Որոշ ժամանակ անց ես վերադարձա բնակվելու Կրեֆելդում: Ես վերսկսեցի իմ քարոզչական ծառայությունը, որը դադարեցրել էի Կանադա տեղափոխվելուց առաջ 1956 թվականին: 1959 թվականի հոկտեմբերին ազատ հոգեգալստական եկեղեցու պատասխանատուն եկավ Կրեֆելդ և մեզ հրապարակավ զգուշացրեց Ուիլյամ Բրանհամի և նրա ուսմունքի դեմ: Ինձ և մի քանի քույրերի, եղբայրների (14 հոգի էինք) համար եկավ եկեղեցուց հեռանալու ժամանակը: Այդ ժամանակվանից մենք հավաքվում էին մի տան մեջ, որտեղ ես թարգմանեցի Բրանհամ եղբոր առաջին քարոզը, 1959 թվականի դեկտեմբերին: Տերը ողորմություն արեց, և մենք շուտով վարձեցինք 70 տեղանոց մի դահլիճ: Կարճ ժամանակ անց վարձեցինք 120 տեղանոց մի դահլիճ: Հետագայում վարձեցինք 240 տեղանոց դահլիճ, որովհետև ուրիշ քաղաքներից ավելի ու ավելի շատ եղբայրներ, քույրեր էին գալիս մեզ միանալու: 1974 թվականի ապրիլին հանդիսավոր բացեցինք մեր սեփական աղոթքի տունը, որտեղ կա 750 նստելու տեղ: Այդ բոլոր տարիների ընթացքում մենք համաժամանակյա թարգմանությամբ անմիջապես ձայներիզներից թարգմանում էինք Բրանհամ եղբոր քարոզները, որոնք ես կանոնավոր ստանում էի: Այդպիսով եկեղեցին ապրեց ներդաշնակ հոգևոր աճ: 1955, 1958, 1962 թվականներին Բրանհամ եղբոր հավաքույթներում իմ ունեցած փորձառությունները, ինչպես նաև իմ անձնական հանդիպումները նրա հետ, ձեզ արդեն ծանոթ են: 1958 թվականի նոյեմբերի 11-ից մինչև 1965 թվականի սեպտեմբերի 30-ը Բրանհամ եղբորից ստացած նամակները վկայում են Աստծո մարդու հետ ունեցած իմ անձնական հաղորդակցության մասին: