Սրտանց ողջունում եմ ողջ աշխարհի բոլոր եղբայրներին և քույրերին մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսի սուրբ և թանկագին Անունով, Հայտն. 1:1-ի խոսքերով. ՙՀիսուս Քրիստոսի հայտնությունը, որ Աստված տվեց նրան՝ իր ծառաներին ցույց տալու, ինչ որ շուտով պիտի լինի, և իմացրեց իր հրեշտակի միջոցով՝ ուղարկելով իր Հովհաննես ծառային, որ վկայեց Աստծո Խոսքը և Հիսուս Քրիստոսի վկայությունը, ինչ որ տեսավ՚: Հովհաննես առաքյալը այն ծառան էր, ում բացվեց փրկության ծրագրի մարգարեական մասը: Պողոս առաքյալը այն ծառան էր, ում բացվեց այն ամենը, ինչ պիտի կատարվեր շնորհքի ժամանակաշրջանի ընթացքում մինչև Քրիստոսի գալուստը: Պողոսը կարող էր գրել. ՙԵվ շնորհակալ եմ ինձ զորացնող մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսին, որ ինձ հավատարիմ համարեց և սպասավորության մեջ դրեց՚ (1 Տիմ.1:12): Ես էլ կարող եմ նույնն ասել: Ճշմարիտ է նաև սա. ՙԱստված ոմանց եկեղեցում դրեց, նախ՝ առաքյալներին, երկրորդ՝ մարգարեներին, երրորդ՝ ուսուցանողներին, հետո՝ հրաշագործ զորություններ, հետո՝ բժշկությունների պարգևներ…՚ (1 Կորնթ.12:28): Իր փրկության ծրագրի համաձայն Տեր Աստված Ինքը հաստատել է ծառայություններ Իր եկեղեցում: Մեր ժամանակաշրջանում Ուիլյամ Բրանհամի հատուկ ծառայությունը մեծ կարևորություն է ունեցել փրկության պատմության մեջ համաշխարհային Եկեղեցու համար և այն ծառայությունն է, որով վերջին պատգամը նախորդում է Քրիստոսի երկրորդ գալստին: Տերն ասաց Երեմիային. ՙՄի՜ ասա, թե մանուկ եմ (ես 29 տարեկան էի), այլ ուր քեզ ուղարկեմ՝ գնա, և ամեն բան, ինչ քեզ պատվիրեմ՝ խոսիր... Լավ տեսար, քանզի արագացնելու եմ Իմ խոսքերի կատարումը... Եվ նրանք կպայքարեն քո դեմ, բայց քեզ չեն հաղթի, քանի որ Ես քեզ հետ եմ, - ասում է Տերը,- որ քեզ փրկեմ՚ (Երեմիա 1:7,12, 19 ): Քահանայապետ Հեսուին ասվեց. ՙԱյսպես է ասում Զորաց Տերը. ՙԵթե Իմ ճանապարհներով քայլես և եթե Իմ պատվերը պահես, այն ժամանակ Իմ տունը կկառավարես ու Իմ սրահները կպահես, և քեզ թույլ կտամ այս կանգնողների հետ քայլել՚ (Զաքարիա 3:7): Ճշմարտապես Աստված հայտնել է Իր մարգարեներին և առաքյալներին այն, ինչ նախատեսել է Իրենների համար հավիտենությունից ի վեր, և նույնը վերաբերում է մեզ այս վերջին ժամանակներում: Աստծո Խոսքն ու ծրագիրը նախկինում երբեք այնպես հստակ և ամբողջական չեն բացահայտվել, ինչպես մեր ժամանակներում: Բազմաթիվ շրջաբերական նամակներում պատմել եմ այս բոլոր տարիների ընթացքում կատարված դեպքերը և հիշատակել եմ հատուկ փորձառությունների մասին, որոնք անմիջական կապ ունեին այն ծառայության հետ, որն ինձ տրվել է անմիջապես Տիրոջ կողմից 1962 թվականի ապրիլի 2-ին: Ծառայող եղբայրների խնդրանքով ևս մեկ անգամ համա- ռոտ կպատմեմ որոշ անձնական փորձառությունների մասին: Ինչպես բոլորդ գիտեք, ես ծնվել եմ 1933 թվականի դեկտեմբերին, Դանցիգի շրջանում, նախկինում՝ Արևմտյան Պրուսիա: 1945 թվականին հունվարին փախչելով պատերազմի ճակատից՝ ծնողներիս և եղբայրներիս, քույրերիս հետ, բնակվեցինք հյուսիսային Գերմանիայում 1945 թվականի մարտից: 1947 թվականից ես հաճախեցի ավետարանչական հավաքույթներին և քրիստոնեական միջազգային կոնֆերանսներին, գլխավորապես Համբուրգ քաղաքում: 1948 թվականին դարձի եկա և մկրտվեցի ջրով, իսկ 1949 թվականին մկրտվեցի Սուրբ Հոգով և կյանքս հանձնեցի իմ Տեր և Փրկիչ Հիսուս Քրիստոսին: Ես շարունակեցի մասնակցել հավաքույթներին Բախ փողոցում գտնվող ՙԵլիմ՚ հոգեգալստական եկեղեցում, ինչպես նաև Համբուրգում Այմսբուտելեր փողոցում գտնվող ազատ հոգեգալստական եկեղեցում: Հետպատերազմական տարիներին Սուրբ Հոգին հատկապես գործում էր փախստականների մեջ: Որոշ դեպքերում Սուրբ Հոգու հեղումն այնքան զորավոր էր, որ ողջ եկեղեցին ներդաշնակ կերպով փառաբանում էր Աստծուն, աղոթքի ժամանակ լեզուներով խոսելով: 1949 թվականին հոգեգալստական եկեղեցու մի կոնֆերանսի ժամանակ լսեցի, որ Ուիլյամ Բրանհամի մասին պատմում է Հոլ Հերման անունով մի ամերիկացի ավետարանիչ, որը որպես բանակի լրահաղորդ լինելով, նկարահանել էր Հիրոսիմայի ավերածությունները ատոմային ռմբակոծությունից հետո: Հետագայում Ալբերտ Գոթզը իր «Mehr-Licht» ամսագրում նույնպես պատմեց նրա մասին և այն արտասովոր դեպքերի մասին, որոնք կատարվում էին նրա ծառայության մեջ: Նա նաև հրատարակեց Գորդոն Լինդսեյի «Ուիլյամ Բրանհամ՝ Աստծուց ուղարկված մարդ» գրքի գերմաներեն թարգմանությունը: 1952 թվականի հունվարից բնակվեցի Կրեֆելդում: Այստեղ մի փոքրիկ ազատ հոգեգալստական եկեղեցի կար, որտեղ ինձ կանչեցին քարոզելու: «Ուիլյամ Բրանհամ՝ Աստծուց ուղարկված մարդ» գիրքը կարդալուց հետո իմ մեջ ցանկություն էր առաջացել անձամբ լսելու Աստծո այդ մարդուն: 1955 թվականի օգոստոսին Կարլսրուհեում մասնակցեցի Բրանհամ եղբոր օրհնված հավաքույթներին: Նրա պարզությունն ու խոնարհությունը խորը տպավորություն թողեցին ինձ վրա: Հավաքույթների ժամանակ տեսանք բժշկության պարգևը մարգարեության պարգևի հետ՝ տեսիլքով նա տեսնում էր աղոթքի շարքում գտնվող հիվանդների կյանքից բաներ, որոնք Աստված նրան ցույց էր տալիս անմիջապես: Մեր Տիրոջ նույն ծառայությունը, որը նկարագրված է ավետարաններում, կատարվում էր մեր աչքերի առջև: Մեր աչքերի առջև կույրերը սկսում էին տեսնել, անդամալույծները և ծանր հիվանդ մարդիկ բժշկվում էին: Հիսուս Քրիստոսի լրիվ Ավետարանը քարոզվում էր, և Աստված դա հաստատում էր ուղեկցող հրաշքներով (Մարկոս 16:20): Հենց առաջին օրվանից համոզված էի, որ ոչ ոք չի կարող այդ գործերն անել, եթե Աստված նրա հետ չլինի: 1955 թվականին Կարլսրուհեում իմ տեսած հավաքույթները, որոնց ես վկա և ականատես եմ եղել, նման էին Աստվածաշնչի ժամանակների, առաքյալների ժամանակների հավաքույթներին: Ես գիտեի, որ եկեղեցիներում տարաձայնություններ կային վարդապետության, հավատքի և մկրտության վերաբերյալ: Այդ պատճառով ինձ համար կարևոր էր իմանալ, թե ինչին է հավատում Աստծո այդ մարդը, որովհետև Աստված Խոսքն անմիջապես հաստատում էր հազարավոր մարդկանց առջև: Այդ ցանկությունն ունենալով ես մասնակցեցի ՙVoice of Healing՚-ի մեծ կոնֆերանսին, որը կազմակերպել էր Գորդոն Լինդսեյը ԱՄՆ-ի Տեխաս նահանգի Դալաս քաղաքում, 1958 թվականի հունիսի վեցից տասնհինգը: Առավոտյան և ցերեկային հավաքույթներին քարոզում էին համաշխարհային ճանաչում ունեցող քարոզիչները, բայց երեկոյան հավաքույթներին հիմնական քարոզիչը Բրանհամ եղբայրն էր: Այսպես ես հնարավորություն ունեցա համեմատություն անելու, և առաջին երեք օրերը բավական էին, որ ես հստակորեն հասկանամ, որ բոլոր մյուս ավետարանիչներից Բրանհամ եղբայ- րը տարբերվում է իր ծառայության աստվածային հաստատումով: Դալասում 1958 թվականի հունիսի 12-ի հավաքույթից հետո մոտեցա նրան և ասացի. ՙԲրանհամ եղբայր, ես տեսնում եմ քո և մյուս ավետարանիչների միջև տարբերությունը: Կուզեի իմանալ, թե ինչին ես հավատում և ինչ ես սովորեցնում՚: Նա պատասխանեց. ՙԵս պատգամ ունեմ բերելու: Գնա, հանդիպիր Լեո Մերսյեին որը քարոզները ձայնագրում է ձայներիզների վրա: Խնդրիր, որ քեզ մի քանի քարոզ տա...՚: Այս զրույցի վերջում նա ասաց. «Ֆրանկ եղբայր, դու այս պատգամով կվերադառնաս Գերմանիա»: Այն ժամանակ երկուսուկես տարի էր, ինչ բնակվում էի Կանադայում: Այդ ժամանակ էր, որ առաջին անգամ լսեցի ՙպատգամի՚ մասին: Այդ զրույցի վերջում մենք ողջագուրվեցինք: Հաջորդ օրը ես գնացի Մերսյե եղբոր մոտ, և նա ինձ քարոզների հինգ ձայներիզ տվեց: Ես թողեցի իմ հասցեն և այդ ժամանակվանից ստանում էի Բրանհամ եղբոր ամեն քարոզը: