Շարք 1 թիվ 5

Ա Ս Վ Ա Ծ Խ Ո Ս Ք Ը

Ուիլյամ Մարրիոն Բրանհամի

միջոցով

Կ Ա Տ Ա Ր Յ Ա Լ  

Մ Ա Ր Դ Ու  Հ Ա Ս Ա Կ Ը

(Stature of a perfect man)

Հոկտեմբերի 14, 1962

Ջեֆերսոնվիլ, Ինդիանայի նահանգ, ԱՄՆ

«Ասված Խոսքը սկզբնական սերմն է»:

Ինչ լավ է այս առավոտ կրկին գտնվել խորանում: Բոլորիդ սիրով ողջունում եմ այս առավոտ: Եվ կարծում եմ, որ բոլորիս համար հրաշալի օր կլինի Տիրոջ ներկայության մեջ: Քիչ առաջ մի պատգամ ստացա: Ուզում եմ անմիջապես անցնել պատգամին, որովհետև կարծում եմ, որ կարևոր է, չէի ուզենա հավաքվածներին նեղություն տալ: Գիտեք, նրանք երկար են մնալու, իսկ շատերը ստիպված են կանգնած մնալ: Ուրեմն ուզում եմ անմիջապես անցնել պատգամին:

Այս երեկո կուզենայի ձեզ հետ խոսել այս թեմայի վերաբերյալ՝ «Իմ կյանքի առաջնորդը»: Հուսով եմ՝ շատերդ ներկա կլինեք երեկոյան ժամը 7-ին, եթե հնարավոր է: Բայց եթե ունեք ձեր եկեղեցին, բնականաբար ուզում ենք, որ ձեր եկեղեցում լինեք: Ձեր պարտականությունն է լինել այնտեղ, որտեղ ձեր գործն է, որպեսզի փայլեցնեք ձեր լույսը:

Ամեն անգամ գալիս հույս ունենք, թե ավելի շատ տեղ կունենանք, բայց դրա հետ կապված միշտ դժվարություններ ունենք: Ո՜հ, ամենուրեք: Հոգաբարձուների խորհուրդը ամեն ջանք արեց: Նրանք մի տեղ են ուղարկում: Ասում են, որ ամեն բան կարգին է: Հետո ուրիշ տեղ են ուղարկում, արգելք են դնում, հետ են ուղարկում: Այստեղ ասում են, թե ամեն բան կարգին է, բայց էլի հետ են ուղարկում: Ո՜հ, ի~նչ դժվար ժամանակներում ենք մենք ապրում: Բայց գիտեք, որ սատանան միշտ կռվում է ճշմարտության դեմ:

Ես ուզում էի իմանալ, թե ուր ես դու, Անտոնի՛: Ես քեզ չեմ տեսել, ես հանդիպեցի քո հորը: Նայեցի դահլիճում. հայրդ ասաց, որ այստեղ նստած ես: Ուրախ եմ, որ այստեղ եք դու և հայրդ՝ Միլանո եղբայրը Նյու Յորքից: Հույս ունեմ ծովի այն կողմը գնալիս թռիչքը սկսել Նյու-Յորքից, եթե Աստված կամենա:

Այսպես, մենք շատ ուրախ ենք ձեզանից յուրաքանչյուրի համար: Այնքան լավ է, որ այստեղ եք: Երեկ երեկոյան հրաշալի ժամանակ անցկացրինք. ամեն դեպքում ինձ համար այդպես էր: Թեման էր՝ «Եսային տաճարում»: Այսօր ուզում ենք սովորեցնել նույն թեմայի վերաբերյալ, եթե կարողանանք: «Կառուցել կենդանի Աստծո բնակարանի կենդանի խորանը: Կատարյալ մարդը՝ կենդանի Աստծո կենդանի խորանը, ուր բնակվում է Նա»:

Գիտեմ, որ այստեղ լավ երգեր ունենք, բայց կարծես չեմ լսում դրանք: Այս երեկոյան կփորձեմ իջնել այնտեղ: Կինս ինձ ասաց Անգրին եղբոր մասին (կարծեմ այդ է նրա անունը), որը Թենեսիից է: Նա երեկ երեկոյան ներկա էր: Այս առավոտ չեմ տեսնում նրան: Բայց կարծեմ այստեղ պետք է լինի, և կուզենայի, որ նա այս երեկոյան երգի «Իջնելով Իր փառքից» կամ «Ինչ մեծ ես Դու»: Կուզենայի լսել այդ: Ձեզանից քանի՞սը կուզենային լսել Անգրին եղբոր երգելը: Ո՜հ, ինչպե~ս եմ ես սիրում լավ երգը: Մեդան ասաց, որ նա բարիտոն է: Սա ինձ հիշեցնում է Բաքստեր եղբոր մասին: Ինչպես բոլորս գիտենք՝ նա նույնպես երգիչ է,: Ուրեմն՝ «Իջնելով Իր փառքից» և «Ինչ մեծ ես Դու»: Կարծում եմ, քիչ առաջ նշեցի այդ: Դա հրաշալի կլինի: Ամեն ինչ կարգի՞ն է: Եղբայր Անգրին, կուզենա՞ք երգել այս երեկո: Ուրեմն կաշխատե՞ք մնալ մինչև երեկոյան հավաքույթը: Իսկ ի՞նչ կասեք այն մասին, որ… Ես չէի ուզենա որևէ մեկին նեղություն տալ, բայց լավ կլիներ, եթե դուք գայիք յոթ կնիքների մասին քարոզի ժամանակ: Եթե դուք գաք, կուզենայի ձեզ ձայնագրել՝ ունենալու համար «Իջնելով Իր փառքից» և «Ինչ մեծ ես Դու» երգերը:

Ո՜հ, մի՞թե հրաշալի չէ Տիրոջը ծառայելը: Չգիտեմ՝ ինչ կանեի, եթե քրիստոնյա չլինեի: Այնքա~ն լավ է քրիստոնյա լինելը: Ես ցանկություն ունեմ ցատկելու և ամբողջ ուժով աղաղակելու: Քրիստոնյա լինել. մտածեք այդ մասին: Դա նշանակում է խարսխված լինել Քրիստոսի վրա:

Գիտեմ, որ այդ մարդու անունը միշտ շփոթում եմ. կամ «Ս. Տ.» էր կամ «Տ. Ս.» (կամ նման մի բան)… Սամներ, եղբայր Սամներ: Ես ուզում եմ շնորհակալություն հայտնել նրան և նրա թանկագին կնոջը: Կարծեմ՝ նա վեց ամիս է անցկացրել «Եկեղեցու յոթ շրջանները» մեքենագրելով: Այժմ մենք դա ունենք մեքենագրված, որը պատրաստ է սրբագրվելու և հրատարակվելու: Եվ դա կհրատարակվի գրքի տեսքով՝ «Եկեղեցու յոթ շրջանները»: Սամներ քույրիկ, որտեղ էլ որ լինեք, անշուշտ թույլ կտաք ձեզ վճարել դրա համար: Դա մեծ աշխատանք էր: Այսքան հաստության գիրք է: Վեց ամսում ես հազիվ կկարողանայի միայն կարդալ: Չհաշված այն ժամանակը, որն օգտագործվել է ձայներիզից գրելու համար: Հետո պետք էր հանել կրկնությունները և գիրք դարձնել: Մենք դա կպատրաստենք և կուղարկենք տպագրատուն, որովհետև կարծում եմ, որ դա այնպիսի բան է, որ մարդիկ անմիջապես կվերցնեն և կուսումնասիրեն այդ: Եվ Բիլին քիչ առաջ մեզ ցույց տվեց, որ դա պատրաստ է տպագրատուն ուղարկվելու: Ուրեմն, քույրս, խորանը ձեզ կվճարի դրա համար: Ես չեմ ուզում, որ դուք դա հենց այնպես անեք: Կամ եթե ստանանք գիրքը և գին որոշենք դրա համար, ձեզ կվճարեն վաճառքից հետո: Դուք միայն խոսեք հոգաբարձուների խորհրդի հետ, նրանցից որևէ մեկի հետ: Նրանք դա կանեն ձեզ համար: Թող Աստված առատորեն օրհնի ձեզ:

Ահա այստեղ նստած են մեր սիրելի, տարեց քույր և եղբայր Կիդդը, նրանք հարյուրին մոտ են: Կիդդ քրոջը հանդիպեցի մի քիչ առաջ, և նա ինձ ասաց. «Գուցե վերջին անգամն եմ ձեզ տեսնում, Բիլլի եղբայր»: Ես ասացի. «Չեմ ուզում նման բան լսել»: Դուք կարծես մայրիկ և հայրիկ լինեք մեզ համար: Մենք սիրում ենք Կիդդ եղբորն ու քրոջը, այդպես չէ՞: Բոլորը նրանց սիրում են: Ինչ-որ բան եմ զգում, երբ տեսնում եմ, թե ինչպես է այս սիրելի ծեր զույգը մտնում եկեղեցի: Եվ պատկերացրեք, նրանք Ավետարանը քարոզել են իմ ծննդից առաջ, իսկ ես էլ ծեր մարդ եմ: Այո, պատկերացրեք, նրանք քարոզում էին իմ ծնվելուց առաջ: Ես սկսում եմ մտածել. «Ես այնպես եմ ծերացել» և երբ մտածում եմ, թե իմ հեռանալու ժամանակն է, տեսնում եմ, որ Կիդդ եղբայրն ու քույրը մտնում են եկեղեցի. «Փառք Աստծուն»:

Ես ասում եմ. «Ոչ, ես լավ եմ զգում»: Այո, նրանց տեսնելով. նրանք իսկապես ներշնչում են ինձ: Պատկերացրեք, նրանք գրեթե իմ երկու տարիքն ունեն և դեռ շարունակում են քայլել միսիոներական դաշտում: Եվ այս առավոտ եկան: Ինձանից գրքեր խնդրեցին, որ վաճառեն: Նրանք ձայներիզներ խնդրեցին, որպեսզի դուրս գան և հոգիներ շահեն դրանց միջոցով: Լինելով մոտ հարյուր տարեկան: Այժմ ու՞ր են ձեր երկու թևերը, որոնց մասին խոսում էինք անցած երեկո: Այո, ես սկսում եմ մտածել՝ «Իսկ իմը ու՞ր են»: «Քանի՞ տարեկան եք, Կիդդ քույրիկ» (ութսունմեկ տարեկան), իսկ դու՞ք, Կիդդ եղբայր (ութսուներկու տարեկան)»: Ութսունմեկ և ութսուներկու տարեկան: Եվ դեռ իրենց երկու թևերը օգտագործում են, միշտ գործի մեջ են:

Զանգեցին տուն՝ Օհայո, և Կիդդ քույրիկը գիտեր, որ ինչ-որ վատ բան է կատարվում: Վերջերս նա զանգեց և իմացավ, որ մի փոքրիկ մանկիկ (կարծեմ՝ աղջնակ) էր ծնվել: Փոքրիկի աղիքները դուրս էին եկած, միզապարկը նույնպես: Բժիշկը չգիտեր ինչ անել: Նա վախենում էր վիրահատություն կատարել: Մենք աղոթեցինք… (Կիդդ քույրիկը դահլիճից պատմում է այդ դեպքը. Ծան. խմբ.): Բժիշկը վիրահատություն կատարեց աղիքները տեղը դնելու համար և կարծում էր, որ փոքրիկը չի ապրի: Բայց նա ապրեց: Բայց անցում չկար դեպի ուղիղ աղիք, որպեսզի արտաթորանքը դուրս գար: Կիդդ քույրիկը նորից զանգեց: Մենք նորից աղոթեցինք, և այժմ աղիքները նորմալ են գործում: Հիմա նա այստեղ է որպես վկա, բժիշկը նույնպես: Դա վկայում է, որ Տեր Հիսուսը՝մեծ Արարիչը… Տեսնու՞մ եք, թե սատանան ինչ էր ուզում անել: Վերցնել փոքրիկի կյանքը: Եվ կարծեմ այդ կինը (մանկիկի մայրը. ծան. խմբ.) գալիս է Տիրոջը: Կիդդ քույրը նրան առաջնորդեց Քրիստոսին, իր փոքրիկի համար կատարված մեծ հրաշքից հետո:

Երեկ մի հեռախոսազանգ ստացա Կալիֆոռնիայից, մի եղբորից, որն այնտեղ հովիվ է, որի հետ եղել եմ, երբ առաջին անգամ գնացի Կալիֆոռնիա շատ տարիներ առաջ: Ծնվել էր նրա թոռնիկը, որի սրտի երեք փականները փակ էին: Ես նրան պատմեցի այն դեպքը: Ես նրան ասացի. «Աստված, որ կարող է ստեղծել և ուղղել այդ, ուրեմն կարող է բժշկել քո թոռնիկին: Ձեր տղային ասեք, որ քաջ լինի»: Եվ տղան (հիվանդ երեխայի հայրը. ծան. խմբ.) ներկա էր հավաքույթին, երբ ես առաջին անգամ Կալիֆոռնիայում էի, և հավաքույթը այնպիսի ազդեցություն ունեցավ տղայի վրա. երբ փոքրիկը ծնվեց և տեսան, որ ինչ-որ բան այն չէ՝ նա կապտել էր, փորձում էին թթվածին տալ երեխային, թվում էր, որ նա չի ապրի: Այդ ժամանակ բժիշկները քննեցին նրան և տեսան, որ նրա սրտի երեք փականները փակ են, ոչ մի բացվածք չկար, միայն մեկ փականն էր գործում: Նա կանչեց իր հորը և ասաց. «Հայրիկ, անմիջապես զանգիր Բրանհամ եղբորը: Ասա նրան, որ խնդրի Քրիստոսին, Նա կանի այդ»: Դա այդպես է: Ահա թե ինչ ազդեցություն կարող է դա ունենալ: Հիշու՞մ եք, երեկ երեկոյան ինչ էինք խոսում՝ ճիշտ գործը ճիշտ ժամանակին:

Շարունակում ենք խոսել և ոչ մի կերպ չենք կարողանում հասնել պատգամին: Դա մաթի նման է ցուրտ առավոտյան, այնքան թանձր և այնքան կպչուն: Մենք ուրախ ենք այդպիսի հաղորդակցություն ունենալու համար: Ո՜հ, այո:

Այժմ հանդարտվենք և սկսենք պատգամը: Չգիտեմ՝ գրատախտակի վրա կարող եք տեսնել (Բրանհամ եղբայրը գրատախտակ է խնդրում. ծան. խմբ.):

Մինչ նրանք պատրաստում են… այս առավոտ ես ուշ եմ սկսում: Ո՜չ, ո՜չ, տասնհինգ րոպե շուտ է նույնիսկ: Ուրեմն օգտագործենք ողջ ժամանակը, որովհետև չենք ուզում հապճեպորեն անել այդ: Երբ շտապում ես, չես կարողանում ասել, այն ինչ պետք է ասեիր: Մի քանի օր առաջ մի ձայներիզ էի լսում և ինքս ինձանից ամաչում էի, ոչ թե իմ ասածներից, այլ խոսելու ձևից՝ չափազանց արագ և նյարդային տոնով:

Վերջերս տեսա այն վայրը, որտեղ կառուցելու են մի մեծ կենդանաբանական այգի, Լուիզվիլում: Եվ պարոն Բրաունը 1000 դոլար նվիրեց կենդանաբանական այգուն: Եթե ես այդքան ունենայի, կտայի այդ կենդանիներին ազատելու համար: Կարծում եմ, որ լավ չէ, որ ինչ-որ մեկին վանդակն են դնում: Ես գնում եմ կենդանաբանական այգի և տեսնում եմ այդ խեղճ գազաններին՝ արջերին, առյուծներին և մյուս կենդանիներին. որոնք ետ ու առաջ են գնում՝ ցմահ բանտարկված: Դրանից վատ ես զգում: Նրանք գերի են վերցված մարդու հմտությամբ, որը նրանցից ճարպիկ գտնվեց:

Այժմ, ես կարծում եմ, որ սատանան էլ է այդպես անում: Նա վերցնում է այն թանկագին մարդկանց, որոնք պետք է զբոսնեին Աստծո ընդարձակ տարածքներում, դաշտերում և նրանց դնում որևէ հարանվանության կամ հավատամքի բանտում և կապում է նրանց այնտեղ: Դա սարսափելի է:

Ես չեմ սիրում կենդանաբանական այգիները: Ես զգում եմ այդ կենդանիներից մեկի նման, երբ դու վանդակում ես և փորձում ես դուրս գալ, ինչ-որ բան անել:

Այժմ Խոսքին մոտենալուց առաջ մոտենանք Խոսքի Հեղինակին, մինչ մեր գլուխները խոնարհում ենք աղոթքի համար:

«Մեր երկնային Հայր, այս առավոտ կրկին հավաքվել ենք մեր Տեր Հիսուսի՝ Քո թանկագին Որդու անունով, որ մարմնավորված Աստված է և եկել է երկիր մեր մեղքերը քավելու: Նա՝ Արդարը, մահացավ, որ մենք՝ անարդարներս, Նրա արդարությամբ կատարյալ դառնանք Նրա առջև: Ընդունում ենք, որ մենք անարժան ենք, Տե՜ր: Ոչ մի լավ բան չկա մեր մեջ, և բոլորս փակված ենք մի մեծ բանտում: Որտեղ էլ լինենք, բոլորս էլ բանտում ենք: Ոչ ոք մյուսին չի կարող օգնել: Բայց Աստված Իր անսահման շնորհքով իջավ բանտի դուռը բացելու և մեզ ազատելու: Մենք այլևս գերության մեջ չենք: Այլևս աշխարհի գազանանոցում չենք, այլ ազատ ենք և դրսում ենք:

Ո՜հ, ինչպե~ս ենք սիրում և պաշտում Նրան: Ինչպես կարող ենք մենք քայլել Նրա խոստումների տարածքով և տեսնել դրանց իրականացումը, մեր աչքերով տեսնել, թե ինչպես է հավիտենության մեծ Աստվածը բացահայտվում մեր աչքերի առջև և դառնում այնքան իրական, որքան իրական, որ Նա եղել է այն ժամանակվա մարգարեների համար, իմանալով այս՝ նրանք կարող են հանգչել այն կատարյալ վստահությամբ, որ մի օր մենք կնորոգվենք, երբ այս կյանքը վերջանա, և հարություն կառնենք մի

հավիտենական կյանքի համար, որը վերջ չունի: Մեր մարմինները չեն ծերանա, և մենք երբեք չենք մահանա: Երբեք քաղցած չենք լինի, և ոչնչի պակաս չենք ունենա, այլ կքայլենք Նրա հետ: Մենք ուզում ենք լսել, թե ինչպես է Նա ասում. «Մտիր քո Տիրոջ ուրախության մեջ, որը քեզ համար պատրաստված է աշխարհի ստեղծումից առաջ»: Կլինի այնպես, ինչպես Ադամի և Եվայի համար էր մեղքից առաջ՝ նրանք երբեք չպետք է ունենային հիվանդություն և վիշտ: Նա այդ պատրաստեց մեզ համար,որովհետև գիտեր, որ մենք կգանք: Մեղքը մեծ խոչընդոտ եղավ, բայց երբ այն վերցվեց Հիսուսի արյունով, մենք ճանապարհ ենք ընկնում դեպի խոստացված երկիր, հավիտենական Աստծո խոստումների շնորհիվ:

Օրհնի՜ր մեզ, Հա՜յր, մինչ խորհրդածում ենք Քո Խոսքի շուրջը, ուզում ենք իմանալ, թե ինչպիսին պետք է լինենք, որ հայտնվենք այնտեղ: Օգնիր մեզ լսել այսօր մեր դպրոցի մեծ Ուսուցչին՝ Սուրբ Հոգուն, որը իջնելու է և հայտնվելու մեզ Իր Խոսքով: Մենք այդ խնդրում ենք Նրա անունով և Նրա փառքի համար: Ամեն»:

Այժմ կուզենայի կարդալ Պետրոսի երկրորդ թղթի առաջին գլխից: Իսկ դուք, որ թուղթ և մատիտ ունեք… կարծեմ այս առավոտ ասացին, որ երբ գլուխս շրջում եմ, ձայներիզի վրա ձայնս շատ խուլ է հնչում: Անշուշտ ես չէի ուզենա, որ այդպես լիներ, և երբեմն կարծում եմ, որ անհրաժեշտ է մեմբրանային խոսափող տեղադրել առաստաղի տակ… այն ժամանակ որտեղ էլ, որ լինես, տեղդ հարմար կլինի: Կատարյալ կլինի ողջ դահլիճով մեկ: Միայն թե խոսափող լինի առաստաղի տակ:

Իսկ հիմա, մինչ ես խոսում եմ, եթե ուզում եք, թեկուզ հավաքույթից հետո նկարեք այս գծագիրը, որը ես նույնպես նկարել եմ. ես կոճգամով կամրացնեմ այստեղ, եթե ուզում եք նկարել: Այսօր կեսօրից հետո մի քիչ շուտ եկեք, որպեսզի կարողանանք լավ հասկանալ:

Այժմ մենք մոտենում ենք յոթ կնիքներին: Մենք վերջացրել ենք եկեղեցու յոթ շրջանները, և սա մի պատգամ է, որը սովորեցնում է, թե ինչի հետ է կապված այն մարդը, որը փրկագնվել է Տեր Հիսուսի արյունով և լինելու է Եկեղեցու այս շրջանում, հավիտենական Եկեղեցու այս շրջանում, կնիքների վերջում: Գիտենք, որ ունենք յոթ փողերը, յոթ պատուհասները, յոթ գավաթները և այլն, որոնց մեջ մենք խորանում ենք, բայց սպասում ենք, որ ավելի շատ տեղեր լինեն, որպեսզի մարդիկ կարողանան նստել:

Ես մտադիր չէի նկարել այս գծագիրը: Բայց մի օր ես իմ թանկագին բարեկամների՝ Կոքսերի հետ Քենթուկիում էի: Ես գնացի՝ մտածելով, որ մինչև սեզոնի վերջանալը կարող եմ սկյուռերի որսի գնալ: Եվ ես անտառում էի իմ ընկեր Չարլիի հետ, որն այստեղ է, և իր եղբայր Ռոդնիի հետ, և ոչ մի սկյուռ չտեսա: Կարծում եմ, որ նրանց վախեցրի, մինչ գոռում էի անտառում: Ահա թե ինչ պատահեց ինձ, եղբայրներ, իսկ ձեզ, Նելլի և Մարջի քույրեր, ասացի, որ կիրակի օրը կբացատրեմ, երբ խոսեմ այդ մասին: Ահա, թե ինչ հայտնվեց ինձ այն պատգամի վերաբերյալ, որի մասին պետք է խոսեի, և ինչքան է շարունակությունը կապված դրա հետ: Ո՜հ, ինչ հրաշալի է ունենալ ճշմարիտ Հոգին՝ անտառում աղաղակելու համար:

Այժմ մի հատված կարդանք Պետրոսի երկրորդ թղթի առաջին գլխից. «Սիմոն Պետրոս՝ Հիսուս Քրիստոսի ծառա և առաքյալ, ձեզ, որ մեր Աստծո և Փրկիչ Հիսուս Քրիստոսի արդարությամբ պատվական նույն հավատն ընդունեցիք…»: Սիրում եմ այստեղ գրվածը: Որովհետև այս առավոտվա իմ թեման կապված է հավատքի հետ: Թույլ տվեք նորից կարդալ, լավ լսեք. «Սիմոն Պետրոս՝ Հիսուս Քրիստոսի ծառա և առաքյալ, ձեզ, որ մեր Աստծո և Փրկիչ Հիսուս Քրիստոսի արդարությամբ պատվական նույն հավատն ընդունեցիք…»: Ուշադրություն դարձրեք, որ ասվում է. «Ես ստացել եմ այս հավատքը և դիմում եմ նրանց, ովքեր ստացել են նույն, թանկագին հավատքը»:

Սա աշխարհի համար չէ, այլ Եկեղեցու, նրանց համար, ովքեր Քրիստոսի մեջ են:

«Շնորհքն ու խաղաղությունը շատանան ձեզ վրա Աստծո և մեր Տեր Հիսուսի գիտությամբ: Ինչպես որ Նրա աստվածային զորությունը մեզ շնորհեց այն ամենը, ինչ կյանքի և աստվածապաշտության համար պետք է Նրա գիտությամբ, ով մեզ կանչեց փառքով ու առաքինությամբ, որոնցով ամենամեծ ու պատվական խոստումներ են մեզ տրված, որպեսզի դրանցով աստվածային բնությանը հաղորդակից լինեք …»:

Այժմ թույլ տվեք, որ սա թափանցի ձեր մեջ: Այս առավոտ առանց քարոզելու պարզապես սովորեցնում ենք աստվածային բնության մասին: Ես նորից եմ կարդում չորրորդ համարը, որպեսզի բաց չթողնեք. «Որոնցով ամենամեծ ու պատվական խոստումներ են մեզ տրված, որպեսզի դրանցով (խոստումներով) աստվածային բնությանը հաղորդակից լինեք՝ աշխարհում ցանկությունից եկող ապականությունից հեռու փախչելով»:

Այժմ նայեք աշխարհին. մենք նրանից փախել ենք: Նա դիմում է Եկեղեցուն: Այս առավոտ այստեղ ենք, որպեսզի հայտնաբերենք Աստծո պահանջները: Այստեղ չկա Աստծուն սիրող որևէ մարդ, որը չի ուզում ավելի նմանվել Քրիստոսին: Դա ակնհայտ է: Ամեն քրիստոնյա… Ես ծեր վետերան եմ: Նայեք Կիդդ եղբորն ու քրոջը, այստեղ նրանք ամենածերն են: Բայց եթե նրանց հարցնեի՝ «Ո՞րն է ձեր սրտի փափագը», կպատասխանեին. «Ավելի մոտ լինել Աստծուն»: Երբ ճանաչում եք Քրիստոսին, Նրա մեջ այնքան սեր եք տեսնում, որ ուզում եք պարզապես մտնել Նրա մեջ:

Ներեցեք այն բանի համար, ինչ պիտի հիմա ասեմ: Վերջերս ասում էի կնոջս (երկուսս էլ ծերանում ենք): Ես նրան ասում էի. «Սիրու՞մ ես ինձ այնպես, ինչպես առաջ»: «Անշուշտ»,— ասաց նա: Ես նրան ասացի. «Գիտես, ես քեզ այնքան եմ սիրում, որ կուզենայի քեզ վերցնել և դնել իմ մեջ, որպեսզի իսկապես մեկ լինեինք»: Բազմապատկեք սա հարյուր միլիոնով, և կիմանաք, թե ինչպես է Քրիստոսին սիրահարված հավատացյալը ուզում մտնել Նրա մեջ, որովհետև այդպիսին է սերը. և ահա Նա մեզ ցույց կտա, որ այդ խոստումների միջոցով կարող ենք հաղորդակից լինել Քրիստոսի աստվածային բնությանը: Այս մահկանացու մարմիններով ինչպե՞ս կարող ենք հաղորդակից լինել:

Այստեղ կարող էի ևս մի բան ասել: Այստեղ կա մեկը, որն ինձ բոլորովին չի հասկացել: Ես մի նամակ ստացա Քարոզիչների միությունից, որում գրված էր, թե ես հավատում եմ, որ կան զույգ հոգիներ, և մենք պետք է մեր կողակիցներից բաժանվենք, եթե նրանք մեր հոգու զույգը չեն և ամուսնանանք նրա հետ, ում

հետ կարող ենք զույգ հոգի լինել: Ինչպիսի~ սարսափ: Ես պատասխանեցի. «Ես մեղավոր չեմ նման մոլորություն տարածելու մեջ»: Ես միշտ հակառակվել եմ դրան: Ես չեմ հավատում դրան: Իհարկե ոչ: Ես հավատում եմ, որ Աստված է մեզ կողակից տալիս: Դա ճիշտ է: Եվ մենք դառնում ենք միմյանց մասնիկը: Դա միանգամայն ճիշտ է: Լավ լսեք, ամուսնանալուց առաջ մարդը պետք է լավ մտածի, կշռադատի:

Մի երիտասարդ տղա ինձ մի օր ասաց. «Բրանհամ եղբայր, կարծում եք, որ լա՞վ կլինի, եթե ես ամուսնանամ այսինչ աղջկա հետ»: Ես ասացի. «Ի՞նչ եք մտածում նրա մասին»: Նա ասաց. «Ո՜հ, ես այնքան եմ սիրում նրան»: Ես նրան ասացի. «Լավ, եթե չեք կարող առանց նրա ապրել, ուրեմն լավ կլինի, որ ամուսնանաք նրա հետ: Բայց եթե կարող եք ապրել առանց նրա, ուրեմն լավ կլինի, որ չամուսնանաք: Բայց եթե դա պետք է սպանի ձեզ, ուրեմն ամուսնացեք»: Ես նրան ուզում էի ասել սա. եթե այն աստիճանի եք սիրում… Հիմա, ամուսնանալուց առաջ ամեն ինչ հեշտ և լավ է թվում, բայց ամուսնանալուց հետո կյանքի ծուղակներն ու դժվարություններն են հայտնվում: Ուրեմն անհրաժեշտ է, որ այնքան սիրահարված լինեք, որ հասկանաք իրար: Եվ երբ հիասթափվում եք միմյանցից, միևնույն է շարունակում եք հասկանալ իրար:

Նույնն էլ Քրիստոսի հետ. մենք պետք է նրան այնքան սիրենք, որ երբ, Նրանից մի բան խնդրենք, և Նա չտա, ոչ մի կերպ դա մեզ չսասանի: Գիտե՞ք, թե ինչու: Դրան հասնելու միակ ձևը աստվածային բնությանը հաղորդակից դառնալն է: Երբ հաղորդակից լինեք աստվածային բնությանը, կհասկանաք, թե Նա ինչու չի տալիս ձեր խնդրածը: Նայեք այս խոսքերին. «Աշխարհում ցանկությունից եկող ապականությունից հեռու փախչելով»: Տեսեք, թե ում է դա վերաբերում: Եկեղեցուն: Նրանք, ովքեր Քրիստոսինն են, վեր են բարձրացել այդ բոլոր բաներից: Ոչ թե նրանք են բարձրացել, այլ Քրիստոսն է նրանց բարձրացրել: 

Ինչ վերաբերում է իմ սևամորթ եղբայրներին և քույրերին, որոնք ներկա են այստեղ այս առավոտ… չեմ կարծում, որ սա ինչ-որ մեկին կվշտացնի: Վերջերս ներկա էինք մի հավաքույթի: Չգիտեմ՝ խորանում այդ մասին ասել եմ, թե ոչ: Ես շատ անգամ այդ մասին ասել եմ ուրիշ տեղերում: Մի սևամորթ քույր ասաց. «Կարո՞ղ եմ տալ իմ վկայությունը»: «Իհարկե, քույրս, եկեք»: Նա ասաց. «Ես ուզում եմ վկայել Աստծո փառքի համար: Ես գիտեմ, որ այն չեմ, ինչ պետք է լինեմ, այն չեմ, ինչ ուզում եմ լինել, բայց մի բան հաստատ է. այն չեմ, ինչ եղել եմ առաջ»:

Տեսնու՞մ եք, նա եկել է ինչ-որ տեղից. նա բարձրացել է: Այսպես ենք իմանում, որ մահից անցել ենք կյանքի: Մենք հետ ենք նայում այն անդունդին, որից դուրս ենք եկել: Մենք այն չենք, ինչ կուզենայինք լինել, այն չենք, ինչ պետք է լինեինք, բայց գոհանում ենք մի բանի համար. մենք այն չենք, ինչ եղել ենք առաջ: Մենք ճանապարհին ենք, և «աշխարհում ցանկությունից եկող ապականությունից հեռու փախչելով». փախչելով աշխարհիկ ցանկություններից և ապականությունից: Մենք վեր ենք բարձրացել այդ բաներից:

Այդպիսի մարդկանց է Աստված դիմում, նրանց, ովքեր փախել են այդ բաներից, աշխարհում եղած ապականությունից:

«Եվ այս բանի համար ամեն ջանք թափելով ձեր հավատքի վրա առաքինություն ավելացրեք, առաքինության վրա՝ գիտություն, գիտության վրա՝ ժուժկալություն ու ժուժկալության վրա՝ համբերություն և համբերության վրա՝ աստվածապաշտություն ու աստվածապաշտության վրա՝ եղբայրասիրություն ու եղբայրասիրության վրա՝ սեր»:

Այստեղ Նա մեզ տալիս է գծագիրը, թե ինչ պետք է անենք: Ինչպես ասացի, բոլորս փորձում ենք Աստծուն ավելի մոտ լինել: Ահա թե ինչու այս առավոտ այս պատգամը ընտրեցի եկեղեցու համար՝ իմանալով, որ շատերը հեռվից են գալիս: Երեկ երեկոյան հարցրի. «Քանի՞սն են գալիս ուրիշ տեղերից»: Մարդկանց ութսուն տոկոսը գալիս էին ուրիշ տեղերից: «Քանի՞սն են գալիս 200 կմ հեռավորությունից»: Կարծեմ դարձյալ ութսուն տոկոսը: «Քանի՞սն են գալիս 800 կմ հեռավորությունից»: Մարդկանց մեկ երրորդը գալիս էր 800 կմ հեռավորությունից: Մտածեք, թե ինչքան երկար ճանապարհ են եկել այս մարդիկ: Նրանք եկեղեցի չեն եկել ուղղակի երևալու համար: Եվ դրսի մարդիկ այստեղ ոչ մի գրավիչ բան չեն տեսնի: Սրանք բոլորը հասարակ մարդիկ են, աղքատ և խոնարհ, հասարակ հագնված: «Հրեշտակների երգչախմբին» հավակնող օրհներգներ չկան, ոչ էլ երգեհոններ և ապակենկարներ: Դուք հազիվ տեղ եք գտել նստելու կամ կանգնել ենք պատի երկարությամբ: Նրանք դրա համար չեն եկել այստեղ, այլ եկել են, որովհետև նրանց ներսում կա մի բան, որ տեսնում է մարմնավոր աչքի համար անտեսանելի գեղեցկությունը: Դա հոգևոր աչքն է, որ տեսնում է Քրիստոսի գեղեցկությունը: Դրա՜ համար են նրանք գալիս:

Հավաքույթից մի քանի օր առաջ ես անընդհատ աղոթում եմ, գնում եմ անտառ, վերցնում եմ պայուսակս և ասում եմ կնոջս. «Այս առավոտ գնում եմ սկյուռ որսալու»: Եվ պայուսակիս մեջ դնում եմ մատիտ և նշումների տետր: Եվ քանի դեռ լույս է, հենվում եմ ծառի վրա և ձեռքերս բարձրացնելով ասում. «Տե՜ր, ինչ եմ անելու այսօր: Ի՞նչ ես ուզում տալ Քո զավակներին»: Այնժամ թվում է, թե ինչ-որ բան սկսում է վառվել իմ մեջ, և ես իմանում եմ, որ ինչ-որ բան է կատարվելու: Երբ Իր ներկայությունը մոտենում է, ես սկսում եմ կարծես հեռվից ինչ-որ բան նկատել, որն ավելի ու ավելի է մոտենում: Նրա ներկայությունն է մոտենում:

Ամբողջությամբ հանձնվեք, և քիչ հետո անջատվում եք ձեզանից: Հետո հայտնվում է տեսիլքը. «Գնա այսինչ տեղը, արա այսինչ բանը»: Դուք դուրս եք գալիս ձեր սեփական մտքերից, ձեր միտքը կենտրոնանում է Աստծո վրա, աշխարհից զատված, աշխարհից հեռու, ձեր մեջ եղած անապատից հեռացած, և դա սկսում է հայտնվել: «Մեկ… մեկ…». ասում եմ որևէ թիվ կամ որևէ ուրիշ բան, որը սկսվում է աստիճանաբար և կամաց գալիս: Հետո ավելի ու ավելի արագ է դառնում: Դուք այնտեղ նստած եք, ձեռքերը բարձրացրած, ոչինչ չեք ասում, միայն բարձրացնում եք ձեռքերը: Առաջին բանը, որ զգում եք, այն է, որ ձեր ողջ էությունը վերանում է: Այնժամ տեսնում եք այն բաները, որոնք Նա ուզում է ձեզ հայտնել, ցույց տալով կատարվելիք բաները: Երբեմն հասնում է որևէ տեղի և կանգ է առնում: Դա տեսիլք չի դառնում: Հետո սուրբգրային հատվածները պարզապես հավաքվում են: Ես վերցնում եմ մատիտս, որպեսզի չմոռանամ, գրում եմ: Գրում եմ և վերադառնում տուն, մտածում եմ այդ մասին և սերտում այդ: Երբեմն դա ինձ համար

ոչինչ չի նշանակում, երբ խորհրդածում եմ դրա վերաբերյալ: Բայց որոշ ժամանակ անց պարզ է դառնում: Ես վերցնում եմ նշումների տետրը և սկսում եմ հնարավորին չափ արագ ուրվագծել այն, ինչ Նա ինձ ասում է: Ես մտածում եմ. «Տե՜ր, ես կգնամ խորան և նրանց էլ մասնակից կդարձնեմ դրան: Ես նրանց կասեմ՝ «Ես ինչ-որ բան եմ ստացել ձեզ համար»: Դա այդպես է կատարվում: Հենց այդպես: Եթե նախ Նա ինձ չտա, ես չեմ կարող այն տարածել:

Նույնն էլ այս փոքրիկ գծագիրը, որին, ինչպես տեսնում եք, նայում եմ. ես նախ սրանից սկսեցի: Այդ մասը երկու օր առաջ ստացա անտառում:

Պետրոսն այստեղ ասում է, թե ինչպես պետք է մասնակից լինենք աստվածային բնությանը: Մենք ամենքս ուզում ենք աճել և հասնել Աստծո հասակին: