1965 թվականի դեկտեմբերի 24-ին մի օրհնյալ ժամանակաշրջան ավարտվեց՝ Տեր Աստված Իր մոտ տարավ Իր ծառային ու մարգարեին: Տխրությամբ լի սրտով ներկա եմ եղել թաղմանը, որը տեղի ունեցավ 1966 թվականի ապրիլի 11-ին, Զատկի օրը: Այնքան արցունքներից ու խորը վշտից հետո մի ձայն մի քանի անգամ խոսեց իմ սրտի հետ. ՙՀիմա եկել է քո ժամանակը, որ գնաս քաղաքիցքաղաք, քարոզես Խոսքը և բաժանես հոգևոր կերակուրը՚: Այդ ժամանակ հասկացա, որ իմ ժամանակը եկել է: 1966 թվականի ապրիլին սկսվեց մի նոր փուլ, կամ այլ կերպ ասած՝ շարունակություն: Բայց ինչպե՞ս: Տիրոջից հանձնարարություն ստանալով, հենց թաղման արարողությունից հետո, ապրիլի 12-ին և 13-ին ես եղբայրներին կանչեցի Ջեֆերսոնվիլ: Իմ հիմնական նպատակն էր տպագրել ձայներիզների վրա ձայնագրված քարոզները, որ թարգմանվեն ուրիշ լեզուներով: Ռոյ Բորդըրսը, որը եղել է Բրանհամ եղբոր անձնական քարտուղարը և որին ես ճանաչում էի, ստանձնեց տպագրությամբ զբաղվելու հանձնարարությունը: Այդպես ստեղծվեց ՙԱսված Խոսքը՚ հրատարակչությունը (ՙSpoken Word Publications՚): Եթե հավատարիմ Տերը չունենար Իր ծառա Ուիլյամ Բրանհամին Ջեֆերսոնվիլում, 1933 թվականի հունիսի 11-ին, մենք չէինք լսի պատգամի մասին: Եթե հավատարիմ Տերը չունենար Իր ծառա Էվալդ Ֆրանկին Ջեֆերսոնվիլում 1966 թվականի ապրիլին, աշխարհը չէր լսի պատգամի մասին: 1973 թվականին մեր եկեղեցու առաջնորդ և երեց Լեոնարդ Ռուսսի և Էրիխ Շվիլի հետ մեկնեցի Ջեֆերսոնվիլ: Այնտեղ եղբայրները ցույց տվեցին այն վայրը, որտեղ Բրանհամ եղբայրը մկրտում էր Օհայո գետում, երբ տեղի ունեցավ գերբնական իրադարձությունը: Նաև այցելեցինք Բրանհամի խորանը և ՙSpoken Word՚ հրատարակչությունը: Ջոզեֆը՝ Բրանհամ եղբոր կրտսեր որդին, հազիվ 11 տարեկան էր 1966 թվականի ապրիլին: 1980 թվականին նա ՙSpoken Word Publications՚-ը վերանվանեց ՙVoice of God Inc.՚ (Աստծո Ձայն): Այդ ժամանակ ես արդեն աշխարհի կեսն անցել էի Խոսքի պատգամը տանելով: Աստվածային առաջադրանքը կատարելու համար նախ պետք է կանչ և անմիջական հանձնարարություն ստանալ: Ես սա ասում եմ Տեր Աստծո առջև. այն պահից, երբ Հայտնություն 10:7-ի հրեշտակի փողի ձայնը հռչակվեց որպես ՙԱստծո ձայն՚, սկսվեց մարգարեի աստվածացումը: Հայտնություն 10:7 համարը բացարձակապես չի խոսում Աստծո ձայնի մասին: Հայտնություն 8 և 9 գլուխներում ցույց են տրվում փողերի վեց հրեշտակները, որոնք 1965 թվականի դեկտեմբերի 24-ին մի օրհնյալ ժամանակաշրջան ավարտվեց՝ Տեր Աստված Իր մոտ տարավ Իր ծառային ու մարգարեին: Տխրությամբ լի սրտով ներկա եմ եղել թաղմանը, որը տեղի ունեցավ 1966 թվականի ապրիլի 11-ին, Զատկի օրը: Այնքան արցունքներից ու խորը վշտից հետո մի ձայն մի քանի անգամ խոսեց իմ սրտի հետ. ՙՀիմա եկել է քո ժամանակը, որ գնաս քաղաքիցքաղաք, քարոզես Խոսքը և բաժանես հոգևոր կերակուրը՚: Այդ ժամանակ հասկացա, որ իմ ժամանակը եկել է: 1966 թվականի ապրիլին սկսվեց մի նոր փուլ, կամ այլ կերպ ասած՝ շարունակություն: Բայց ինչպե՞ս: Տիրոջից հանձնարարություն ստանալով, հենց թաղման արարողությունից հետո, ապրիլի 12-ին և 13-ին ես եղբայրներին կանչեցի Ջեֆերսոնվիլ: Իմ հիմնական նպատակն էր տպագրել ձայներիզների վրա ձայնագրված քարոզները, որ թարգմանվեն ուրիշ լեզուներով: Ռոյ Բորդըրսը, որը եղել է Բրանհամ եղբոր անձնական քարտուղարը և որին ես ճանաչում էի, ստանձնեց տպա- գրությամբ զբաղվելու հանձնարարությունը: Այդպես ստեղծվեց ՙԱսված Խոսքը՚ հրատարակչությունը (ՙSpoken Word Publications՚): Եթե հավատարիմ Տերը չունենար Իր ծառա Ուիլյամ Բրանհամին Ջեֆերսոնվիլում, 1933 թվականի հունիսի 11-ին, մենք չէինք լսի պատգամի մասին: Եթե հավատարիմ Տերը չունենար Իր ծառա Էվալդ Ֆրանկին Ջեֆերսոնվիլում 1966 թվականի ապրիլին, աշխարհը չէր լսի պատգամի մասին: 1973 թվականին մեր եկեղեցու առաջնորդ և երեց Լեոնարդ Ռուսսի և Էրիխ Շվիլի հետ մեկնեցի Ջեֆերսոնվիլ: Այնտեղ եղբայրները ցույց տվեցին այն վայրը, որտեղ Բրանհամ եղբայրը մկրտում էր Օհայո գետում, երբ տեղի ունեցավ գերբնական իրադարձությունը: Նաև այցելեցինք Բրանհամի խորանը և ՙSpoken Word՚ հրատարակչությունը: Ջոզեֆը՝ Բրանհամ եղբոր կրտսեր որդին, հազիվ 11 տարեկան էր 1966 թվականի ապրիլին: 1980 թվականին նա ՙSpoken Word Publications՚-ը վերանվանեց ՙVoice of God Inc.՚ (Աստծո Ձայն): Այդ ժամանակ ես արդեն աշխարհի կեսն անցել էի Խոսքի պատգամը տանելով: Աստվածային առաջադրանքը կատարելու համար նախ պետք է կանչ և անմիջական հանձնարարություն ստանալ: Ես սա ասում եմ Տեր Աստծո առջև. այն պահից, երբ Հայտնություն 10:7-ի հրեշտակի փողի ձայնը հռչակվեց որպես ՙԱստծո ձայն՚, սկսվեց մարգարեի աստվածացումը: Հայտնություն 10:7 համարը բացարձակապես չի խոսում Աստծո ձայնի մասին: Հայտնություն 8 և 9 գլուխներում ցույց են տրվում փողերի վեց հրեշտակները, որոնք դատաստաններ են բերում երկրի վրա: Հայտնություն 10:7 տեսնում ենք ազդարարումը այն բանի, ինչը պետք է տեղի ունենա, երբ յոթերորդ հրեշտակը փողը հնչեցնի: Այդ ժամանակ Աստծո խորհուրդը կկատարվի, ինչպես հայտնել է Իր ծառաներին՝ մարգարեներին: Հայտնություն 11-րդ գլխում, երբ երկու վկաներն արդեն ավարտել են իրենց ծառայությունը, տաճարը վերականգնվել և չափվել է, յոթերորդ հրեշտակը հնչեցնում է փողը, և Թագավորությունն ազդարարվում է. ՙՅոթերորդ հրեշտակը փողը փչեց (ինչպես հաղորդվել էր Հայտն. 10:7 համարում), ու երկնքում մեծ ձայներ եղան, որ ասում էին. ՙԱշխարհի թագավորությունները մեր Տիրոջն ու նրա Օծյալինը եղան, և նա կթագավորի հավիտյանս հավիտենից՚ (Հայտն. 11:15): Այն ամենն, ինչ նկարագրված է Հայտնության 6-րդ գլխի կնիքներում և դրան հաջորդող գլուխներում, ապագայում է: Բրանհամ եղբայրն ասում էր, որ այն ամենն, ինչ նկարագրված է վեցերորդ և յոթերորդ կնիքի միջև, վերաբերում է մեծ նեղության ժամանակաշրջանին: Հայտնություն 10-րդ գլուխը պատմում է, թե ինչ է կատարվում, երբ Տերը, որպես Ուխտի Հրեշտակ Իր ոտքերը դնում է ցամաքի և ծովի վրա: Միայն այդ ժամանակ (ոչ թե 1963 թվականին) ՙՅոթ որոտմունքներն իրենց ձայնով խոսեցին... և այն հրեշտակը իր աջ ձեռքը դեպի երկինք բարձրացրեց և երդվեց...՚ (հհ. 4-6): Դանիել 12:7 համարի համաձայն երդումից հետո դեռ երեքուկես տարի մնում է մինչև այդ ժամանակաշրջանի ավարտը: Հայտնություն 10:7 համարը գրված է եզակի թվով և մնում է եզակի: Բրանհամ եղբայրը միշտ խոսում էր Աստծո խորհուրդների մասին: Պողոսը նույնպես խոսել է. ՙԹող ամեն մարդ մեզ այդպես համարի՝ ինչպես Քրիստոսի սպասավորներ և Աստծո խորհուրդների տնտեսներ՚ (1 Կորնթ.4:1): Աստծո խորհուրդը մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսն է: Առաքյալը շեշտում է ևս մեկ անգամ. ՙՈրպեսզի նրանց սրտերը մխիթարվեն սիրով իրար միացած, և կատարյալ իմաստության ամեն ճոխության հասնեն, այսինքն՝ Աստծո և Հոր և Քրիստոսի խորհուրդն իմանալուն, որի մեջ ծածկված կան իմաստության և գիտության բոլոր գանձերը՚ (Կողոս.2:2,3): 1980 թվականի փետրվարին, Մարսելում ինձ առաջին անգամ հարցրին Հայտնություն 10-ի յոթ որոտների մասին: Ես չիմացա, թե ինչ պատասխանեմ, բայց հաջորդ առավոտյան Տերն ինձ կանչեց զորավոր ձայնով. «Իմ ծառա, վեր կաց և կարդա 2 Տիմ. 4-րդ գլուխը՚: Ոչ ոք չի կարող պատկերացնել, թե ինչ ես զգում այդպիսի պահին: Հավատարիմ Տերն այդ խոսքերն անձամբ ինձ էր ուղղում: Երբ կարդում էի այս հատվածը՝ «Խոսքը քարոզիր շարունակ՝ ժամանակին լինի, թե ժամանակից դուրս, հանդիմանիր, սաստիր, հորդորիր ամենայն համբերատարությամբ և վարդապետությամբ» (հ. 2), հստակորեն հասկացա, որ յոթ որոտների մասին ոչինչ գրված չէ, հետևաբար չի կարող այդ թեմայով քարոզ լինել: Իմ առաջադրանքն է քարոզել միայն գրված Խոսքը: Հայտնության առաջին գլխի առաջին երեք համարներում կարդում ենք. ՙԵրանելի են այս մարգարեության խոսքերը կարդացողը և լսողները, և սրա մեջ գրվածները պահողները, որովհետև ժամանակը մոտեցել է՚ (հ. 3): Բրանհամ եղբայրը Հայտնության գրքի 22-րդ գլխի վերջին չորս համարները շեշտել է մոտ 150 անգամ: Նա, ով գրվածին ինչ-որ բան է ավելացնում կամ պակասեցնում, նրա բաժինը պակասելու է կենաց ծառից: Դրա համար նա ասում էր. ՙՄի ընդունեք որևէ բան, որը գրված չէ Աստվածաշնչում՚: Ամեն քարոզիչ պետք է ուշադիր կարդա 2 Տիմ. 4-րդ գլուխը և քննի ինքն իրեն՝ տեսնելու համար, թե արդյոք իրեն է վերաբերում 2-րդ համարը, քարոզում է ինքը միայն Աստծո Խոսքը, թե՞ 3-րդ և 4-րդ համարներն են իրեն վերաբերում՝ քարոզում է մարդկային առասպելներ: Նա ով չի հարգում Աստծո յուրաքանչյուր Խոսքը, դատապարտված է հավատալու սեփական մեկնություններին և կեղծ ուսմունքներին (2 Թես. 2:10-12): Ես չեմ ուղղում մարգարեին, այլ իմ սրբազան պարտքն է Աստծո փրկության ծրագրի հետ կապված նրա ասած խոսքերը ճիշտ դասավորել Սուրբ Գրքում՝ աստվածային կարգի համաձայն: Բոլոր նրանց, ովքեր վկայակոչում եմ միայն նրան և նրա խոսքերը, պետք է ասեմ այն, ինչ Պետրոսն ասաց Պողոսի թղթերի վերաբերյալ. ՙԻնչպես բոլոր նամակներում էլ խոսում է այդ մասին: Դրանցում մի քանի դժվարիմաց բաներ կան, որ անուսումներն ու անհաստատները ծռում են, ինչպես մյուս գրքերն էլ՝ իրենց անձերի կորստյան համար՚ (2 Պետր.3:16): Բրանհամ եղբայրը հաճախ անցյալ ժամանակով էր խոսում այն բաների մասին, որոնք հետո պետք է տեղի ունենային: Բայց այդպիսին են նաև բոլոր աստվածաշնչյան մարգարեությունները: Պատմոս կղզու վրա Հովհաննեսը բոլոր այդ բաները տեսավ այնպես, կարծես արդեն կատարվել էին: Բայց միայն հոգևոր անգետներն են աղավաղում ասված խոսքերի իմաստը՝ կործանելու համար լսողներին: Մեր Տերը վկայել է Հովհաննես Մկրտչի մասին, որ նա ավելին է, քան մարգարեն, բայց ավելին չէ, քան մարդը: ՙԲայց ի՞նչ տեսնելու համար դուրս ելաք, մի մարգարե՞. այո՜, ասում եմ ձեզ, մարգարեից էլ ավելին՚: Եվ այստեղ Տերը շեշտում է. ՙՈրովհետև սա նա է, որի համար գրված է. ՙԱհա Ես իմ հրեշտակին ուղարկում եմ Քո առջևից, որ Քո առաջ Քո ճանապարհը պատրաստի՚: (Մատթ.11:9,10): Խոսքը նույն բանը վկայում է Ուիլյամ Բրանհամի մասին, որովհետև բոլոր առաքյալները խոսել են Տիրոջ վերադարձի մասին, բայց Ուիլյամ Բրանհամին առաջադրանք է տրվել բերելու Քրիստոսի երկրորդ գալստից առաջ տրված պատգամը: Նա ընդամենը մարդ էր, բայց Աստծո կողմից ուղարկված մարդ: Բայց Բրանհամ եղբոր ունեցած աստվածային հայտնության պարգևն ու մարգարեական ծառայությունը անսխալական և կատարյալ էին: Որպես մարդ՝ երբեմն անձնական պատկերացումներ է ունեցել տարբեր բաների վերաբերյալ: Նա համոզված􀀁էր, որ 1933 թվականի տեսիլքում իր տեսած բաները կկատարվեն մինչև 1977 թվականը: Դրա համար Բրանհամի հետևորդները վարդապետություն ստեղծեցին, թե ամեն բան կվերջանա 1977 թվականին և տեղի կունենա հափշտակությունը: Բայց փաստը մնում է այն, որ ոչ ոք չգիտի ո՜չ օրը, ո՜չ ժամը: