Էվալդ Ֆրանկ

2022 թ. Դեկտեմբեր 25,  Ցյուրիխ, Շվեցարիա

Եղբայր Բաումգարտներ.

Թանկագին եղբայրներ և քույրեր Քրիստոսով, այսօր մենք Ցյո՜ւրիխից, Ֆրանկ եղբոր հետ, ողջունում ենք բոլորին մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսի թանկագին անունով: Եվս մեկ տարի ավարտվում է՝ ևս մեկ տարի Աստծո Շնորհի մեջ: Մենք ի սրտե շնորհակալ ենք Տիրոջը, որ Նա այսքան հրաշալի և այսքան Շնորհառատ ձևով առաջնորդե՜ց մեզ ամբողջ տարվա ընթացքում: Մենք ապրում ենք շատ լուրջ ժամանակահատվածում: Տերը կանգնած է դռների ետևում, Հիսուս Քրիստոսի գալո՜ւստը, Նրա վերադարձը շա՜տ մոտ է: Ժամանակը հասել է, երբ Հարս-Խոսքը դո՜ւրս է կանչվում, նա պետք է բոլոր ոլորտներում համապատասխանության մեջ լինի Սուրբ Գրվածքի հետ: Մենք գտնվում ենք մեծ սպասման մեջ, մենք պատրաստվում ենք: Բոլոր այն բաները որոնք դեռևս չեն կատարվել, պետք է կատարվեն: Եվ վերջին անձրևը, ինչպես որ թափվում է բերքահավաքից առաջ, այնպես էլ այստեղ՝ հոգևորապես թափվելու է վերջին անձրևը: Մեծ ուրախությամբ և երախտագիտությամբ կարող եմ հայտնել, որ նոր տարում հերթական հանդիպումներն են նախատեսվում Ցյուրիխի «Volkshaus»-ում։ Առաջին հանդիպումը տեղի կունենա հունվարի 29-ին, ժամը 14:00-ին Ցյուրիխի «Volkshaus»-ի Կապույտ սրահում: Ամբողջ 2023 թվականի ճշգրիտ ամսաթվերն ու մանրամասներն արդեն կարելի է գտնել մեր կայքի գլխավոր էջում։ Մենք շնորհակալ ենք որ կրկին հավաքված ենք Աստծո երեսի առջև Աստծո Խոսքը լսելու համար, թող որ Տերը Շնորհ անի, որ Աստծո ժողովուրդը միասին հավաքվի՜ Շվեցարիայում լսելու ժամի Խոսքը, որպեսզի միասնություն ստեղծվի Իր ժողովրդի մեջ, և Աստծո վերջին Խոսքից հետո սպասենք Նրա ավարտական գործին:  Եվ թող Տերն օրհնի և զորացնի մեր Ֆրանկ եղբորը, և ամբողջ փրկագնված բազմությա՜նը նույնպես: Ֆրանկ եղբայրը երեկ՝ դեկտեմբերի 24-ին, դարձավ 89 տարեկան: Ես կարծում եմ որ բոլորիս աղոթքն է, որ հավատարիմ Տերը շարունակի՜ օրհնել մեր սիրելի եղբորը կյանքի նոր՝ 90-րդ տարում՝ և նրան օրհնություն դարձնի մեր բոլորի համար: Մեր Տեր Յիսուս Քրիստոսի Շնորհքը, թող մեր բոլորիս հետ լինի այսօր յուրահատուկ ձևով։ Աղոթքից առաջ ուզում եմ Խոսք կարդալ 50-րդ Սաղմոսից: Կարդում եմ 50-րդ Սաղմոսից, 5-րդ Խոսքը:

«5   Ժողովեցէք ինձ մօտ  իմ սրբերին,  որ ինձ հետ ուխտ դրին զոհով»:

Եվ հետո ևս մեկ թանկագին Խոսք Հռոմեացիների ուղերձից, 16-րդ գլխից: Կարդում եմ Հռոմեացիների 16 գլուխ, 24-ից 27-րդ Խոսքերը:

«24  Մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսի շնորհքը լինի ձեր ամենի հետ. ամէն։

 25 Բայց նորան, որ կարող է ձեզ հաստատ պահել  իմ աւետարանի եւ Յիսուս Քրիստոսի քարոզութեան համեմատ,  այն խորհրդի յայտնութեանը համեմատ  որ յաւիտենական ժամանակներից լուռ պահուած էր, 

26 Բայց հիմա մարգարէական գրքերով յայտնուեցաւ՝ յաւիտենեկան Աստուծոյ հրամանին պէս, եւ  հաւատքին հնազանդելու համար բոլոր հեթանոսների մէջ ճանաչուեցաւ.  27  Մի  միայն իմաստուն Աստուծուն, Յիսուս Քրիստոսի ձեռովը, նորան փառք յաւիտեանս։ Ամէն»:

Մենք կաղոթենք:

Տեր, ամենակարող Աստված, Դու՝ երկնքի և երկրի արարիչը, մեր ամբողջ սրտով շնորհակալ ենք Քեզ, որ դեռևս ապրում ենք Շնորհքի ժամանակաշրջանի վերջին օրերում: Սակայն ժամանակների նշաններից տեսնում ենք, որ մոտեցել է կեսգիշերվա ժամը։ Այս տարվա վերջում, հիմնվելով Քո ձայնի վրա ուզում ենք որ Դու պատրաստե՜ս մեզ, ուզում ենք սթափվե՜լ մեր անտարբերությունից և վառվե՜լ Քո Հոգով: Տե՜ր, մենք միայն մեկ նպատակ ունենք՝ մենք ուզում ենք մասնակցություն ունենալ հափշտակությանը, մենք ուզում ենք լինել այն հաղթողների խմբի մեջ՝ այն իմաստուն կույսերի, ովքեր բավականաչափ յո՜ւղ ունեն իրենց լամպերներում, և հրավիրված են Գառան հարսանյաց ընթրիքին: Մեծ Տեր, մենք ամեն բան բերում ենք Քո Հայրական օրհնող ձեռքերի մեջ, և հավատո՜ւմ ենք որ Դու ամեն բան պատշաճ ձևով ավարտին կհասցնես: Թող լինի ո՜չ թե մեր, այլ Քո՜ կամքը: Մենք ուզում ենք լռությամբ և վստահությամբ գնա՜լ այդ ճանապարհով: Վերից Զորությո՜ւն տուր մեզ Տեր, վերակենդանացրու Քո գործն այսօր մեր սրտերում Տեր: Օրհնի՜ր և զորացրու Քո հավատարիմ և իմաստուն ծառային, և շոշափելի ձևով լցրու նրան Քո հարության Զորությամբ: Մենք շնորհակա՜լ ենք Քո Խոսքի համար, շնորհակա՜լ ենք Քո արյամբ գնված մեծ բազմության համար, որ մենք բոլորս հավաքվա՜ծ ենք Քո երեսի առջև և սպասում ենք Քո զորությանը, որպեսզի այն բացահայտվի՜ մեր մեջ: Ով մեծ Աստված,  հիշիր այն ո՜ւխտը, որ կապեցիր մեզ հետ, արյան ուխտը, որը թափեցիր մեզ համար Գողգոթայում, և հիշի՜ր Քո բոլոր խոստումները, որ տվեցիր մեզ՝ Քո զավակներին,  և հավիտենական կյա՜նք պարգևիր մեզ։ Քեզ՝ միակ Աստծուն լինի ողջ փառքը, ողջ պատիվը, ողջ երկրպագությունը, և շնորհակալությունը Հիսուսի սուրբ անունով: Ամեն:

Ֆրանկ եղբայր.

Ես նույնպես ցանկանում եմ ողջունել բոլոր եղբայրներին և քույրերին, բոլոր ազգերում, լեզուներում և ժողովուրդներում՝ սրտանց ողջունել այստեղից,  և բոլորին մաղթել Աստծո օրհնությունները: Մենք արդեն հզոր և իշխանական Խո՜սք լսեցինք ներածական խոսքի մեջ, Բաումգարտներ եղբայրը Գրվածքից մեզ համար կարդա՜ց այդ երկու հատվածները: Եվ մենք շնորհակա՜լ ենք Աստծուն Աստծո Խոսքի համար, որ մենք ունե՜նք այն մեր ձեռքերում և մեր սրտերում: Հավատո՜ւմ ենք այդ Խոսքին, և քարոզո՜ւմ ենք ողջ աշխարհով մեկ: Նաև այս հեռարձակումների համար, մենք իսկապես ամբողջ սրտով շնորհակալ ենք Աստծուն դրա համար: Այսօր, նաև երեկվա օրը, տարվա մեջ հատուկ օրե՜ր են ինձ համար: Երեկ ես 89 տարեկան դարձա: Մենք շնորհակալ ենք Աստծուն, որ այս բոլոր տարիներին առաջնորդե՜ց մեզ, առաջնորդե՜ց մեզ Իր Հոգով: Հետո, մենք հատուկ ձևո՜վ ենք հիշում 1965 թվականի դեկտեմբերի 24-ը, երբ Բրանհամ եղբայրը տուն կանչվեց: Ի՞նչ ասենք այս ամենին, մենք չե՜նք կարող ինչ-որ բան բացատրել, ամեն բան Աստծո ձեռքերի մեջ է: Եվ նույնիսկ Աստծո այդ մեծագույն մարդու կյանքն ուներ սկիզբ,  և ուներ ավարտ՝ այս երկրային կյանքը: Ի վերջո, նա իսկապես Աստծո կողմից օրհնված անձնավորություն էր, աստվածային կոչո՜ւմ ուներ, հանձնարարությո՜ւն ուներ Աստծուց ստացած, որը նա իրականացրե՜լ էր տասնամյակների ընթացքում: Բայց հետո եկավ այն օրը, երբ նա պետք է մեքենան վարեր Արիզոնա նահանգի Թուսոն քաղաքից դեպի Ջեֆերսոնվիլ՝ Ինդիանա: Եվ այդ օրը նրա սրտում դրված էր հատուկ քարոզ քարոզել,  «Օձի հետքը» թեմայով, ա՜յն ինչ օձն իր խորամանկությամբ արել էր Եդեմական պարտեզում, և ամենն ինչ դրա հետ էր կապված՝ գայթակղությո՜ւնը, մեղքի մեջ անկումը, և թե հետո ի՞նչ պիտի աներ այդ օձն իր խորամանկությամբ Շնորհքի ժամանակաշրջանի վերջում, և նրանց վախճանը: Բայց այդ 2800 կիլոմետրը, որը նա նախատեսում էր քշել Թուսոնից Ջեֆերսոնվիլ, ավարտվեց դեկտեմբերի 18-ին, երբ չորս հարբած դեռահաս մյուս մայրուղուց հատեցին միջնագիծը և ճակատով հարվածեցին Բրանհամ եղբորը: Նրանցից երկուսն ակնթարթորեն մահացան, բայց Բրանհամ եղբայրը շատ ծանր վիրավորվեց և կոմայի մեջ ընկավ, և հետ չէր գալիս, իսկ հետո տուն մեկնեց դեկտեմբերի 24-ին՝ հենց իմ ծննդյան օրը, նույնիսկ իմ ծննդյան ժամին: Եվ Աստված իսկապես Շնորհ արեց ինձ… Ես անտեղյակ էի պատահարի և տեղի ունեցածի մասին: 1965 թվականի դեկտեմբերի 24-ին, ժամը 22:30-ից մինչև 23:00-ն ընկած ժամանակահատվածում, ես տեսիլքով տեսա Բրանհամ եղբորը սպիտակ ամպի վրա, որն աղավնու տեսք ուներ: Նա ճիշտ իմ աջ կողմում աղավնու թևերի վրա էր, այդ սպիտակ ամպի, մի փոքր առաջ թեքված, և այդ ամպը դանդաղ վեր էր բարձրանում: Ես տեսա՜ այդ տեսիլքը: Եվ ես ասացի այդ տեսիլքի մեջ. «Բայց ի՞նչպես կլինի այդպես՝ Բրանհամ եղբայր, դու չէ՞ որ Մարդու որդին չես, ի՞նչու եմ ես քեզ տեսնում այդ ամպի վրա»: Եվ Տերը հո՜գ տարավ ամեն բանի համար, ես այդ պահին զգացի ա՜յն, ինչ մի ժամանակ Եղիսե՜ն էր զգացել, երբ տեսել էր Եղիային երկինք վերցվելիս, հրեղեն կառքերով: Աստված իսկապես հոգո՜ւմ է ամեն բանի համար Իր թագավորությունում: Եվ, ինչպես դուք գիտեք,  իմ ծառայությունը ուղղակիորեն կապված է եղել, և այսօր ևս կապվա՜ծ է Բրանհամ եղբոր ծառայության հետ: Նա ով 1958 թվականի հունիսի 18-ին ասաց ինձ. «Ֆրանկ եղբայր, դու այս պատգամով կվերադառնաս Գերմանիա»: Նա ով 1962 թվականի դեկտեմբերի 3-ին ասա՜ց ինձ. «Սպասի՜ր կերակուրը բաժանելու համար, մինչև որ ամբո՜ղջը կստանաս, և հետո կգա ժամանակը»: Տեր Աստվածն իսկապես հո՜գ տարավ ամեն բանի համար, որ անմիջապես Բրանհամ եղբոր հավիտենություն մեկնելուց հետո, նրա, ում 1933 թվականի հունիսի 11-ին, մոտավոր 14:00-ին հանձնարարություն էր տրվել, որ նա ուղարկվելու է այն պատգամով, որը նախորդելու է Քրիստոսի երկրորդ գալուստին,  և նա կատարե՜լ էր այդ, նա կատարել էր այդ հանձնարարությունը, ընդհուպ մինչև 7 կնիքների բացումը, 1963 թվականի մարտ ամսին: Այո՜, Սուրբ Գրքի բոլոր այդ թաքնված խորհուրդները Բրանհամ եղբոր ծառայության միջոցով, Աստծո ողորմությամբ, բացահայտվել են Աստծո զավակների համար, Քրիստոսի համայնքում: Նա խոստացված մարգարեն էր, Աստծուց ուղարկված Աստծո Խոսքի աստվածային պատգամով մեր ժամանակաշրջանում, մեր սերնդի մեջ այնպե՜ս,  ինչպես որ Հովհաննես Մկրտիչն էր իր ժամանակում կանչվել և ուղարկվել՝ նախքան Քրիստոսի առաջին գալուստը: Նա ով կարդում է Ղուկասի 1-ին գլխում 15, 16, 17, 18 խոսքերը, տեսնում է, որ Հովհաննես Մկրտիչը եկել էր Ե՜ղիայի հոգով և զորությամբ: Եվ Հովհաննես Մկրտչի ծառայությամբ Մաղաքիայի մարգարեության առաջին մասն իրականացավ, որտեղ կարդում ենք, որ «Նա հայրերի սրտերը որդիներին պետք է դարձնի»: Եվ այդպե՜ս էլ գրված է Ղուկասի 1-ին գլխում, որպես հաստատում. «Նա կդարձնի հայրերի սրտերը որդիներին»: Եվ Բրանհամ եղբոր ծառայության միջոցով Աստծո զավակների սրտերը վերադարձվեցին հայրերին՝ առաքյալներին,  այն բանին ինչ նրանք սովորեցրել են և կիրառել նորկտակարանյան եկեղեցում: Եվ իրականում, Բրանհամ եղբոր ծառայությունն ավելի մեծ էր, քան Պետրոսի և Պողոսի ծառայությունը։ Նրանք երկուսն էլ մեծ հանձնարարություն ունեին Աստծուց ստացած: Պետրոսն անմիջապես նորկտակարանյան եկեղեցու հիմնադրման օրը… Պետրոս առաքյալն ականատեսն էր բոլոր այն փորձառությունների, որոնք տեղի էին ունեցել մեր Տիրոջ ծառայության ընթացքում, նա այն 120 հոգու մեջ էր, որոնք Սուրբ Հոգու հեղման փորձառությո՜ւնն ունեցան Պենտեկոստեի օրը:  Եվ այդ ժամանակ տեղի ունեցավ այն ինչ Աստված ասել էր Հովել մարգարեի միջոցով: Դա զորավոր փորձառություն էր, նորկտակարանի եկեղեցու հիմնադրումը, և առաջին քարոզը: Ա՜յն ինչ այնտեղ ասվեց, և հետո կիրառվեց, պետք է քարոզվի նաև վերջի՜ն քարոզի մեջ, ինչպես նաև կիրառվի վերջին ժամանակում: Լիարժեք վերականգնում, լիարժեք վերադարձ դեպի ա՜յն, ինչ եղել է սկզբում: Իսկ հետո, երբ մենք նայում ենք Պողոս առաքյալի ծառայությանը, ով նույնպես հատուկ հանձնարարությո՜ւն ուներ Աստծուց,  տանելու փրկության ավետարանը բոլոր ազգերին: Ո՜չ այնպես ինչպես Պետրոսը, Հակոբոսը և Հովհաննեսը, որոնք Հրեաներին էին քարոզում, Պողոսը նախասահմանված էր որպեսզի փրկության ավետարանը հասցնի հեթանոս ժողովուրդներին: Եվ Բրանհամ եղբայրը նախասահմանված էր որպեսզի այս փրկության ավետարանը՝ Հիսուս Քրիստոսի ավետարանը հասցնի բոլոր ժողովուրդներին: Նա կատարե՜ց այդ, ժապավենների վրա ձայնագրելով իր քարոզները: Բայց հետո եկավ այն պահը, երբ այդ ծառայությունը պետք է շարունակվեր: Եվ ես հետ եմ նայում 55 տարիներին, երբ Աստված ամենուրեք դռնե՜ր է բացել: Եվ այս անգամ, մենք հնարավորություն ունենք այստեղից՝ Շվեյցարիայի Ցյուրիխից, բոլոր եղբայրներին և քույրերին՝ բոլոր ազգերում և լեզուներում, ևս մեկ անգամ ասելո՜ւ Աստծո խոսքերը, դնելո՜ւ նրանց սրտերի մեջ:  Եվ մենք հիմա կսկսենք Բաումգարտներ եղբոր կողմից կարդացված վերջին խոսքերից, համառոտ կանդրադառնա՜նք դրանք, և հետո կանցնենք մյուս Գրվածքներին: Այսօր իսկապես իմ սրտում դրվել է ամենայն լրջությամբ, կենդանի Աստծո երեսի առջև, խոսել հավատքի՜ մասին, խոսել անհավատությա՜ն մասին, խոսել հնազանդությա՜ն և անհնազանդությա՜ն մասին, և որ մենք բոլորս գիտակցենք, թե ինչ է Աստված պահանջում մեզանից, և ինչ է անհրաժեշտ հափշտակությանը  մասնակցություն ունենալու համար: Բավարա՜ր չէ խոսելը պատգամի մասին: Բավարար չէ ասելը, որ «Ես հավատո՜ւմ եմ Բրանհամ եղբոր ծառայությանը», ո՜չ, դա պարզապես բավարար չի: Մեզ պետք է անձնական հարաբերություն ունենալ Աստծո հետ, անձնակն կապ ունենալ, մենք պետք է մեր անձնական փորձառություններն ունենանք Աստծո հետ, որ ո՜չ թե խոսենք թե ուրիշներն ինչ վերապրումներ են ունեցել Աստծո հետ, այլ որ մենք անձամբ այդ ամենն ունենա՜նք մեր կյանքում, ընդհուպ մինչև Սուրբ Հոգով կնքվելը՝ մեր Տիրոջ՝ Հիսուս Քրիստոսի վերադարձի փառավոր օրվա համար: Թող Աստված բացի՜ մեր բոլորի սրտերը, թող բացի մեր բոլորի միտքը, որպեսզի գիտակցենք ժամի լրջությունը, որում ապրում ենք, որպեսզի լո՜ւրջ ընդունենք Աստծո Խոսքը որը մեզ է ուղղված, հավատքո՜վ ընդունենք, որպեսզի հավատքի և հնազանդության մե՜ջ գտնվենք Աստծո առջև: Խնդրեմ, կարդա Բորգ եղբայր:

—Մենք կարդում ենք Հռոմեացիների ուղերձից, 16 գլուխ 25 Խոսքը, մինչև 27 Խոսքը:  Ես հիմա կարդում եմ 25-րդ Խոսքը:

«25 Բայց նորան, որ կարող է ձեզ հաստատ պահել  իմ աւետարանի եւ Յիսուս Քրիստոսի քարոզութեան համեմատ,  այն խորհրդի յայտնութեանը համեմատ  որ յաւիտենական ժամանակներից լուռ պահուած էր»:

—Այստեղ մենք կարող ենք ասել. Ամեն: Աստծո զորությամբ, մենք փոխանցում ենք բացահայտված Խոսքի գաղտնախորհուրդը, և նաև բազմաթիվ խորհուրդներ բացահայտված Խոսքից:  Եվ Աստված զորությո՜ւն ունի այդ ամենը ներգործելու իմ և քո մեջ, և այդ գաղտնախորհուրդը, որը ծածվա՜ծ էր սկզբից ի վեր, Աստծո ամբողջ փրկագնման ծրագիրը,  այդ բոլոր բաները որոնք բացահայտվե՜լ են մեզ համար, նախապես բացահայտվել էր Պողոս առաքյալին, և բոլոր առաքյալներին: Եվ Աստված մեզ զորությո՜ւն տվեց այդ ամենը հավատքով ընդունելու մեր սրտերի մեջ, և այն ինչ բացահայտվե՜լ էր, մեզ համար նո՜ւյնպես բացահայտվել է Աստծո Հոգով: Եվ մենք շնորհակալ ենք Աստծուն, որ այդ ամենը հայտնեց մեզ: Խնդրեմ:

—Կարդում ենք 26-րդ Խոսքը:

«26 Բայց հիմա մարգարէական գրքերով յայտնուեցաւ՝ յաւիտենեկան Աստուծոյ հրամանին պէս, եւ  հաւատքին հնազանդելու համար բոլոր հեթանոսների մէջ ճանաչուեցաւ»:

—Ամեն: Հավատքի հնազանդության համա՜ր, բոլոր հեթանոս ազգերի մեջ, բոլոր եղբայրների և քույրերի մեջ բոլոր ազգերից, լեզուներից և ժողովուրդներից: Այն խորհուրդը որը ծածկված էր հավիտենից ի վեր, այժմ իսկապես պարզ կարող ենք ասել, որ այն ինչը երկու հազարամյակների ընթացքում ծածկվա՜ծ էր, Աստված բացահայտե՜լ է մեր ժամանակներում: Եվ երբ Պողոսը գրում է. «Հիմա», «Հիմա» այս խորհուրդը… Եվ մենք կարող ենք հատուկ շեշտադրե՜լ «Հիմա» բառը, որովհետև դա մե՜զ է վերաբերվում, այս ժամանակաշրջանում, որում ապրում ենք: Եվ այն իսկապես բացահայտվե՜լ է մեզ, և մենք իսկապես առաջնորդվել ենք Աստծո Խոսքի Սրբության Սրբոցը, և Աստծո բոլոր գաղտնախորհուրդնե՜րը, մենք լսել և հավատացել ենք, և հայտնությո՜ւն ենք ստացել ի վերուստ: Եվ դրա հետ գալիս է հավատքի հնազանդությունը, և  եղբայրներ և քույրեր, մենք պետք է շեշտադրե՜նք սա այս քարոզի մեջ: Խնդրեմ:

—7-րդ Խոսքը:

«27 Մի  միայն իմաստուն Աստուծուն, Յիսուս Քրիստոսի ձեռովը, նորան փառք յաւիտեանս։ Ամէն»:

—Եվ այս Խոսքին բոլորս նույնպես ասում ենք. Ամեն: Նրան՝ միակ իմաստուն Աստծուն, փա՜ռք լինի հավիտյանս, որովհետև Նա մեր ժամանակում իրենների համար ուղարկեց Իր խոստացված մարգարեին, և հայտնեց նրան փրկագնման ողջ խորհուրդը, և մեզ նրա ծառայության միջոցով վերադարձրեց դեպի սկիզբը, դրեց մեզ հայտնության հողի վրա, և մենք տեղեկացված եղանք այն ամենին, ինչ Աստված նախատեսել էր այս վերջին՝ նախքան Հիսուս Քրիստոսի վերադարձն ընկած ժամանակահատվածի համար: Եվ Նրան՝ ինչպես աստեղ գրված է. Լինի փա՜ռքը, Հիսուսի սուրբ անունով, ամեն: Խնդրեմ Բորգ եղբայր:

—Կարդում ենք ՍամուԷլի 1-ին Գրքից, 15-րդ գլուխ, 23 Խոսքի առաջին մասը: 1-ին ՍամուԷլ, 15 գլուխ, Խոսք 23ա:

«23 Որովհետեւ ապստամբութիւնը  կախարդութեան մեղքի պէս, եւ անհնազանդութիւնը կռապաշտութեան պէս է…»:

—Ես այսօր հատո՜ւկ եմ ընտրել այս Խոսքը. «…ապստամբութիւնը  կախարդութեան մեղքի պէս, եւ անհնազանդութիւնը կռապաշտութեան պէս է»… Ի՞նչ է անհնազանդությունը. Ես այսպե՜ս եմ ուզում, ես այսպե՜ս եմ կամենում: Դու այլևս ոչինչ չես կամենում Աստծո թագավորության մեջ, այլ աղոթքի մեջ սրտանց ասում ես. «Թող Քո՜ կամքը լինի»: Աստծո ճշմարիտ զավակները, նրանք աղոթում են «Հայր մեր» աղոթքը, բայց ո՜չ թե պարզապես շրթունքներո՜վ են աղոթում վարժեցված ձևով, այլ սրտո՜վ են ասում այդ Խոսքերը. «Թող Սուրբ լինի Քո անունը, թող Քո կա՜մքը լինի, ինչպես երկնքում, այնպես էլ երկրի վրա»: Եղբայրներ և քույրեր, ես լրջորեն, պարզ և անկեղծ հարցնում եմ. Արդյո՞ք դա իմ և քո աղոթքն է եղել մինչ այսօր, աղոթե՞լ ես դու այսպես.  «Թող Սուրբ լինի Քո անունը», որ սրտո՜վ աղոթած լինես, «Թող Քո կա՜մքը լինի իմ կյանքի մեջ, ինչպես երկնքում, այնպես էլ երկրի վրա, իմ կյանքի մեջ»: Պարզապես այսօրվանից դա այդպե՜ս պետք է լինի մեր բոլորի հետ: Մենք շնորհակալ ենք Աստծուն, որ Նա մեզ վերադարձրեց Իր Խոսքին, Իր կամքին: Եկեք մտածենք այն մասին, որ անհնազանդությունը դա նման է կարխարդության կամ կռապաշտության: Իսկ ի՞նչ է կախարդությունը, սատանան դրանով ազդում է մարդկանց վրա, որպեսզի իրե՜ն ծառայեն: Մենք նաև պետք է Հին Կտակարանո՜ւմ կարդանք Գրվածքի հատվածները, որպեսզի իմանանք թե ի՞նչ էր տեղի ունեցել նախկինում, և ի՞նչն էր ստիպել որպեսզի ասվեր, որ անհնազանդությունը կախարդության նման է: Թանկագիններ, թող իսկապես Տերը հանի՜ մեր բոլորից ողջ կամակորությունը, ողջ եսասիրությունը, որ մենք ասենք աղոթքի մեջ. «Թող Քո կա՜մքը լինի, ինչպես երկնքում, այնպես էլ երկրի վրա»: Որպեսզի մեր մեջ լինի հնազանդությո՜ւնը, որպեսզի հնազանդությունը մեր կյանքի ուղեցո՜ւյցը լինի, ցուցի՜չը, որին մենք նայում ենք: Եվ «Անհնազանդությունը նման է կախարդության մեղքին»: Եվ Թող Տեր Աստված Շնորհի բոլոր նրանց ովքեր այժմ լսո՜ւմ են այս պատգամը, որպեսզի նրանք լրջորե՜ն վերաբերվեն Աստծո խոսքին, և որ այն ամենը, ինչ Աստված խոստացել է մեզ, իրականանա մեր կյանքում: Խնդրեմ:

—Մենք կարդում ենք Եբրայեցիների ուղերձից, 3-րդ գլխից, 18 և 19 Խոսքերը: Եբրայեցիներ 3-րդ գլուխ, 18 և 19 Խոսքեր:

«18 Եւ  որո՞նց երդում արաւ որ իր հանգստի մէջ չպիտի մտնեն, եթէ ոչ անհաւատներին»:

—Եվ այս Խոսքը նույնպես, սիրելի եղբայրներ և քույրեր: Նրանք ովքեր անհնազանդ գտնվեցին, նրանք չկարողացան մտնել խոստացված երկիրը, դա անհնար էր: Քանի որ հավատքը խարսխված է խոստմունքի վրա: Նա ով չի՜ հավատում Աստծո խոստումներին, նա չէ՞ որ չի՜ կարող մասնակցություն ունենալ այդ խոստումների իրականացմանը: Եթե մենք կարողանայինք հասկանալ, թե որքա՛ն կարևոր է այս ամենը, որ Աբրահամը հավատքով տեսա՜վ խոստումների իրականացումը: Խնդրեմ:

—Կարդում ենք 19-ը Խոսքը:

«19 Եւ տեսնում ենք որ չկարողացան մտնել անհաւատութեան պատճառով»:

—Այստեղ մենք երկու կողմերն էլ ունենք, անհավատությունը և անհնազանդությունը: Այս կարդացված Խոսքը մեծ իմաստ ունի: Եվ այսօրվա քարոզը պետք է որոշիչ լինի մեր համար, որպեսզի մենք որոշենք, ուզո՞ւմ ենք մենք հավատալ և հնազանդ լինել, թե՞ մնում ենք անհավատության և անհնազանդության մեջ: Թող իրականում այնպե՜ս լինի, որ մենք պարզապես չասենք. «Այո, ես հավատում եմ Աստծուն: Ես հավատում եմ նրա խոստումներին»։ Արդյո՞ք դու հավատում ես այն բանին, ինչ Աստված նախասահմանել է այս ժամանակահատվածի համար:  Ի՞նչու ասվել Բրանհամ եղբորը, երբ նրան հանձնարարություն էր տրվել… 1946 թվականի մայիսի 7-ին նրան ասվել էր. «Եթե դու կարողանաս այնպես անել, որ մարդիկ հավատա՜ն քեզ, ապա ոչինչ չի կարող դիմակայել քո աղոթքին, նույնիսկ քաղցկեղը»: Հավատքը, այն պարզապես մո՜ւտքն է խոստումների իրականացման մեջ: Եվ դրա համար Բրանհամ եղբոր հավաքույթներին միշտ հնչում էր այս կրկներգը. «Հավատա, միայն հավատա»: Ի՞նչ ասաց մեր Տերը.

«Եթե չհավատաք, որ Ես Եմ, ձեր մեղքի մեջ կմեռնեք»: [Հովհաննես 8.24] Մենք ծնվում ենք մեղքի մեջ, և եթե մնանք անհավատության մեջ, կմեռնե՜նք մեր մեղքերի մեջ: Բայց ի վերջո, հավատքն այն հաղթանակն է, որը հաղթում է աշխարհին: [1 Հովհաննես 5.4] Եվ մենք այդ հավատքի կարի՜քն ունենք: Եվ Տերն Իր Շնորհով իրեններին պարգևե՜լ է այդ հավատքը: Թանկագին եղբայրներ և քույրեր, թույլ տվեք ես այժմ այսպես ասեմ, ո՞վ է իրականում լսել Աստծո խոստումները… Եվ հիմա գունատ ժպիտ կա իմ դեմքին, և ես կասե՜մ ձեզ թե ի՞նչու: Ում հետ Տերն անձամբ խոսել է, նա որևէ խնդիր չունի հավատալու Տիրոջ ասածին:  

Եթե ​​ինձ հարցնեիք. «Ի՞նչ կասեք 1962 թվականի ապրիլի 2-ին ունեցած ձեր փորձառության մասին»: Այո՜, սիրելի եղբայրներ և քույրեր, ես միայն կարող եմ ուրախանալ որ ունեցել եմ այդ փորձառությունը: Ես չէ՞ որ ունեցել եմ այն, ես չէ՞ որ լսե՜լ եմ այդ ձայնը, երբ Տերը խոսեց ինձ հետ, Նա կանգնած էր պատուհանի աջ կողմում։ Այլ կերպ ես չեմ կարող, քան հավատամ և ուրախանամ, որովհետև անձա՜մբ եմ լսել Նրա Խոսքերը: Այդպես է նաև իմ Աստծո հետ ունեցած բոլոր գերբնական փորձառությունների հետ, ես չպե՜տք է որևէ ջանք գործադրեմ, ես այնտե՜ղ եմ եղել, լսե՜լ եմ, թե ի՜նչ է ասել Տերը, միշտ տեսե՜լ եմ և իմացե՜լ եմ, թե որտեղ է Տերը կանգնում: Եվ ի՞նչ, ես որևէ դժվարությո՞ւն պետք է ունենամ հավատալու հետ, ո՜չ, չկա՜ որևէ դժվարություն: Եվ նույնը վերաբերում է բոլոր նրանց, ովքեր այժմ իսկապես գիտակցում են, որ ո՜չ թե Բրանհամ եղբայրը, ո՜չ թե Ֆրանկ եղբայրը, այլ Տերն է անձամբ խոսում է Իր Խոսքի միջոցով: Եթե դուք հարցնեք ինձ, արդյո՞ք դժվարություն եմ ունեցել հավատալու, երբ Տերն ինձ ասել է. «Չեղարկի՜ր Հնդկաստան ուղևորությունը»: Ի՞նչու պետք է ես դժվարություն ունենամ, եթե Տե՜րն է ինձ ասել, ապա ես չեմ դժվարացել հավատալ: Ի՞նչ է, պետք է նրան ստախո՞ս դարձնեմ։ Որովհետև այսպես գրված է. «Ով չի հավատում Աստծուն, նա Նրան ստախոս է դարձնում»: [1 Հովհաննես 5.10] Ո՜չ, ո՜չ ինձ հետ: Ես շնորհակալ եմ Տեր Աստծուց: Ամեն անգամ երբ Նա Խոսել է, շատ պարզ ձայնով, պա՜րզ լեզվով, կարիք չկար ոչինչ բացատրելու, ամեն ինչ պարզ ասվա՜ծ էր: Այդպես է նաև այսօր: Երբ Աստված Բրանհամ եղբոր ծառայության միջոցով հայտնե՜լ է մեզ Խոսքը, անձամբ քեզ հայտնե՜լ է, դա նշանակում որ դու պետք է հավատա՜ս, որ Աստված անձամբ ընտրե՜լ է նրան, և անձամբ հանձնարարությո՜ւն է տվել, և այն որ Աստված նույնպես ընտրե՜լ է Ֆրանկ եղբորը և անձամբ հանձնարարությո՜ւն է տվել՝ ամբողջ աշխարհով մեկ տանելո՜ւ այդ պատգամը: Նա ով չի՜ հավատում այս բաներին, նա Աստծուն ստախոս է դարձնում, ա՜յն Աստծուն ով հանձնարարությո՜ւն է տվել: Եվ այդպիսի մարդը կարող է խոսել պատգամի՜ մասին, պատգամաբերի՜ մասին, հափշտակությա՜ն մասին, ամեն բանի մասին… Այդպիսի մարդը հենց ի՜նքն է ստախոսը: Նա, ով Աստծուն չի՜ հավատում, իրականում չի կարող Նրա հետ լինել:

Եկեք շարունակե՜նք կարդալ:

—Մենք կարդում ենք Եբրայեցիների ուղերձից, 4-րդ գլուխ, 11 Խոսքը: Եբրայեցիներ 4-րդ գլուխ, 11 Խոսք:

«11 Ուրեմն ջանանք այն հանգստի մէջ մտնելու.  որ միգուցէ մէկը նոյն անհաւատութեան օրինակի պէս ընկնի»:

—Սա անհավատության՝ անհնազանդության նախազգուշական օրինակ է: Մենք պարզապես պետք է շեշտենք սա. «Անհնազանդությունը...», ինչպես որ ասում էր Բրանհամ եղբայրը, «... առաջին մեղքն էր Եդեմի պարտեզում»: Թշնամին կասկած սերմանեց Աստծո Խոսքի հանդեպ, և Ե՜վան ընկավ այդ գայթակղության մեջ: Նրան ասվել էր. «Իրա՞վ Աստված ասաց», իակապե՞ս Աստված այդպես է ասել: Այսօր էլ այսպես են ասում մարդիկ. Տերն իսկապե՞ս կանչել է Բրանհամ եղբորը: Իսկապե՞ս Տերը կանչել է Ֆրանկ եղբորը: Նա, ով կասկածում է, կարող է մնալ տանը, կարող է փակել Աստվածաշունչը և այլևս չանհանգստանալ… Նա պարզապես կկորչի առանց հետքի, և վերջ: Այնուամենայնիվ, եկեք շարունակենք կարդալ:

—Կարդում ենք Հռոմեացիների 11-րդ գլխի 20-րդ Խոսքը: Հռոմեացիներ 11 գլուխ, 20 Խոսք:

«20 Լաւ. նորանք անհաւատութիւնով կոտրուեցան, եւ դու հաւատքով հաստատուեցար.  մի ամբարտաւանանար,  այլ վախեցիր»:

—Պողոսն այստեղ խոսում է Հրեաների մասին, ասվում է որ նրանք՝ բնական ճյուղերը անհավատության պատճառով կտրվել են, և մենք հավատքով պատվաստվել ենք, պատվաստվել ենք նրանց տեղում: Այսօր իրականում խոսքը գնում է անհավատության և անհնազանդության մասին՝ թանկագիններ: Մտածե՜ք այդ մասին, ԻսրաԷլ ժողովուրդը, 4000 տարի ժամանակ ունեին, որպեսզի հավատային, երբ գար Մեսիան: Եվ մենք ի՞նչ կարող ենք ասել դրա համար: Եվ երբ եկա՜վ խոստացված Մեսսիան, այդպես էլ գրված է. «11  Իրանների մէջ եկաւ, եւ իրանները նորան չընդունեցին»: [Հովհաննես. 1.11]  Ի՞նչ օգուտ տվեցին նրանց բոլոր այդ երգեցողությունը՝ Սաղմոսները, ի՞նչ օգուտ տվեցին նրանց Մովսեսի 5 գրքերը, որոնք անընդհատ կարդում և կարդում էին Սինագոգներում: Ոչինչ չոգնեց նրանց: Եվ Տերը ստիպված եղավ լաց լինել, և ասել. «Երուսաղեմ, Երուսաղեմ, եթե գիտենայիր քո այսօրվա օրը քո խաղաղության համար…»: [Ղուկաս 19.41-42] Եղբայրներ և քույրեր, խնդրում եմ, եթե ​​Աստված դա հայտնե՜լ է ձեզ, ապա շնորհակալություն հայտնեք Նրան ձեր ամբողջ սրտով: Միայն ընտրյալնե՜րը կարող են Շնորհք գտնել Աստծո առջև: Նրանք բոլորը դո՜ւրս են կանչվում բոլոր ավանդույթներից, բոլոր սուտ ուսմունքներից, Աստված դո՜ւրս է հանում նրանց և դնում է Աստծո Խոսքի սուրբ արմատի վրա: Ամեն բան վերադաձվում է, վերականգնվում է, և բերվում է սկզբնական դիրքին: Աստծո մոտ չկա՜ որևէ մոլորություն: Աստծո մոտ չկա՜ ոչ մի քաոս: Այդ պատճառով Հովհաննես առաքյալը գրում է, որ «Ո՜չ մի սուտ ճշմարտությունիցը չէ», [1 Հովհաննես 2.21]  ոչ մի սուտ մեկնություն ճշմարտությունից չի սկիզբ առնում: Ճշմարտությունը ճշմարտություն է մնում ողջ հավիտենության մեջ, և մենք Տիրոջը շնորհակալ ենք ճշմարտության Խոսքի համար: Եվ խնդրո՜ւմ եմ, ընդունե՜ք  ձեր սրտերում, նրանք իրենց անհավատության, անհնազանդության ճատճառով կտրվեցին, պոկվեցին որպես բնական ճյուղեր, բայց ես և դու, մենք հավատքով հաստատվեցինք, պատվաստվեցի՜նք այդ ծառի վրա, այդ արմատի վրա:

Օ՛, հավատքը ամենակարող Աստծո պարգևն է: Խնդրեմ:

—Մենք կարդում ենք Հռոմեացիների 5-րդ գլուխ, 19-ը Խոսքը: Հռոմեացիներ 5-րդ գլուխ, 19 Խոսք:

«19 Որովհետեւ ինչպէս որ մէկ մարդի անհնազանդութիւնովը շատերը մեղաւորներ եղան, այնպէս էլ մէկի հնազանդութիւնովը շատերը արդարներ կ’լինին»:

—Ամեն: Մեկ հոգու անհնազանդությունով՝ այսինքն Ադամի, մենք բոլորս ներքաշվեցինք մեղքի անկման մեջ,  անհնազանդության մեջ, ապստամբության մեջ Աստծո դեմ, այդ ամենը մեկի անհնազանդության պատճառով: Բայց դա այդպես չմնաց: Մեկի հնազանդությունով՝ մեր սիրելի Տիրոջ և Փրկչի, Նրա հնազանդությունով մենք վերադարձվեցինք Աստծուն հնազանդվելու մեջ, և հավատքով և հնազանդությունով հիմա կարող ենք տեսնել մեր պատրաստությունը, մեր պատրաստությունը Հիսուս Քրիստոսի վերադարձի օրվա համար: Սիրելի եղբայրներ, սիրելի քույրեր, խո՜րհեք Աստվածաշնչից կարդացված բոլոր այս Խոսքերի շուրջը, նո՜րից կարդացեք դրանք, նո՜րից լսեք: Խնդրեմ:

—Մենք կկարդանք ևս Փիլիպեցիների ուղերձից: Փիլիպեցիների 2-րդ գլուխ, 7 և 8 Խոսքերը:

«7 Այլ իր անձն ունայնացրեց,  եւ ծառայի կերպարանք առնելով՝  մարդկանց նման լինելով եւ կերպարանքով մարդի պէս գտնուելով»:

—Շնորհակալությո՜ւն Տիրոջը, որ Նա Տերը, բոլոր թագավորների Թագավորը, մարդացավ, «Խոսքը մարմին դարձավ և բնակվեց մեր մեջ»: [Հովհաննես 1.14] Նա նմանվեց մեզ, որպեսզի այստեղ, Իր երկրային մարմնում, կատարի հնազանդությունը, և որպեսզի մենք, որքանով որ գտնվում ենք մեր երկրային մարմնում, հնազանդ Աստծո զավակներ լինենք՝ Աստծո ողորմությամբ: Մի կողմից մենք մարդ ենք, մյուս կողմից մենք Աստծո զավակներ ենք Նրա ողորմությամբ, և մենք սպասում ենք մեր մարմինների փոխակերպմանը, մենք սպասում ենք մեր երկրային մարմնի փոխակերպումը հարության մարմնի: Եվ մենք բոլորս գիտենք, որ մեր Տերն ու Փրկիչը, մեզնից առաջ, անցա՜վ այս ճանապարհով, և որքանով որ ճշմարիտ է որ Նա երկի՜նք է վերցվել, այնքան էլ ճշմարիտ է, որ մենք նույնպես երկի՜նք ենք վերցվելու: Այո՜, խնդրեմ:

—Ես կարդում եմ 8-րդ Խոսքը:

«8 Իրան խոնարհեցրեց, եւ  հնազանդ եղաւ մինչեւ ի մահ՝ եւ այն էլ խաչի մահ»:

—Այս երկու Խոսքերը միասին են: Նա խոնարհեցրեց Իրեն, հնազա՜նդ եղավ, հնազանդ եղավ միմչև խաչի մահվան: Թանկագին եղբայրներ և քուրեր, ահա թե ինչու էր  Պողոսն այսպես ասում. «Ես  Քրիստոսի հետ խաչուած եմ։Եւ կենդանի եմ, ոչ թէ այլ եւս ես, այլ Քրիստոս է կենդանի ինձանում.»: [Գաղատացից 2.19բ-20ա] Միայն նա ով խաչվե՜լ է Քրիստոսի հետ, ով իր սեփական կյանքը վերջացա՜ծ է համարում և կարողացե՜լ է ընդունել «Աստվածային Կյանքը» վերածննդի և նորոգման միջոցով, միայն նա՜ կարող է հաճելի լինել Ատծուն: Հին մարդը չի՜ կարող հնազանդ լինել, այլ միայն նոր մարդը:  Եվ այդ պատճառով Տերն ասաց. «Ձեզ պետք է վերստին ծնվել… Մարմնից ծնվածը մարմին է, իսկ հոգուց ծնվածը հոգի»: [Հովհաննես 3.5-11] Եվ թող Տերն իրագործի մեր մեջ այդ մեծ գործը, որպեսզի մենք կարողանանք վերստին ծնված Աստծո զավակներ լինել, Նրա ողորմությունով: Որպեսզի մենք կարողանա՜նք հավատալ, որպեսզի մեր կյանքում գործնականորեն կարողանա՜նք ապրել հավատքի և հնազանդության մեջ: Եվ շնորհակա՜լ կինենք Աստծուն դրա համար:

—Մենք կարդում ենք Եբրայեցիների ուղերձից, 5-րդ գլխից: Եբրայեցիներ 5-ի 9-ը:

«9 Եւ երբոր կատարուեցաւ բոլոր իրան հնազանդողների համար յաւիտենական փրկութեան պատճառ եղաւ.»:

—Ամեն: Բոլորն ովքեր Իրեն հնազա՜նդ էին, Նա դարձավ նրանց համար հավիտենական փրկության Հեղինակը, բոլոր Իրեն հնազանդվողների համար: Մենք այսօր այնքա՜ն ենք շեշտադրել հնազանդությունը բոլոր Սուրբ Գրվածքներից, որ ոչ ոք չի՜ կարող շրջանցել այն: Իմ աղոթքն է այսօր, որ Տեր Աստված բլորիս նոր սիրտ շնորհի, նոր կյանք, Շնորհի որ մենք «Հավատանք այնպե՜ս, ինչպես Գրվածքն է ասում», [Հովհաննես 7.38] և մասնակցություն  ունենալ այն բանում, ինչ Աստված իրականացնում է ներկա ժամանակում:

Այստեղ գրված է. «Բոլորն ովքեր Իրեն հնազա՜նդ էին, Նա դարձավ նրանց համար հավիտենական փրկության Հեղինակը.»:

«Ահա հիմա է ընդունելի ժամանակ. Ահա հիմա է փրկութեան օր»: [2 Կորնթացիս 6.2բ] Սա վերջին կանչն է, սա վերջին պատգամն է։ Ինչպես որ գրված է. «Ով որ ականջ ունի թող լսէ ինչ որ Հոգին ասում է եկեղեցիներին», [Հայտ. 2.29, 3.6, 3.13, 3.22] Տիրոջ ճշմարիտ համայնքին՝ Հիսուս Քրիստոսի Հարս-եկեղեցուն: Խնդրեմ:

—Կարդում ենք 1-ին Պետրոսի 1-ին գլուխ, 14 և 15 Խոսքերը: 1-ին Պետրոս, 1-ին գլուխ, 14 և 15 Խոսքեր:

«4 Հնազանդ որդկանց պէս,  չ’նմանելով այն ձեր տգիտութեան ժամանակի  առաջի ցանկութիւններին։ 

15 Այլ ձեզ կանչող Սուրբին պէս, դուք էլ սուրբ եղէք ձեր բոլոր վարքերումը.»:

—Ամեն: Սիրելի եղբայրներ և քույրեր, եթե դա հնարավոր չլիներ, գրված չէր լինի Աստծո Խոսքում: Մենք կարո՜ղ ենք սրբագործվել, քանի որ Տերն ասել է. «Եւ ես նորանց համար իմ անձը սուրբ եմ անում, որ նորանք էլ ճշմարտութիւնով սրբուած լինեն»: [Հովհաննես 17.19] Եվ որքանով որ Աստծո Որդու միջոցով Աստծո կամքը երկրի վրա իրականացավ, Գողգոթայում կատարված փրկագործման միջոցով՝ հեղվեց Նոր Ուխտի արյունը, մենք մեծարում ենք Նրա արյունը, մենք փառաբանում ենք Աստծո Խոսքը, մենք փառաբանո՜ւմ ենք Տիրոջ Հոգին: Դա Շնորհով տրվա՜ծ է մեզ: Եվ այժմ Աստված դա Շնորհում է ամենքին, ովքեր սրտանց հավատում են, Նա Իր Շնորհով ողորմություն է անում նրանց ապրե՜լ այդ Խոսքով,  ո՜չ թե այս աշխարհի օրինակո՜վ ապրել այս երկրի վրակրքերի և ցանկությունների համեմատ, ո՜չ թե մարմնի ցանկության համեմատ, այլ մեր Տիրոջ օրինակով, քանի որ մեր Տերն ու Փրկիչը մեր օրինակն է և մեր չափանիշը: Մենք կարող ենք սուրբ կյանք ապրել այս երկրի վրա, հավատքով և հնազանդությամբ հետևելով Տիրոջը: Եվ թող Աստված Շնորհի դա մեզ ամենքիս Իր ողորմությամբ: Խնդրեմ:

—Մենք նույնպես կկարդանք Հռոմեացիների 8-րդ գլուխ, 29-րդ Խոսքը, և 30-ը: Հիմա ես կարդում եմ Հռոմեացիներ 8-րդ գլուխ, 29-ը Խոսքը:

«29 Որովհետեւ նորանց որ առաջուց ճանաչեց,  առաջուց էլ սահամանեց իր  Որդու պատկերին կերպարանակից լինելու.  որ նա անդրանիկ լինի շատ եղբայրների մէջ»:

—Ամեն, ամեն: Նրան ում նախասահմանել էր, նրան էլ ընտրեց, նրան նաև արդարացրեց, նաև արժանացրեց երկնային փառքին: Եվ մենք շնորհակալ ենք Տեր Աստծուն, և ամենայն խոնարհությամբ ասում ենք, որ Շնորհք ենք գտել Նրա առջև հավատքով և հնազանդությամբ Իր կամքը կատարելու: Խնդրեմ:

—Մենք կարդում ենք 30-րդ Խոսքը:

«30 Եւ որոնց առաջուց սահմանեց,  նորանց կանչեց էլ. եւ որոնց կանչեց,  նորանց արդարացրեց էլ. եւ որոնց արդարացրեց,  նորանց փառաւոր էլ արաւ»: [Հովհաննես 17.22]

—Ամե՜ն ասենք մեր Տիրոջը: Սիրելի՜ եղբայրներ և քույրեր, խնդրում եմ ընդունել Աստծո յուրաքանչյուր Խոսքը՝ որպես անձամբ ձեզ ուղղված Խոսք: Այսօր Տերը ո՜չ թե ինչ-որ մեկին է խոսում, այլ անձամբ ինձ և քեզ հետ է խոսում: Այսօ՜ր Տերը խոսեց մեզ, և ցույց տվեց թե ի՞նչ վնաս են հասցրել անհավատությունն ու անհնազանդությունը: Այսօ՜ր, Տերը մեզ ցույց տվեց թե ինչպես են ներգործում հավատքը և հնազանդությունը: Այսօ՜ր, Տերը մեզ իմացնել տվեց, որ Նա մեզ ընտրե՜լ է, որ Նա մեզ արդարացրե՜լ է, Նա մեզ սրբացրե՜լ է, և մեզ՝ արդեն իսկ այս երկրի վրա, պարգևել է երկնային փառքը, աշխարհի ստեղծվելուցն առաջ Նա մեզ ընտրել է որպեսզի Ի՜րենը լինենք:  Եվ Նա անդրանի՜կը դարձավ շատ եղբայրների մեջ։ Եվ մենք Նրա եղբայրնե՜րն ու քույրե՜րը դարձա՜նք մեզ Շնորհված փրկությամբ:

Դուք բոլորդ գիտե՜ք Սուրբ Գրքից այն հատվածը, երբ մեր Տիրոջն ասացին. «Ահա մայրդ և եղբայրներդ դրսում Քեզ են հարցնում»: [Մարկոս 3.32բ] Եվ Նա շրջվեց դեպի ժողովուրդը և ասաց. «Ո՞վ է իմ մայրը կամ իմ եղբարքը… Որովհետեւ ով որ կատարէ Աստուծոյ կամքը, նա է իմ եղբայրը եւ քոյրը եւ մայրը»: [Մարկոս 3.33,35]

Օ՛, եթե մենք համատեղեինք «Եղբայրներ» բառը՝ 22 և 89-րդ Սաղմոսներից Հին և Նոր կատակարանները… «Գնա, ասա Իմ եղբայրներին, որ Ես նրանցից առաջ Գալիլեա եմ գնում»: [Մարկոս 16.7] Նա առաջնե՜կն է: Մենք նաև այս ծառայությա՜ն վերջում կարող ենք ասել, ինչպես որ ճշմարիտ է այն, որ Սուրբ Հոգին իջավ Մարյամի վրա, և մեր Փրկիչը, ով առաջնե՜կն է բոլոր եղբայրների մեջ, ծնվեց այստե՜ղ՝ երկրի վրա, այնպես էլ Սուրբ Հոգին իջնո՜ւմ է մեր վրա որպես եղբայրների և քույրերի, որպեսզի արարի մեր մեջ նոր՝ աստվածային կյանքը, որպեսզի մենք մեր սիրելի Փրկչի ճշմարիտ եղբայրնե՜րը դառնանք: Նա առաջնե՜կն է, իսկ մենք առաջնեկների համա՜յնքն ենք:  Թող որ այս հավաքույթը Ցյուրիխից, ուղարկվի բոլոր փրկագնված Աստծո զավակներին, և բոլոր կարդացված Խոսքերը, թող կատարեն մեր մեջ այն, ինչ համար որուղարկվել են, ինչպես որ գրված է Եսայիայի 55-րդ գլխում: Մենք գրանցե՞լ ենք այն ինչ կարդալու ենք այսօր եղբայր: Օ՛, փա՜ռք Տիրոջը: Ինչպես որ այնտեղ գրված է.

«Այնպէս էլ պիտի լինի իմ բերանից դուրս եկած խօսքը, նա պիտի պարապ ետ չդառնայ ինձ մօտ, այլ կատարէ իմ ուզածը, եւ յաջողուի նորանում, ինչի համար որ ես նորան ուղարկեցի»: [Եսայիա 55.11]

Ես սուրբ համոզմունքով համոզված եմ Սուրբ Աստծո առջև, հիմնվելով սուրբ Խոսքի վրա, որ վերջին պատգա՜մը, դատարկ չի վերադառնալու Աստծուն, այլ Աստծո բոլոր ընտրված զավակների մեջ անելո՜ւ է ա՜յն գործը, ինչ համար որ ուղարկվել է, և եկեղեցում կատարելու է ա՜յն, ինչ Աստված է նախատեսել: Սա Աստծո Սուրբ Խոսքն է, Աստծո Սուրբ Խոստումը: Եվ Նրա վրա՜ ենք մենք հիմնվում, քանի որ մենք խոստումի զավակներ ենք, և Տերն Իր Խոստումն իրագործում է մեր միջոցով: Թող փառավորվի՜, թող մեծարվի՜ մեր Տերը, Հիսուս Քրիստոսի Սուրբ Անունով: ԱլելուՅահ: Ամեն: Օրհնվա՜ծ եղեք ամենակարող Աստծո օրհնություններով: Ամեն: