Մենք ապրում ենք Հիսուս Քրիստոսի վերադարձից առաջ ամենավերջին Ժամանակաշրջանում: Մեր ականջներով լսում ենք, մեր աչքերով տեսնում ենք, թե ինչպես են բառացիորեն իրականանում մեր Ժամանակաշրջանի համար նախատեսված աստվածաշնչյան մարգարեությունները: Լինի դա Իսրայելի ժողովրդի վերադարձը, պատերազմներն ու խռովությունները, երկրաշարժերը, սովերն ու համաճարակները: Այդ ամենը կանխասել էր մեր Տերը (Ղուկաս 21): Մենք տեսնում ենք գլոբալ տաքացումը, կլիմայական փոփոխությունները և ամեն տեսակի բնական աղետները: Նոր վիրուսի պատճառով, որը հայտնի դարձավ ՙկորոնա՚ անունով և որը տարածվեց աշխարհով մեկ, ամեն բան փոխվել է, և այլևս ոչինչ առաջվա նման չի լինելու: Վերջին Ժամանակաշրջանի հետ կապված գլխավոր նշանն է Իսրայելի վերադարձը խոստումի երկիր: ՙՈրովհետև Տերը ողորմելու է Հակոբին և տակավին ընտրելու է Իսրայելին, և նրանց տեղավորելու է իրենց սեփական երկրում …՚ (Եսայի 14:1): Այդ Խոսքն իրականացավ մեր աչքերի առաջ: Իսրայելի պետությունը նորից գոյություն ունի 1948 թվականից: Վերջերս խաղաղության գործընթացը Միջին Արևելքում առանձնահատուկ ուշադրություն է գրավել: 2020 թվականի սեպտեմբերին Արաբական Էմիրություններն ու Բահրեյնը Իսրայելի հետ ստորագրել են խաղաղության պայմանագիր, որը հայտնի է ՙԱբրահամի համաձայնագրեր՚ անվամբ, ինչպես նախկինում այդ արել էր Եգիպտոսը 1979 թվականին և Հորդանանը՝ 1994 թվականին: Շուտով նրանց կհետևեն այլ իսլամական երկրներ: Սաուդյան Արաբիայի հաշտությունն Իսրայելի հետ Միջին Արևելքում խաղաղության համար կտանի վճռական ճեղքման, մինչև որ վերջապես կնքվի այն պայմանագիրը, որի մասին խոսվում է Դանիել 9:27 համարում: Իսրայելի հետ բոլոր մասնակի պայմանագրերից հետո, ողջ աշխարհում ընդունված իշխանության միջոցով կկնքվի պայմանագիրը, որի մասին խոսել է Դանիելը: Երբ այդ խաղաղությունը, որը կլինի միայն կեղծ խաղաղություն, լինի, կասեն. ՙխաղաղություն և ապահովություն է՚, բայց ՙայն ժամանակ նրանց վրա կորուստը կհասնի, ինչպես ցավը՝ հղիի վրա, ու նրանք չեն ազատվի՚ (1 Թես.5:3): Մենք տեսնում ենք խաղաղության գործընթացի ձևավորումը ամենօրյա լրագրերում: Հափշտակությունն ու վերջնական խաղաղության պայմանագրի կնքումը տեղի կունենան համարյա միաժամանակ: Հեթանոսների համար շնորհքի ժամանակաշրջանը ավարտվում է hափշտակության ժամանակ, և սկսվում են հազարամյա թագավորությունից առաջ ընկած յոթ տարիները: Առաջին երեքուկես տարվա ընթացքում կհայտնվեն երկու մարգարեները Հայտն. 11-րդ գլխի համաձայն, և նրանց ծառայությամբ կկատարվի Իսրայելի 12 ցեղերից 144000 հոգու կնքումը: Յոթ տարիների կեսին ուխտը կխախտվի, կսկսվի մեծ նեղությունը, և Իսրայելը հեթանոսների կողմից ոտնակոխ կլինի 42 ամիս (Հայտն. 11:2): Քրիստոսով մահացածների առաջին հարությունը տեղի կունենա Տիրոջ վերադարձի ժամանակ (1 Թես. 4:13-18): Հայտն. 20:4-6 համարներում խոսվում է նահատակների հարության մասին, որոնք գալիս են մեծ նեղությունից (Հայտն. 7:13,14): Նրանք չեն մասնակցի hափշտակությանն ու հարսանյաց խնջույքին, բայց կմասնակցեն հազարամյա թագավորությանը: ՙՏեսա… նրանց հոգիները, որ գլխատվել էին Հիսուսի վկայության ու Աստծո Խոսքի համար, և նրանց, որ չերկրպագեցին գազանին ու ոչ էլ նրա արձանին և նրա դրոշմը չառան իրենց ճակատին, ոչ էլ իրենց աջ ձեռքին, սրանք կենդանացան ու Քրիստոսի հետ հազար տարի թագավորեցին: Իսկ մնացյալ մեռելները չկենդանացան, մինչև որ հազար տարին լրանա: Սա առաջին հարությունն է: Երանելի և սուրբ է, ով բաժին ունի հարության մեջ. սրանց վրա երկրորդ մահն իշխանություն չունի, այլ Աստծո և Քրիստոսի քահանաներ կլինեն և նրա հետ հազար տարի կթագավորեն՚ (Հայտն.20:4-6): Բոլոր մյուսները կմասնակցեն միայն երկրորդ հարությանը, որը միաժամանակ կլինի վերջին դատաստանը հազարամյա թագավորությունից հետո (Հայտն. 20:1-5): Չենք ուզում ավելի մանրամասն խոսել այս թեմաների շուրջ, բայց տեսնում ենք, որ վերջին ժամանակը շատ է առաջ գնացել: Մեզ համար կարևոր է, որ ճշմարիտ հավատացյալները պատրաստ լինեն, որ մասնակցեն hափշտակությանը(1 Թես. 4:13-18): Ներկայումս կատարվածը տեսնելով՝ կարող ենք անել այն, ինչ մեր Տերն ասաց. ՙԵվ երբ այս բաներն սկսեն լինել, վերև նայեցեք ու ձեր գլուխները բարձրացրեք, որովհետև ձեր փրկությունը մոտ է՚ (Ղուկաս 21:28) : Մենք կարող ենք անդադար կրկնել՝ այսօր այս գրվածն իրականացավ մեր աչքերի առաջ: Մատթ. 24 :14-ում մեր Տերն ասաց. ՙԵվ արքայության այս Ավետարանը ամբողջ տիեզերքում կքարոզվի՝ բոլոր ազգերին վկայություն լինելու համար, և այն ժամանակ կգա վերջը՚ (Մատթ.24:14): Երբեք Հիսուս Քրիստոսի հավիտենապես ճշմարիտ Ավետարանը չի տարածվել աշխարհով մեկ այնպես, ինչպես այսօր: Անցյալում՝ Ռեֆորմացիայից առաջ և հատկապես դրանից հետո միշտ եղել են հոգևոր արթնություններ, բայց դրանցից ոչ մեկի ժամանանակ ճշմարիտ լրիվ Ավետարանը չի քարոզվել Սուրբ Հոգու օծությամբ, ինչպես եղել է նորկտակարանյան եկեղեցու հիմնադրման ժամանակ: Հիմա պիտի քարոզվի ճշմարիտ Ավետարանը, որն ընդգրկում է բոլոր աստվածաշնչյան ուսմունքները՝ աստվածությունը, մկրտությունը, Տերունական ընթրիքը և այլն, այնպես, ինչպես եղել է սկզբում: Մեր Տիրոջ ու Փրկչի մասին գրված է, որ Նրան ՙերկինքը պետք է ընդունի, մինչև ամեն բաների հատուցման ժամանակները, որոնց մասին Աստված խոսեց Իր սուրբ մարգարեների բերանով աշխարհի սկզբից ի վեր՚ (Գործք 3:21): Մեր ժամանակաշրջանում շատ ավետարանիչներ, ներառյալ խարիզմատիկ շարժման ավետարանիչները, քարոզել են իրենց սեփական ավետարանը: Բոլորը շրջանցել են այն մեծ խոստումը, որը պետք է իրականանա Քրիստոսի վերադարձից առաջ: Ինչպես Աստծո փրկության ծրագիրը Նոր Կտակարանում սկսվեց աստվածաշնչյան մարգարեության իրականացումով, այնպես էլ կավարտվի աստվածաշնչյան մարգարեության իրականացումով: Մարկոս 1-ին գլխում կարդում ենք. ՙԱստծո Որդու՝ Հիսուս Քրիստոսի Ավետարանի սկիզբը: Ինչպես գրված է մարգարեներում. ՙԱհա Ես ուղարկում եմ Իմ դեսպանին Քո երեսի առջևից, որը Քո ճանապարհը պիտի պատրաստի Քո առջև՚ (Մաղաքիա 3 :1): Անապատում կանչողի ձայնը՝ ՙՏիրոջ ճանապարհը պատրաստեցեք, Նրա շավիղներն ուղղեցեք՚ (Եսայի 40 :3): Հովհաննեսը մկրտում էր անապատում և քարոզում ապաշխարության մկրտություն՝ մեղքերի թողության համար: Եվ ամբողջ Հրեաստանը և Երուսաղեմում գտնվողները նրա մոտ էին գնում, և բոլորը մկրտվում էին նրանից Հորդանան գետում՝ խոստովանելով իրենց մեղքերը՚ (հհ. 1-5): Աստծո մարդն ասաց նրանց, ովքեր հավատում էին իր պատգամին. ՙԵս ձեզ ջրով մկրտեցի, բայց Նա ձեզ կմկրտի Սուրբ Հոգով՚ (հ. 8): Երբ Հիսուսը հայտնվեց, Նա քարոզեց. ՙՀասել է ժամանակը, և մոտեցել է Աստծո թագավորությունը՚ (հ. 15): Իր առաջին քարոզում, Սուրբ Հոգու հեղումից հետո Պետրոսը խոսք վերցրեց և Սուրբ Հոգու օծությամբ և ներշնչանքով ասաց. ՙԱպաշխարեցե՜ք և ձեզանից ամեն մեկը թող Հիսուս Քրիստոսի Անունով մկրտվի՝ մեղքերի թողության համար և Սուրբ Հոգու պարգևը կստանաք: Որովհետև այս խոստումը ձեզ ու ձեր զավակների համար է, նաև այն հեռավորների համար, ում մեր Տեր Աստված կկանչի՚ (Գործք 2:38,39): Ժամանակը լրացել է: Հիմա՝ շնորհքի ժամանակաշրջանի վերջում, տեսնում ենք Եկեղեցու համար սահմանված աստվածաշնչյան մարգարեության իրականացումը, ինչպես եղել է սկզբում: Դրա վերաբերյալ, օրինակ, գրված է Մաղաքիա 4:5 համարում. ՙԱհա Եղիա մարգարեին պիտի ուղարկեմ ձեզ մոտ, նախքան Տիրոջ մեծ ու ահեղ օրվա գալը. նա հայրերի սիրտը որդիներին ու որդիների սիրտը՝ հայրերին պիտի դարձնի...՚: Հովհաննես Մկրտչի ծառայությամբ Հին Կտակարանի հայրերի սիրտը դարձավ Նոր Ուխտի զավակներին (Ղուկաս 1 :17): Բրանհամ եղբոր ծառայությամբ համարի երկրորդ մասն իրականացավ՝ Աստծո զավակների սիրտը վերադարձավ սկզբին՝ առաքելական հայրերի ճշմարիտ հավատքին: Տեր Հիսուսը հաստատել է Հին Կտակարանի այդ խոստումը Մատթ. 17:11 համարում. ՙՃշմարիտ է, առաջ Եղիան պիտի գա և ամեն բան վերականգնի՚: Մաղաքիա մարգարեն դա հաղորդել էր Սուրբ Հոգուօծությամբ, մեր Փրկիչը դա հաստատեց Սուրբ Հոգուօծությամբ, և հիմա բոլոր նրանք, ովքեր իրոք սովորել են Սուրբ Հոգու օծությունից, հավատում են խոստմանը և տեսնում են դրա իրականացումը: Աստված տուն կանչեց Իր ծառային 1965 թվականի դեկտեմբերին, բայց այդ ժամանակվանից իր քարոզած բնօրինակ աստվածաշնչյան պատգամը տարածվեց աշխարհով մեկ աստվածային հանձնարարության համաձայն: Այժմ մենք կարող ենք ասել՝ նա, ով Աստծուց է, լսում է Աստծո Խոսքը (Հովհ. 8 :47): Բայց նաև կարող ենք հարցնել՝ ո՞վ հավատաց մեր տված լուրին, Տիրոջ բազուկը ու՞մ հայտնվեց (Եսայի 53:1, Հռոմ. 10 :16):