Ասված Խոսքը Վիլլիամ Բրանհամի միջոցով
Շարք
1 թիվ 4
Ա
Ս Վ Ա Ծ Խ Ո Ս Ք Ը
Ուիլյամ
Մարրիոն Բրանհամի
միջոցով
Վ
Ե Ր Ջ Ի Ն Ժ Ա Մ Ա Ն Ա Կ Ն Ե Ր Ի Պ Ա Տ Գ Ա Մ Ա Բ Ե Ր Ը
(THE END TIME
MESSENGER)
Հունվարի 16
1963, երեկո
Մեսա,
Արիզոնայի նահանգ, ԱՄՆ
«Ա
Ս Վ Ա Ծ Խ Ո Ս Ք Ը
Ս
Կ Զ Բ Ն Ա Կ Ա Ն Ս Ե Ր Մ Ն Է»
քարոզվել է 1963 թվականի հունվարի 16-ին ԱՄՆ-ում,
Արիզոնա
նահանգի Մեսա քաղաքում,
Ուիլյամ
Բրանհամի կողմից
Մենք, անշուշտ
մեծ օրհնություն ենք ակնկալում Ֆինիքսի այս հավաքույթից: Իմ առաջադրանքն
այստեղ եղբայրներին այցելելը, մարդկանց հետ հաղորդակցվելն է, և մենք
խնդրում ենք, որ Աստված մեզ ուղարկի Իր կրակը: Այսպես, մենք ուղղակիորեն կարող ենք գնալ Ռամադայի պանդոկը և այնտեղ հրաշալի հավաքույթ անցկացնել: Մինչ այդ
կաշխատենք այցելել հնարավորին չափ շատ եկեղեցիների: Ինչպես բոլորդ գիտեք, ես առանձնապես քարոզիչ չեմ: Ես ավելի շուտ «պահեստային անիվ» եմ, իմ ծառայությունը հիվանդների համար աղոթելն է: Երեկ երեկոյան
այնքան շատ մարդ կար, որ հիվանդների համար աղոթելու տեղ գրեթե չկար: Ամեն
երեկո իմ կարողացածի չափ խոսել եմ եկեղեցու հետ Հիսուս Քրիստոսի փառքի և պատվի համար,
որին բոլորս սիրում ենք և հավատում:
Կարծում եմ, լսել
եք փողոցի անկյունում մի քանի րոպե առաջ կատարված վթարի մասին: Չգիտեմ` այդ մարդը մահացավ, թե ոչ: Մենք կանգ առանք նրա համար աղոթելու համար: Նրան հարվածել է մեքենան և նետել
ճանապարհի վրա: Եթե չի մահացել, այնուամենայնիվ դա սարսափելի
հարված էր: Գիտեք, ամեն վայրկյան պետք է ծառայենք Աստծուն: Մենք չգիտենք,
թե որ պահին այդպիսի բաներ կկատարվեն: Գուցե կարծում ենք, որ դա չի կարող մեզ պատահել: Բայց դա կարող է: Կարծում եմ, Հիսուսը
մեզ զգուշացնում է, որ պետք
է պատրաստ լինենք, որովհետև չգիտենք, թե որ
ժամին, որ վայրկյանին կարող ենք տուն կանչվել:
Այնժամ կգնանք մի վայր, ուր այլևս վթարներ և դժբախտություններ չկան: Այնքան
երջանիկ ենք, որ այդպիսի վայր է մեզ խոստացված:
Այդ վթարը պետք է մեզ մղեր
փափագելու այդ ապաստանին: Դա մեզ ապացուցում է, որ կա
այդպիսի վայր, ինչպես Նա է խոստացել: Երբ ստվեր
ենք տեսնում, գիտենք, որ պետք է գոյություն ունենա մի բան,
որ առաջացնի այդ ստվերը: Ստվերն արտացոլանք է: Եթե այս
բնական կյանքը ստվեր է, ուրեմն ինչ-ոչ
տեղ իսկական կյանք կա, որն արտացոլում է այս ստվերը:
Տեսեք, թե ինչքան գեղեցիկ է ծառը: Գիտե՞ք,
թե իրականում սա ինչ է: Դա կենաց ծառի ստվերն
է, ինչ-որ
իմաստով՝ նրա նեգատիվը:
Սկզբում, երբ Աստված
իջավ երկրի վրա և հսկում էր այն, հնարավոր է, որ
առաջինը ստեղծեց շերեփուկը, ինչպես գիտնականներն են ասում: Ես հավատում եմ ճշմարիտ քրիստոնեական էվոլուցիային: Ես չեմ հավատում, որ ամեն բան ստեղծվել է մեկ բջիջից:
Ես հավատում եմ, որ Աստված շերեփուկ ստեղծեց, հետո ձուկ և այսպես շարունակ, բայց ոչ
թե նույն բջիջից, այլ ամեն անգամ տարբեր արարածներ ստեղծեց: Որոշ ժամանակ անց այդ արարչագործությունը արտացոլում էր Նրան, ով ստեղծել էր այն, և որն Աստված էր: Երբ Աստված պետք է արտացոլվեր երկրի վրա,
Նա Հիսուս Քրիստոսով մարմին հագավ, որպես մարդ. ոչ թե որպես հրեշտակ, այլ որպես մարդ:
Այս հին
Աստվածաշունչը լի է հին և
թանկարժեք բնակտորներով: Ես սիրում եմ պեղել, իսկ դու՞ք: Ես սիրում եմ խորությամբ փորել, վերցնել փոշին, որ ծածկում է այն, լավ
ուսումնասիրել և տեսնել, թե ինչ
կա այնտեղ իրականում: Դուք, Արիզոնայի բնակիչներ, գիտեք, որ ամենաթանկարժեք գոհարները հանվում են հողի միջից: Նույն կերպ, Աստծո գոհարներն էլ փոշու միջից են հանված: Այնքան երջանիկ ենք, որ Նա մեզ տվել է առանձնաշնորհում մտնելու Իր մեծ
զտարանը, որտեղ վերացվում է ողջ խարամը:
Այն ժամանակ, երբ դեռ ձուլարաններ չկային, ասում են, որ ոսկին ծեծում էին զտելու համար: Հին հնդկացիները սովորություն ունեին այդպես զտելու: Նրանք ծեծում էին ոսկին, այնքան էին ծեծում, մինչև ողջ խարամը դուրս գար: Նրանք իմանում էին, որ ոսկին մաքրվել է և ողջ
խարամը դուրս է եկել, մինչև
տեսնում էին իրենց պատկերի արտացոլանքը ոսկու զանգվածի վրա: Կարծում եմ, որ Աստված ուզում է նույնն անել Իր
եկեղեցու հետ. Նա ծեծելու է այնքան, մինչև որ
Հիսուս Քրիստոսի պատկերը արտացոլվի յուրաքանչյուրիս մեջ: Նրա պատկերն արտացոլվում է մեր մեջ,
երբ մենք դեն ենք գցում ամեն
ծանրություն և մեզ դյուրավ
պաշարող մեղքը, որպեսզի համբերությամբ վազենք մեր առաջ
դրած ասպարեզի ընթացքը, նայելով մեր օրինակին, մեր հավատի զորագլխին և կատարողին՝ Հիսուս Քրիստոսին:
Խոնարհենք մեր գլուխները
հիմա, երբ մոտենում ենք Նրան: Ես համոզված եմ, որ այս գեղեցիկ համայնքում հիվանդներ և կարիքավոր մարդիկ կան: Ես
տեսնում եմ երկու հոգու, որոնք պառկած են պատգարակներին: Գիտեմ, որ նրանք առանձնահատուկ կարիքներ ունեն: Անշուշտ, շատ ուրիշ կարիքավորներ էլ կան: Եթե այդպես է, բարձրացրեք
ձեր ձեռքերը, որպեսզի իմանանք: Հիմա պիտի
գնամ պատգարակին պառկած մարդկանց մոտ և աղոթեմ նրանց համար,
որպեսզի չմոռանանք այդ անել: Խնդրում եմ, որ բոլորդ աղոթեք ինձ հետ:
Մեր երկնային
Հայր, հիմա մի կողմ ենք թողնում մեր բոլոր մտքերը, մաքրում ենք մեր միտքը և գալիս ենք
Քո ներկայության մեջ, որպեսզի Դու մաքրես մեր հոգին: Գալիս ենք Քեզ մոտ մեր Տեր Հիսուսի արյունով: Մենք խոստովանում ենք, որ արժանի չենք Քո օրհնություններին, որ թափելու ես մեզ վրա: Բայց քանի որ Հիսուսը մեռավ, որ մենք ստանանք այդ օրհնությունները և մեզ պատվիրվել
է վստահությամբ մոտենալ Քո շնորհաց
աթոռին, մենք հնարավորություն ունենք ստանալու այդ օրհնությունները մեր Տեր Հիսուսի շնորհքով, որը երկիր իջավ մեղավորների տեղը գրավելու: Նա մեզ նման դարձավ, որպեսզի մենք Նրա նման դառնանք: Ինչպիսի~ փոխանակում, ո’հ, Տե’ր: Նա վերցրեց
մեր մեղքով լցված կյանքը, դժոխքի հետ կապված կյանքը և կրեց Իր
մարմնի մեջ՝ քավելով մեր մեղքերը Իր սեփական արյունով: Դա ավելին է, քան կարող
են ակնկալել մեր ամենահամարձակ մտքերը, Տե’ր: Ավելին, Նա վերցրեց
մեր անօրենությունները և բժշկեց մեր վերքերը:
Այնքան շնորհակալ ենք, որ խոստացել ես մեզ առողջ պահել, մինչ ծառայում ենք Քեզ: Այս երեկո, Դու տեսնում ես, Տե’ր, որ շատերն
արտահայտել են իրենց խնդրանքները՝ դեպի Քեզ պարզելով իրենց ձեռքերը: Գիտենք, որ տեսնում են նրանցից յուրաքանչյուրին և գիտես նաև
նրանց սրտերը: Ես խնդրում եմ, որ այս երեկո հիշես Քո Խոսքը, երբ կկարդանք այն և կմտածենք դրա մասին,
ինչպես կիրակնօրյա դպրոցի դասի ժամանակ: Երբ մենք հեռանանք այս վայրից Քո Խոսքը մեր սրտերում, թող որ զգանք, որ հիմա ավելի մոտ ենք Քեզ, քան այն ժամանակ, երբ մտանք այստեղ: Ահա թե ինչու ենք հավաքվել, որպեսզի արթնություն սկսվի երկրով մեկ: Չգիտենք, թե որտեղ կսկսվի այն, բայց սպասում ենք դրան, Տեր: Մենք կանենք ամեն բան, որ արթնություն լինի, որում տղամարդիկ, կանայք, տղաներն ու աղջիկները կստանան Հիսուս Քրիստոսի փրկարար գիտությունը: Գոհանում ենք այս եկեղեցու համար, նրա հրաշալի հովվի և իր ընտանիքի
համար, բոլոր երեցների և սարկավագների համար և
բոլոր անդամների համար: Գոհանում ենք բոլոր նրանց համար, ովքեր աջակցում են այս եկեղեցուն: Տե’ր, թող Քո
օրհնությունը հանգչի նրանց բոլորի վրա: Օրհնիր բոլոր ջանքերը: Թող այս վայրը ապաստան դառնա, որտեղ բոլոր հովտից եկողները պետք է հանգիստ գտնեն: Շնորհի’ր այդ, Հա’յր: Թող հիվանդների համար արված այս հովվի աղոթքները լսվեն: Թող լսվեն նրա բոլոր աղոթքները, որ վերաբերում են փրկությանը և
Ավետարանի քարոզչությանը: Թող Քո օրհնությունները հանգչեն նրանց վրա, և այս եկեղեցին
Հոգու ոչ մի պարգևի պակասություն չունենա և օրինակ դառնա ողջ
շրջանի համար: Շնորհի’ր այդ, Տե’ր:
Այժմ, Հա’յր, ահա այս պատգարակին պառկած մարդիկ, որոնք չեն կարող ո’չ նստել,
ո’չ ուրախանալ
այս հավաքույթով: Նրանք չունեն այդ հնարավորությունը: Այնուամենայնիվ, նրանց կարողացել են բերել այստեղ: Ո’վ Աստված,
ողորմի’ր: Ես անընդհատ
մտածում եմ. «Իսկ եթե լիներ իմ կինը կամ եղբայրը, կամ իմ ազգականներից ու ծանոթներից մեկը»: Իսկ այնտեղ ինչ-որ մեկի կինն է, ինչ-որ
մեկի եղբայրը: Խնդրում եմ, Հայր, թող Աստծո շնորհքն իջնի զորությամբ և ազատի
նրանց այս պատգարակներից: Թող սա լինի վերջին հավաքույթը, որին նրանք ներկա են պատգարակի վրա պառկած, և թող թողնեն
այս պատգարակները, այստեղից հեռանալիս: Թող Հիսուսին հարություն տվողի զորությունը զորացնի նրանց մարմինը, և նոր ուժ,
առողջություն շնորհվի նրանց: Լսիր, ո’վ Հայր:
Դու խոստացել ես այդ անել, որովհետև գրված է Քո Խոսքում.
«Ահա այն հրաշքները, որոնք կուղեկցեն հավատացողներին. հիվանդների վրա ձեռք կդնեն և նրանք կբժկվեն»:
Այժմ, Հայր, գուցե նրանց շրջապատում չկա մեկը, որ նրանց վրա ձեռք դնի, մինչդեռ մյուսներն ունեն այդ հնարավորությունը: Բայց ես պետք է իջնեմ նրանց
մոտ՝ հնազանդվելու համար այս պատվիրանին: Ով Աստված, ես սպասում եմ նրանցից նամակ ստանալ, որով կիմանանք, որ դա կատարվեց, որովհետև ես այդ անում եմ Տեր Հիսուսի անունով: Ամեն:
Պետք է
ձեզ ասեմ, որ այս երկու կանայք ուռուցք ունեն, իսկ նրանցից մեկը քաղցկեղ ունի: Կարո՞ղ եմ արագ մի կարճ վկայություն տալ, եթե նույնիսկ հետո ստիպված լինեմ կարճացնել պատգամը: Անմիջապես տանից մեկնելուց առաջ մի առանձնահատուկ բան կատարվեց: Քենթուքի նահանգի Լուիզվիլ քաղաքից մի բժշկի դստեր մասին է: Նա դաշնամուր
էր նվագում մի եկեղեցում, որի հովիվը մի ժամանակ պատկանել է «Քրիստոսի
եկեղեցի» հարանվանությանը. իսկ հետո այդ հովիվը դարձել է Լրիվ Ավետարանին:
Դա հրաշալի մարդ է: Բժշկի դուստրը
նաև նվագել է այն հավաքույթների
ժամանակ, երբ ես Լուիզվիլում էի, հուշահանդեսային դահլիճում: Երբ նա տեսավ, թե ինչ է կատարվում մեր հավաքույթներում,
փորձեց այդ մասին խոսել իր հոր հետ, բայց նա ասաց, որ դա զուտ հոգեբանական հնարք է: «Այդ մարդիկ,--
ասում էր նա,-- այդպես հիվանդ էլ մնացին»: Նա չէր կարող հավատալ դրան: Վերջապես նա դուրս եկավ այդ եկեղեցուց և ամուսնացավ մկրտական ճեմարանից մի երիտասարդի
հետ: Հետագայում նրա ամուսինը
թողեց մկրտական հավատամքը, թեև այնտեղ սովորել էր Աստծո սպասավոր դառնալու համար: Նրանք տեղափոխվեցին և գնացին ամուսնու ծննդավայրը՝ Ռոքֆորդ, Իլինոյս նահանգում: Նա սկսեց
կանացի հիվանդություններով տառապել: Նրա հայրը բժիշկ էր, և նա գնաց
նրա մոտ՝ բժշկական քննություն ստանալու: Նրան քննեցին նաև Լուիզվիլում: Նրա մոտ հայտնաբերեցին այսպես կոչված «շոկոլադային ուռուցքը»: Դա գտնվում է կանացի գեղձերում: Ուռուցքը հանելիս, որը շատ
ծանր վիրահատություն էր, չկարողացան այն ամբոջությամբ հեռացնել և փորձեցին ռենտգենային ճառագայթներով բուժումը և այլ
բուժումներ: Նա վերադարձավ տուն և շարունակեց տառապել: Մեկ տարի
անց նորից քննեցին նրան և այս անգամ
ստիպված եղան արգանդն ամբողջությամբ հեռացնել: Վիրահատության ժամանակ նրա հայրը և դոկտոր Հյումսը, որը հարավի
լավագույն բժիշկներից է, հայտնաբերեցին, որ քաղցկեղը
պատել է հաստ աղիքը:
Դրանից հետո, որոշ ժամանակով թողեցին նրան, հետո նորից փորձեցին ռենտգենյան ճառագայթներով բուժումը: Բժիշկները հասկացան, որ այս բուժումները ոչ մի օգուտ չեն տալիս, և նրան տարան
հիվանդանոց: Այլևս չէին կարող նրան ոչ մի լուծողական տալ՝ աղիներն աշխատեցնելու համար: Փորձեցին հոգնա անել, բայց նրա վիճակն այնպիսին էր, որ ջուրը չէր կարող մտնել աղիները: Այն ժամանակ, նրա ամուսինը, որն ինձ զրպարտողներից մեկն էր,
եկավ այստեղ, վերցրեց իմ գրքերից մեկը և սկսեց կարդալ:
Նա երկու օր նստեց եկեղեցու աստիճաններին՝ սպասելով ինձ, որովհետև ես մեկնել էի հավաքույթների: Երբ վերադարձա, գնացի նրան տեսնելու: Նրա ամուսինը զգուշացրեց, որ կինը չգիտի, որ ինքը քաղցկեղ ունի: Նա ինձ ասաց. «Պարզապես խոսեք նրա հետ և աղոթեք»: Երբ ես
գնացի նա ինձ ասաց.
—
Բրանհամ եղբայր, ամուսինս արդեն սկսել է ընդունել աստվածային բժշկությունը: Առաջ չէի
կարողանում նրան համոզել, որ նույնիսկ նայի ձեր գրքերին, իսկ հիմա ինքն է ինձ համար
կարդում ամեն օր, էջ առ էջ:
—
Ես դա հասկանում եմ, Ջին,— ասացի ես,— իսկ հիմա մի քիչ խոսենք և տեսնենք, թե Տերը
մեզ ինչ կասի:
Սենյակում ոչ ոք
չկար, որովհետև բուժքույրը գնացել էր: Մի քիչ խոսելուց հետո մի տեսիլք հայտնվեց: Ջինը մոտ քառասուն տարեկան էր, և սպիտակ մազեր չուներ:
Տեսիլքում նա տարիքով էր և սպիտակ մազերով: Ես նրան
ասացի.
—
Ջի’ն, դուք եկել
եք իմ հավաքույթներին, այնպես չէ՞:
Նա պատասխանեց.
—
Այո’, Բրանհամ եղբայր:
Ես շարունակեցի.
—
Ձեր հայրն ու ամուսինը ինձ խնդրել են ձեզ ոչինչ չասել, բայց դուք քաղցկեղ ունեք, Ջի’ն:
Ես կարող եմ ձեզ հետ խոսել, որովհետև դուք եկել եք իմ հավաքույթներին: Դուք լավ գիտեք, որ երբեք չի պատահել, որ տեսիլքը չկատարվի: Ահա թե ինչ եմ ձեզ ասում. ԱՅՍՊԵՍ Է ԱՍՈՒՄ ՏԵՐԸ.
դուք կարող եք լիովին վստահ լինել, որ դա Տիրոջից է
և ոչ թե
տպավորություն»: Եվ ես ավելացրի.
—
Դուք ապրելու եք, Ջի’ն:
—
Բրանհամ եղբայր, — պատասխանեց նա,— ես սկզբից էլ կասկածում էի այդ, որովհետև բժշկի ընտանիքում եմ մեծացել: Հետո մենք աղոթեցինք: Հաջորդ օրը նրան տարան «կոլոստոմիայի» համար: Դուք գիտեք, թե դա ինչ է. աղիքը կտրում
են և դրսից մի
պարկ հագցնում, և մինչև հիվանդի
մահը, մինչև, որ քաղցկեղը նրան սպանի, աղիքների դատարկումը այդպես է կատարվում: Այն պահին,
երբ նա պատրաստվում էր գնալ վիրահատարան, տարօրինակ զգացողություն ունեցավ: Նա կանչեց բուժքրոջը և խնդրեց իրեն տանել
զուգարան: Երբ գնաց, նորմալ և լրիվ արտաթորում
ունեցավ: Նրա ամուսինը չէր կարողանում հավատալ: Անմիջապես նախաճաշից հետո նույնպես լրիվ արտաթորում ունեցավ: Նրա բժիշկը զանգահարեց և լաց լինելով
ու հեկեկալով ասաց. «Ոչինչ չեմ հասկանում. հիվանդության հետքն անգամ չեմ գտնում: Այն հեռացել է»:
Այժմ, սիրելի
քույրս, ես ոչ մի պատճառ չունեմ, որ կանգնեմ այստեղ, որպես Աստծո ծառա և ինչ-որ
սխալ բան պատմեմ, որի համար պետք է մի օր
դատվեմ և մերժվեմ որպես կեղծավոր:
Այժմ, Աստծո Խոսքն իմ առջև դրված, ես հաստատում եմ, որ Ջինի համար ավելի անկեղծ չեմ աղոթել, քան ձեզ համար: Մենք պարզապես ընդունում ենք, որ հավատքով աղոթք է եղել: Դա
ամեն բան կարգավորում է: Աստծո Խոսքն
այսպես է ասում. «Հավատքով
աղոթքը կփրկի հիվանդին»: Դա նույն Աստվածն է, որ բժշկել
է Ջինին՝ դոկտոր Դրայերի դստերը: Ես չգիտեմ,
թե ինչ է նրա ազգանունը
հիմա, բայց նրա ամուսինն, անկասկած, ընդունել է Լրիվ Ավետարանը:
Նա նստած էր այնտեղ՝ կլանելով բոլոր խոսքերը, երբ տալիս էի իմ վերջին քարոզը եկեղեցում: Նա հաղորդության մասնակցեց մեզ հետ: Նա մկրտական ուսանող էր: Իսկ հիմա եկել է Տիրոջը և փափագում
է մկրտվել Սուրբ Հոգով:
Այս ամենը պարզապես ցույց է տալիս, որ
Աստված Աստված է մնում: Ջինի
հայրը, որ բժիշկ է և լավ
մարդ, երբեք նման բան չէր տեսել: Աստված ամեն բանի համար ժամանակ ունի: Դուք, երկուսդ, որ պառկած եք այստեղ, հավատացյալ եք: Երբեմն այդպիսի բաներ կատարվում են մեզ բարիք բերելու համար: Աստվածաշունչը մեզ սովորեցնում է, որ ամեն
բան բարու գործակից է նրանց համար,
ովքեր Աստծուն սիրում են: Հիշում եմ Հոբին և նրա բոլոր դժբախտությունները: Աստված չէր պատժում Հոբին, այլ փորձում: Այսպիսով ամեն բան բարու գործակից եղավ: Այն ժամանակ Հոբի գիրքը գրվեց, որ վկայություն լինի բոլոր սերունդների համար: Այսօր Աստված գործում է մեր բարիքի
համար: Հիշեք միայն սա. ես հավատքով աղոթեցի, ողջ սրտով: Եթե դուք հավատում եք, դա բավարար է: Սպասեք արդյունքներին:
Այժմ անդրադառնանք
պատգամին, որովհետև շատերը կանգնած են: Բացենք Աստվածաշունչը և կարդանք Զաք.14:6,7 համարները: Այստեղից եմ ուզում
վերցնել իմ թեման.
«Եվ այն օրը պիտի լինի, որ լույս չի լինի,
պայծառները կաղոտանան:
Եվ մեկ օր կլինի Տիրոջը հայտնի,
ոչ ցերեկ և ոչ գիշեր.
և իրիկվա ժամանակին լույս կլինի»
(Զաք.14:6,7):
Այս համարներից
եմ ուզում վերցնել իմ պատգամի թեման՝ «Երեկոյան պատգամաբերը»: Երեկոյան պատգամ է լինելու, և այս
երեկո ուզում ենք ուսումնասիրել այն:
Բոլորս գիտենք, թե ինչի
մասին է խոսում Զաքարիան, որովհետև ասում է,
որ կլինի մի օր, որը Տերը ո’չ ցերեկ
կհամարի, ո’չ գիշեր,
բայց երեկոյան ժամանակ լույս կլինի: Դա մի տեսակ մռայլ, մշուշոտ օր կլինի: Մենք գիտենք, որ քաղաքակրթությունը արևելքից տեղափոխվել է արևմուտք՝ հետևելով արևին: Ամենահին
քաղաքակրթությունը Չինաստանինն է: Մենք անցել
ենք ողջ ճանապարհը՝ հասնելով արևմտյան ափին: Եթե ավելի հեռու գնանք, նորից կհասնենք արևելքին: Այսպիսով, մենք ավարտել ենք ճամփորդությունը: Որպես եկեղեցի՝ մենք հավատում ենք, որ Ավետարանը արդեն հասել է մինչև երկրի
ծայրերը: Մենք հավատում ենք, որ տարբեր ժամանակաշրջանների մեծ պատգամաբերները (նաև վերջին օրերի պատգամաբերները) պայքարել են մեծ
բաների համար՝ Լյութերը՝ արդարացման, Ուեսլեյը՝ սրբացման, հոգեգալստականները՝ Սուրբ Հոգու մկրտության: Այն, ինչ կատարվում է բնական կյանքում, կատարվում է նաև
հոգևոր կյանքում: Բնական կյանքում, երբ երեխան ծնվում է, առաջին բանը, որ
հայտնվում է, ջուրն է,
հետո՝ արյունը, հետո՝ կյանքը: «Որովհետև երեքն են, որ վկայում են՝ Հոգին, ջուրը և արյունը. և այս
երեքը միաբան են» (1 Հովհ.5:8): Նրանք մեկ են: Դուք չեք կարող ունենալ Հորը, առանց ունենալու Որդուն, առանց ունենալու Սուրբ Հոգուն:
Հոգին, ջուրը
և արյունը մեկ չեն,
այլ միաբան: Դուք կարող եք արդարացած լինել, առանց սրբացած լինելու: Կարող եք սրբացած լինել առանց Սուրբ Հոգին ունենալու: Սուրբ Հոգին Քրիստոսի զորությունն է, որ բնակվում
է մեր մեջ,
Նրա ներկայությունը Հոգով: Քանի որ բնականը հոգևորի խորհրդապատկերն է, եկեղեցին այսպիսով հասել է
կատարյալ հասունության, որն է՝ արդարացում, սրբացում, Սուրբ Հոգով մկրտություն:
Մենք վերջացրել
ենք Եկեղեցու յոթ շրջանների մասին գրքի մեքենագրումը մեր տեղական եկեղեցում: Գրատախտակի վրա իմ կարողացածի չափով ես նկարել էի եկեղեցու շրջանները Աստծո ներշնչմամբ: Երկնային Հայրը գիտի, որ սա ճշմարտությունն է: Տիրոջ հրեշտակը,
որին տեսնում ենք նկարում, ուղիղ իջավ դահլիճ, 300-400 հոգու առջև,
լույսի կերպարանքով և ինքն էլ
պատին նկարեց եկեղեցու յոթ շրջանները: Մենք կանգնած էինք այնտեղ, մինչ նա նկարում էր առաջին շրջանը, երկրորդը, երրորդը, չորրորդը, հինգերորդը, վեցերորդը, յոթերորդը: Այսօր ձեր մեջ մարդիկ կան, որոնք ներկա էին և կատարվածին վկա են
եղել: Աստվածաշունչն ասում է Մատթ.18:16 համարում. «Երկու կամ
երեք վկայի բերանով ամեն բան կհաստատվի» (Մատթ.18:16): Այն ժամանակ ասացի. «Դուք ուզու՞մ էիք նրան տեսնել: Ահա հիմա
բոլորդ էլ կարող եք տեսնել»: Այն օրը առավոտյան ժամը տասնմեկն էր, և Սուրբ Հոգին
պատի վրա նկարեց եկեղեցու տարբեր շրջանները: Նկարեց ճիշտ այնպես, ինչպես ես էի նկարել: Այդ նկարները կախված են պատին: Դա իսկապես այդպես է: Պետք է,
որ Սուրբ Հոգին գոհ լիներ, որ այդ գործը լիովին կատարվել էր, դրա համար էլ եկավ ապացուցելու, որ դա ճիշտ էր: Մենք ապրում ենք Լավոդիկեի ժամանակաշրջանում, ամենահարուստ եկեղեցու ժամանակաշրջանում, որը չգիտի, որ ինքը թշվառ, աղքատ, կույր և
մերկ է:
Արևը, որ
ծագում է արևելքում, նույն արևն
է, որ մայր
է մտնում արևմուտքում: Այժմ մի
պահ կանգ առնենք՝ հիմնավորելու համար այս պատգամը: Մենք ճանաչում ենք արեգակնային համակարգի արևը, բայց Աստծո Որդին իջավ Աստծո փառքով և լույսով արևելքում (բառախաղ անգլերենում՝ Sun՝ արև
և Son` Որդի բառերը նույն հնչողությունն ունեն): Շուտով երկու հազար տարի կլինի, որ Տերը մեզ հսկում է: Եթե հիշում
եք, Սուրբ Հոգին նախ իջավ արևելքի ժողովրդի վրա: Գիտենք, որ նախ եղավ մի ժամանակաշրջան, որում մարդիկ բավարարվում էին եկեղեցուն միանալով, մի ժամանակաշրջան, որի ընթացքում կարգավորում էին փոքրիկ տարաձայնությունները: Բայց երեկոյան ժամանակ արևմտյան կիսագնդում լույս կհայտնվի: Քաղաքակրթությունները
արևելքից եկել են մեծ ալիքի պես, իրենց հետ մեղք բերելով և բախվելով արևմտյան ափին ձայնային
անջրպետի պես: Ամենաապականված վայրը, որ ես ճանաչում եմ, արևմտյան ափն է: Նրանք ունեն
այն ամենը, ինչ հնարավոր է պատկերացնել՝ մեղք, ապականություն,
ամուսնալուծություն, ամուսնություն, Հոլիվուդ, որը դժոխքի դարպասն է: Դա հենց
այդպես է: Ես հավատում
եմ ճշմարիտ, աստվածաշնչյան սրբությանը: Ես չեմ հավատում այդ ապականությանը, մեր մարդկանց որպես օրինակ տրված պղծությանը, որը կոչվում է Հոլիվուդ: Ես միշտ
հակառակվել եմ դրան և կարծում եմ, որ
Աստծո Հոգին իր մեջ ունեցող մարդը միայն կարող է հակառակվել դրան, որովհետև
Աստծո Հոգին վկայում է, որ դա
չարիք է:
Հոլիվուդը մի ժամանակ Փարիզ էր գնում՝ մեր կանանց համար մոդելներ բերելու, իսկ հիմա Փարիզն է այստեղ գալիս՝ մոդելներ տանելու իրենց կանանց
համար: Հոլիվուդը կառավարում է աշխարհը իր մերկ
նորաձևությամբ: Հոլիվուդը Ֆրանսիայից ավելի վատն է:
Կարո՞ղ եք դա հասկանալ.այդ հարբեցողության, խառնաշփոթության, անառակության վայրը, մինչդեռ Հոլիվուդը լիովին գերազանցել է նրան:
Մեր հեռուստատեսությունը ամեն տեսակ անվայել բաներ է ցուցադրում. անպարկեշտ կատակներ, պղծություն և ապականություն,
որ թափանցել է ամեն տեղ:
Մի քանի տարի առաջ մենք՝ սկզբնական հոգեգալստականներս, մեր երեխաներին կինո չէինք ուղարկի, բայց սատանան սողոսկել է ներս և
կինոնկարները ուղիղ բերել է տուն: Սարսափելի
է տեսնել, թե ինչ
աստիճանի է աշխարհն ապականված: Քաղաքակրթությունն է մեզ
տարել այնտեղ: Մոտ օրերում, Աստծո կամքով, կքարոզեմ «ժամանակի հետադարձ հաշվարկի» մասին: Այնժամ կհասկանաք, թե ինչ է կատարվել: Դուք կտեսնեք,
որ Աստված կարողացել է ինչ-որ
բան անել Իր եկեղեցու հետ, մինչ այս բոլոր սարսափելի բաները կատարվում են: Շնորհակալություն, Տե’ր:
Ամեն ժամանակաշրջան
ունեցել է իր պատգամը
և պատգամաբերը: Եկեղեցու շրջանները ուսումնասիրելիս տեսանք, որ ամեն
պատգամաբեր ապրել է իր ողջ
ժամանակաշրջանի ընթացքում, և հետո միայն
մեկ ուրիշն է հայտնվել ասպարեզում: Հետո, երբ
վերջինը հեռացել է ասպարեզից, մեկ ուրիշն
է եկել, և
այսպես շարունակ, բոլոր շրջանների ընթացքում: Ամեն ժամանակաշրջան ունեցել է իր հրեշտակ-աստղը կամ պատգամաբերը: Եկեղեցու վերջին շրջանում Հովհաննեսը լսեց յոթ որոտները: Նրան չթույլատրվեց
գրել, թե ինչ ասացին յոթ որոտները, այլ դա կնքվեց Գրքի հետևի կողմում: Այժմ ոչ ոք չգիտի, թե դա ինչ է նշանակում:
Գիրքը գրվելուց հետո կնքվեց յոթ կնիքներով. «Երբ յոթ որոտմունքներն իրենց ձայնով խոսեցին, պիտի գրեի, սակայն երկնքից մի ձայն լսեցի, որն ասում էր. «Կնքիր այն բաները, որ յոթ որոտմունքները խոսեցին, և սրանք մի’
գրիր» (Հայտն.10:4):
Բայց նաև
ասվում է, որ այն
օրը, երբ յոթերորդ հրեշտակը կհնչեցնի իր պատգամը, իր օրվա համար տրված մարգարեությունը, Աստծո խորհուրդը կկատարվի (այդ հրեշտակը երկրային պատգամաբեր է: Հրեշտակն այստեղ հիշատակված է որպես
եկեղեցու պատգամաբեր): «Իսկ յոթերորդ հրեշտակի ձայնի օրերին, երբ փողը փչի, Աստծո խորհուրդը կկատարվի, ինչպես ավետեց Իր ծառա մարգարեներին» (Հայտն.10:7):
Բոլորը գիտեն, որ
Աստվածաշունչն ասում է այդ: Աստծո
խորհուրդը՝ թե ինչպիսին է Աստված, ով է
Աստված, ինչպիսին պետք է լինի մկրտությունը
և բոլոր այդ
բաները պետք է հաստատվեին այդ ժամանակ:
Ամեն պատգամաբեր ունեցել է
իր պատգամը: Աստված պատգամաբեր է ուղարկել ամեն ժամանակաշրջանում,
ժամանակաշրջանի վերջում: Միշտ վերջում է ուղարկել, ոչ թե
սկզբում: Երբ Լյութերի ժամանակաշրջանը հասավ իր ավարտին, հայտնվեց Ուեսլեյը: Երբ Ուեսլեյի սրբացման ժամանակաշրջանը ավարտվեց, սկսվեց Պենտեկոստեն: Միշտ այդպես է եղել: Պատգամաբերը
բերում է նոր պատգամ
նախորդ ժամանակաշրջանի վերջում: Մենք գիտենք, որ սա ճշմարտությունն է: Դա միշտ
կրկնվել է ողջ Սուրբ
Գրքում: Ամեն անգամ պատգամաբերը գալիս էր եկեղեցուն Աստծո Խոսքին վերադարձնելու համար: Հիշեք, որ այս Խոսքը Հիսուս Քրիստոսի կատարյալ հայտնությունն է. ոչինչ չի
կարելի ավելացնել և պակասեցնել: Դա կատարյալ
է: Եվ դա
է վստահ լինելու
միակ միջոցը: Եթե մեր մեջ բարձրանում է մի բան,
որը հակառակ է այդ հայտնությանը,
ուրեմն սխալ է:
Ամեն անգամ
Աստված օգտագործում է
մարգարեի՝ այդ ժամանակաշրջանում ապրողներին Աստծո Խոսքին վերադարձնելու համար: Միշտ:
Բացառություն չկա: Նա միշտ մարգարե է ուղարկում: Ինչու՞: Որովհետև Աստծո Խոսքն
ասում է, որ Խոսքն
ուղարկվում է մարգարեներին: «Որովհետև Տեր Եհովան
ոչ մի բան չի անի, եթե չհայտնի Իր խորհուրդը Իր ծառաներին՝ մարգարեներին» (Ամովս 3:7):
Հուսով եմ, ինձ
ճիշտ հասկացաք: Ես չեմ ուզում, որ ինձ սխալ հասկանաք, բայց ուզում եմ անկեղծ լինել և կոչմանը հավատարիմ: Ես ուզում
եմ լինել այդպիսին: Աստված միշտ մարգարեի է օգտագործել, մի մարդու:
Եթե մարդկանց խումբ օգտագործեք, տարբեր կարծիքներ կստանաք, որովհետև երկուսը նույնը չեն կարող մտածել: Երկրի վրա երբեք միաժամանակ երկու կարևոր մարգարեներ չեն եղել: Աստված վերցնում է մեկին, որպեսզի
մյուսը գրավի նրա տեղը:
Անսահման Աստված երբեք չի
փոխում Իր ծրագիրը: Նա միշտ մնում է սկզբից ի վեր
հաստատածի հետ: Դրա համար կարող ենք վստահել Նրա ասածին, որովհետև Նա չի կարող փոխվել: Եթե Նա մի անգամ մի մարդու փրկեց Աստծո հանդեպ հավատքի միջոցով, մյուսներին էլ նույն կերպ կփրկի:
Սկզբում Աստված ստեղծեց մի վայր,
որտեղ կարող էր հաղորդակցվել Իր ստեղծածի հետ: Ադամը փորձեց իր ձևով վարվել: Նա թզենու տերևներից ծածկոց կարեց իր և իր կնոջ
համար: Աստված մերժեց սա: Աստված որոշեց, թե ինչպես և ինչի հիման
վրա կարող է հանդիպել մարդուն և հաղորդակցվել
նրա հետ. դա թափված արյան ներքո է: Նա երբեք
չի փոխել այդ: Ինչպես մեթոդականները մկրտականների հանդեպ, մենք էլ կարող ենք իրար ձեռք մեկնել: Բայց այն փաստի հիման վրա, որ մենք մկրտականներ ենք կամ մեթոդականներ, ոչ մի ընդհանուր բան չունենք: Ես մեթոդականների կողմից եմ, դուք՝ մկրտականների կամ հակառակը: Բայց կա
մի հիմք, որի վրա կարող են հանդիպել բոլոր հավատացյալները՝ թափված արյան ներքո: Այստեղ ենք մենք իրար հանդիպում և մի կողմ
թողնում բոլոր բաները: Այդ փոքրիկ կազմակերպությունները…
Կարծում եմ, Աստված եղել է այդ ամենի
մեջ, որովհետև մենք բոլորս տարբեր ենք: Ամեն մարդ տարբեր հայացքներ ունի: Երկու իրար նման միտք չկա, ինչպես չկա երկու իրար նման քիթ կամ մատնահետք: Մենք բոլորս տարբեր ենք: Ահա թե ինչու տարբեր խմբեր կան, բայց Աստված միշտ գործում է անհատի հետ: Նա
ձեզ չի փրկում նրա համար, որ դուք մկրտական եք, կամ որ հոգեգալստական
եք: Նա ձեզ փրկում է, որովհետև անհատապես է գործել
ձեզ հետ, և դուք ընդունել
եք Նրան: Այս հիմքի վրա եք դուք փրկվում:
Երբ Աստված
պատրաստ էր ուղարկելու Նոր Կտակարանի մարգարե-պատգամաբերին, Նա խոսեց մի մարդու հետ, և այդ մարդը
բերեց պատգամը: Ուրիշներն էլ ամենուրեք գնացին այդ նույն պատգամով, բայց պետք է, որ մեկ
գլխավոր շտաբ լիներ: Աստված միշտ այդպես է գործել: Ես ուրախ
եմ, որ Նա այս երեկո էլ կարող է այդպես գործել: Միշտ Սուրբ
Հոգին է կատարում այս աշխատանքը.
առանձնապես նկատի չունենք որևէ խմբի:
Բոլոր ժամանակաշրջաններում
եղել են սուտ մարգարեներ: Եթե անդրադառնանք Հին Կտակարանին, կտեսնենք, որ նրանք վեր կացան և խոսեցին Տիրոջ անունով,
բայց նրանց ասածները ճիշտ չէին: Աստված չկամեցավ որևէ գործ ունենալ նրանց հետ: Աստված կհաստատի միայն Իր սեփական Խոսքը: Նա ուրիշ կերպ չի կարող կատարել Իր գործը: Հիշեք սա. Աստված հաստատում է միայն Իր
Խոսքը: Միակ միջոցը իմանալու համար, թե մարգարեն ճշմարիտ է, Խոսքով քննելն է: Այդպես
կարող եք նրա մասին իմանալ: Հիշեք 3 Թագ.22:13 համարը, երբ Միքիան կանգնած էր Աքաբի, Հովսափատի և 400 մարգարեների առջև: Ես չեմ ասում «Բահաղի մարգարեների»: Նրանք եբրայեցի մարգարեներ էին: Նրանք
բոլորը միաբան վեր էին կացել և ասում էին.
«Գնա Ռամովթ-գաղաադ, Տերը քեզ կօրհնի, և հաջողություն կունենաս»: Այս մարդիկ
կեղծավորներ չէին. նրանք իսկապես ներշնչված էին: Ընդհանուր առմամբ իրավացի էին: Ինչու՞ է ուրեմն այս փոքր
մարդը՝ Հեմլայի որդի Միքիան, մարգարեանում և ասում իրենց
մարգարեների ասածի հակառակը: Դա ամուր նյարդեր և ուժեղ համոզմունք
էր պահանջում: Որտեղի՞ց նա գիտեր, որ ինքն իրավացի է: Եթե դուք
այնտեղ լինեիք, դուք ինչպե՞ս կիմանայիք: Միակ հնարավոր միջոցը այդ մարդու ասածը Խոսքի հետ համեմատելն էր: Միքիան ճշգրիտ կերպով հետևում էր Խոսքին: Հիշեք. Եղիան՝ մեծ մարգարեն, որն ուներ Տիրոջ Խոսքը, անիծել էր Աքաբին և Հեզաբելին: Ինչպե՞ս ուրեմն Աստված կարող էր
կտրուկ փոխել Իր միտքը և օրհնել այն, ինչ
անիծել էր նախկինում: Այստեղից տեսնում ենք, որ Աստված խոսում է Իր Խոսքի
համաձայն: Աստվածաշունչն ինչ-որ
տեղ ասում է, որ եթե
մեկը չի խոսում օրենքի և մարգարեների համաձայն, նրա մեջ
լույս չկա:
Նոյն Աստծո
վկան էր վերջին ժամանակների համար, ջրհեղեղից առաջ: Տեսնու՞մ եք, թե որքան հակառակ էր նրա պատգամը ողջ մինչջրհեղեղյան աշխարհի համար: Ինչու՞: Որովհետև այդ մարդուն խենթ էին համարում: Մինչդեռ նա ուներ Տիրոջ Խոսքը: Աստված ասել էր, որ չէր հանդուրժելու մեղքը: Երբ ժողովուրդը սկսեց մեղք գործել, Աստված ուղարկեց Իր մարգարեին վերջին ժամանակների պատգամով: Մարդիկ ծիծաղում էին նրա վրա և ծաղր ու
ծանակի ենթարկում: Այդպես է: Ոչ ոք
չէր հավատում նրան, թեև նա ուներ վերջին ժամանակի պատգամը: Բոլոր նրանք, ովքեր
մերժեցին հավատալ, դատապարտվեցին: Նրանք, ովքեր հավատացին պատգամին, փրկվեցին: Աստված նրանց կյանք տվեց, իսկ մյուսները կորսվեցին: Ես ձեզ խորհրդապատկեր եմ ցույց տալիս այստեղ:
Եթե նկատել եք, Աստված այդ արեց երեք անգամ: Երեքը Աստծո կատարելության թիվն է: Աստծո կատարելությունը հայտնի է երեքի մեջ՝ որպես Հայր, Որդի և Սուրբ Հոգի, արդարացում, սրբացում, Սուրբ Հոգով մկրտություն: Երեքը Նրա կատարելության թիվն է: Հինգը շնորհքի թիվն է, յոթը՝ երկրպագության, քառասունը՝ հալածանքի (Մովսեսը փորձվեց 40 օր, Հիսուսը՝ նույնպես): Հիսունը հոբելյանի թիվն է, երկրպագության (պենտեկոստե նշանակում է հիսուն): Աստծո կատարելությունը հայտնվեց երեքով: Երեք կործանում կա: Առաջինը եղավ, երբ Նոյը մտավ տապանը: Երկրորդը, երբ Ղովտը դուրս եկավ Սոդոմից: Հիսուսը այդ դեպքերն է վկայակոչում, երբ ասում է. «Ինչպես Նոյի օրերում էր, ինչպես Ղովտի օրերում էր, այնպես էլ կլինի մարդու Որդու գալստյան օրը»: Ուշադրություն դարձրեք