Ես նույնպես ուզում եմ ջերմորեն ողջունել բոլորին: Մենք սրտանց շնորհակալ ենք Տիրոջը, որ մենք կարող ենք ունենալ ուղիղ հեռարձակումներ, և այն որ մենք կարող ենք կապված լինել միմյանց հետ և Աստծո հետ՝ Խոսքի և Հոգու միջոցով, որ Տերը Շնորհք է անում, որ մենք մասնակից լինենք այն  փրկագնման գործին, որը Նա իրականացնում է:

Մենք լսեցինք ներածական խոսքի մեջ, որ Տերն ամեն բան իրականացնում է Իր կամքի և որոշման համեմատ: Եվ մենք պետք է հնազանդվե՜նք Նրա կամքին: Եվ Տիրոջ կամքն այն է, որ մարդկությունը փրկվի և երանելի դառնա (1 Տիմոթեոս 2.4): Եվ որ վերջում. Քանի որ է Սա Տիրոջ կամքը, որպեսզի երկնային փեսան, երկրային հարսին Իր տուն տանի:  Ահա՜ թե ինչի մասին է գնում խոսքը: Աստված Իր ջանքերը դրեց մե՜կ բանի համար. Որպեսզի բոլոր նրանք, ովքեր աշխարհի ստեղծվելուց առաջ դրվե՜լ էին Աստծո փրկագնման ծրագրի մեջ, որպեսզի նրանք Իր փառքի մեջ լինեն: Աստված գիտեր, թե ով է ընդունելու, և ով է մերժելու: Աստված գիտեր, թե ով է հավատալու, և ով չի հավատալու: Մեր հանձնարարությունը կայանում է նրանում, որպեսզի հռչակենք Սուրբ Խոսքը, և որ Աստծո ողջ խորհուրդը ներկայացնե՜նք մարդկությանը: Եվ հետո Խոսքը, նրանց մեջ ովքեր հավատո՜ւմ են Նրան, կկատարի այն, ինչի համար ուղարկվել է (Եսայիա 55.11):

Այսօր շատ հատուկ օրվա մասին է խոսքը՝ յուրահատուկ փորձառության, Պենտեկոստեի օրվա մասին: Մենք հետ ենք նայում, փրկագնման պատմության բոլոր իրադարձություններին, բոլոր ապրումներին և փորձառություններին: Առաջին հերթին այն, ինչ կատարվել է մեր Տիրոջ հետ, մենք նայում ենք Նրա ծնունդին, Նրա ծառայությանը, Նրա չարչարանքներին, և Նրա մահվանը: Մենք նայում ենք Հիսուս Քրիստոսի մեռելներից հարություն առնելուն, մենք նայում ենք այն բանին, որ մեր Տերը, Իր հարությունից հետո 40 օր անցկացրեց Իր աշակերտների հետ, և խոսեց նրանց հետ Աստծո թագավորության մասին: Եվ հետո այս խոստումը տվեց նրանց, որպեսզի նրանք սպասե՜ն Երուսաղեմում, որպեսզի Սուրբ հոգով լցվելու փրձառությունն ունենան: Եվ այսօր հիմնականում ինչի հետ գործ ենք ունենալու, դա Հոգեգալուստն է, Սուրբ Հոգու հեղման մեծ իրադարձությունը:  Եվ մենք մի քանի հատվածներ ենք ուզում կարդալ Աստվածաշնչից: Խնդրեմ Բորդ եղբայր:

—Մենք կարդում ենք Գործք Առաքելոցից, 1-ին գլխի, 8-րդ Խոսքը:

«8   Բայց  դուք զօրութիւն կ’առնէք՝  երբոր Հոգին ձեզ վերայ կ’գայ,  եւ իմ վկաները կ’լինիք Երուսաղէմումը եւ բոլոր Հրէաստանի եւ Սամարիայի մէջ մինչեւ երկրի ծայրերը»:

—Այստեղ, շատ զորավոր խոստում ունենք: Ո՜չ միայն Սուրբ Հոգով լցված լինել, այլ նաև վերից Զորություն ստանալ,  որպեսզի կարողանանք լցվել Սուրբ Հոգու Զորությամբ, որը գործում է բոլոր ճշմարիտ հավատացյալների մոտ:  Խոստումը, դա շատ կարևոր է.  «Նստեցէք Երուսաղէմ քաղաքումը, մինչեւ վերեւիցը զօրութիւն հագնիք»(Ղուկաս 24.49):  

Եվ եթե անկեղծ լինենք, մենք ինքներս մեզնով անզոր են: Բայց Աստծո ողորմությա՜մբ, մենք ունենք Սուրբ Հոգու Զորությունը, աստվածային լիազորությունը: Եվ շնորհակալ ենք դրա համար: Խնդրեմ:

—Մենք կարդում ենք Ղուկասի 24-րդ գլխից, 49-րդ Խոսքը:

«49    Եւ ահա ես իմ Հօր խոստմունքը կուղարկեմ ձեզ վերայ. դուք էլ նստեցէք Երուսաղէմ քաղաքումը, մինչեւ վերեւիցը զօրութիւն հագնիք»:

—Շնորհակալությո՜ւն Տիրոջը: Եվ կրկին այս շեշտադրումը. «Դուք վերևից Զորություն եք ստացել»: Մենք բոլորս գիտենք, որ Հոգեգալստի օրը, Սուրբ Հոգին հեղվեց, իջավ ցած:

Եվ Սուրբ Հոգին Աստծո Զորությունն է, որ գործում է հավատացյալների մեջ: Մենք բոլորս գիտենք, որ Նոր Կտակարանում, ամենասկզբից, ամեն բան կատարվել է Սուրբ Հոգու միջոցով: Նույնիսկ Փրկչի ծննդյան ժամանակ:

«35 … Սուրբ Հոգին կ’գայ քեզ վերայ, եւ Բարձրեալի զօրութիւնը քեզ վերայ կ’հովանաւորէ, վասն որոյ եւ այն ծնուած սուրբն էլ  Աստուծոյ Որդի կ’կոչուի»(Ղուկաս 1.35):

Թող Աստված Շնորհի մեզ, որ մենք իսկապես, օժտված լինենք այդ Աստվածային Զորությամբ։ Եվ մենք միանգամից տեսնում ենք, որ «Զորությո՜ւն էին հագել, որպեսզի իրականացնեին ծառայությունը»: Խնդրեմ Բորգ եղբայր:

—Մենք կարդում ենք, 1 կորնթացիների, 12-րդ գլխից, 4-րդ Խոսքից, մի քանի խոսքեր:

«4    Պարգեւները զանազան են,  բայց Հոգին նոյնն է»:

—Փառք Տիրոջը: Հետո այնտեղ հիշատակվում է Հոգու 9-ը պարգևների մասին, որոնք համայնքում էին դրվել Սուրբ Հոգու հեղման միջոցով: Շատերը կառչում են այն փաստից, որ լեզունե՜ր են խոսել: Դա պարզապես հրաշալի է իմանալը, որ Աստված ո՜չ միայն կամենում էր, և տվել է մեզ նոր սիրտ և նոր հոգի, (Երեմիա 11.19 և այլն.) այլ նաև մեր լեզուն նույնպես պետք է ուղղորդված լինի Տիրոջ ծառայության մեջ: Եվ դրա համար գրված է. «Դուք պետք է մկրտվեք հոգով և կրակով»:

Պենտեկոստեի օրը՝ Սուրբ Հոգու հեղման ժամանակ, հայտնվեցին ոչ թե կրակե ականջներ կամ մարմնի ուրիշ անդամներ, այլ լեզուներ. «3   Եւ երեւեցան նորանց բաժանուած լեզուներ ինչպէս կրակից. Եւ նստեց նորանց ամեն մէկի վերայ»(Գործք. 2.3):

Եվ այսպիսով, եթե հիշենք, լեզուն մեր մարմնի ամենավատ անդամն է, ինչպես Հակոբոս առաքյալն է գրել պարզ ձևով(Հակոբոս 3.5-8):

Եվ ամենասկզբում, նորկտակարանյան համայնքի հիմնադրման օրը, Աստված ոչ միայն Հոգու 9-ը պարգևները Շնորհեց, այլ նաև նոր լեզու, որը մաքրված էր Աստծո կրակով, որպեսզի Հոգու 9-ը պարգևները Սուրբ Հոգու առաջնորդությամբ օգտագործվեին ողջ համայնքի օրհնության համար: Դուք բոլոր այդ հատվածները կարող եք կարդալ 1-ին Կորնթացիների 12-ում: Այդ ամենը իրականացնում է մեկ և Միակ Աստծո Հոգին, մեկ Աստված և Մեկ Տեր, Նա է գործում բոլորի մեջ, ովքեր իսկապես Հավատքի մեջ են, և ովքեր իսկապես վերից Զորություն են ստացել: Շարունակենք կարդալը:

—Մենք կարդում ենք Գաղատացիների 5-րդ գլխի, 22-23 Խոսքերը:

«22    Բայց հոգու պտուղն է՝ սէր, ուրախութիւն, խաղաղութիւն, երկայնմտութիւն,  23    Քաղցրութիւն,  բարութիւն,  հաւատք, հեզութիւն, ժուժկալութիւն.  այնպիսիների դէմ օրէնք չ’կայ»:

—Փա՜ռք ամենակարող Աստծուն: Մի կողմից 9-ը հոգևոր պարգևները, մյուս կողմից 9-ը հոգևոր պտուղները, որոնք այնտեղ պետք է լինեն: Ում Աստված իսկապես Շնորհ է արել, ով իսկապես «Վերստին ծնվել է կենդանի հույսի համար»(1 Պետրոս 1.3): Եվ սա մենք պետք է մեր սրտերում ընդունենք, այն ինչ մեր Տերը Իր հարությունից հետո ասաց աշակերտներին: Նա փչեց նրանց վրա և ասաց. «Առե՜ք Սուրբ Հոգին»(Հովհ. 20.22):  Դա առաջին բանն էր որ Նա արեց, իսկ լցվելը ավելի ուշ իրականացավ: Եվ ով վերադառնա Ծննդոց և այնտեղ կարդա, կտեսնի որ Տեր Աստված Ադամին կյանքի շունչ է տվել, և նա կենդանի հոգի է դարձել (Ծննդոց 1.7):

Այստեղ Տերը, անմիջապես մեռելներից հարություն առնելուց հետո, փչեց Իրենների վրա, որպեսզի նրանք նոր արարած դառնան՝ նոր հոգի Շնորհքով, և հետո Խոստում տվեց նրանց, որպեսզի սպասեն Երուսաղեմում, մինչև որ վերից Զորություն կառնեն(Ղուկաս 24.49):

Եղբայրներ և քույրեր, հանուն ճշմարտության սա ուղղակի պետք է ասել. Երբ Հին Ուխտի մարգարեության մեջ, Հովել մարգարեության մեջ ասվել է, որ «Տերն Իր Հոգին թափելու է ամեն մարմնի վրա»(Հովել 3.1), և այն որ Պենտեկոստեի օրերից ի վեր մենք կարող ենք ասել,  որ մենք ապրում ենք Շնորհքի ժամանակաշրջանում, որտեղ Սուրբ Հոգին գործում է ամբողջ երկրով մեկ: Եվ հետո հանուն ճշմարտության մենք պետք է ասենք, որ մենք հետ ենք նայում, դեպի Նոր կտակարանյան համայնքի պատմությունը, և ես ժամանակ եմ հատկացրել և գործք Առաքելոցի բոլոր գլուխները մեկ անգամ սկզբից մինչև վերջ կարդացել եմ, որպեսզի իմանամ, որպեսզի կրկին անգամ մանրակրկիտ ձևով իմանամ, թե ինչ եւ ինչպես է տեղի ունեցել Առաքյալների ժամանակներում:  Եվ այն, որ մենք հիմա պետք է վերադարձվենք սկզբին, որպեսզի տեղի ունենա լիարժեք վերականգնումը… Մենք չէ՞ որ բոլորս գիտենք այն խոստումները, որ Տերը տվել է Իր Շնորհքով, և պետք է կրկին ու կրկին ասել, որ Հիսուս Քրիստոսի վերադարձը պետք է շեշտվի՜ յուրաքանչյուր քարոզի մեջ: Որովհետև մեր Տերն ասաց.

«3 Եւ եթէ գնամ եւ ձեզ համար տեղ պատրաստեմ,  դարձեալ կգամ եւ ձեզ ինձ մօտ կառնեմ.  որ ուր ես եմ, դուք էլ լինիք»(Հովհ. 14.3):

Մենք իսկապես Քրիստոսի հետ խաչվել ենք, ինչպես որ Պողոսն է շատ պարզ ձևով ասել.

«20   Եւ կենդանի եմ, ոչ թէ այլ եւս ես, այլ Քրիստոս է կենդանի ինձանում.»:

Եվ եթե մենք անմիջապես անդրադառնանք Սուրբ Հոգով մկրտության թեմային, լցվելու թեմային, ապա կարող ենք ասել. Ռեֆորմացիայի օրերից ի վեր, Տերը Զորավոր գործեր է արել, արթնություններ են եղել մեկը մյուսի հետևից: Բայց հետո եկավ Հիսունական արթնությունը, և հատուկ ձևո՜վ է շեշտվում 1906 թվականը, երբ Սուրբ Հոգու հեղումը տեղի ունեցավ Լոս Անջելեսում։ Դրա մասին կարելի է կարդալ: Եվ ահա այդ կերպով Սուրբ Հոգու գործը նորովի սկսվեց մեր ժամանակներում: Արդեն քարոզվել է ապաշխարություն, հավատք, մկրտություն, արդարացումը հավատքով, սրբացումը, չէ՞որ այս բոլոր աստվածաշնչյան ճշմարտությունները արդեն հռչակվել են, և այն ինչ գրված է Աստվածաշնչում, քարոզվել է: Իսկ հետո, եկավ նո՜ր ժամանակահատված, և եղբայրներ և քույրեր, մենք  կարող էինք վերադառնալ 1909 թվական, Անգլիա, Ուելս, որտեղ տեղի է ունեցել Սուրբ Հոգու հեղումը: Մենք կարող էինք վերադառնալ Կասել, նույն տարում, որտեղ հեղվեց Սուրբ Հոգին: Մենք կարող էինք վերադառնալ այստեղ, Կրեֆելդից ոչ հեռու, Մյուլհայմ, որտեղ տեղի ունեցավ Սուրբ հոգու հեղումը՝ Լութերական եկեղեցում, որտեղ քարոզում էր Ջոնաթան Փոլը, նա ստիպված եղավ հանկարծ դադարեցնել քարոզելը, քանի որ ամբողջ ժողովը լցված էր Սուրբ Հոգով: Մենք ծանոթ ենք այն բաներին, ինչ Աստված արել է մեր ժամանակներում: Իմ վկայությունը ծանոթ է բոլորին, 1948 թվականին, ես մկրտվել եմ Մկրտական եկեղեցում, իսկ 1949 թվականին ես մկրտվել եմ Սուրբ Հոգով, Հիսունական եկեղեցում, Համբուրգում:  Այսպիսով, երկրորդ համաշխարհային պատերազմից հետո ես ծանոթ էի այն ամենին, ինչ կատարվում էր Գերմանիայում, Եվրոպայում և ամբողջ աշխարհում։ Եվ հետո ա՜յն փաստը, որը տեղի ունեցավ հունիսի 11-ին, (և մենք չէ՞ որ արդեն հունիս ամսվա մեջ ենք), 1933 թվականի հունիսի 11-ին, Բրանհամ եղբայրը հատուկ հանձնարարություն ստացավ՝ բերելու այն պատգամը, որը պիտի նախորդեր Քրիստոսի Երկրորդ Գալուստին: Հետո ես մտածում եմ 1958 թվականի հունիսի 11-ի մասին, երբ Բրանհամ եղբայրն ասաց ինձ Դալլասում, Տեխասում. «ֆրանկ եղբայր, դու այս պատգամով կվերադառնաս Գերմանիա»:

Եղբայրներ և քույրեր, մենք պարզապես չենք խոսում Սուրբ Հոգու մկրտության, Հոգով լցվելու, Հոգու 9-ը պարգևների, Հոգու 9-ը պտուղների մասին, այլ մենք կամենում են որ այդ ամենը հիմա, ներկա պահին իրականություն դառնա, որ Աստված այդ ամենը վերականգնի: Ամեն ինչ, ինչ եղել է սկզբում, պետք է և կլինի վերջում, և մենք կարող ենք ապավինե՜լ Սուրբ Հոգու Զորավոր հեղմանը, քանի որ այսպես է ասում Տերը Զաքարիա մարգարեի միջոցով.

«6   …  Ոչ թէ զօրութիւնով, եւ ոչ թէ ոյժով, այլ իմ հոգովը, ասում է Զօրաց Տէրը» (Զաքարիա 4.6):

Իսկ Գրվածքը խոսում է առաջին և վերջին անձրևի մասին (Հովել 2.23, Հակոբոս 5.7):

Եվ մենք ամենաթանկ խոստումներն ունենք Աստծո Խոսքի մեջ, և այն, որ Աստված Իր ողորմությամբ իրականացնելու է, որովհետև խոստացել է: Եվ ճիշտ այնպես, ինչպես որ սկզբում, հանայնքին տրված յուրաքանչյուր  խոստում Աստված իրականացրե՜լ է, նույնը կկատարվի նաև հիմա, ամեն խոստում կիրականանա: Եկեք շարունակենք կարդալը:

—Մենք կարդում ենք Հռոմեացիներից, 8-րդ գլխից, 14-րդ Խոսքը:

«14 Որովհետեւ որոնք որ Աստուծոյ Հոգովն են վարվում, նորանք Աստուծոյ որդիք են»:

—Այո, սիրելի եղբայրներ և քույրեր: Դուք իսկապես պետք է կանգ առեք այստեղ՝ մտածելու համար, թե ինչ է կատարվում ամբողջ աշխարհում, մեր ժամանակներում, և հատկապես Հիսունական և Խարիզմատիկ շարժումներում, որտեղ բոլորը վկայակոչում են այն Խոսքը, որ Տերը թափելու է իր Հոգին, որտեղ բոլորն ունեն իրենց սեփական ուսմունքները, իրենց սեփական հավատո հանգանակները, և գնում են իրենց սեփական ճամփաներով: Եվ այն, ինչ Աստված իրագործում է մեր ժամանակներում, նրանք դա ընդհանրապես չեն ճանաչել:

Խնդրում եմ, այս Խոսքը ևս մեկ անգամ կարդա:

—Հռոմեացիների 8-ի 14:

«14 Որովհետեւ որոնք որ Աստուծոյ Հոգովն են վարվում, նորանք Աստուծոյ որդիք են»:

—Այսպիսով, Աստված Իր Հոգին կթափի ամեն մարմնի վրա: Իսկ հետո, հիշատակվում են որդիները և դուստրերը, ծառաները և աղախինները, հատուկ ձևով են ընդգծվում: Որդիները և դուստրերը, որպես նորկտակարանյան համայնք, իսկ ծառաները և աղախինները. Դա վերաբերվում է ԻսրաԷլին:  Խոսքն իրականում գնում է ա՜յն մասին, որպեսզի մենք այժմ, Աստծո Հոգով առաջնորդվենք Աստծո Խոսքի մեջ: Ես սա մեծ ցավով եմ ասում. Ես անձամբ ականատես եմ եղել բոլոր այդ մեծ ավետարանիչներին, և մասամբ նրանց թարգմանիչն եմ եղել տարբեր երկրներում։ Բայց թանկագին եղբայրներ և քույրեր, այն ինչի մասին հիմա գնում է խոսքը, դա լեզուներով խոսելը չէ, կամ Պենտեկոստեի մասին խոսելը, կամ ուղղակի երաժշտությամբ մի յուրօրինակ մթնոլորտ ստեղծելը… Դրա մասի՜ն այսօր այլևս  խոսք չի գնում, այլ խոսքը գնում է ա՜յն մասին, որ բոլոր նրանք, ովքեր Աստծո Հոգով են առաջնորդվում,  նրանք են Աստծո որդիները և դուստրերը: Եվ բոլոր նրանք, ովքեր Աստծո Հոգո՜վ չեն առաջնորդվում, այն խոստմունքների մեջ, որոնք այս ժամանակահատվածի համա՜ր են նախատեսված… Նրանք չէ՞ վերապրել են Աստծուն, բայց գնում են իրենց սեփական ճամբաներով: Թույլ տվեք այսօր ամենայն պարզությամբ ասել սա. Մեր եղբայրները՝ Նոր Ուխտի, ամենասկզբում, նրանք չէ՞ որ Հին Ուխտի խոստումների հիման վրա են սկսել իրենց քարոզը, և գրել իրենց ուղերձները: Հիշեք Մարկոսի 1-ին գլուխը.

«Աստծո փրկության պատգամը, որը Նա հայտնեց իր սուրբ մարգարեների միջոցով»(Հ. 1-2):

Իսկ ի՞նչն է գալիս հետո։ Հետո գալիս են Աստվածաշնչյան երկու հատված՝ Հին Կտակարանից: Անմիջապես Մարկոս ​​1-ին գլխի 1-3 Խոսքերը: Դրանից անմիջապես հետո հիշատակվում է Գրվածքից այն հատվածը, որը վերաբերվում է Հովհաննես Մկրտչին և նրա ծառայությանը, Եսայիա 40-ի 3-րդ Խոսքը.

«3  Անապատի մէջ կանչողի ձայնը…»:

Եվ երկրորդը անմիջապես Մաղաքիայի 3-ի 1-ում: Երկու Սուրբգրային հատվածները հիշատակվում են մարկոսի 1-ին գլխի, առաջին երեք խոսքերում: Ահա թե ինչի մասին է այդ ամենը:

Իմ սիրելի եղբայրներ և քույրեր, մենք պետք է բացե՜նք Աստվածաշունչը, մենք պետք է կարդա՜նք այն, ինչ գրված է այստեղ:

Երբ ինձ մոտ այս միտքը եկավ, որ Նոր Ուխտի բոլոր եղբայրները, վկայակոչում են Հին Ո՜ւխտը, այն որ առաքյալներն ու մարգարեները ներդաշնա՜կ էին միմյանց,  գիտե՞ք ինչ արեցի ես այդ ժամանակ. Այն ժամանակ ես վերցրեցի Հռոմեացիների ուղերձը, և կարդացի առաջին գլխից վերջին գլուխը, առանց կանգ առնելու… Չգիտեմ, գուցե դա տևեց 4-ը ժամ, ամեն դեպքում, ես մեկ շնչով կարդացի Հռոմեացիների ուղերձը: Եվ մենք դա արեցինք գրասենյակում, մենք վերցրեցինք և նշեցինք ա՜յն   հատվածները, որոնք Պողոս առաքյալը Հռոմեացիներին ուղղված իր ուղերձում մեջբերում էր արել Հին Ուխտից: Եթե ​​դրանք 63 կամ 65 Սուրբ Գրություններ էին, ապա Աստծո այս մարդը Հին Ուխտը օգտագործում էր Հռոմի եկեղեցուն ուղղված իր նամակներում՝ ասելու համար այն, ինչ պետք է ասվեր Նոր Ուխտում՝ հիմնվելով Հնում նախապես ասվածի վրա: Ես սկսեցի ուրախանալ, ցնծալ, և փառաբանել Տիրոջը, որ մեր եղբայրները հենց ամենասկզբից գործի են անցել, ոչ թե պարզապես քարոզել են, այլ վկայակոչել են ա՜յն ինչ Գրվա՜ծ է եղել, և այն ինչ կատարվել է, և այդ ամենը մե՜զ են փոխանցել:

Եվ հիմա վերադառնում ենք այս Զորավոր Խոսքին:

«14 Որովհետեւ որոնք որ Աստուծոյ Հոգովն են վարվում, նորանք Աստուծոյ որդիք են»(Հռոմեացիներ 8.14):

Եղբայրներ և քույրեր, ո՞վ է այսօր առաջնորդվում Աստծո Հոգով: Ո՞ր քարոզիչն է իր քարոզը սկսում Հին Ուխտից, և շարունակում՝ կրկին ու կրկին ցույց տալով Նոր Ուխտի մեջ, թե ինչպես են Հին Ուխտի մարգարեությունները իրականացե՜լ Նոր Ուխտի մեջ: Եվ սա նույնպես կարելի է նորից ու նորից կրկնել, որ Աստված կամենում էր Ե՜ղիայի նման մարգարե ուղարկել, ով հայրերի սրտերը նորի՜ց կդարձներ որդիներին, (Մաղաքիա 4.5-6), որպեսզի Տիրոջ համար բարեկարգ ժողովուրդ ստեղծվեր,  ինչպես եղավ Հովհաննես Մկրտչի ծառայությամբ: Ղուկասի 1.17-ում գրված է, որ նրա ծառայությամբ, Հինկտակարանյան հայրերը,  պետք է դառնան Նորկտակարանյան որդիների հավատքին:  

Ղուկասը դրա՜ն է անդրադառնում 1-ին գլխում և գրում է.

«Որպեսզի Տիրոջ համար բարեկարգ ժողովուրդ պատրաստվի»(Ղուկաս 1.17):

Եվ նա միայն մեկ հատված է հիշատակում Աստվածաշնչից, միայն մեկ Խոսք, այն որ հայրերի սրտերը դրաձվելու են որդիներին, և վերջ: Նա աստվածաշնչյան ձևով ամեն բան դասակարգեց, նա ա՜յն ժամանակ չկարողացավ կարդալ երկրորդ մասը՝ «Իսկ որդիների սրտերը հայրերին»:

Ես կա՜րող եմ, ես պե՜տք է այսօր կարդամ այդ, որովհետև դա մեր ժամանակներում Եղիայի՝ Բրանհամ եղբոր ծառայության միջոցով, իրականացել է: Աստծո զավակների սրտերը, չէ՞ որ բերվել են մեր հայրերի հավատքին: Եվ ես կասեմ սա Աստծո հանձնարարությամբ, այն որ մեր եղբայրները հենց, լինի դա Մատթեոսը, թե Մարկոսը, Ղուկասը կամ Հովհաննեսը, հենց ամենասկզբից քարոզել և վկայել են այն մասին, ինչ Աստված խոստացել է, և հետո իրականացրել:

Եվ բոլորն ովքեր որ Աստծուց են, կլսե՜ն Աստծո Խոսքը, ինչպես որ գրված է(Հովհ. 8.47): Եվ բոլոր նրանք ովքեր առաջնորդվո՜ւմ են Աստծո Հոգով, նրանք ճշմարտապես կառաջնորդվեն Աստծո Խոսքի ողջ ճշմարտության մեջ(Հովհ. 6.13):

Նորից համեմատե՜նք մեր ժամանակների հետ… Երկրի վրա ավելի քան 555 միլիոն մարդ հայտարարում են, որ ստացել են Սուրբ Հոգին: Եվ նրանք ունենում են իրենց խարիզմատիկ հավաքույթները, աղոթո՜ւմ են հիվանդների համար, վարվում են այնպես, կարծես ամեն ինչ կարգին է և նրանք Աստծո արքայության մի մասն են կազմում: Բայց նրանք այս ժամանակահատվածի համար տրված Աստծո խոստումը, Աստծո կանչը ընդհանրապես չեն ճանաչել, այն որ բոլոր ուսմունքները վերադարձվել են սկզբին… Եվ բոլորը մնացել են երրորդության վարդապետության մեջ, երրորդաբանական մկրտության մեջ, և այն ամենի մեջ, ինչը իրենց համար սահմանել են որպես հավատքի դավանությո՜ւն, մինչ այսօր նրանք մնացել են դրա մեջ: Լյութերականները, Ուեսլեյականները, բապտիստները, բոլորը, բոլոր հարանվանությունները մնացել են նրանում, ինչ ասվել է իրենց հավատքի դավանանքի մեջ իրենց հիմնադրման ժամանակ: Բայց Աստված Շնորհ է արել, որպեսզի լինի կանչը, լինի ուղղվելը, և որ Աստված բաղկացած չէ երեք անձերից, չկան երեք ամենակարողներ: Մեկ և Միակ հավիտանական Աստվածը, Ով հայտնվեց մեզ Նոր Ուխտի մեջ որպես Հայր երկնքում, Որդու մեջ երկրի վրա, և Իր համայնքի մեջ Սուրբ Հոգու միջոցով: Մեկ և Միակ Աստված, ով հայտնեց Իրեն տարբեր ձևերով՝ կյանքի կոչելու Իր սեփական փրկագնման ծրագիրը: Ճիշտ նույն կերպ մկրտության հարցում, Աստվածաշնչյան ժամանակներում ոչ մի մարդ մկրտված չի եղել երրորդաբանական բանաձևով: Երրորդություն բառը ոչ մի անգամ չի արտասանվել որևէ մարգարեի կամ առաքյալի կողմից:  Ոչ մի անգամ, այն ուսմունքները, որոնք այսօր տարածվում են ամենուրեք և մարդիկ հավատում են դրանց, երբեք չեն հիշատակվել մարգարեների կամ առաքյալների կողմից: Բոլորն էլ ավելի են առաջ գնում իրենց հավատալիքների մեջ: Բայց մենք վերադարձել ենք ա՜յն հավատքին, որի մասին գրված է «Մեկ Տեր, մեկ հավատք, մեկ մկրտություն»(Եփեսացիներ 4.5), որի մասին գրված է. «…որ մրցիք սրբերին միանգամ աւանդուած հաւատքովը»(Հուդա 1.3):

Եվ թող բոլոր քարոզիչները մեկ անգամ խանարհվեն, և կարդան, որ երբեք ո՜չ մի անգամ, ո՜չ մի գործողություն չի արվել երրորդաբանական բանաձևով, ո՜չ Հին, և ո՜չ էլ Նոր Ուխտի մեջ:

Խնդրում եմ խոնարհվե՜ք Աստծո Զորավոր ձեռքի տակ, խոնարհվե՜ք վերջին պահին՝ նախքան Հիսուս Քրիստոսի վերադարձը, խոնարհվե՜ք Աստծո Սուրբ և թանկագին Խոսքի ներքո, որը կարելի է նորից և նորից կրկնել. «Եւ միշտ հետեւում էին առաքեալների վարդապետութեանը եւ հաղորդութեանը եւ հացի կտրելին՝ եւ աղօթքներին»(Գործք. 2.42):

Ո՞ր եկեղեցին է այսօր գտնվում առաքյալների վարդապետության մեջ: Մեկ անգամ ևս, ուզում եմ հստակ ասել. Աստված մեր ժամանակաշրջանում, կանչել է Բրանհամ եղբորը, բերելու համար սկզբնական, Սուրբ Աստվածային պատգամը, որպեսզի ամեն բան բերվի բարեկարգ վիճակի, որից հետո գալու է վերջը(Մատթեոս 24.14):

Եվ մենք իսկապես, գտնվում ենք Շնորհքի ժամանակաշրջանի վերջում: Եվ թող ո՜չ միայն բոլոր քարոզիչները, այլ նաև նրանք ովքեր իրենց հավատացյա՜լ են համարում, բոլոր հարանվանություններում, ամբողջ քրիստոնեության մեջ, բոլորն ովքեր ցանկանում են մասնակցել հափշտակությա՜նը, ուզում են բաժի՜ն ունենալ առաջին հարության մեջ, ովքեր ուզում են մասնակցե՜լ Գառան հարսանիքին, թող տեսնեն, որ ո՜չ մի խառնաշփոթ չկա Աստծո Խոսքի մեջ, և ոչ էլ Տիրօջ եկեղեցում:

Եվ սկզբից էլ մենք ուզում էին ասել, որ Հոգեգալստի օրը, Սուրբ Հոգին թափվեց համայնքի վրա։ Եվ հետո մենք կարդացինք Հոգու 9-ը պարգևների մասին: Եվ հետո կարդում ենք 9-ը հոգևոր պտուղների մասին: Մոռացե՜ք մնացած ամեն ինչը, Աստծո՜ւն վերադարձեք: Կարդացե՜ք բոլոր այս հատվածները Աստվածաշնչից, և ինքներդ ձեզ հարց տվեք. Արդյո՞ք սա վերաբերվում է ինձ, վերաբերվո՞ւմ է արդյոք սա իմ եկեղեցուն, որտեղ ես գտնվում եմ որպես անդամ, վերաբերվո՞ւմ է արդյոք 1-ին Կորնթացիների 12-ը մեզ, որպես տեղական եկեղեցու, վերաբերվո՞ւմ է դա ծառայող եղբայրներին: Պարզապես նայեք Խոսքին, ինքնաքննությո՜ւն կատարեք: Ես կրկնում եմ դա ևս մեկ անգամ. Համայնքի մեջ Սուրբ Հոգու հեղման միջոցով, մարդիկ այլևս իրավունք չունեն իշխել և որևէ բան որոշել համայնքում։ Միայն Սուրբ Հոգին պետք է որոշի, թե ինչ է կատարվելու համայնքում՝ այն, ինչ սկազբում ուսուցանվել է, պետք է նորից ուսուցանվի՜ այսօր, այն, ինչ եղել է սկզբում, պետք է նորի՜ց կրկնվի այսօր: Մարդիկ բացարձակապես իրավունք չունեն որևէ բան որոշելու Աստծո արքայության մեջ, քանի որ նրանք, այսպես թե այնպես, կառուցում են իրենց սեփական թագավորությո՜ւնը՝ իրենց սեփական եկեղեցիներում, բայց Տերը, Ի՜ր եկեղեցին է կառուցում, և դժոխքի դարպասները չեն հաղթի նրանց: (Մատթ. 16.18)

Եկեք ընդհանուր ամփոփենք, թե այժմ ինչի մասին է գնում խոսքը: Նորկտակարանյան երկու հազարամյակների ընթացքում, չի՜ եղել այսպիսի լուրջ ժամանակահատված, որը հիմա է: Մենք տեսնում ենք, որ Աստվածաշնչյան մարգարեությունը ամբողջ երկրով մեկ իրականանում է, ո՜չ միայն ԻսրաԷլում, կամ ազգերի մեջ: Եվ մենք բոլորս, ամենօրյա նորություններ ենք լսում, և արդեն իսկ սպասում ենք հաջորդ վատ լուրին, որը գալու է: Աստվածաշնչյան մարգարեությունը իրականանո՜ւմ է ողջ երկրի վրա,  կլիմայական փոփոխությունները, այն ամենը ինչ կատարվում է, չէ՞ որ այդ ամենը նախապես ասված է եղել, և կատարվում է: Եվ Տերն ասաց.

«Երբ տեսնեք այս ամենը կատարվելիս, ձեր գլուխները վեր բարձրացրեք, որովհետև ձեր փրկությունը մոտեցել է»(Ղուկաս 21.28)

Բայց նախքան մեր մարմինների փոխվելը, որը տեղի է ունենալու Հիսուս Քրիստոսի վերադարձին, հարսը պետք է պատրաստված լինի փեսայի համար: Քանի որ այսպես է գրված.

«…եկաւ Գառի հարսանիքը, եւ նորա կինը պատրաստեց իրան։  8    Եւ տրուեցաւ նորան որ սպիտակ սուրբ եւ լուսափայլ բեհեզ հագնի.»(Հայտնություն 19.8): Գրված է. «Եւ Հոգին  եւ հարսն ասում են. Արի.»(Հայտնություն 22.17): Ո՜չ թե ամբողջ քրիստոսնեությունն է ասում. Արի, այլ Սուրբ Հոգին, Հարս-եկեղեցին: Եվ մենք գիտենք,  որ Մատթեոսի ավետարանի 25-րդ գլխում խոսվում է Փեսայի մասին. Մեր Տերը՝ Փեսան է, իսկ Նրա համայնքը՝ հարսն է: Եվ դրա համար այժմ, նախքան Հիսուս Քրիստոսի վերադարձը, կենդանի Աստծո համայնքում, ամեն բան պետք է աստվածաշնչյան ձևով դասակարգված լինի: Եվ մենք հավատում ենք, որ Աստված, կշնորհի բոլոր ծառայող եղբայրներին, ամբողջ աշխարհում, որպեսզի նրանք կարողանան ամբողջությամբ կարդալ առաքյալների գործերը, և որ մենք բոլորս միասին, ջերմեռանդ աղոթքներով փնտրե՜նք Տիրոջը, որպեսզի դարձյալ ունենա՜նք այդ փորձառությունը: Շատերը սպասում են Հոգու մկրտությանը, և ես ասում եմ ձեզ, որ Տերը այդ ամենը կիրագործի, և մենք կվերապրենք Հոգու Զորավոր գործունեությունը, և այն ժամանակ ամեն բան կլինի այնպես, ինչպես որ սկզբում է եղել: Եվ Տերը կվերադառնա, որպեսզի մեզ տուն տանի: Թող որ բոլորը ամբողջ աշխարհում, բոլոր ազգերում և լեզուներում, օրհնված լինեն: Թող բոլորը Աստծո առջև Շնորհք գտնեն: Եվ ընդունեն այն, ինչ յոթն անգամ ասվում է Հայտնության գրքում, 2-րդ և 3-րդ գլուխներում, որ պետք է լսել այն, ինչ Հոգին է ասում համայնքներին, բոլոր ազգերի և լեզուների մեջ եղող համայնքներին: Հիսուս Քրիստոսի համայնքը, դա ամբողջ աշխարհի համայնքներն են, ովքեր լսում են, թե Հոգին ինչ է ասում համայնքներին: Սուրբ Գրվածքները կատարվեցին մեր աչքերի առջև: Աստված ուղարկե՜ց Իր խոստացված մարգարեին: Մենք կարող ենք կարդա՜լ այդ ամենի մասին, և շնորհակալությո՜ւն հայտնել մեր Տեր Աստծուն, որ Նա բացեց մեր աչքերը, սիրտը, և միտք տվեց Գրվածքները հասկանալու համար, որպեսզի մենք, Գրվածը և դրա իրականացումը կարողանա՜նք տեսնել, և ողորմությամբ կարողանանք վերապրե՜լ այդ ամենը: Խնդրում եմ հավատացե՜ք, և համոզված եղեք դրանում, որ Տերը, յուրաքանչյուր խոստում որ տվել է, Նա կիրականացնի մեր մեջ, մեր՝ ովքեր հավատում են Նրա խոստումներին:  Հավատքը խարսխված է խոստումների վրա, և տանում է դեպի դրանց իրականացումը: Փա՜ռք մեր Տեր Աստծուն՝ Հիսուսի սուրբ անունով, ամեն, ամեն:  Կանգնենք աղոթքի համար: Բորգ եղբայրը կաղոթի մեզ հետ:

—Երկնավոր Հայր, մենք շնորհակալ ենք Քեզ Քո թանկագին Խոսքի համար, որը մենք լսեցինք այս առավոտ, պարզ և հստակ: Սկզբում, Դու Քո Հոգին թափեցիր Երուսաղեմում, Քո ժողովրդի վրա: Եվ մենք խնդրում ենք Քեզ, որ Քո Հոգին նորից թափես, Շնորհքի ժամանակաշրջանի վերջում, Քո ժողովրդի վրա: Թող բոլոր հոգևոր պարգևները հայտնվեն կենդանի Աստծո համայնքում,  թող բոլոր հոգևոր պտուղները դրսևորվե՜ն մեր անձնական կյանքում Տեր՝ Քո անվան փառքի համար: Ընդունիր մեր երախտագիտությունը, նրա համար, ինչ Դու արե՜լ ես մեր մեջ: Մենք Քեզ ենք նայում, և ամեն բան Քո ձեռքերի մեջ ենք հանձնում, և շնորհակալություն ենք հայտնում: Օրհնի՜ր բոլոր ունկնդիրներին, և Քո բոլոր ժողովրդին ամբողջ աշխարհով մեկ, մենք խնդրում ենք այս ամենը Հիսուսի անունով, ամեն:

—Ամեն: