Շարք 1 թիվ 2

Ա Ս Վ Ա Ծ    Խ Ո Ս Ք Ը

Ուիլյամ Մարրիոն Բրանհամի

միջոցով

Հ Ո Գ Ե Վ Ո Ր    Կ Ե Ր Ա Կ Ու Ր Ը 

 Ճ Ի Շ Տ   Ժ Ա Մ Ա Ն Ա Կ Ի Ն

(Spiritual food in due season)

Հուլիսի 18 1965, առավոտ

Բրանհամի խորան

Ջեֆերսոնվիլ, Ինդիանայի նահանգ, ԱՄՆ

Եկեղեցու երգը.

Միայն հավատա, միայն հավատա,

Ամեն բան կարելի է հավատացողին,

Միայն հավատա, միայն հավատա,

Ամեն բան կարելի է հավատացողին:

1 Աղոթք. «Տեր, թող սա չլինի միայն մեղեդի, որ երգում ենք, այլ մեր անկեղծ փափագը, որ գալիս է մեր սրտի խորքից: Մի օր աշակերտներն ասացին այն բանից հետո, երբ Հիսուսը զորավոր գործեր արեց. «Տե’ր, այժմ մենք հավատում ենք»: Հիսուսը պատասխանեց. «Այժմ հավատու՞մ եք»: Հա’յր, այս երեկո մենք հասկանում ենք, որ ոչ թե Դու կարիք ունես, որ Քեզ սովորեցնենք, այլ մենք Քո վարդապետության կարիքն ունենք: Նաև խնդրում ենք, որ Դու մեզ սովորեցնես, թե ինչպես պետք է աղոթենք, ապրենք և հավատանք: Շնորհի’ր այդ, Տե’ր, այսօրվա հավաքույթի համար: Եթե ինչ-որ բանի կարիք ունենք, շնորհի’ր մեզ, Տե’ր, որովհետև մենք Քեզ խնդրում ենք Հիսուսի անունով: Ամեն»:

2 Գիտեմ, որ ձեզանից շատերը ստիպված են կանգնած մնալ այս երեկո, մյուսներն էլ դրսում են: Ես հանդիպել եմ տարբեր խմբի մարդկանց. նրանք չեն կարողացել եկեղեցի մտնել և հավաքույթը լսել են մեքենայի մեջ, ռադիոընդունիչով:

3 Այսօրվա հավաքույթը կնվիրենք հիվանդների համար աղոթքին: Ուզում եմ, որ հիմա Աստծո սուրբ խոսքերով հաստատվեք հավատքի մեջ, այս ժամի, ժամանակաշրջանի հավատքի, որովհետև հիմա ավելի շատ հավատքի կարիքն ունենք քան նախորդ ժամանակաշրջաններում: Դա պետք է լինի մի հավատք, որ կարողանա հափշտակության ժամանակ բարձրացնել մեզ: Արդ, ուզում ենք, որ հավատաք այն բոլոր բաներին, որ տեսել եք, բոլոր խոսքերին, որ լսել եք, ձեր տեսած բոլոր հրաշքներին և նշաններին: Ուզում ենք, որ դրանց մասին հիշողությունները պահեք ձեր սրտերում և մտածեք դրանց մասին՝ իմանալու համար, Աստծու՞ց է, թե՞ ոչ: Մի ժամանակ Եղիան ասում էր. «Եթե Եհովան է Աստված, Նրա հետևից գնացեք» (3 Թագ.18:21): Եթե Հիսուսն է ամեն բանի կենտրոնը քրիստոնյայի համար, ուրեմն պետք է ամեն բան թողնենք և հավատարիմ լինենք միայն Նրան: Հիշեք, Նա է կենտրոնը, Նա է գերագույն նպատակը, բացարձակ հիմքը և բևեռային աստղը: Եթե Նա է բևեռային աստղը, մի բան ուղղվում է դեպի Նա. կողմնացույցը՝ ձեր նավարկության գործիքը: Այդ կողմնացույցը միշտ ցույց կտա աստղը, իսկ այդ կողմնացույցը Աստծո Խոսքն է, որ միշտ մեզ վերադարձնում է Նրա մոտ:

4 Մենք անցնում ենք նեղությունների, դժբախտությունների, փորձությունների, մոլորությունների միջով, ազգերի և ժողովորդների մեջ: Շատ բաներ են կատարվում: Երբեմն ամեն կողմից շրջափակված եմ զգում, ուր որ նայում եմ… այնպիսի տպավորություն ունեմ, որ ես ծովում եմ, մի նավի մեջ, որի պատասխանատուն ես եմ: Ինքս ինձ հարց եմ տալիս. «Ինչպե՞ս ենք դուրս գալու այստեղից»: Որովհետև ահա գալիս են փրփրադեզ ալիքներ, որոնք հարյուր անգամ ավելի բարձր են իմ նավից: Բայց մենք կբարձրանանք դրանցից վեր: Նրանով մենք ավելին ենք, քան հաղթող: Նա է գլխավոր Նավապետը և ամուր պահում է նավին ամրացրած պարանը: Նա մեզ դուրս կհանի այդ ամենի միջից:

5 Մենք հասկանում ենք, թե ինչ երկար ճանապարհ եք անցել և ինչ զոհաբերություններ եք արել այս հանդիպմանը գալու համար. դա ինձ շատ է հուզում: Ես  կուզենայի կանգնել այստեղ, անդադար քարոզել, փորձելով անել ամեն հնարավորը ձեզ օգնելու համար այս պահերին, երբ հավաքված ենք այստեղ: Բայց եթե մարդկանց միանգամից շատ տաս, նրանք չեն կարող բոլորը հիշել: Ուրեմն ամեն անգամ պետք է մի թեմա վերցնել և համբերությամբ բացատրել, մինչև նրանք կարողանան ըմբռնել այդ: Հետո, երբ դա հաստատվի նրանց սրտերում, քարոզեք մեկ  ուրիշ  ճշմարտություն: Մենք առաջ ենք շարժվում քայլ առ քայլ:

6 Այժմ աղոթեք և քաջացեք: Հավատացեք ձեր բժշկությանը այս երեկո: Չեմ կարծում, որ ձեր սրտում որևէ հարց կա մեր ապրած ժամանակի վերաբերյալ: Չեմ կարծում, որ դուք կասկածներ ունեք այն բանի վերաբերյալ, թե Աստված իր ժողովրդի մեջ է, թե ոչ: Համոզված եմ, որ բոլորդ հավատում եք, որ Նա ներկա է այստեղ: Սրա վերաբերյալ ես ոչ մի կասկած չունեմ: Ես ճանաչում եմ ինձ լսողներին, իմ բարեկամներին և Քրիստոսի բարեկամներին: Աստծո զավակներն էլ են այդպես հավատում:

7 Երբ գիտեք, որ Աստծո կողմից պատգամ ունեք տալու մարդկանց, որոնք անմիջապես արձագանքում են դրան, իսկական հաճույք եք ապրում: Այնժամ կարող եք հոգով շրջվել դեպի Աստված և ասել. «Շնորհակալ եմ, Հա’յր»: Ո’հ, ի~նչ ուրախություն է տեսնել, որ երեխաները  ուտում են իրենց ուղարկված հացը:

8 Հիշու՞մ եք այն տեսիլքի մասին, որը տրվեց այս դահլիճում մի քանի տարի առաջ «Կյանքի Հաց»-ի վերաբերյալ: Ճիշտ է, Նեվիլ եղբայր, հիշում եք, չէ՞:

9 Չեմ կարծում, որ պատշաճ է հավաքույթ անցկացնել առանց միասին Աստծո Խոսքը կարդալու և քննարկելու, եթե նույնիսկ դա բժշկության ծառայություն է կամ մեկ ուրիշ հավաքույթ: Կարծում եմ, որ մեր մեջ ոչ մի օտար մարդ չկա, և բոլորը հասկանում են, թե ինչ ենք հասկանում «բժշկություն» ասելով: Դա մարդու գործ չէ, այլ այն, ինչ Աստված արդեն արել է ձեզ համար:

10 Փրկությունն էլ հաստատված է նույն հիմքի վրա: Կարևորն այն է, որ մարդկանց օգնես հավատալու, որ դա ճշմարտությունն է: Աստված դա սովորեցնում է Իր Խոսքի մեջ և հետո ապացուցում նրանց համար, ովքեր ուզում են հավատալ: Տերն ասում է. «Հավատացողի համար ամեն ինչ հնարավոր է» (Մարկ.9:23): Դուք ասում եք, որ Աստծո համար անհնարին բան չկա: Հավատու՞մ եք դրան: Նույն կերպ ձեզ համար էլ անհնարին բան չի լինի: Աստված մեկ Անձ է, նրանց համար, ովքեր հավատում են: Հասկանու՞մ եք այդ: Ձեզ հետ, ձեզ համար ոչ մի անհնար բան չի լինի, եթե միայն կարողանաք հավատալ:

11 Այժմ ուզում եմ կարդալ 3 Թագ. 17-րդ գլխի առաջին յոթ համարները. «Եվ Գաղաադի բնակիչներից Թեզբացի Եղիան ասաց Աքաաբին. ՚՚Կենդանի է Իսրայելի Տեր Աստվածը, որի առաջ կանգնում եմ, որ այս տարիներին ցող և անձրև պիտի չլինի, բայց եթե իմ խոսքով՚՚: Եվ Տիրոջ Խոսքը եղավ նրան՝ ասելով. ՚՚Գնա’ այստեղից և դարձիր դեպի  արևելք և թաքնվիր Քերիթ հեղեղատի մոտ, որ Հորդանանի դեմ է: Եվ այն հեղեղատից կխմես, և Ես ագռավներին հրամայել եմ, որ քեզ կերակրեն այնտեղ: Եվ նա գնաց և արեց Տիրոջ խոսքի համեմատ, և գնաց ու բնակվեց Քերիթ հեղեղատի մոտ, որ Հորդանանի դիմացն է: Եվ ագռավները նրա համար հաց և միս էին բերում առավոտը, և հաց ու միս՝ իրիկունը, և նա խմում էր հեղեղատից: Եվ եղավ, որ մի քանի ժամանակից հետո չորացավ հեղեղատը, որովհետև երկրում անձրև չկար» (3Թագ.17:1-7):

12 Թող Աստված օրհնի Իր Խոսքի ընթերցումը: Այս երեկո այս խոսքերից եմ վերցնում թեման, որը կոչվում է «Հոգևոր սնունդը ճիշտ ժամանակին»: Այս առավոտ սերտեցինք  Աստծուն ծառայություն մատուցելու մասին թեման, երբ մարդիկ փորձում են ծառայություն անել Աստծուն առանց իմանալու, թե որն է դրա համար նախատեսված ժամը, պահը, վայրը և այն մարդը, որը պետք է անի այդ: Մենք շատ քիչ բան գիտենք Եղիա մարգարեի մասին, բայց գիտենք, որ նա Աստծո ծառան էր այդ ժամի համար: Աստված արդեն երեք անգամ գործել է այն Հոգով, որ հանգչում էր Եղիայի վրա, և խոստացել է երկու անգամ էլ ուղարկել այն: Այդ նույն Հոգին կդրսևորվի հինգ անգամ, իսկ հինգը շնորհքի թիվն է: Նախ այդ Հոգին հանգչեց Եղիայի վրա (3 Թագ. 17:1), հետո՝ Եղիսեի վրա կրկնակի չափով  (4 Թագ.2:9) և վերջապես եղավ Հովհաննես Մկրտչի վրա (Մաղաք. 3:1 և Մատթ. 2:14): Ասվում է, որ նա վերադառնալու է Հարսին հավաքելու  համար (Մաղաք.4:5,6), հետո Մովսեսի հետ վերադառնալու է հրեաներին կանչելու համար (Հայտն.11:3): Իրականում, չգիտենք, թե որտեղից և ինչպես եկավ այդ մեծ մարգարեն: Բայց գիտենք, որ նա թեզբացի էր:

13 Որքան գիտեմ, ոչ մի մարգարե երբևէ դուրս չի եկել որևէ եկեղեցու միջից: Նրանք բոլորը հասարակ մարդիկ են եղել, առանց վախի, երբեմն առանց կրթության: Բացի մի քանիսից, ինչպես Եսային և Երեմիան էին, նրանք նույնիսկ գրել չգիտեին:   Եղիան՝ այդ բացառիկ մարդը, երբեք ոչինչ չի գրել: Շատ մարգարեներ ոչինչ չեն գրել, գուցե այն պատճառով, որ գրել չգիտեին: Նրանք անկիրթ մարդիկ էին:

14 Աստվածաշնչում նշված մարդկանցից ամենանշանավորները այդ հին մարգարեներն էին, որոնք մարտահրավեր էին նետում թագավորներին, թագավորություններին, մարդկանց, համայնքներին՝ հաստատուն մնալով Աստծո Խոսքի մեջ, և Աստված էր հաստատում նրանց իրավացի լինելը:  Նրանք շատ խիստ մարդիկ էին, և Եղիան նրանց ամենաբնորոշ ներկայացուցիչն էր: Նա անապատի մարդ էր, Սուրբ Գիրքն ասում է. «Նա մեկ մազոտ մարդ էր, և մի կաշի գոտի մեջքին կապած» (4 Թագ.1:8): Նրա մորուքը ծածկում էր ողջ դեմքը, և պատկերացնում եմ, թե ինչ կոպիտ տեսք պետք է ունենար: Այդ տեսակը դեռ չի վերացել, նրանք բոլորը չեն մահացել: Եթե տեղեկություններ ունեք Նիկիայի տիեզերաժողովի վերաբերյալ, գիտեք, որ նրանք բոլորը կազմակերպություն դարձան, ոչնչացնելով մյուս բոլոր եկեղեցիները և նրանց ստիպելով մեկ եկեղեցի դառնալ: Բայց հենց այդ ժամանակաշրջանում Եղիայի նման կոպիտ մարդիկ հայտնվեցին, նրանք անապատից էին գալիս և բավարարվում շատ հասարակ կերակուրով: Բայց Կոնստանդինի օրոք բոլոր բարձրաստիճան պաշտոնյաները և նրանց շքախումբը լռեցրին այդ մարդկանց: Այս մարգարեները գիտեին, որ ցորենի հատիկի նման Հարս-Եկեղեցին պետք է ընկներ հողի մեջ, Փեսայի նման, որը եղավ հողի մեջ ընկած առաջին հատիկը: Նրանք գիտեին, որ այդ հատիկը կմնար հողում հազար տարի: Դրա համար են այսօր որոշ անհավատներ գրում իրենց գրքերում. «Ու՞ր է այն լուռ Աստվածը, որը նայում էր, թե ինչպես էին սպանում փոքրիկ երեխաներին, թե ինչպես են առյուծները պատառոտում կանանց,  և մնում էր երկնքում առանց ոչ մի բառ ասելու»: Նրանք բոլորովին չգիտեն Խոսքը: Հատիկը պետք է ընկներ հողի մեջ: Ինչպե՞ս արդար Աստված կարող էր նայել, թե ինչպես են թքում Իր Որդուն և ինչպես էր Նա մահանում: Բայց դա Խոսքի համաձայն էր: Պետք է այդպես լիներ: Հիմա էլ ամեն բան կկատարվի ճշտորեն մինչև վերջին ժամը:  

15 Եղիան մեծ մարդ էր: Նա պետք է դիմակայեր մեղքով լցված սերնդին: Աքաբը թագավոր էր, և նրա հայրը նույնպես չար թագավոր է եղել: Սողոմոնից հետո իրար հաջորդեցին մեկը մյուսից չար թագավորներ: Աքաբը, որ 22 տարի թագավորեց Սամարիայում, նրանցից ամենավատն էր: Նա էլ իր ժամանակաշրջանում ժամանակակից մարդ էր համարվում: Անշուշտ, նա կրոնասեր էր, բայց ամեն բան հարմարեցնում էր իր ժամանակաշրջանին: Նա ուներ 400 եբրայեցի մարգարեներ: Նրանցից յուրաքանչյուրը դպրոց էին գնացել և լավ կրթություն ստացել: Մինչդեռ Աստված նրա մոտ ուղարկեց մեկին, որին նա չէր հավատում՝ թեզբացի Եղիային՝ անապատի մարդուն:

16 Աքաբը այնքան մեղքեր էր կուտակել, որ Աստված այլևս չէր կարող հանդուրժել նրան: Մի օր Նա խոսեց Եղիայի հետ անապատում, և նա ուղևորվեց դեպի Սամարիա: Ես միշտ սիրում էի նրան պատկերացնել դեմքը ծածկող սպիտակ մորուքով, արևի տակ փայլող ճաղատ գլխով և խորաթափանց հայացք ունեցող փոքր աչքերով: Ժպիտը դեմքին, գավազանը ձեռքին նա ուղիղ մտավ Իսրայելի թագավորի մոտ՝ ասելով. «Նույնիսկ ցող չի իջնի առանց իմ ասելու»: Թող Տերը մեզ այդպիսի մարդիկ տա, որոնք գիտեն, թե ինչ պետք է անեն «Այսպես է ասում Տերը» խոսքի հետ:

17 Մենք պետք է իմանանք սա. մինչև Եղիայի գործելը Աստված դիմել էր նրան և կանչել էր: Ահա թե ինչու այսուհետ նրան ոչինչ չէր կարող վախեցնել: Նա չէր վախենում, որ իր բերած պատգամը չի իրագործվի. այն պետք է իրականանար, որովհետև նա գիտեր, որ դա Տիրոջ Խոսքի համաձայն է, և ինքն էլ այդ ժամանակի համար ուղարկված Աստծո մարգարեն է: Նրան չէր հուզում այն, որ թագավորը կարող է իրեն գլխատել, բանտ գցել կամ մեկ ուրիշ բան անել: Նա պարտավոր էր հռչակել «Այսպես է ասում Տերը»:

18 Այս կոպիտ մարդը մեծ երաշտ կանխասեց, որովհետև Աստված անպատիժ չի թողնում մեղքը: Պատիժն անհրաժեշտ էր: Օրենքն առանց պատժի ազդեցություն չունի: Այսօր ի՞նչ իմաստ կունենար ասելը «Օրենքին հակառակ է կարմիր լույսի տակով անցնելը», եթե տուգանք կամ ուրիշ պատիժ չլիներ, որը ազդեցիկ կդարձներ օրենքը: Հակառակ դեպքում օրենքն անզոր կլիներ: Մեղքը պետք է պատժվի: Երբ Աստված օրենք է տալիս, և օրենքը խախտվում է, պատիժը պետք է հետևի խախտումին: Իսկ այդ ազգը խախտել էր Նրա բոլոր օրենքները:  

19 Եղիայի ժամանակ նրանք մեծ համայնք ունեին: Ունեին տաճարը, շատ կրթված մարդիկ և մարգարեներ ողջ երկրով մեկ: Նրանք կրթություն էին ստացել հատուկ կրթական հաստատություններում և այնտեղից դուրս էին գալիս թողարկված մեքենաների պես: Նրանք ունեին բազմաթիվ քահանաներ և դպիրներ, որոնք ամեն կողմից կրոնասեր էին, բայց հեռացել էին Աստծո Խոսքից: Նրանց կազմակերպությունից դուրս Աստված կանչեց մի մարդու, որին ուղարկեց «Այսպես է ասում Տերը» խոսքով:

20 Տեսեք, թե Աստված ինչպես է հոգ տանում Իրենների համար: «Եղիա,—ասաց նրան,— ասա բոլոր այս բաները Աքաբ թագավորին: Հետո անմիջապես հեռացիր նրանից, որովհետև Ես քեզ համար մի տեղ եմ պատրաստել. դու այնտեղ կմնաս երաշտի ժամանակ: Ես քեզ համար հոգ կտանեմ, Եղիա, բայց դու քարոզիր միայն Իմ Խոսքը և արա միայն այն, ինչ Ես եմ պատվիրում»:

21 Հիմա ուզում եմ Եղիայի այս մեծ ծառայությունը և նրա ապրած ժամանակաշրջանը համեմատել  մեր ապրած ժամանակաշրջանի հետ: Կարծում եմ, որ բնորոշ զուգահեռ կա այստեղ:

22 Նախ մտածում եմ այս երկու ազգերի նմանության մասին. նայելով պատմությանը՝ կտեսնենք, որ Իսրայելը իր տարածքը նվաճել է այնպես, ինչպես մենք են նվաճել Միացյալ Նահանգները: Մենք եկել ենք այս երկիրը՝ Ամերիկան, այնտեղից վռնդել բնակիչներին՝ հնդկացիներին  և նվաճել այս երկիրը: Այնպես էլ Իսրայելը եկավ Պաղեստին  Հեսուի առաջնորդությամբ, Աստծո առաջնորդությամբ: Նա վռնդեց այնտեղի բնակիչներին և  գրավեց երկիրը: Նրանց առաջին թագավորները մեծ և զորավոր մարդիկ էին՝ Դավիթը, Սողոմոնը: Մեր առաջին նախագահները՝ Վաշինգտոնը, Լինքոլնը, նույնպես մեծ մարդիկ էին: Բայց նրանց թագավորները ավելի ու ավելի ապականվեցին և վերջապես հասան Աքաբին: Դա նույնպես բնորոշ է մեր ժամանակաշրջանին: Մարդիկ այնքան ժամանակակից են դարձել, որ նույնիսկ չեն ուզում Աստծո ճշմարիտ Խոսքը լսել:

23 Կարո՞ղ եք պատկերացնել, թե ինչ ազդեցություն կունենար Աստծո ճշմարիտ ծառայի պատգամը այդպիսի մի ժամանակակից ժողովրդի վրա: Ինչու՞: Նրանք կարծում էին, թե Եղիան խելագար էր, խելքը թռցրել էր: Նրա ասածը նրանց անմիտ էր թվում, որովհետև շատ կրոնասեր էին: Նրանք անկեղծ առաջնորդներ ունեին, և իրենք էլ անկեղծ ժողովուրդ էին: Եղիան գիտեր, որ պարզ աստվածաբանությունից և սովորական պատգամից ավելին էր հարկավոր, որ սրտերը կոտրելու համար բավական չէր միայն քարոզել Խոսքը: Գիտեր, որ պետք էր «Այսպես է ասում Տերը»՝ այդ ժողովրդի վրա դատաստան բերելու համար: Եղիան գիտեր, որ եթե գար «Այսպես է ասում Տերը» խոսքով, ժողովուրդը արհամարհանքով կմերժեր նրան և այնժամ կգար դատաստանը: Նույնը տեսնում ենք մեր օրերում: Նույնը տեսնում ենք բոլոր ժամանակաշրջաններում. դատաստանից բացի ուրիշ այլընտրանք չի մնում, երբ շնորհքի սահմանը անցնում են: Կուզենայի Եղիային համեմատել նաև այսօրվա եկեղեցու հետ: Եղիայի ստացած պատգամը անմիջապես նախորդեց դատաստանին: Այդ պատգամով նաև վստահություն ստացավ, որ Աստված կհոգար իր բոլոր կարիքները:  Նույնիսկ նրա երկրային սնունդն ապահովված էր այն դեպքում, երբ երեք տարի և վեց ամիս անձրև չէր գալու, մինչև ինքը խնդրեր Աստծո Խոսքի համաձայն: «Երբ էլ դու խոսես, Եղիա, դա կլինի ճիշտ ժամանակը»: Նա գնաց թագավորի մոտ և ասաց. «Ո’չ ցող, ո’չ անձրև չի լինի, եթե ոչ իմ խոսքով»:  Այդպիսի պատգամ տալն իսկապես ծանր բեռ էր: Համեմատենք սա այսօրվա հոգևոր երաշտի հետ:

24 Մենք բոլորս լավ գիտակցում ենք, թե ինչ մեծ հոգևոր երաշտ է տիրում հիմա ողջ երկրի վրա: Գիտե՞ք, որ սա կանխասվել էր մարգարեների կողմից, որ պետք է կատարվեր Տիրոջ երկրորդ գալստից անմիջապես առաջ: Նրանք հաղորդել էին, որ երկրի վրա սով է լինելու ոչ միայն հացի, այլև Աստծո Խոսքը լսելու սով: Այդ օրը հիմա եկել է՝ Աստծո ճշմարիտ Խոսքը լսելու սովը (Ամովս 8:11): Այսպիսով բնական սովը հոգևոր սովի խորհրդապատկերն է: Սուտ վարդապետների և եկեղեցու մոդեռնիստների մեղքն ու անհավատությունը եկեղեցուն դրել են մոտալուտ դատաստանի վիճակում: Նրանք հեռացել են Աստծո Խոսքից և Նրա մարգարեներից և լսում են ժամանակակից աստվածաբանական լեզվին, որն օգտագործվում է Խոսքը մեկնելու համար: Այդպիսի մի ժամանակաշրջանում Աստված միշտ միջամտում է, բայց ոչինչ չի անում առանց նախօրոք ժողովրդին հայտնելու և այդ անում է Իր ծառաներից մեկի միջոցով:

25 Այդ ողջ ժամանակաշրջանում Եղիան մի գաղտնի վայր ուներ, որը պատրաստված էր իր համար, ուր Աստված պատվիրեց նրան գնալ: Մտածենք այս մասին մինչև հիվանդների համար աղոթելը: Եղիան Աստծո կողմից պատրաստված գաղտնի վայր ուներ: Ո’չ կրոնական համայնքը, ո’չ թագավորը, ո’չ էլ Եղիան ինքն էր հոգում իր սնունդը, այլ Աստված էր նրան տալիս գաղտնի վայրում, երաշտի ողջ ժամանակաշրջանում: Այդ սնունդն ապահովված էր ամեն օր: Նա կարիք չուներ ինքն հարցնելու. «Ի՞նչ կլինի վաղը»,  կամ «Արդյո՞ք պաշարը կվերջանա»: Աստված ասել էր. «Ես ագռավներին հրամայել եմ կերակրել քեզ»: Ի~նչ հրաշալի է:

26 Դա այն գաղտնի վայրի խորհրդապատկերն է, որ ունենք Քրիստոսի մեջ, մինչդեռ Եկեղեցիների համաշխարհային խորհուրդն ասում է. «Հրաշքների ժամանակներն անցել են»: Մենք ինքներս տեսնում ենք, որ Աստծո մեծ զորությունը վերցվել է եկեղեցիներից, նրանք այլևս ոչինչ չունեն, այլ միայն ձայն հանող պղինձ կամ հնչացող ծնծղա: Մենք գիտենք, որ դա ճշմարտությունն է: Նրանք աստվածապաշտության կերպարանքն ունեն, բայց նրա զորությունն ուրացել են:  Նրանք հենց այն են անում, ինչ Դավիթն էր անում եզներ լծած կառքով, երբ հեռանում էր Աստծո Խոսքից: Եվ երբ Աստծո Խոսքը մատուցվեց, նրանք մերժեցին. որովհետև շատ էին հեռացել դրանից:

27 Եղիայի  օրերում էլ ժողովուրդն այդպես վարվեց. նրանք շեղվել էին Խոսքից: Նրանք կարծում էին, որ Խոսքն ունեն, բայց իրականում չունեին: Այդ ողջ ժամանակաշրջանում Աստված պատրաստվում էր պատժել անհավատներին, բայց ճանապարհ էր պատրաստում հավատացյալների համար: Նա միշտ այդպես է գործում: Այն ժամանակ, երբ Աստված որոշեց ջրհեղեղով կործանել երկիրը, փրկության դուռ բացեց Նոյի համար: Երբ Նա սպառնաց և պատժեց Եգիպտոսին, ծովի միջով ճանապարհ բացեց Իսրայելի ժողովրդի համար: Ինչպե՞ս կարող է Աստված ճանապարհ բացել այնտեղ, ուր ճանապարհ չկա: Նա կարող է, որովհետև Ինքն է ճանապարհը:

28 Հիմա մենք պետք է հասկանանք, որ ապրում ենք պատմության մեջ եղած ամենահանդիսավոր ժամանակաշրջանում: Ոչ թե ինքնանշանառու հրթիռներից պետք է վախենանք, այլ եկեղեցիներն են մեզ վախ ներշնչում: Մեր ապրած ժամանակաշրջանը մեզ պետք է մղեր աչալուրջ լինելու: Աստված ելք էր պատրաստել Եղիայի համար, նույն կերպ ճանապարհ է պատրաստում, որպեսզի  Իր հավատարիմ զավակները կարողանան փախչել: Աստված Իր արդարությամբ դատապարտության մատնեց Սոդոմի, Գոմորի, Կափառնայումի մարդկանց. Նա նրանց պատժեց այդ չար քաղաքները անդունդ նետելով, այդ սերունդներին դատապարտելով: Հետևաբար Նա չէր կարող թույլ տալ, որ մենք էլ նույն բաներն անենք և փախչենք Նրա արդարադատությունից: Ինչպես նրանց, այնպես էլ մեզ համար անհնար է փախչել դատաստանից:

29 Այդ ժամանակաշրջանի չար միտումներին դիմակայելու  համար Աստված մի մարդ հանեց, որ հաղթի այդ զորություններին, բայց նրան չլսեցին: Նրանք նրան խելագար էին համարում: Նրանց համար նա մի ծեր ֆանատիկ էր, անապատից փախած մի խելագար, մի վայրենի: Բայց նա ուներ Տիրոջ Խոսքը: 

30 «Աստվածաշունչը չպետք է բառացի հասկանալ»,— ասում են այսօրվա վարդապետները: «Աստվածաշունչը պատմական գիրք է»: Կարծում եմ, բոլորդ լսել եք, թե ինչ են նրանք պնդում՝ Եվան ոչ թե խնձոր է կերել, այլ ծիրան: Ասում են նաև, որ Մովսեսը Իսրայելի զավակներին չի անցկացրել Կարմիր ծովի միջով: Ասում են, դա եղեգների մի ընդարձակ դաշտ էր, մեծ քանակությամբ եղեգներ էին աճում ծովի մյուս կողմում: Նա նրանց անցկացրել է եղեգների ծովով: Ուրեմն ինչպե՞ս բացատրել աստվածաշնչային պատմության այս խոսքերը. «Ջրերը նրանց աջ և ձախ կողմերից պարիսպ դարձան, և նրանք ցամաքով անցան»: Ինչպիսի~ անհեթեթություն:  Բայց գիտեք, պետք էր, որ այդ օրը գար, որպեսզի Աստծո բարկությունը թափվեր մարդկության վրա: Նույնիսկ եկեղեցական մարդիկ, որոնք հրաշքներին չեն հավատում, ձեզ կասեն. «Հազար դոլար կտամ, եթե ինձ մի հրաշք ցույց տաք: Ինձ հրաշք ցույց տվեք»: Նրանք երբեք չեն տեսնի այդ. տասը հազար փաստ էլ լինի նրանց առջև, մեկն էլ չեն տեսնի:

31 Դուք ասում եք. «Դա անհնար է»: Ո’չ, հնարավոր է: Մի օր Եղիսեն իջել էր Դոթայիմ, ասորական բանակը շրջապատել էր քաղաքը՝ գերության առնելու համար, որովհետև գիտեին, որ այդ ազգի զորությունը տեսանողի մեջ էր: Մի մարդ ասել էր Ասորեստանի թագավորին. «Դու չգիտե՞ս, որ Եղիսե մարգարեն Իսրայելի թագավորին պատմում է այն, ինչ դու ասում ես քո գաղտնի սենյակում»: Թագավորն ասաց. «Գնացեք նրան բռնելու, որովհետև այդ մարդը միշտ հակառակվել է մեզ»:Այսպիսով ասորական բանակը շրջապատեց Դոթայիմը: Երբ Գեեզին՝ մարգարեի ծառան, արթնացավ և նրանց տեսավ, աղաղակեց. «Ո’հ, իմ տեր, թշնամիները մեր շուրջն են, մենք շրջապատված ենք»: Բայց մարգարեն նրան պատասխանեց. «Մի’ վախենար, որովհետև մեզ հետ եղողները շատ են, քան թե նրանց հետ եղողները: Եվ Եղիսեն աղոթք արեց և ասեց. «Ո’վ Տեր, բաց նրա աչքերը, որ տեսնի», և Տերը բացեց ծառայի աչքերը, և նա տեսավ. և ահա սարը լիքն էր  հրեղեն ձիերով և կառքերով Եղիսեի  շուրջը: Եվ նրանք իջան նրա մոտ, բայց Եղիսեն աղոթք արեց Տիրոջը և ասաց. «Աղաչում եմ, զարկի’ր այս ժողովրդին կուրությամբ՚: Եվ նրանց զարկեց կուրությամբ Եղիսեի խոսքի համեմատ: Եվ Եղիսեն ասաց նրանց. «Ճանապարհը այս չէ և քաղաքը այս չէ, իմ հետևից եկեք, և ձեզ  կտանեմ այն մարդու մոտ, որին դուք որոնում եք» (4 Թագ.6:16-19): Եվ նրանց տարավ մինչև Սամարիա, ուր հավաքված էր Իսրայելի բանակը և սպասում էր:

32 Աստվածաշունչն ասում է. «Նրանց զարկեց կուրությամբ»: Այսօր մարդիկ հոգևոր իմաստով այնքան են կուրացել, որ անկարող են տեսնել, որ Աստված գործում է Իր ժողովրդի մեջ և անում այն, ինչ խոստացել էր: Մեր օրերում էլ են նույնն անում: Աստված նրանց զարկել է կուրությամբ, որովհետև ասում են. «Այլևս հրաշքներ չկան, դրանք կրոնական էմոցիաներ են»: Նույն խոսքերն ասում էին Եղիայի մասին: Երբ նա հափշտակվեց, Եղիսեն նրան փոխարինեց, և արդեն երիտասարդ տարիքում ճաղատացել  էր: Երեխաները վազում էին նրա հետևից և գոռում. «Ծեր ճաղատ, ինչու՞ երկինք չգնացիր Եղիայի հետ»: Տեսնում ենք, որ նրանք սկզբից էլ չէին հավատացել այդ իրադարձությանը: Թեև ականատես էին եղել Աստծո այդ մեծ մարդու ծառայության միջոցով կատարված արտասովոր բաներին, երբ նա հափշտակվեց, նրանք անհավատ մնացին: Եվ ահա նրանց թոռները վազում էին այդ մարդու հետևից և ծաղրում ասելով. «Ծեր ճաղատ, ինչու՞ դու չգնացիր»: Մարգարեն անիծեց երեխաներին, և երկու արջ սպանեցին նրանցից քառասուներկուսին:

33 Ինչպես այն ժամանակ, այնպես էլ հիմա, իրենց ձևով են մեկնում Աստծո Խոսքը: Ոչ միայն նրանք են այդ անում, այլև փորձում են մեզ էլ համոզել: Աստվածաշունչն ասում է, որ Աստծո Խոսքը ենթակա չէ հատուկ մեկնության (2 Պետր.1:20,21), որովհետև Աստված Իր իսկ մեկնաբանն է: Աստված հաստատում է Իր Խոսքը. այդպես է Նա այն մեկնաբանում: 

34 Ինչպես հաճախ կրկնել եմ, սկզբում Աստված ասաց. «Թող լույս լինի» և լույս եղավ: Ոչ մի մեկնություն պետք չէր, Խոսքն այն իրականացրեց: Նա ասաց. «Կույսը կհղիանա», և այդպես եղավ: Նա ասաց. «Իմ Հոգին կթափեմ» և այդպես էլ արեց: Նա ասել է նաև այն բաների մասին, որ կատարելու է վերջին ժամանակներում և կատարում է: Ի՞նչ մեկնության կարիք կա: Աստված Իր իսկ մեկնաբանն է: Մարդիկ կարող են ամենամեծ անմտություններն ասել, բայց դա բոլորովին էլ չի կարող կանգնեցնել Աստծուն: Երբ Հիսուսը երկրի վրա էր, կանգնած էր այնպիսի անհավատության դեմ, ինչպիսին կա նաև այսօր, գուցե ավելին: Բայց դա չկանգնեցրեց նրան: Նա հարատևեց և կատարեց Իր առաջադրանքը, իսկ Աստված հաստատում էր Նրա գործերից յուրաքանչյուրը:

 35 Նա ասաց. «Ես մենակ չեմ, այլ ես և Հայրը … Նա բնակվում է իմ մեջ: Ես չեմ անում այս գործերը, այլ Հայրը, որ իմ մեջ է: Եթե ես Նրա գործերը չեմ անում, ինձ մի’  հավատացեք:  Իսկ եթե անում եմ այդ գործերը, եթե ինձ էլ չեք հավատում, գոնե գործերին հավատացեք»: Նա պատվիրեց  քննել Սուրբ Գիրքը, որովհետև Նրանով ունենք հավիտենական կյանք: «Սուրբ Գիրքն իմ մասին է վկայում» (Հովհ. 5:39): Ինչպիսի~ հայտարարություն: Սուրբ Գիրքն է ասում, որ Ես եմ,— ասաց Հիսուսը: Նաև Սուրբ Գիրքն է ցույց տալիս այն ժամը, որում ապրում ենք և այն գործերը, որոնք կատարվում են ձեր աչքերի առջև:  Աստված Ինքը Իր ժողովրդի մեջ է: Աստծուց բացի ոչ ոք չի կարող մեռելներին հարություն տալ: Աստծուց բացի ոչ ոք չի կարող անել այն, ինչ Նա է հիմա անում: Աստվածաշունչն ասում է. «Հիսուս Քրիստոսը նույնն է երեկ, այսօր և հավիտյան» (Եբր.13:8):

36 Մենք տեսնում ենք ժամանակակից միտումները նրանց, ովքեր ասում են. «Հրաշքների ժամանակներն անցել են. այս մարդիկ ուղղակի հուզված են և էմոցիաների ազդեցության տակ»: Լսեք Եղիա մարգարեին, որը  խստորեն դիմեց նրանց՝ դեմ կանգնելով նրանց աստվածաբանությանը: Եղիան խոսում էր Աստծո պես. «Նույնիսկ ցող չի իջնի երկնքից, եթե ոչ իմ խոսքով»: Այո’, մարգարեն այնքան երկար մնաց Աստծո ներկայության մեջ… Հին Կտակարանի մարգարեները և բոլոր մյուս ժամանակների մարգարեները ապրում էին Աստծո ներկայության մեջ այնքան, մինչև իրենք էլ դառնային Խոսքը: Նրանց պատգամը Խոսքն է: Հիշեք, նրանք հաղորդում են «Այսպես է ասում Տերը» խոսքը:

37 Աստծուց էին այդ մարդիկ իրենց պատգամը ստացել: Գուցե այդ պատգամը հակառակ էր իրենց սեփական մտքերին կամ գուցե լիովին չէին հասկանում, բայց հաղորդում էին այն և բառացիորեն կրկնում Աստծո Խոսքը: «Այսպես է ասում Տերը. ո’չ ցող, ո’չ անձրև չի լինի, եթե ոչ իմ խոսքով»:  Ո’հ, ինչպիսի հայտարարություն: Եղիան կանգնել էր Աստծո ներկայության մեջ, և նրա խոսքը լիովին  հաստատվեց: Ամովս 3:7 համարում ասվում է. «Որովհետև Տեր Եհովան ոչ մի բան չի անում եթե չհայտնի Իր խորհուրդը Իր ծառաներին՝ մարգարեներին»:

38 Սկզբում մարդիկ ծաղրում էին նրան:  Նրանք ասում էին. «Նա խելագար է, ֆանատիկ է»: Բայց նա ուներ «Այսպես է ասում Տերը» խոսքը, դրա համար էլ անձրև չէր գալիս: Աստված հայտնել էր այդ Իր ծառա Եղիային: Քանի որ Աստված այդպես հաստատել էր մարգարեի ծառայությունը, ժողովուրդը պետք է հավատար նրան և ապաշխարեր:  Բայց հակառակը, մարդիկ ծաղրում էին նրան և ասում. «Ո’հ, մենք բավական անձրևաջուր ունենք, ջրամբարները լցված են, գետերը հոսում են առատորեն»: Բայց Սուրբ Գիրքը մեզ ասում է, որ նույնիսկ ցող չեղավ երեք տարի և  վեց ամիս շարունակ: Ոչ մի տեղ ջրի շիթ չկար: Ոչ թե մարդը, այլ Աստված էր խոսել այդ մարդու միջոցով: Այսպիսով, երբ մարդ գալիս է Աստծո կողմից, ընտրված է Աստծուց և ունի իսկական «Այսպես է ասում Տերը» խոսքը, պատգամաբերն ու պատգամը մեկ են դառնում: Նա ուղարկվել էր բառացիորեն կրկնելու «Այսպես է ասում Տերը» խոսքը: Դրա համար մարգարեն և նրա  պատգամը  մեկ են:

39 Եթե մի մարդ քրիստոնեական հարանվանության անդամ է և սերտորեն կապված է դրա հետ, նա և իր եկեղեցին մեկ են: Մի աստվածաբան, որի աստվածաբանությունը սերտորեն կապված է որևէ հարանվանության հետ, նա էլ է մեկ դառնում իր պատգամի հետ: Եկեղեցին, նրա աստվածաբանությունը և նրա աստվածաբանները մեկ են. սա տրամաբանական է: Երբ Եղիան եկավ «Այսպես է ասում Տերը» խոսքով, նա և իր պատգամը մեկ էին: Երբ Հիսուսը եկավ, Նա Խոսքն էր (Հովհ. 1:1 և 14): Այսպիսով, Աստծո Խոսքը և տվյալ ժամանակաշրջանի համար ուղարկված պատգամաբերը միշտ մեկ են: Դա ճիշտ է: Հիսուսը քարոզված Խոսքն էր: Նրա մասին էին հաղորդել մարգարեները. կույսը կհղիանա և որդի կծնի: Արդեն Ծննդոց գրքի սկզբում Աստված ասում է, որ կնոջ սերունդը կջախջախի օձի գլուխը, և օձը կխայթի նրա գարշապարը (Ծննդ. 3:15): Դավիթը և բոլոր մարգարեները խոսեցին Նրա մասին և ազդարարեցին Նրա մասին դարերի ընթացքում: Նա բացահայտված Խոսքն էր: