Ողջ սրտով ողջունում եմ ողջ աշխարհի բոլոր եղբայրներին և քույրերին մեր Տեր և Փրկիչ Հիսուս Քրիստոսի թանկագին անունով, 1 Հովհ. 2:27-ի խոսքերով. ՙՍակայն այն օծումը, որ Նրանից ստացաք, բնակվում է ձեր մեջ, և կարիք չունեք, որ որևէ մեկը ձեզ սովորեցնի. այլ ինչպես նույն օծությունը սովորեցնում է ձեզ ամեն ինչի մասին, և ճշմարտությունն է և սուտ չէ, ինչպես ձեզ սովորեցրել է՝ պիտի մնաք Նրա մեջ՚ (1 Հովհ. 2:27): Թող այս խոսքերը խորապես թափանցեն յուրաքանչյուր սրտի մեջ և դառնան իրականություն: Սուրբ Հոգու անմիջական օծության և ներշնչանքի ներքո մարգարեները նախապես հաղորդել են ողջ փրկության ծրագիրը Աստծո Խոսքում: Նույն օծությունը հանգչում էր մեր Փրկչի վրա: Նա Քրիստոսն էր՝ Օծյալը: Ղուկաս 4:18-19 համարներում մեր Փրկիչը մի հատված կարդաց Եսայի մարգարեի գրքի 61-րդ գլխից, առաջին համարը և երկրորդ համարի կեսը. ՙՏեր Աստծո Հոգին ինձ վրա է, որովհետև Տերն օծել է ինձ հեզերին ավետարանը քարոզելու. Նա ինձ ուղարկեց կոտրած սիրտ ունեցողներին բժշկելու, գերիներին ազատություն ու կապյալներին բանտի բացվելը հայտարարելու. հռչակելու Տիրոջ ընդունելի տարին՚: Եվ մենք, որպես ճշմարիտ հավատացյալներ, ստացել ենք նույն Հոգին, նույն օծությունը, նույն ուսմունքը և Հիսուս Քրիստոսի նույն հայտնությունը: Պողոսն անմիջական կոչում էր ստացել, գտնվում էր Աստծո Հոգու օծության և ներշնչանքի տակ և այնքան համոզված էր իր քարոզչության մեջ, որ ասաց. ՙԵթե մեկը ուրիշ ավետարան քարոզի, նզովյալ լինի՚ (Գաղատ. 1:8): Ուիլյամ Բրանհամը՝ մեր ժամանակների Աստծո մարդը նույնպես անմիջական կոչում էր ստացել Աստծուց և գտնվում էր Սուրբ Հոգու օծության և ներշնչանքի տակ, քարոզեց հավիտենապես ճշմարիտ Ավետարանը: Ես էլ կարող եմ նույն բանը վկայել իմ կոչման հետ կապված: Հաստատ է այն, որ երբ Տեր Աստված կանչում է մեկին, ուրեմն Նա վստահում է այդ մարգարեին, առաքյալին, ծառային, որին սահմանել է ծառայության համար: Այսօր էլ ուժի մեջ է այն, ինչ Տերն ասաց Հովհ. 20:21 համարում. ՙՀիսուսը դարձյալ ասաց նրանց.ՙԽաղաղություն ձեզ. ինչպես Իմ Հայրն Ինձ ուղարկեց, Ես էլ ձեզ եմ ուղարկում՚ (Հովհ.20:21): Այն, ինչ մեր Տերն ասաց Հովհ. 13 :20 համարում, նույնպես կապված է աստվածային հանձնարարության հետ: ՙՃշմարիտ, ճշմարիտ եմ ասում ձեզ. ՙՈվ որ ընդունի նրան, ում ես կուղարկեմ, ինձ է ընդունում, իսկ ինձ ընդունողը ինձ ուղարկողին է ընդունում՚: Մեր ներածական խոսքում Հովհաննես առաքյալը գրում է, որ օծությունը մնում է Աստծո ճշմարիտ որդիների վրա: Պետք է շեշտել, որ ոչ մի սուտ չի գալիս Ճշմարտությունից (հ. 21): 20-րդ համարում կարդում ենք. ՙԵվ դուք այն սրբից օծում ունեք և ամեն բան գիտեք՚ (1 Հովհ.2:20): Այս ժամանակաշրջանում հենց մեզ են ուղղված 28-րդ համարի խոսքերը. ՙԵվ այժմ, որդյակներ, մնացեք Նրա մեջ, որ երբ Նա հայտնվի, մենք համարձակություն ունենանք, և Նրա գալու պահին Նրա առջև չամաչենք՚ (1 Հովհ.2:28): Մենք բոլորս սպասում ենք Հիսուս Քրիստոսի հայտնությանը և փափագում ենք ներկա լինել Նրա վերադարձի ժամանակ: Մեզ համար մեծ կարևորություն ունի այս հորդորանքը՝ ՙՈրդյակներ, մնացեք Նրա մեջ՚: Հովհ. 15:5 համարում մեր Փրկիչն ասում է. ՙՆա, ով մնում է Իմ մեջ և Ես նրա մեջ, նա շատ պտուղ է բերում, որովհետև առանց Ինձ ոչինչ չեք կարող անել՚: