիմավորելու՚ (Մատթ.25:6): Հովհաննես առաքյալը, որը ստացել է վերջին ժամանակների հայտնությունը, գրել է. ՙԵրանելի են Գառան հարսանիքի ընթրիքին կանչվածները՚: Եվ ինձ ասաց. ՙՍրանք Աստծո ճշմարիտ խոսքերն են՚ (Հայտն. 19:9): Ամեն: Այս առակը բառացիորեն վերաբերում է մեր ժամանակներին. ՙԱյն ժամանակ երկնքի թագավորությունը պիտի նմանեցվի տասը կույսերի, որոնք վերցրին իրենց լապտերները և դուրս եկան փեսային դիմավորելու՚ (Մատթ. 25:1): Այդ առակում Տերն Ինքը կանխասել է, որ տասը կույսերից միայն հինգը, Փեսայի վերջին կանչը լսողների միայն կեսն են պատրաստ լինելու և մտնելու հարսանիքի սրահը: Երբ Փեսան գա տանելու Իրեններին, կկատարվի այս խոսքը. ՙԱյն ժամանակ արտում երկու մարդ կլինեն. մեկը կվերցվի, իսկ մյուսը՝ կթողնվի: Եվ մի ջրաղացում երկու կին աղալիս կլինեն. մեկը կվերցվի, իսկ մյուսը՝ կթողնվի՚ (Մատթ.24:40,41): Մեկը կհափշտակվի, մյուսը կմնա: Տասը կույսերը գնում են Փեսային դիմավորելու: Հինգը պատրաստ են և մտնում են հարսանիքի սրահը, մյուս հինգը հայտնվում են փակ դռան առջև: Եվ նորից հնչում է հրատապ հորդորը. ՙԱրդ, արթուն կացեք, որովհետև չգիտեք, թե ձեր Տերը որ ժամին կգա՚ (Մատթ. 24:42): Նաև՝ ՙԴրա համար դուք էլ պատրաստ եղեք, որովհետև Մարդու Որդին կգա այն ժամին, երբ դուք չեք սպասում՚ (Մատթ.24:44): Չգիտենք, թե իրականում քանի հոգի կլինեն, բայց Տիրոջ ասածի համաձայն միայն կեսը իսկապես հավատարիմ կմնան մինչև վերջ և կմասնակցեն հարսանյաց խնջույքին: Այնուամենայնիվ Աբրահամին տրված Աստծո խոստման համաձայն (Ծննդոց 15:5-6, Ծննդոց 22:15-18) Ադամից սկսած բոլոր սերունդների փրկագնվածները անթիվ բազմություն կլինեն, երկնքի աստղերի նման (Հռոմ. 4:18): Մատթ. 24-րդ գլխում թվարկված են մի շարք բաներ, որոնք կատարվելու են Քրիստոսի երկրորդ գալստից առաջ: Խոսվում է բնական աղետների, պատերազմների, երկրաշարժերի և սովի մասին, ինչպես նաև սուտ քրիստոսների և սուտ մարգարեների: Ավետարանի մասին ասվում է. ՙԵվ արքայության այս Ավետարանը ամբողջ տիեզերքում կքարոզվի՝ բոլոր ազգերին վկայություն լինելու համար, և այն ժամանակ կգա վերջը՚ (Մատթ.24:14): Մեր ժամանակների համար տրված նշանը, որը տեսանելի է բոլոր աչքերին, Իսրայելի վերադարձն է, թզենու առակի համաձայն (Մատթ. 24:32): Եզեկիել 11:17-ում Աստված արդեն խոստացել էր. ՙԱյդպես էլ դուք. երբ այս ամենը տեսնեք, իմացեք, որ մոտ է, դռներին է՚ (Մատթ. 24:33): Դրա համար մեր Տերն ասում է Մատթ. 24:33 համարում. ՙԱյդպես էլ դուք. երբ այս ամենը տեսնեք, իմացեք, որ մոտ է, դռներին է՚: Մինչդեռ աշխարհում իրավիճակը կլինի Սոդոմի և Գոմորի նման և Նոյի ժամանակների նման (Մատթ. 24, Մարկոս 13): Արագ աճող կլիմայական փոփոխությունները, գլոբալ տաքացումը և դրանց հետևանքով եղանակային վատ պայմանները վախեցնում են մարդկանց, ինչպես գրված է. ՙ... երկրի վրա ազգերը խռովությամբ կտագնապեն, ինչպես ծովի ալեկոծումի գոչյունից՚ (Ղուկ.21:25): Հոգևոր ոլորտում իրականանում է Մատթ. 24:45-47 համարներում գրվածը: Հոգևոր կերակուրը բաժանվում է ճիշտ ժամանակին և անմիջական կապ ունի աստվածաշնչյան վարդապետության հետ. ՙ... սնված հավատի խոսքերով ու այն բարի վարդապետությամբ, որին հետևեցիր՚ (1 Տիմ.4:6): Տիրոջ կողմից ուղարկվածը գիտի իր կանչվելու օրն ու ժամը և ջանասիրությամբ անում է այն, ինչ իրեն հանձնարարվել է: Չար ծառան (48-51 հհ.) ինքն իրեն է նշանակել, նա հանձնարարություն չի ստացել և չի կարող վկայել իր կանչվելու մասին: Խառնաշփոթություն և խառնուրդ չի կարող լինել: Դեռ երբեք ճշմարիտ ծառան սուտ ծառա չի դարձել, հավատարիմ ծառան չար ծառա չի դարձել: Մովսեսը երբեք Բաղաամ չի դարձել, Աբելը երբեք Կայեն չի դարձել: Դրանից անմիջապես հետո տասը կույսերի առակն է Մատթ. 25:1-13 համարներում: Այնտեղ գրվածը հիմա է կատարվում, մինչև Քրիստոսի երկրորդ գալուստը: Իմաստուն կույսերը վառված ճրագներ ունեն, և յուղ՝ իրենց ամաններում: Հիմար կույսերի ճրագները հանգչում են յուղի՝ Հոգու պակասությունից, և նրանց ասվում է. ՙԳնացեք և գնեք վաճառականներից, որոնք խոսում են Սուրբ Հոգու մասին իրենց հավաքույթներում՚: Իմաստուն կույսերը ոչ մի բանով չեն խաբվում, նրանք կմտնեն հարսանիքի սրահը որպես անբիծ Հարս, և դուռը կփակվի: Նրանց համար իրականանում է այս խոսքը. ՙԵվ հույսը չի ամաչեցնում, որովհետև Աստծո սերը մեր սրտերում սփռված է Սուրբ Հոգու միջոցով, որ մեզ տրվեց՚ (Հռոմ. 5:5): Հիմար կույսերը, որոնք նույնպես սպասում են Քրիստոսի վերադարձին և հափշտակությանը, հուսահատված կկանչեն. ՙՏե՜ր, Տե՜ր, բաց մեզ համար՚: ՙԻսկ Նա պատասխանեց և ասաց. ՙՃշմարիտ եմ ասում ձեզ, ես ձեզ չեմ ճանաչում՚ (Մատթ. 25:12): Աստծո համար խառնուրդ չկա ո՜չ երկնքում, ո՜չ երկրի վրա: Ամեն սերմ պտուղ է տալիս իր տեսակի պես: Աստծուն կտեսնեն միայն սրտով մաքուրները, փառքի մեջ կմտնեն միայն խոստացված Հոգով (Գործք 2:38) լցվածները և Սուրբ Հոգով կնքվածները (Եփես. 1:13): ՙԵվ ոչ մի անմաքրություն նրա մեջ բնավ չի մտնի, ոչ էլ պղծություն ու ստություն կատարողը, այլ միայն նրանք, ովքեր գրված են Գառան կյանքի գրքի մեջ՚ (Հայտն.21:27): Մեր ժամանակներում, ինչպես առաքյալների ժամանակներում է եղել, հնչում են երկու բան՝ նախ Խոսքը, հետո՝ մեկնությունները: ՙԵվ հենց ձեր միջից մարդիկ վեր կկենան, որոնք սխալ բաներ կխոսեն, որպեսզի աշակերտներին իրենց հետևից քաշեն՚ (Գործք 20:30): Հիմար կույսերը կհավատան նաև մեկնություններին, մինչդեռ իմաստուն կույսերը կլսեն միայն բնօրինակ Խոսքը, կհավատան Խոսքին և կմնան Խոսքի մեջ: Հաստատ է, որ սուտ ուսմունք բերողներից ոչ մեկը չի հափշտակվելու. ՙԻսկ ով ձեր մեջ խռովություն է առաջացնում, իր դատապարտությունը կկրի՝ ով էլ լինի՚ (Գաղատ. 5:10): Իսկ նրանք, ովքեր մոլորվելու են մեկնություններով, նույնպես չեն հափշտակվելու, որովհետև ՙուղիղ ճանապարհը թողած՝ մոլորվել են՚ (2 Պետրոս 2:15): Հայտնության գրքի սկզբում կարդում ենք. ՙԵրանելի են այս մարգարեության խոսքերը կարդացողները և լսողները, և սրա մեջ գրվածները պահողները, որովհետև ժամանակը մոտեցել է՚ (Հայտն.1:3): Այն ամենը, ինչ գրված չէ Խոսքում, մեկնություններ են, որոնց չենք կարող հավատալ Հարս-Խոսքը լինելով, և անշուշտ, չենք կարող պահել: Նույն նախազգուշացումը և նույն երանությունը գրված է նաև վերջին գլխում.􀀁 ՙԱհա շուտով գալիս եմ. երանի նրան, ով այս գրքի մարգարեության խոսքերը պահում է՚ (Հայտն.22:7): Հարսն ասում է միայն այն, ինչ Հոգին է բացահայտել Խոսքից. ՙԵվ Հոգին ու հարսն ասում են. ՙԵ՜կ՚: Եվ լսողն էլ կասի. ՙԵ՜կ՚: Նա, ով ծարավ է, թող գա, և նա, ով կամենում է, թող կյանքի ջուրը ձրի առնի՚ (հ. 7): Այնուհետև հնչում է վերջին նախազգուշացումը. ՙՈրովհետև ես վկայում եմ ամեն մեկին, ով լսում է այս գրքի մարգարեության խոսքերը: Եթե մեկը սրանց վրա բան ավելացնի, Աստված նրա վրա կավելացնի այն պատուհասները, որ գրված են այս գրքում՚ ( հ. 18): Բոլոր այն ուսմունքները, որոնք կոչվում են հատուկ հայտնություններ, բայց Աստվածաշունչը դրանց մասին ոչինչ չի վկայում, սուտ ուսմուքներ են և ավելացվել են Աստծո ավարտված վկայությանը: Այն, ինչ Աստվածաշնչում չի դավանվում, աստվածաշնչյան չէ, այն, ինչ գրված չէ աստվածային կտակում, Աստծուց չէ: Պողոսն արդեն գրել էր Գաղատ.1:8 համարում. ՙԲայց եթե մենք էլ կամ երկնքից մի ուրիշ հրեշտակ նրանից տարբեր բան ավետարանի, քան մենք ձեզ ավետարանեցինք, նզովված լինի՚: Նա, որ Աստծո Խոսքին ինչ-որ բան է ավելացնում, խաբված է, նա քարոզում է ուրիշ Հիսուս, ուրիշ Ավետարան, մոլորված է (2 Կորնթ. 11:3): Տերը երբեք սուտ ուսմունքներ սովորեցնողներին չի ասի. ՙԵկե՜ք, ո՜վ իմ Հոր օրհնյալներ...՚: Դա բացարձակապես անհնարին է, որովհետև Աստված ճշմարիտ է, Նա լույսը խավարից զատեց: Որքան որ հաստատ է, որ Աստված ուղարկել է Իր ծառա և մարգարե Ուիլյամ Բրանհամին սուրբգրային պատգամով, նույնքան հաստատ է, որ մենք վերադարձել ենք Աստծուն և Նրա Խոսքին, որը սկզբում էր: Մեզ քարոզվել է Խոսքի մաքուր պատգամը, որից առաջացել է մաքուր Հարս-Խոսքը: Բոլոր նրանք, ովքեր հավատում են, թե ինչ է ասում Սուրբ Գիրքը, և ինչպես է ասում, իմաստուն կույսերից են: Ընտրյալները չեն կարող մոլորվել ոչ մի մեկնությունից: Նրանք Խոսքն են, և Խոսքը բնակվում է նրանց մեջ: Երանելի է այն քարոզիչը, որը կարող է ճշմարտապես ասել. ՙՈրովհետև, Տիրոջ Խոսքով ձեզ սա ասենք...՚ (1 Թես. 4:15): Այդպիսի քարոզիչներին է վերաբերում այս խոսքը. ՙՄենք Աստծուց ենք: Նա, ով ճանաչում է Աստծուն, մեզ է լսում, նա, ով Աստծուց չէ, չի լսում մեզ: Այսպիսով ենք ճանաչում Ճշմարտության Հոգին և խաբեության հոգին՚ (1 Հովհ.4: 6): Ամեն, ամեն: